Morgunblaðið - 28.11.1972, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER 1972
7
Bridge
Eftóinflajnaind'i spál er finá Oieliikinr
utm omMti IteEfiiu otg Famnósiu í Ol-
vimpáiutoepptnlilninfi 1972.
Norðnr
S: D-G-8-6-5
H: K-10-7-6
T: D-7
L: D-10
Austur
S: Á-9-7-3
H: D-8
T: G-10-9-6-5
L: 7-6
Vestur
S: 10-4-2
H: 9A
T: 4-2
L: Á-K-G854
Siiður
S: K
H: Á-G-5-3-2
T: Á-K-8-3
L: 9G2
Vi@ ammia0 bonðljið isétu itöiistku
Bpdllainairmliir N—S og þiair giemtgu
saigmliir þaminiág: S. V. N. A.
lhj. 2 1 3 hj. P.
41. P. 4hj. A.I
Vi0 hdltit bar©i0 sárttu sipiiŒt
inr írá Fonmósu N-S og
giemigu 'Siaigmór þainmfiig: S. V. N. A.
lhj. 21. 3 hj. P.
4 Ihj. P. P. P.
Við bæðll boiriðám tók vestuir ás
og kónig i liaufii og liét síðam út
liaiuÆa gosa. Nú veriður sfligmhaifli
dð 'geria upp viö sig hvair hamm
álfituir hjairtednottmiimigu veira,
1 talski spilarimm D’Aieiio
trompa0i í bomffli með hjarta 10,
aiuisituir trompaði yfiir með dirottm
Smigu, tök sipaiffla ás og þair með
■viar sipilliið topað.
Fonmosiumaiffluinimm Taá tromp-
a'ffli 4 borðii með hjatrteíkómigi, lét
meeisit út tromp, stvímiaðli .gosamium,
tiók siíðiam tmompás oig þiar með
viar sipiiiið ummið.
[iiii
!
iiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiJiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
FRÉTTIR
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiif
.Jólabasar
Jólölbaisar Gufflsipekiitféfiiaigsjms
verður haldlnn summudaginm
17. dieis. Félaigiar og veíllummairar
féliaigsiims eiru Vimisamlíega beðmir
B0 koima gjöfum simium sem fyirst
tnll féiaigisdms og ekki seimma em
15. diesemiber. Gjöfum er vieátf
mótitalka í Ihúisti Guðspek:iféiaigs-
Slms a0, Iinigöl'fisistirætó 22 frá ki.
4—7, máifflviikudaiga, fimmtudiaiga
og liaiuigairdaiga. Eimimiig er gjöí-
um veátt móttaka á föstiudaigs-
tovöldum. Eimmiiig er gjöfum veitt
máttaka í veirzlum Þiuiri0air S'iig-
urjómisdótitur Aðailstraeti 12.
Kvenfélagskonur Keflavík
Kvemifélaig Njarfflvikur býður
féliagisikomum á fumd, fimmitudiag
ímm 7. des. kl. 9 i Stapa. Upp-
Jýsiimigair eru vöilttar i samia 2393
og 1608 tii filmmud'agisiimis 30.
nióvemiber.
PENNAVINIR
Kurt Nordam
FMigásive'jiem
Hamíieto 0510
N'Oirge
óisikar éftir peminiavimá héfflam.
Kmiut er 16 ára og, hefur áhuiga
á frimerikjium og kortum.
N
C. R. Howaird
Sou'th St.
Litíimigtom
Nr. RayiStom
Hemt'fordsfh'iire Emiglamd
óskar eÆtir a0 komaist í kymini
vd0 í'síemtzka fjöiskyttdu. C.' R.
Howaird er 15 ára gamiaílll og hef
wr áhuiga á aið kymmaist ísflamdá
roeð væmitamileiga heámsókm í
huiga. Ef éimhver skyldá viflja
hjáiipa dremignum, þá sfcrClf'ið vim
siaimlleigaist tifl hams sem fynst.
Áheit og gjafir
Gjiaifir faerðar sjóði kvemma , i
Styirtobainféltaigi vamigeifimma á s.1.
áirti. Asifnid Brekkam kr. 2000. ÞB
5000, Þ. Bem. 500, S. Th. 500,
GM 500 GS 500, NN 200, NN
5000, Óslkair 10.000, Hefllga Jak-
obsem 430. Komiurmtair 'fterá gef-
endum bezrtu þafckir. Styrfctairfé
llalg viamigeifiiinina.
oö'e'ixrŒw&'®
DAGBOK
MRMMA..
