Morgunblaðið - 21.12.1972, Blaðsíða 22

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1972
22
Minning;
Guðmundur Eiríks
son, verkstjóri
F. 15. 10. ’02. D. 13. 12. ’72.
1 dag er gliatt í döprum hjörtum
því drottins Ijóma jól,
í mðamyrkvum naetur svörtum
upp náðar remiur sól.
Er vetrar geisar stormur stríður
þá stendur hjá oss friðarengili
blíður
og þegar ljósið diaigsins dvín
oss drottins birta kringum skin.
V. B.
1 DAG kveðjum vlð Guðonund
Eirxksson. Útför hans verður
gerð frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík. Guðmundur var fæddur í
Reykjavík 15. október 1902.
Hann var somur hjónanna Elínar
Guðmundsdóttur og Eiríks Stein-
þórssonar.
Okkur er ljúft að minnast þin
frændl AMar okkar minningar
frá uppvaxtarárunum eru tengd-
ar þér og þinni fjölskyldu. Þig
er gott að muna. Aldrei komst
þú fram við okkur öðru vísd,
en á ljúfan og vinalegan hátt,
enda bamgóður maður.
Frændi kom ekki mikið við
sögu á opimberum vettvangi,
hans M var heiimilið og vinn-
an.
Ungur að árum, um tvítugt,
gerðist hann verkstjóri hjá öðru
stærsta útgerðarféteugi landsins,
Alliance h.f. og vann þar í 25
ár. Það mim hafa þurft þrek til,
að stjóma þar oft á annað hundr
að manms, og meira kom til, þar
sem gæta þurfti tii alira átta, þvi
ekki var sama hvenær „breitt
var" eða „tekið saiman". Margir
eru þeir, sem hafa unnið hjá
Guðmundi á Þormóðsstöðum.
Gekk hann lemgi umdir því nafnd
og mun ftestum hafa verið hlýtt
tii hans.
Síðan hættir hann hjá Alliance
og vmmur um skeið hjá Fisk-
sölusannbatndinu. Seinni árin ann
aðist hann fiskverkun á eigin
vegum. En nú hin síðustu ár
var heiisan ekki orðin nógu góð.
Alltaf var hann hress og glaður
og mumum við aldrei gteyma,
er við hittum hann öll saman mú
í haust og er hamn fylgdi okkur
til dyra og kvaddi okkur, hvert
og eitt með sinu þétta og innd-
lega handtaki. — Fáir áttu eims
hiýtt handtak og frændi.
Nú verða þáttaskdl. Þó mest
hjá ei-ginikomu hans, Þuriði
Markúsdóttur, sem í rúm 49 ár er
búin að njóta umhyggju hans og
forsjár. Þau eigmuðust tvær dæt-
ur. Elírnu og Armþrúði Guðlaugu,
s-em báðar eru gitftar. Fósturson-
inn Reyni, tóku þau þegar hann
var á fyrsta ári og sem enn er
í foreldnaíhúsum. Með þeim feðg-
um var sérstakt ástríki, svo og
dætrasonum hans. Ykkur öilum
senidium við okkar imnitegustu
sam ú ðar kveðj ur.
Svo kveðjum við þig, kasri
frændi, með þökk fyrir sam-
verustundirnar.
Svo kveðjum við þig, kæri
frændi, með þökk fyrir sam-
verustumdimar.
Bróðurböm.
Vertu guð íaðir, faðir mirm,
í frelsorans Jesú nafni.
Hönd þin leiðii mdg út og inn,
svo ailri symd ég hatfnL
Elsku aifi, nú þegar teiðir
skilja, lanigar okkur til að senda
þér okkar hinztu kveðju og
þakklæti fyrir þann táma, sem
leiðir okikar lágu samam
Þegar viö hugsum til afira
þeirra ánægjustunda, sem við
höfum átt með þér finnum við
það bezt, hvað kynnd okkar voru
dýrmæt og hoJit vegarnesti út í
Jáfið.
Að lokum langar okkur til að
þakka þér fyrir öll þau góðu ráð
og teiðbeiningar, sem þú gafst
okkur þegar við vorum í vandia.
Veit honum, Drottinn, þína
eilifu hvild og lát þitt eittfa ljós
lýsa honum og styrk þú ömmu
í sorg hennar.
Far þú í friði,
friður guðs þig btessi,
haifði þökk fyrir ailt og aiit
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fyigi,
hans dýrðarhmoss þú hljóta
skalt.
Öm, Markús, Jón,
Sólfríður og Gúnni.
Oddur Björnsson — Minning
Oddur Bjömsson var fæddur
á Akranesi 7. nóvemtoer, 1898,
af miklu atgervisfólki kotninn.
Foreldrar bans voru Bjöm
Hannesson, formaður og koua
hans Katrin Oddsdóttir, prests
Sveirtssonar á Rafnseyri. Henn-
es, faðir Bjöms, var souur Öl-
afs stödients Stephensens,
Bjösmssanar seknetera á Esju-
bergi, Ótafssonar sti'ftamtmianns
Stefánsson ar.
