Morgunblaðið - 28.11.1972, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. NÓVEMBER 1972
Charies Hudson, rádgjafi í brezku viðraeðunefndinni og fulltrúi brezkra togaraeigenda ræðir við
Má Elísson, fiskimálastjóra.
— Viðræður
Framh. af Ms. 32
Ágúistsson, Lúðvik Jósepsson og
Magnús Torffl ÓÍLafsson. Enn-
fremur embættismennimir:
Hans G. Andiersien, Jón Arnalds,
Már EMisson oig Níeis P. Stgurðs-
son. 1 brezku viðræðunetfndinni
eru 12 manns, embættismenn og
raðgjatfiair, en forystu í nefndimnd
hefur Tweedsmuir barónessa og
isir Basil Engholm, ráðuneytis-
stjóa-i í brezka sjávarútvegsmála-
ráðuneytinu, en hann situr fund-
ina i veikindaiforföllum ráðherr-
ans Stodart. Er brezka sendi-
niefindin kom tdl Keflavíkurflug-
vailar á sunnudag, var Tweeds-
mudr barónessa m.a. spurð að
því, hvort Bretar hefðu nýjar
táfflögur fram að færa við vdð-
rœeðumar. Hún svaraði þvi til að
Bretar ættu frekar von á því að
tsienzka rikdsstjómin hetfði nýj- an 10.30.
ar tiQlögur fram að færa, því að
hún hefðd boðið till viðræðnamna.
Barónessan bœtti þvi naest við:
„en við höfum gert nokkrar
breytin.gar á tdMögum okkar.“
Aðspurð um það, hvort hún
teldi að samninigiar næðust nú,
svaraði Tweedsmuir: „Þetta
verða erfiðir saonningar, en við
vonum hið bezta."
Barónessan ræddi um atburð-
ina á miðunum í síðastliðinni
vilku og sagði að hún gerði ekki
ráð fyrir þvi að þedr myndu
gera vdðrasðurnar ertfiðari, þar
eð komið hetfðd í ljós að írétta-
tflutningur atf þeim, hefði verið
á missikilndngi byggður. Hins veg
ar sagði hún, að allir slíkir at-
burðdr væru alvartegir og forð-
ast bæri þá i lengstu lög.
Yiðræðum milli deiluaðila verð
ur íram haidið i ráðlhierrabústaðn
um í dag og hef jast þær klukík-
— Sadat
Framh. af bls. 16
inn af að þurfa að vinna 20
tima á sólarhring eins og
Nasser gerði. Síðari kona
hans, Gehan, er aðlað-
andi og vel menntuð og er
ensk i móðurættina. Þau eiga
þrjár dætur og 15 ára gaml-
an son, sem heitir í höfuð
Nasser. Samkvæmt lögum
Múhameðstrúarmanna er
Sadat ennþá fllögtega kvæntur
fyrri konu sinni, en þau áttu
þrjár dætur, sem nú eru allar
giftar yfinmönnum i hern-
um.
En áður en hann varð þessi
rólegi heimilisfaðir gekk á
ýmsu í llfi Sadats. Bak við
hið þýða viðmót forset-
ans búa miklar ástríður, sem
hinar miklu trúartilfinningar
hans hafa fremur aukið á en
dregið út. Þrátt fyrir erfiða
ögun ná þessir eðlisþætt-
ir Sadats stundum að brjótast
út með skyndilegum hætti í
óvæntum aðgerðum hans.
Sadat gekk ungur í
herinn og varð fljótlega virk
astur í röðum egypzkra sam-
særismanna meðal hinna
yngri yfirmanna. Hann
var ákafur þjóðernissinni og
mjög á móti Bretum. En jafn-
vel á þeim tlma lá það fyrir
áformum hans að misheppn-
ast á broslegan hátt. 1942
ákvað hann að hjálpa tveim
þýzkum njósnurum, en þeir
komu upp um hann og
þá sjá’tfa með drykkjuskap og
kvennafari um borð í fljóta-
bát á ánni Níl. Brezkir leyni-
þjónustumenn handtóku
Sadat og hann fór þá í fang-
elsi í fyrsta sinn.
