Morgunblaðið - 30.12.1972, Side 22

22
................- --------•----------------
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. DESEMBER 1972
Ármann K. Eyjólfsson
YNGSTI sonoir Eyjólfs Guð-
mundssonar í Hvamrai, Ármann
Kristinn, er dáinn, sjötugur að
aldri, og eru þá aðeins tvö systk
ina frá Hvammi eftir á lífi,
Óskar og Guðrún, sem unnið
hefur lifsstarf sitt af mikilli trú-
mennsku og staðið sem bjarg í
straumi lífsir.s, systkinum sín-
um og öðrum til bilessunar.
Ég minnist þess frá æsku,
hversu oft Guðrún koim til mín
Ifararbroddi bræðrahópsins, þess
ara bjartleitu og fríðu sveina.
Vlð Ármann ræddum oft um
það, hversu Guðrún gat bætt úr
öllú, sem á bjátaði og hefur
raunar alla ævi verið hjálpar-
heila þeim, er hjálpar hafa þarfn
azt. Margir mega þakka henni.
ÖIl hefur viðleitni hennar miðað
að því að verða öðrum að liði.
Ekki ræðst ég í að skrifa ævi-
sögú Ármanns. En það get ég
ságt með sanni, að hann var
drengur góður, dugmikill, hlýr,
nærgætinn og háttprúður, en
fremur duiur í skapi.
Við sem óiiumst upp samtim-
is undir sömu fjallshlíðinni, und-
ir Skarðsfjalli, fjallinu eina í
Landssveit, höfðum margs að
minnast, sem of langt yrði að
telja í þessu greinarkorni. En
bjart er yfir þeim minningum.
Stundum syrti að visu að, en
allir tóku með geðró því, er á
móti blés.
Margir æskuvinir hafa þegar
kvatt þennan heim, vinir frá
Hvammi, Hellum, Múla, Fells-
múla, Króktúni, Skarði og fleiri
bæjum þar í grennl. En þessir
vinir lifa enn og hrærast i hug-
um okkar, sem enn erum ofar
moldu. Við treystum þvi, að Guð
sé í öllu. Þess vegna megum við
ekki syrgja ótiihlýðilega, þegar
vinir hverfa frá okkur. Það væri
otf mikil eigingirni að ætlast til
að við þyrftum aldrei að sjá á
bak gömlum vinum. Raunar
ber okkur að fagna því, að þeir
eru kailaðir til að taka framför-
um í nýju umhverfi á landi ei-
lífðarinnar.
Ég vil þakka þér, Ármann, ó-
taldar gleðistundir, er þú veitt-
ir mér, — siðast í sumar, sem
leið, er þú dvaldist hér í Hvera-
gerði í nágrenni við mig og heim
sóttir mig dag hvern og fórst
með mig í bifreið þinni til vina
minna og kunningja, svo að ég
gæti hitt þá að máli, séð fjöllin
mín fögru austur um sveitirn-
ar, séð tún, engi, ár og læki, er
ég hafði kynnzt. í bemsku. Öll
þessi viðleitni þín til að gleðja
mig var mér kærkomin og er
geymd í þ.akkláí um húga. Nú
ertu, kæri vinur, horfinn til
æðra lífs og öðlast skilning á
óendanleikanum. — „Lífið er
leyndardómur; dauðinn er lyk-
illinn.“
Við skulum biðja:
Vak þú, minn Jesús, vak í mér.
Vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vakár, þá sofnar líf.
Sé hún ætíð í þinnd hlíf.
Að endingu vH ég votta börn-
um og systkinum hins látna
dýpstu samúð mína.
Árný Filippusdóttir.
Þorbjörg Baldurs-
dóttir — Minning

Það var svo gott að eiga athvartf
ELsku Mtla dóttir okkar,
Margrét Lára,
andaðist að morgnd 27. þan.
að Landaikoti.
Sigríður Esther Hansdóttir
Jón Valtersson.
Móðir okkar,
KARlTAS SKARPHÉÐIIMSDÓTTIR,
andaðist 29. desember að Hrafnistu.
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
KLARA HESTNES,
lézt að heimili sínu, Tangagötu 30, ísafirði, 28. desember.
Jarðarförin auglýst í útvarpi síðar.
Sverre Hestnes,
böm, tengdaböm
og barnaböm.
F. 5. okt. 1904. D. 11. des. 1972.
KVEÐJA FRÁ STOFUSYSTUR.
VIÐ kynntumist fyrst haustið
1949 á Vifilsstöðuiru. Hún var bú
in að berjast við sjúkdóm í nokk
ur ár. — Ég að byrja.
