Morgunblaðið - 15.11.1972, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 15. NÖVEMBER 1972
Þýzku kosningarnar:
Eftir Matthías Johannessen
Oberammergau, nóv. —
Kosningabaráttan hér í Vest-
ur-Þýzkalandi hefur ekki
tekið neinum stakkaskiptum
síðustu vikur, en hún hefur
harðnað. Þátttaka almenn-
ings hefur mjög aukizt, fólk
sækir kosningafundina af
áhuga, vigorðaspjöld eru út
um allar þorpagrundir og í
þéttbýlinu kemur fólk saman
til að rökræða stjórnmál.
Annars fer kosningabaráttan
að mestu fram í sjónvarpinu
og svo blaðaauglýsingum, þar
sem lögð er áherzla á ágæti
flokkanna og einstakra leið-
toga, og hefur þessi auglýs-
ingaherferð mjög aukizt upp
á síðkastið. En þýzku blöðun
um er samt ekki breytt í póli
tíska snepla eins og krafizt
er heima, ekki sizt fyrir
kosningar. 1 þeim efnum er-
um við mörgum áratugum, ef
ekki öldum á eftir öðrum
þjóðum.
Kosningamálin eru hin
sömu og í upphafi og augljóst
að kósið er uim áframhald nú
verandi stjómarsamvinnu eða
nýja meirihlutastjórn kristi-
legra dentokrata. Soheel, ut-
anrikisráðíierra, hefur verið
spurður um það, hvort flokk
vir hans, Friálsi demokrata-
flokkurinn (FDP), geti ekki
k-'-1 I f 'H.
li WWMTnitwrtj,.l-.'.v.vp
- Æfoer-iwi'fiú vvR jr-r'tiú'i'br, , -
..ti'ívíwíatlíbcnm-' '■jiv.f %
k. .„..,..1 M ....
ilmi U'ti
hugsað sér stjórnarsamvinnu
við kristil. demokrata (CDU,
CSU), en hann hefur neitað
því. 1 sjónvarpsþætti leiðtoga
flokkanna sagði hann nýlega
að gera þyrfti grundvallar-
breytingu á málflutningi
kristilegra demokrata, ef
flokkur hans ætti að geta
unnið með þeim. Scheel lok-
aði sem sagt ekki alveg dyr-
unum, en næstum því. Hann
sagði að kostirnir nú væru
aðein-s tveir: annars veg-
ar meirihluti kristilegra
demokrata eða mieirihiuti nú-
verandi stjórnarflokka.
Kristilegum demokrötum
reynist áreiðanlega erfitt að
hnekkja meirihluta stjórnar-
flokkanna.
Frjálsir demókratar (FDP)
virðast í nokkrum vanda
staddir eftir sveitastjórn-
arkosningarnar í Hessen og
Neðrasaxiandi nýlega, þar
sem flokkurinn tapaði fylgi,
en stóru flokkarnir báðir
juku fylgi sitt. Af skoðana-
könnunum er helzt að sjá að
flokkurinn rétt merji að fá
þau 5% atkvæða sem nauð-
synleg eru, ef hann á að fá
menn kjöma á þing. (Hann
fékk 5,8% atkv. i kosningun-
um 1969). En slikar skoðana-
kannanir eru alltaf hæpnar,
svo að ekki sé meira sagt, og
sveitarstjórn'arkosningar erú
annað en þingkosningar. Má
vera að úrslitin í sveitastjóm
arkosningunum verði til þess
að ýmsir kjósendur hliðholl-
ir frjálsum demókrötum, sem
hafa ha-ldið að sér höndum,
taki nú tii óspilltra mála.
Einhvern veg’nn virðist það
liggja í loftínu, hvað
s m v::rv t ■ demo-
kratar eiga sterka forystu-
menn sem miög eru í frétt-
um, Soheel, utanríkisráð-
herra. Gensoher, innanríkis-
ráðherra, og Ertl, landbún-
aðarráóherr0, kraftakarl.
Þessa tithineigingu til
að efla stóru flokkana á
bostnað FDP kalla þýzkir
fré'taskýrendur „pólaríser-
ingu“, þ.e. að andstæðurnar
séu skerptar á kostnað FDP.