1 hvert sinn sem hann
slapp úr fangelsi sneri Sadat
sér að stjórnmálum. Um tíma
stóð hann nærri hinu ofstæk-
fctfulla, hægri sinnaða,
„Bræðralagi Múhameðstrúar-
manna!" í félagi við Nasser
var hann einn af stofnendum
hreyfingar „Frjálsra yfir-
manina“, sem á enidamium
steypti Farouk konungi úr
stóli fyrir nákvæmlega 20 ár-
um. Sadat lenti auðvitað í
kátlegum vandræðum við þá
byltingu eins og virðist dæmi
gert fyrir hann. Á mikilvæg-
asta augnablikinu var hann í
bió með konu sinni (hann
hefur yndi atf kviikmyndum)
og varð í óðagoti að klæðast
einkennisbúningi tii að flytja
tilkynninguna um að herinn
hefði tekið völdin. Og það var
lika dæmigert fyrir Sadat,
eins og hann var á þeim táma,
að hann stóð í fararbrjósti
þeirra manna, sem viidu, að
Farouk yrði hengdur.
Mörgum hefur alltaf fund-
izt að Sadat væri litill leið-
togi og fæddur til að vera
maður númer tvö. Vera kann
að Sadat - hatfi endanlega
sannfært menn um að svo sé
ekki með hreinsunum þeirn
sem hainin igetrði í fyrra á Sov-
étaðdáendum í Bgyptalandi.
En vera kann að hann sé
samt enn fyrst og fremst mað
ur í sæti númer tvö, sem
hrekst um undan öflum, sem
hann hefur hjáipað til við að
búa til, en ræður ekki yfir.
Vel getur verið, að hann sé
enn veikur i sessi og eigi á
hættu að verða steypt úr
stóli í þeirri ólgu sem örugg-
lega skapast vegna ágrein-
ings hans við Rússa nú. En
á þessum erfiðleikatímum í lífi
hans virðist svo sem hann sé
nú að sýna sitt raunverulega
upplag. Hann er ástríðufull-
ur og ofsafenginn þjóðemis-
sinni og andkommúnisti, sem
á það sameigintegt með mörg-
um samlanda sinna að hafa
ímugust á sambandinu við
Rússa.
— Gáleysi
Frainh. af bls. 32
við þennan leka fyrr en vakt-
maðurdnn kom um áttateytið á
iauigardaigsmorgun. Hefði leiðsl-
an sprungið fyrr um nóttina er
©kki óhuigsandd að ailt seim í
tankdnum var hefði fairið í sjó-
dnn. Hiras vegar er krani upp við
tankdnn, þar sem má loka fyrir
rennisili úr honum, en þess haiði
ekki verið gætt og þvá fór sem
fór.
1 dag sést ótrútega lítil oMa á
firðirium og sitiatfar þalð atf þvl að
hér Ibiiés suðvesitiainiáitt og oláiain hef
uæ þvá ia)ð mestiu borlizt út úir ffiirð
inum og rekið á hatf út. Fugia-
dauði samtfara olíuiekanum hetf-
ur orðið mdkSu mdnni, en búast
mátiti við, en þó varð að atfiífa
nokfcra fugla á lauigairdag og
sunnudiaig. Hins vegar er hér
fremur iítið af sjóifugii — æðar-
fugii. — Ásgeir.
- ASÍ-þing
Frainh. af bls. 2
þvi, hvernig landhelgismiálið
stendur, meðal annars var þar
talað um 50 milna fiskveiði-
Fullveldisfagnaður
stúdenta á fimmtudagskvöld
STUDENTAFÉLAG Reykjarik-
ur iniin að venju mimiast fuil-
veldis íslands með fagnaði hinn
30. nóvember. Verður fagnaður-
inn haldinn í Súlnasal Hótel
Sögu nk. fimmtuda-gskvöld og
hefst kl. 19.30.