Mér fanst hún ekki árenni-
leg við fyrstu kynmi. — Al-
varleg, fálát, með BiWíuna á borð
inu hjá sér. Það fór þó svo, að
við urðum mjög samrýndar, og
ég hefi alltaf talið hana með mín
um traustustu vinum. Við vor-
um oft ósammála, og hún sigraði
miig e'kki með mælsku, en ég
laerði að bera einlæga virðingu
fyrir vitsmunum hennar.
værðin, skilningurinn
djúpa, manntega hlýja,
aði allt hiennar dagfar
kom sér oft vel á þessum stað, hjá henni og eiga hana að. Hún
þar sem svo oft var gliímt við var ein vammlausasta mann-
vonbrigði og aJLs kyns sársauka. eskja, sem ég héf þekkt. Samt
var betra að koma til hennar
með brot sin og harm en nokk-,
urrar annarrar mannveru. Dóm-
laus, trúu/ð á kjama mannsins.
Trúuð á, að vegvillt manns-
barn fyndi aftur sinn veg. Trú-
uð í einlægni eins og bam á
mátt Guðs og vizku. Nálægð
hennar ein gat sett niður deilur,
og kímni hennar, alltaf gróm- og
igræs'kulaus, gat oft vakið ein-
læga kátinu.
Þorbjörg dvaldi að mestu á
sjúkrahúsuim frá því við kynnt-
umst fyrst, oft þjáð. Þegar þrek-
ið léyfði var hún sívinnandí, eitt-
hvað á bamabömin eða aðra.
Hún las mikið, unni ísl'enzku
máli og var þjóðleg í bezta skita-
ingi þess orðs. Samiband hennar
og bama bennar og fósturdótt-
ur, Þóris Kr. Þórðarsonar, Ólaf-
ar Þórðardóttur og Ingu Þor-
steinsdóttur, var mjög náið. Ég
veit að þau gátu alltaf komið til
hennar sem vinar sáns, og sann-
arltega voru þau henni góð börn.
Nú er lön/gu sjTikdómsstríði
lokið. Það er ástæða til að sam-
fagna henni, og minningin lifir
áfram. Hógværu orðin hennar
koma áfram upp i huiga þeirra,
sem eftir lifa og halda áfram að
lægja ökiuir sársauka og kvíða.
Ég sendi ástvinum hennar ein-
lægar samúðarkveðjur. Vertu
sæl Þorbj örg mán. Guð geymi
þig í eillítfium friðlL
Aðalheiður Bjarnfreðsdóttir.
Móðursystir okkar,
María Guðmundsdóttir,
andaðist 20. desember síðast-
iiöinn í St. F'ransiskusspítal-
anum, Stykkisihóimi. Jarðar-
förin hefur farið fram.
Sigríður Ólafsdóttir
Óskar Ólafsson
og aðrir aðstandendur.
Bömin.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
INGÓLFUR JÖRUNDSSON,
verkfræðingur,
Hamrahlíð 23,
andaðist 28. desember.
Minna Jörundsson,
Hermann F. Ingólfsson, Harme Ingólfsson,
Hartvig I. Ingólfsson, Alda Guðmundsdóttir
og bamaböm.
Þökkum innitega auðsýnda
samúð og vinarhug við andlát
og útför móður okkar,
Rannveigar Ásgeirsdóttur,
fi-á Bolungarvík.
Fyrir okkiar hönd og annarra
vandaimannia,
Rannveig Kristjánsdóttir.
SVAR MITT ö§
EFTIR BILLY GRAHAM
Vinsamlegast segið mér, hvernig þér álitíð að himinn-
inn sé.
Ég er hræddur um, að skoðun mín skipti ekki máli
í þessu sambandi. Okkur nægir að vita, að Jesús hafði
margt að segja um himininn, og hann lagði ekki í vana
sinn að tala um hluti eða staði, sem ekki voru til.
Á himnum mun þekking okkar aukast.
Á himnum munum við að lokum samlagast mynd
hans; „Vér vitum, að þegar hann birtist, þá munum
vér verða honum líkir.“
Á himnum mun sorg og þjáning þessa lífs verða úr
sögunni: „Hann mun þerra hvert tár af augum þeirra
. . . hvorki harmur né vein né kvöl er frámar til.“
Á himnttm mun verða starfað með gleði: „Þjónar
hans munu þjóna honum. Og þeir munu sjá ásjónu
hans.“
Á himnum er synd ekki framar til: „Engin bölvun
mun framar til vera, og hásæti Guðs og lambsins mun
í henni vera.“ Okkur skortir orð, Jóhannes postula
skorti orð (hann ritaði það, sem vitnað er tilj til þess
að lýsa dýrð og fegurð himinsins. „Það, sem auga sá
ekki og eyra heyrði ekki og ekki kom upp í hjarta
nokkurs mannis, allt það, sem Guð fyrirbjó þeim, er
elska hann.“
— Skyrréttir
Framh. af bls. 4
Baunirnar eru þá ekki steiktar
með lauknum en blandað saman
við hann áður en laukblandan
er sett í fatið.