Þegar Alli fór að
kaupa saltið
eftir Alfreð Hauge, þýðandi:
Skúli Skúlason
Strákarnir stóðu þarna og gláptu á þá, þangað til
þeir voru búnir að þessu. En þegar gömlu mennirnir
voru farnir, kom AUi auga á dálítið skxítið, sem lá
þama: bút úr fiski, sem var bundinn við stein með ofur
litlum færisspotta. Þarna voru nú reyndar fleiri svona
bitar eða bútar, þessu líkir. „Hvað er nú þetta?“ kall-
aði Alli og tók það upp. „Þetta er krabbabeita," sagði
Elli, „eins og bann pabbi notar þegar hann er að veiða
krabba. Þegar bann fær krabba tyggur hanm ketið úr
þeim og festir það á öngulinn með ull og svo kemur
fiskurinn og étur beituna."
En nú datt Alla nokkuð í hug: Ættu þeir ekki, hann
og Elli, að taka þessa beitu og veiða svo krabba og
íara síðan út á vog, þangað sem hægt var að veiða
svona mikið af fiski?
Og þetta þótti Eilert þjóðráð. Þaraa var nú vinna,
sem fullorðnum mönnum sæmdi, fannst þeim báðum
— það var eitthvað annað en að rogast undir saltpok-
um upp langa brekku. Hvorugur þeiraa var duglegur
ræðari, en kunnu þó báðir áralagið, og svo voru þeir
nú ekki meira að súta það.
Þeir læddust bak við hlöðuna og inn í skóginn, yfir
girðinguna og út í móann — og svo beina leið niður í
fjöru. Þetta var nú eiginlega ekki langt. Svo komust
þeir niður í sendinn skorning í fjörunni, og þar sem
girðing var milli landareignanna — Alla og EJla — var
hlaðinn grjótgarður langt út í sjó. Og Eili sagði, að
við þennan grjótgarð veeru krabbarnir.
Nú fleygðu þeir beitunni í sjóinn og eftir augnablik
hafði stóreflis krabbi bitið á beituna hjá Aila, og annar
minni á Ella beitu. Nú arógu þeir báðir að sér færið,
FRflM+fflLÐS&fi&RN
en um leið og beitan kona upp í vatnsborðið spýttu
krabbarnir henni út úr sér og smugu til baka, þangað
sem þeir höfðu verið áður. „Við verðum að ná í þá áð-
ur en þeir strjúka,“ sagði Ellert. Og svo köstuðu þeir
beitunni út aftur. En nú vildi stóri krabbinn ekki koma.
Aili sá í aðra klóna á honum rétt sem snöggvast, um
leið og hann var að fela sig á bakið við þangblöðr-
urnar í sjónum. En bíddu nú hægur — þarna kom lítill
krabbi í staðinn. Hann hlammaði sér ofan á miðjan
beitukögguhnn og fór að tæta hann í sundur með klón-
um á sér. Hann veifaði augunum í sér, því að þau
standa á prjónum út úr hausnum á kröbbunum, og
AJIi sá greinilega hvernig krabbinn glápti á hann.
Hann var áreiðanlega var um sig, þessi litli peyi, þarna
niðri í sjónum;
o
r*
NÓBELSVERÐLAUNIN
Árlega eru Nóbelsverðlaununum úthlutað til fjölda
vísindamanna, iistamanna eða stjómmálamanna. En
hver er þessi Nóbel, sem verðlaunin eru kennd við?
Hann hét Aifred Nobel og var sænskur efnafræðingur
t>g uppfinningaimaður, sem var uppi frá 1833—1896. Árið
1867 fann hann aðferð til framleiðslu á dýnamíti. Enn-
fremur fann hann upp plast-sprengiefni og fleiri teg-
undir af reyklausu púðri. Þessar uppfinningar færðu
honum auðæfi í aðra hönd, eða um 500 milljónir ísl. kr.
Með þeim stofnaði hann sjóð, sem er bakhjarl Nóbels-
verðlaunanna í efnafræði, eðlisfræði, læknisfræði, bók-
Inermtum svo og friðarverðlaun.
SMAFOLK
PF.ANUTS
, l'M5URETH6
f UBRARIAN DIDN T
j 0AN7WE6OOK,
CHAKLIE KOWN
AND I DON'T
[7HINK IT WA5 THE
PRINCIPAL-
I M öURE ITWA5THE 5CH00L
BOARP, AND 6UE55 IDHQ'íS
0N THE SCH00L P0ARD.,.
Y0DR 0WN PEDIATRICIAN
N CHARLIg PROWN'
— Ég er viss wm að toéka- — Ég íielrf, að skólastjór- — Ég er viss íuurn aö það va,r — HeimiJIsIækmiriim þimun,
vörðurinn baixniaö1! ekki bók- íMimi Ibafi hAldur ^kkii BrP!rt IkaA. KköIfai.Tni^finidlíri! e ’ * ”J
ina.
— I>aA er gott aö heyra.
taii hafi helrfiur eiiki gert það. skólamefmrfim og1 hver helrfur KaHi Bjarma.
— Þaö er ég glaöur aö þú að sé formaðmir toemmar.
heyra.
FFRDTX \ XD