Uindir barðum mun sr. Siigurð-
ur Pálssion, vígsllubiskup, ffljitja
ræðu. Þá mun Guðrún Á. Símon-
ar, siögnkona, symgja noikkur )ög,
og Kar) Einiarsson fflytja giaman-
mái. Valdimar Ömóffssoin, kenn-
ari, sitýrir ailimiennum sömig, en
veizilustjóri verður dr. Gylfi Þ.
Gislason, piótflessor.
Að þessu sinni mun tféiagið
ekki sjá um diaigsikirárþátt í út-
varpdnu, edns oig oft tuetfur verið
að undanfömu. Hins veigar vill
féiagið mdnna á, að um þessar
mundir eru 50 ár iiðin frá því,
að fynstt var fárið að minnast
fuiilvefldisdagsins mieð hátliða-
hiöfldum af háifu sitúdienta.
Aðigöngumiðar að faignað'in-
um og borðapantamir verða af-
greidd í anddyri Súinasals
Hótiel iSöigu í dag,
landhelgi sem „verulei'ka". —
Þá kvörtu'ðu þeasir metnm um
að of langt væri gengið til
samkomuJags á sama tíma og
ríkisstjórn þessara manna er
að teygja sig mjög langt í
samfcomulagsátt í landhelgis-
málinu. Slikt hét áður „svik"
hjá þessum mönnum.
Nú dálítið broslegt var það
að þremur dögum eftir að
þingfulitrúar nutu rausnar-
iegra veitinga Hannibals
Vaidimarssonar í vini sem
öðru, skyidu menn rjúka tii
með tillögu um það að opin-
berir aðiiar veittu ekki fram-
ar áfengi í boðum sínum."
— IJjóövcrjar
Framh. af bls. 32
á togurunum kðippt báða vára
togarans Arctunus BX 729 og
togvír hjá togaraeium Erfangein
BX 699 og vdð það hefði einn
skipverja um barð í Eriangen
sdaisazt.
Lnigvi Imgvarsson skýrði semdi-
hierriainium frá lýsinigu Land-
heigisgæzflunnar á umnæddum
aittourðum. Hetfðiu umreeddir tog-
arar verið að veiöum í ísllenekri
f iskv ei ð i! an dhe; g i oig toaift í
fmammi yfdrgang við ísflemzk ffisk-
veiðisikip. Vairðsikiipáð Ægir hetföi
þvi eiftir ítreikaðar viðvananir
kllippt á amian togvir Aroturus,
en engin sllik aifsklLptd haift af
togaranum Eriangen. MótmæM
Ingvi atf háltfu ráðunieyitisins
yfirgainigi þýzlkra togara og só-
endurteknum brotum þeirra í
íslenzkri fiskveiðdlandih.ellgB.
ÍNNLENT
Jón Konráðsson, Selfossi:
Um sláturtöku og orð-
sending til íþróttaf ólks
NÚ er sauðfjársilátrun iokið í
þetta sinn. Margir hafa tokið
sliáitur að góðum iisienzkum sið,
er það vel. Höfldum oklkar góðu
venjium og dyggðum.
Hofllt er heima hvat.
En sflátrið er ekki eins síð-
ustu dagana og það var íyrstou
daigana. Fyrstu daigana er slátr
að fé, siem kemur beint atf fjaflfli
oig úr útlhaga. Þá mjólka flest-
ar aar tailsvert og sauðamjólkin
er orðin þýkk eins oig rjómi og
er mjög kostmikil. Lömib góðu
mjólkuráanna eru orðin nœst-
um þvi eins stór og móðdrin,
jatfnvel þó tvö séu. Þaiu verða
að leggjast á hnén á mieðam
þau enu að sjúga móðutrina og
£á sér kostadrykk m'eð fjalia-
gróðrinum. Þau hnylla móður-
ina það ákaft að hún niæstum
því telkst á loft. Hún iœitur þau
efldd sjúga nema önstutta
stiund, þegar þessi timi er flcom-
inn. Þessa daiga er silátrið og
lamlbalkjötið mjög rátot aif hin-
um hélzlbu matianeflnum og
bæitiieftmiim. Svo hvergi í heim-
inum er betri Slátunatfurðir að
fá en afurðir ánna á Isíandi
fyrstu daga sláturtdðarimnar á
haustin. Svo bneytist þetita
smám saman, gnösdn sölna,
æmar geddast, lömibin fá eflíki
sömu efini í sinni fæðu, þar atf
teiðamdi breytdst kjöt og sflótur
að eifnainnihaldi smáitt og
smátt, en eigi að síður er
þetta hinn bezti matur.