Á Akranesi sóttu þeir fast sjó
inn fyrr sem nú. Hugur Odds
beindist þegar í æsku að sjó-
mennsku. Lauk henn, ungur að
árum, farmannaprófi frá Stýri-
mannaskólanum í Reykjavík, og
stundaði sjómennsku um árabil,
eða á meðan heilsa hans leyfði.
Var hann á togurum og um
skeið í utaniandssigiingum,
stýrimaður á öðru millilanda-
skipi athafnamannsins Thor
Jensen. Þegar í land kom, varð
að velja það starfið, sem heilsu
hans hentaði. Um hálfen annan
áratug vann hann við birgða-
vörziu og afgreiðslustörf í Isa-
foldarprentsmiðju h.f., og síðar
um skeið í skjala- og minjasafni
Reykjavíkurborgar.
Oddur var mikill bókamaður,
og ber safn hans þess fagurt
vitni. Gætti þar i senn gíöggs
skyns á góða bók, samfara ein-
stakri snyrtimennsku um röðun
og band. Andrúmsloft í um-
hverfi góðra bóka ver Oddi
jafnan hugljúft og heillandi.
Þar naut harm í hvað ríkustum
mæli frístundanna.
Árið 1922 kvæntist Oddur Sig
riði Halidórsdóttur, sem látin er
fyrir rúmum 8 árum. Eignuðust
þaiu fjógur böm. þrjár dætur og
einn son, sem öll eru búsett í
Reykjavik.
Heimil'isbragur allur var til
mikillar fyrirmyndar, enda mætti
manni við útidyr gestrisni, glað
værð og gott viðmót. Ræktar-
semi þeirra hjóna og aðstoð við
þá, sem minna máttu sín í líf-
inu, var einstök.
Ég tel það mikla gæfu hverj-
um og einum að hafa átt þess
kost á lifsleiðmni að kynnast
góðu fólki, njóta samvister
þess og teiðsagnar. Oddur
Bjömsson, tengdafaðir minn,
verður eftirminniteguír öllum
þeim, sem honum kynntrust.
Hann var persónuleild, sem í lífi
sinu og starfi vísaði veginn til
fagurs marmlifs.
Oddur lézt að Hrafnistu 14.
desember 1972.
Guð blessi sádu hans.
Eirikur Ásgeirsson.
t
JÓN JÓNSSON.
Stekkholti, Biskupstungum,
lézt að heimiii sínu aðfaramótt 19. desember.
Börn, tengdasonur og barnabörn.
Eiginkona mín og móðir okkar,
AUÐBJÖRG ÚNDlNA SIGURÐARDÓTTIR,
Vegamótum II, Seltjamamesi,
andaðist í Landspítalanum 19. desember.
Jón Ólafsson,
Guðbjörg Maria Hannesdóttir, Anna Hannesdóttir.
Margt er það gott, sem bókin
getur af sér. Það er ekki aðeins
að hún opni okkur hug snill-
inga og andans stórmenna, stytti
okkur stundir og veitl hvíld frá
störfum og amstri dægranna,
reynist okkur sá vinur og félági
sem ekki á sinn líka, en bíður
þögull og þolinmóður þess, að
okkur þóknist að veita viðtöku
holliri og heillandi samvist við
hann, þennan vin, sem öðrum
fremur er gjöfull og tryggur, —
heldur leiðir bókin einnig saman
rnenn sem henni unna, laðar
fram hið beztá, sem í þeim býr,
— og fyrr en varir eru þessir
vinir bókarinnar orðnir vinir.
Og áfram verða þeir vinir þótt
leiðir skilji, því bókin tengir þá
saiman þeim böndum, sem fátt
eitt megnar að rjúfa.
Einn slíkan vin eignaðist ég
seint á heimsstyrjsidarárunum
síðari, og sú vinátta varði leng-
ur en þau starfsár, sem við átt-
um saman um skeið, —- hún
varði ailt til ævttoka þessa vin-
ar míns, Odds Bjömssonar, sem
i dag er kvaddur. Vináttan var-
ir þótt likamsleifar verði að
dufti, því vináttan er ævarandi
og varðveitist í minningu um
liðna tíð og gengnar götur, —
og einnig í minningu samvista
við bæku-r.
Ég ætla mér ekki að rekja
æviferil þessa bókelska vinar
mins, það er gert af öðrum. Ég
vil aðeins minnast fáum orðum
kynna okkar, er til urðu meðal
bóka, minnast þess, er við vor-
um samstarfsmenn um hálfan
annan áratug — hann sem af-
greiðslustjóri foriagsbóka Isa-
foidarprentsmiðju h.f., en ég
stárísmaður bókaverzlunar
sama fyrirtækis. Það var óhjá-
kvæmilegt að með okfcur tækj-
ust kymni, og ég tel eimnig óhjá-
kvæmttegt að þau kynni leiddu
fljótlega til góðrar vináttu.
Oddur Bjömsson unni bófcum
og var vel lesinn og bókfróð-
ur, — og hann safnaði bófcum.