1 nýlegri auglýsingu frá
Ludwig Erhard, fyrrum
kanslara og Karl Schiller,
fyrrum fjármálaráðherra, sem
ég sá í héraðsblaðinu, Gar-
misch — Partenkirchner Tag-
blatt (og á vafalaust eftir að
birtast í flestum blöðum hér),
vara þeir við stéttastriði,
segja að slíkt strið sé krampi
og benda á að Vestur-Þjóð-
verjar hafi ekki þekkt stétta-
stríð frá s'tríðsilokum, góðu
heilli. Hér er áreiðanlega ver
ið að vara við kröfum ungra
jafnaðarmanna um nýja stétta
baráttu og nauðsyn þess að
skerpa andstæðumar milli
Jafnaðarmannaflokksins og
annarra flokka. Efnahagssér
fræðingarnir tveir vita sem
er að stéttastríð getur verið
heilbrigðum atvinnuháttum
skeinuhætt.
Engin hneykslismál hafa
verið dregin fram í dagsljós-
ið enn sem kamið er, en svo
virðist sem Frankfurter All-
gemeine hafi rétt fyrir
sér þegar það segir nýlega að
persónulegt hatur ríki milli
flokksleiðtoganna og gagn-
rýnir einlæg brigzl þeirra
hvers um annan: jafnaðar-
menn kallaðir kommúnist-
ar eða handbendi þeirra og
kristilegir demokr.ai'ar nasist-
ar eða samferðamenn þeirra.
Ýmislegt hefur þó gerzt
sem 'haft getur áhrif á kosn-
ingaúrslitin 19. þ.m., þegar
40,8 millj. Vestur-Þjóðverja
ganga að kjörborðinu, t.a.m.
frelsun palestinsku hermdar-
verkamannanna úr fang-
elsum hér í Bæjern og flug-
vélarránið, sem enguim kom á
óvart og allir bjuggust við.
Bkki er ástæða til að rifja
mál þetta upp hér, svo kunn-
ugt og óskemimtilegt sem það
er, enda held ég flestir Þjóð-
verjar séu ánægðir yfir
að hafa losnað við hermdar-
.gcssíááwr AÍfofc :C

UÍK? ssísw Kífefl Kítt!
ciázf ðiCfRjfciíctíb Wjf
U'V:
L.Wrtr vnatfe
y-RAbíX *xW->;l:t
•VOlAþMki MXtOJCll
cojjfce, 'VO*a::v
Wábr'jr'þ hbtío'
«bSobM '*onj»x wR'CjksWeoMft
k'Kfcr., itfat- IftW-t: íWAí
$4 W>:bv<kú fc: cfon

verkamennina úr landi. En i
sjónvarpsþættinum fyrr-
nefnda reyndu leiðtogar
stjórnarandstöðunnar að
færa sér þetta mál í nyt og
fullyrtn að stjórn Brandts
hefði ekkert aðhafzt til að
koma í veg fyrir flugvélar-
ránið, þótt aliir hefðu átt von
á því. Barzel talaði kurteis-
lega um þetta, enda háll og
fínn pólitíkus sem enginn get
ur fest hendur á, en Strauss
var þeim mun harðari
og sagði þrisvar: Falsch, með
an kanslarinn reyndi að bera
hönd fyrir höfuð sér.
Nú gagnrýnir hann á fund-
um sinum harðlega hvemig
stjórnarandstaðan hefur
reynt að nota þetta mál, en
það gerði hann ekki í sjón-
varpinu. Brandt trónaði yfir
þeim leiðtogunum eins og
Sfinx, húmorlaus (hans veik-
asta hlið) og alvörugefinn,
en ákveðinn og fastur fyrir
og búinn að koma sér upp
álitlegum kanslarasvip, mjög
áhrifamiklum. Það er engu
líkara en hann sé hafinn hátt
upp yfir þessa sprelligosa, ef
ég- les svip hans rétt, og fer
augsýnilega mjög í taugam-
ar á leiðtogum stjórnarand-
stöðunnar. Scheel er ekki
ósvipaður Barzel, sléttur og
felldur og kemur vel fyrir,
en Strauss er náttúruöflin
sjálf holdi klædd og stingur
mjög í stúf við öll fínheitin.
