Morgunblaðið - 30.12.1972, Qupperneq 8

8
MORGUTNTFSt.AÐ [£>. LAUGARDAGU'R 30. DESEMBBR 10T2
Þessi verður
örugglega
stærst

Frá brennuvamgri.
(I.jóstn. Mbl. Sv. Þorm.)
kappsamir
brennumenn
að verki
Hún var lika að dunda sér
kriner um brennurnar. Sagrð-
Ist heita Margrét og vera sex
ára.
ÞÓTT kuldinn virtist bíta
hart þá, sem á ferli voru í
miðborginni i fyrradag, var
ekki að sjá að hann hefði
nein áhrif á krakkana, sem
voru að hiaða áramótabrenn-
ur við Ægissíðu og Faxa-
skjói í gær. Þau voru að visu
ekki mörg, en þau tóku hraust
lega til hendinni. Og auðvitað
átti „þessi“ að verða stærsta
brennan. Ekkert tvíl um það,
Við Faxaskjólið stjórnaði
Guðmundur Ingólfsson
brennumönnum. Þeir höfðu
víða sótt til fanga, m.a. farið

Guðmundur Ingólfsson ásamt sínum mönnum á FaxaskjóJs-
kestinum.
tvisvar suður i Hafnarfjörð
til að sækja glerkistur. „Við
erum 10 við þetta. Fimmtán
þegar allir litlu krakkarnir
eru með,“ sagði Guðmundur.
Og hann tók fram að þau
væru öll úr Faxaskjóli og
Sörlaskjóli. Guðmundur
kvaðst hafa byrjað í „brennu-
bransanum" átta ára og var
greinilegt að verkamenn hans
töldu slíka starfsævi nokkurs
verða. Hans orð var þvi ekki
að efa, þegar hann fullyrti,
að „okkar brenna verður ör-
ugglega stærst."
Þeir úr Faxaskjólinu sögðu
samkeppnina við Ægissíðu-
brennurnar „ferlega harða",
en einn sagði það bara gott.
„Þeir vildu nefnilega ekki
einu sinni hafa okkur með
sér,“ sagði hann og það var
greinilegt, að fyrir slíkan
þankagang skyldu Ægissíðu-
krakkamir verða að horfa til
Faxaskjólsins eftir stærstu
brennunni.
En þeir voru líka harðir af
sér þremenningarnÍT, sem við
hittum við vestari bálköstinn
við Ægissíðuna. „Þessi brenna
verður örugglega stærst,“
sögðu þeir. „Sérðu ekki, að
hún er iangbreiðust?" Svo
hömuðust þeir við að draga
brennugóssið á pappanum í
köstinn.
Við austari brennuna var
enginn að verki, þegar við vor
um þarna á ferð.
„Brennurnar eru tvær svo
fólkið fái meira að sjá á gaml
árskvöld," sögðu þeir við vest
ari bálköstinn. Ekki vildu þeir
þó neita því, að nokkur rigur
rikti i milli brennuhópanna.
„En það er ekkert núna mið-
að við það, sem áður var,“
sögðu þeir; og glottu. Það
mun vera liðin tíð, að laum-
azrt sé í annarra kesti í skjóli
myrkursins. „En við höfum
auðvitað auga með brennunni
okkar!“
Og svo héidu þeir ótrauðir
áfram að bera í kestina.
Dregið í köstinn.

Það er ekki að sjá að kuldinn bíti þessa hressu brennustráka.