Notað er pakkaskyr.
2. verðlaun hlutu:
Síldarréttur með skyri.
Höfundur: Guðbjörg Blöndal,
Melabraut 39,
Seltjarnarnesi.
3 marineruð síld
1 lítil dós skyr
4 msk. rjómi
1 epli
1 laukur
1 harðsoðið egg
1% tsk. karrý
3—4 tsk. sykur
Síldarflökin skorin í litla bita
og raðað á fat. Eplið skrælt og
skorið í litla bita, raðað ofan á
síldina ásamt söxuðum laukn-
um. Karrý, rjóma og sykri hrært
saman við skyrið. Hellt yfir síld
ina. Smátt saxað harðsoðið egg
látið yfir. — Borðað með rúg-
brauði og smjöri.
Fjallagrasaskyr.
Höfundur:
Valur Þorvaldsson,
Vallholti 28,
Selfossl.
Þjóðlegur skyrréttur,
uppskrift fyrir fjóra.
2 dl f jallagrös
(þvegin og söxuð)
2 dl mjólk
4 msk. púðursykur (ljós)
Vs tsk. salt
1 dós skyr (5 dl)
Þvoið fjallagrösin vel og sax-
ið þau eða klippið smátt. Hitið
mjólkina að suðu og bæt-
ið fjallagrösunum og púðursykr
inum út í. Sjóðið við vægan hita
í 10 mínútur og hrærið stöðugt
í. Saltið. Hrærið skyrið saman
við, og berið réttinn fram í pott-
inum.
Fjallagrasaskyr er ljúffengur
ábætisréttur, með rjómablandi,
en einnig er rétturinn kjörin
uppistaða í litla máltíð, t.d. á
móti einni heitri máltíð á dag,
og er þá gott að bera sneiðar
af súrmat og/eða grófu brauði
með. Rétturinn bragðast bezt
nýlagaður, með hitastigi nálægt
líkamshita.
„GERPLA"
Höfundur:
Þórunn Sigurðardóttir,
Vonarstræti 8,
Reykjavík.
100 gr skyr (hrært)
100 gr þeyttur rjómi
100 gr rækjur (nýjar)
100 gr gaffalbitar í vínsósu
% lítill laukur
sólseljugrein (helzt ný eða
fryst, annars þurrkuð)
5—6 kartöflur.
„GERPLU" má framreiða
bæði heita og kalda.
Heit „GERPLA"
Kartöflurnar eru hráar, flysj
aðar og skornar í þunnar sneið-
ar. Laukurinn skorinn mjög
smátt, gaffalbitarnir skornir í
minni bita. Öllu blandað varlega
saman, vínsósunni af gaffalbit-
unum hellt saman við. Sólselj-
an klippt eða mulin yfir. Rétt-
urinn er settur i ofn i eldföstu
móti og bakaður í um 30 minút-
ur.
Köld „GERPLA"
Kartöflurnar eru hér soðnar,
en að öðru leyti er eins að far-
ið. Borið fram ískalt. Hér geta
góðir síldarmenn aukið magnið
af gaffalbitunum. „Gerpla" er
ljúffeng með íslenzkum flatkök
um og smjöri, góðum pilsner að
ekki sé talað um Egil sterka fyr
ir þá sem í hann ná, til þess að
styrkja enn þjóðrækniskennd-
ina.
Varðandi innihaldið í
„GERPLU“ má minnka
eða auka það innbyrðis eftir
smekk, t.d. má auka magnið af
skyri og rjóma, einkum í köldu
„GERPLUNNI", fer það nokk-
uð eftir bragðstyrkleika gaffal-
bitanna, sem getur verið nokk-
uð misjafn. Að sjálfsögðu eru
bæði rækjumar og gaffalbitam
ir rammíslenzk. Og að lokum,
bezt er að hafa flatkökumar
vel heitar.
Sinneps síld.
Höfundur: Laila Björnsson,
Geitlandi 4,
Reykjavík.
2 síldarflök (marineruð)
1 epli
u.þ.b. 1 dl majones
u.þ.b. 1 dl skyr (hrært með
vatni og sykri)
2—3 msk. sinnep
1 tsk. paprikuduft
örlítil kryddsósa
(t.d. HP sósa)
EpU og síldarflökin skerist í
smábita. Síðan er öllu blandað
vel saman. Borðist með brauði.