Þeir Barzel eru sterkari sam-
an en Brandt og Scheel,
vegna þess hve ólíkir þeir
eru og bæta hvor annan upp,
en Brandt og Scheel eru of
áþekkir að manni finnst.
Strauss er orðhvatur og
svífst einskis og er áreiðan-
lega miklu sterkari stjórn-
málamaður en Barzel, sem er
raunar óskrifað blað. Ef
kr.'stilsgir damioikrait'ar 'heifðu
foringja á borð við Brandt
þyrfti ekiki að spyrja um
kosningaúrslitin. En þó ber
þess einnig að gæta að Bar-
zel er ekki uimdeildur stjórn-
málaimaður eins og Strauss,
sem margir virðast ótt-
ast: „Ég hata Strauss," sagði
útvarpsvirki hér í Oberamm-
ergau við mig nýlega. Aðrir
dá hann takmarkalaust. Um
Strauss ríkir engin logn-
molla. Afstaðan til hans er:
annaðhvort eða. Strauss tekst
stunduim með ósvífni og
hörku að rífa kanslaragrím-
una af Brandt, sem hristir þá
gjarna höfuðið eins og hann
vildi segja: Ég nenni þessu
ekki. Þetta er bara Strauss.
Og allir vita hvers konar
fyrirbæri hann er. Annars er
engu lfkara en kanslarinn
hafi megnustu fyrirlitningu á
þeim félögum og geti ekki
dulið hana. Hann tekur
stundum á móti þeim af meiri
hörku og óbilgirni en þeir
mundu trúa sem þekkja hann
:»*.....»*........: - *'
tfea iMm iiaer ái* öfit
ÉM ,öfescBs>i<a->á*esAt'!ífAa»''it
1e; WjBy Jb.iea. Oct MAíh*
ÍÍÍiöÍjaaÚt Óföýfcci te K
M fr «rs«
1ik''áiriosía(*i«o
Ost tœá «swi>í
■«: •'«*:•■' • h
Aber vk*k ( W
6*» W. Nov««Ö«r
Konder
■
■
■ - ■' ■ -
[ Vkcoýfcpt?. .V' í.-viCoV' ■Íí.'-H -..Ad
'■•■'■■
VöíSy- Jft ir
‘á<é>
v.'K< -AiÍAA
úfitiAía ;íí> .iaijrA
íaf»<j.A«r <}«<❖<{*'
af kurteisisheimsóknum til ís-
lands.
Brandt leggur áherzlu á að
festa (Stabilitát, eða. stöðug-
leiki) sé ekki einungis bund-
in við fjár- eða efnahagsmál
sem hann virðist hafa litinn
áhuga á eins og allir miklir
stjórnmálamenn, heldur —
og ekki síður -— innri upp-
byggingu og framfarir á öll-
um sviðum, ekki sízt. í félags-
málum. Strauss tönnlast
á kröfunni um meiri festu I
fjármálum og leggur höfuð-
áherzlu á að spornað verði
við framsókn sósíalisma í
Vestur-Þýzkalandi. Einkum
varar hann við hættunni af
róttækni forystumanna ungra
jafnaðarmanna. Brandt svar-
aði -þessu í fyrrnefndum
sjónvarpsþætti. Hann kvaðst
fagma þessum róttæku röddum
ungs fólks í flökknum, þótt
þær væru oft og einatt óþægi
legar og nauðsynliegt stund-
uim að svara unga fólkinu
fullum hálsi. Hann sagði að
200 þús. ungmenni væru í
Jafnaðarmannaflokknum og
því í fyllsta máta eðlilegt að
ýmsar raddir heyrðust úr
þeim herbúðum. En ungt fólk
léti ekki aðeins að sér kveða
í flokki hans, heldur hefðu
heyrzt róttækar raddir í
flokki Barzels og varð sá sið-
arnefndi að viðurkenna það.
Brandt sagði að betra væri
að hafa unga fólkið innan
flokknnna en eins og hverja
aðra óeirðaseggi á götum úti.
Þess má geta hér að lokum
að um 2Vi millj. kjósenda
milli 18—21 árs taka nú í
fyrsta skipti þátt í kosning-
um hér í Vestur-Þýzkalandi.
Þetta unga fólk getur haft
örlög Þýzkalands — og raun
ar Evrópu allrar — í hendi
sér.