Framan af slátuntið sflátra
rruenn of't elklki minnsitu lömlb-
umium, heldur iáta þau iganga
átfiram, urndir móður sirandi, sem
er þá stundium orðin önsuga
eftir lamgt mjólltoursltoedð. Hún
« e. t v. búin að mjóflka atf
Jón Konráðsson
sér ihoildin nema hún hatfi verið
þvl betur fóðruð. Sumir bænd-
ur setja iitki lömbin á tiún til
að meyna að ffita þau. Aðnir
næflcba fóðurtoál til þess að flömb
in hflaupd í spik fyrir sílátnun-
ina, þessi aufloa flcostmaður
bænda er eftir þvá mimmi, sem
æmar enu mjólflourflaigmiari. öll
þiessd flömb Ikoma tifl silátrumiar
sáðast í sfláJtnuninmi ásamt flömb
um, siem hatfa lemt í misdnætti
og flælkimgi og dilkar fjaJlatfáfl-
amma, sem eikki flátfa itaíka sig
fynr em í fufllla hmietfama, Iheilzt
étoki tfymr en snjór er Ikominn
og þeim þótonast sjáflfum að
komia og fá sér eittflivað í
svamtginn hjá góðum edganda.
Kammski láka að búm fliatfi bjarg-
að liaimfbiinu eða löm/umum umd-
om hntífinum þetta síki'ptið.
Smetótouir mruanma er misjatfn.
Þó isláituiraifiurðir sauðtfjár hatfi
einhverjum breytinigum tekið
ytfir hausitdð, þá geitur sú bneyt
ing einmitt verið til bóta fyrir
suima. AðaJatrdðið er að þetta
er ailfltiaf himm bezti rnatur
hama islemzkum börmum og ölflu
fölfld. Em aílflir ætitu að taka
eitthvað atf sfláitri sem fyrst á
haustim og bæta svo við þar tii
nógur forði er komimm atf holfl-
um kjaxmamat.
1 gacmlla daga vonu þedr Is-
lendinigar, sem liöifðu nóg að
bonða af mat, siem otft var aflllur
heimatfenginn, hinir vösfloustu
memm, bæöi heima og á er-
iemdri gnumd, eins og sögurnar
sýrna.
Etf þjóðim ætilar að hailda
fiormri fnægð, þá vemður hún að
hiatfa svipaðar málaivenjiur og
voru áður fynr, efltir þvá siem
mögutegt er.
Kjamafcarlar þurfa kjama-
fteeðu.
Maitur er mannsins megim.
Þvá þunfa afllir íiþnóttaimiemn
og íþnóttamianinsefni að iitfia ó
heimaifemigdmni kosbacfiæðu fná
fyrotu táð. Borða súnt eða ósúnt
slótur mieð súru eða nýju skyri
og rjóma út á. Einndg ráfa
harða þorskhaiusa, flnatfa lýsis-
bnæðing eða smjör í viðlbit
með þeim og hamðtfiskimum, em
flxmða sem aálma mimnst atf
hveiti og syitori, þó mnunu þeir
eikiki margsviknir vena em hafa
útihald tflfl. leflltosíolka og á þá
krana Iberserksgiamgur, þeigar
mest ó neynár.
Niú er fliaust iiðið og vetur
komimm. Eln „aftur kieunur vor
í dal" og „Æagiumt Itovöfld á fliauet-
in".
Á Marteinsmessu 1972.