Jafnvel held ég að hann hafi
verið haldinn nokfcurri ástríðu
í þeim efnum, a.m.k. átti hann
milrið og vandað bófcasafn, —
óvenjulega vel umgengið og fal-
legt safn verðmætra bóka, því
mieginhluti þess var listilega
handbundinn í skinn. Hekntti
hans og hinnar elskulegu og
stórglæsilegu eiginkonu hams,
frú Sigríðar Halldórsdóttur, var
mi'kið menmingarheimili, þar sem
bókin skipaði ákveðinn heiðurs-
sess. Það var ánægjulegt að
koimia þangað og horfa á Odd
handieika bækur sinar. Hann
fór um þær næríærnum hönd-
um ástúðar og alúðar, handlék
þær sem viðkvæma, dýra gripi,
og svipur hans varð mildur og
hýr, — og gjarnan vo'ttaði svo-
lítið fyrir fögnuði fagurkerans
og stolti safnarans, — það var
erfltt að dylja gleðima yfir góðri
bók.
Og s&nnarlega máttí hann
gleðjast yfir bókum sínum og
víst gat hann verið stottur yflr
fágætri og fagurri eigm, því
margt var þama góðra bóka. Og
í samræmi við alúð hans og um-
hyggju, þegar bækur hans voru
annars Vegar, sferáði hamn þetta
góða satfn sitt, svo sem títt er
um aðra þá, sem sömú ást og
ástriðu hafa á bófcum og vilja
veg þeirra sem mestan. Bóka-
safnarinn Oddur Björnssom
gekk hetti að þessu starfl sem
öðrum.
Þeir voru margir sem áttu
leið á rishæðina hjá Isafoldar-
prentsmiðju h.f., þegar Oddur
réð þar húsum. Margir vildu
eignast bók, sem þar var fáan-
leg og margir vildu njóta rabb
t
Faðir minn og tengdafaðir,
GUÐMUNDUR NIKULÁSSON,
Háalertisbraut 145,
sem andaðist 17. þ.m., verður jarðsunginn frá Fossvogs
kirkju föstudaginn 22. des. kl. 10.30.
Fyrir hönd vandamanna
Guðmunda Guðmundsdóttir,
Þórhatlur Jónsson.
t
Jarðarför föður míns,
SVEINS SIGURÐSSONAR
frá Arnardal,
ferfram frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. desember kl. 13.30.
>eim, sem vildu minnast hans, er bent á Landgræðslusjóð.
Fyrir hönd vandamanna
Kristján Sveinsson.
stundar við húsráðandanm, anda
að sér hinu sérstæða andrúms-
lofti, sem þarma var áberamdi,
-— sambandi peppirs og prenit-
svertu blönduðu ilmi af skinni,
— giripa bók I hönd og ræða
efni hennar og gerð vdð hinn
áhiugasama og bófcfróða sterfs-
mann forlagsins. Þau hafa án
efia tengzt möirg vináttuböndin
þarma á háaloftinu í Þiingholts-
stræti 5, —- vináttubönd, sem
lengi hafa varað, því störtf að
bóksölu og miðlum bóka verða
ávallt einstaklega persónuleg og
náin, gædd lifi.
Oddur Björnsson heetti störf-
um hjá Isatfoldarprentsmiðju h.tf.
árið 1958, —r en þrátt fyrir það
sagði hamn ekki skilið við bæk-
urnar og þann heiim, sem þær
fyftta. Næstu árin féfckst hamn
nofckuð við bökaútgáfu, rak eig
ið foriag og keypti teiifar eldri
forlagsbóka gamials og virðulegs
foriags. Neðri hæðin í húsi hans
við Laugaveg 130 varð bófea-
geymsla, þar sem bókastæður
stóðu frá gólfi til lofts og fytttu
herbengi. Það er ekki svo auð-
veit fyrir þamn, sem eitt sinm er
kaminm í náið samband við bæk
ur, að slita þau tengsl að fullu,
enda þótt horfið sé til annarra
starfa.
Og nú, þegar Oddur Bjöms-
scm er lagður upp í þá lömgu
ferð, sem o'kkar allra biður, og
hann ber að garði þar sem post-
ulinn Pétur flettir bófc örlaga
og athafna við hið guttma hlið,
er eims víst áð amnað oig ffleira
beri á góma en aðeins og ein-
göngu æviskrá hims islenzka
bókasafnara, því svo kritiskur
sem Pétur kann að vera á inn-
færða æviskýnshi hims aðkomna,
er edms víst að gestur hans
renmi autgum yflr bamd og ytri
búnað þeirrar bókar, sem fræg-
ust er bóka, og mum þá óvíst,
hvor fleiri athugas emdir hetfur
frami að færa, sá seim á hinni
mikLu bók hieidur, eða hinn, sem
var fagurfeeri á sviði bóka á
hinni köldiu Sögueyju.
Með þakklátum huga kveð ég
þennan bökelska vin mimn.
Börnum hans og öðrunn aðstamd
endium votta ég einlæga samúð
við leiðariok, þegar Oddur
Bjömsson hefur skráð lofeasíðu
lífsbókar sinnar. — Blessuð veri
minnÍTig þessa góða drengs.
Oliver Steinn.
LESIfl

ODCLECII