Morgunblaðið - 13.01.1973, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. JANÚAR 1973
SAC3AIM
— Ég veit ekki um neitt, sem
ógnaði meinum.
— Áttu nokkurt tómt meðala
gias ? Nei, ekki þetta...
— Hvers vegna spyrðu?
— Enginn gæti neytt þig til
eð taka pillur, og sízt of stór-
an skammt. En eitthvað, sem þú
drekkur, mætti eitra nægilega
til þess að gera þig meðvitund-
arlausa um stund, og auðvelda
þcnnig morðið fyrir morðingj-
arwi.
— Ég get ekki trúað. ..
-— t>á verðum við að sanna, að
svona sé það ekki. Náðu í glas.
— Tii hvers?
Cal sagði snöggt: — Það eina
í eldhúsinu hjá þér, sem hægt
væri að eitra og þú mundir
drekka, er appelsínus&fi. Það er
eitthvað af honum í kæliskápn-
um. Ég gáði að því. Við skuluim
láta efnagreina hann. Við skul-
um bara sanna þetta eða af-
sanna, það er allt og sumt.
Hún dró andann djúpt. Það
er engin ástæða fyrir nokkum
inann að reyna að . . . myrða
mig. Var það ekki það, sem þú
áttir við?
Hann horfði beint á hana. Það
var það, sem þú áttir við.
— Þú átt við, að einhver hafi
sett svefnmeðal í safann, svo að
hann gæti komizt inn í íbúðina
. . . En Fiora var skotin.
— Það gæti endurtekið sig,
sagði Cal, en . nnars eru til
margar morðaðferðir.
— En það er engin ástæða til
þess! Ekkert veit ég, sem gæti
verið nokkurs virði. Ég veit
ekkert um endalok Fioru um-
fram það, sem þið vitið. Ég er
engum hættuleg og á heldur
ekki neina óvini.
— Hvemig komst glasið hing
að? Og hver kom að dyrunum
og sagðist vera með skeyti ?
— Ég get bara ekki trúað því
. . . þú sagðir, að lögregluþjón-
amir hefðu líklega haft á réttu
að standa.
—Það vona ég líka, sagði
hann snöggt. — Náðu í tómt
glas eða eitthvað slíkt.
Hún stóð upp og henni
Tudor rafgoymar
allar stærðir og gerðir
í bíla, báta, vinnuvélar
og rafmagnslyftara.
Nóatún 27, sími 25891.
Hringt eftir midncetti
M.G.EBERHART
fannst fæturnir á henni eins og
staurar, sem tilheyrðu alls ekki
henni sjálfri. Hún fór fram í
baðherbergið, náði í glas og
skolaði það rækilega. Hún fór
með það til Cals, sem var kom-
inn fram í eldhús. Hann hristi
appelsínusafann, hellti dáliöu
af honum í glasið, gekk aftur
inn í stofuna og stakk glasinu,
ásamt silfuröskjunni í frakka-
vasa sinn. — Jæja, sagði hann.
Láttu niður það sem þú þarft
til nokkurra næstu daga. Við
skulum heldur gera okkar
skyssur í varúðaráttina. Við
verðum í húsinu rnlnu.
Hún sagði eins og viðutan:
— Ég vissi ekki, að þú ættir
hús.
— Seiseijú. Ég neyddist til að
kaupa mér hús i fyrra. Ég á
fjórar systur og ellefu systra-
börn, sem koma til New York,
jefnvel öll í einu, þegar verst
gegnir. Ég var orðinn þreyttur á
að troða þeim öllum í íbúðdna
mína eða koma þeim fyrir í gisti
húsum. Flýttu þér nú að láta nið
ur. Svo skulum við fá nýjar skrár
fyrir ibúðina, áður en þú kemur
aftur. Eftir andartak sagði hún:
— En þá veit Pétur ekki, hvar
ég er niðurkomin.
Cc.l gekk inn í svefnherberg-
ið.
Hún elti hann þangað og
horfði á hann taka fatnað af
herðatrjám og fleygja honum í
stóru ferðatöskuna hennar. —
Viltu þetta? spurði hann og hélt
á Ioft bláum ullarkjól. — Og
viltiu þetta? Hann hélt upp sam
kvæmiskjól, sem hún hafði ekki
komið i í heilt ár.
Hún neyddist til að taka við
stjórninni. Hann leit á úrið sitt.
— Þú getur alltaf komið aft-
ur og náð í það, sem þú þarft
með. Hugsaðu ekkert urn tann-
krem eða þess háttar. Systur
mínar hafa aldrei tekið með sér
heim það, sem þær kornu með.
Það er heilit safn af hreinlætis-
vörum í hverju gestaherbergi.
Ertu til?
— Eru nokkrar af systrum
þinum þar núna?
— Ekki mér vitanlega. Eini
gesturinn, sem var heima þeg-
ar ég fór fyrir klukkutíma, er
Henry, tólf ára, sem þarf að
ná í tannlækni. En hamingjan
má vita, hve margt hefur kom-
ið í millitíðinni. Honum virtist
vera skemimt. — Ertu að hugsa
um velsæmið, sem sé að þú verð
ir ein með piparkarli?
Henni datt í hug hurðarhúnn
inn sem snerist. — Nei, ég var
að hugsa um, að mig langar
mest til að koma aldrei hingað
aftur, sagði hún, eins og satt
var og seildist eftir rauðu káp-
unni sinni. Hann tók hana af
henni, leitaði í skápnum og fann
aðra kápu, dökka. Hann færði
hana í kápuna. — Hún er ekk.i
eins áberandi. Svo tók hann
upp töskuna hennar.
Hún horfði á hann, hissa. —
Er þér alvara, að einhver gæti
farið að elta mig?
— Eins og ég sagði, þá skul-
um við heldur vera of varkár
en óvarkár. Tilbúin ?
Hann læsti dyrunum á eftir
þeim. Leiguhúsið var svo þög-
ult, að Jenny fannst sem hún
læddist á tánum eftir ganginum.
Hún sá, að Cal gægðist inn i
lyftuna til þess að fullvissa sig
um, að enginn væri í henni.
Hann fór eins að í litla gang-
inum niðri og bað svo Jenny að
bíða meðan hann aðgætti bílinn
í þýðingu
Páls Skúlasonar.
úti fyrir. Svo kom hann aftur.
— Þetta er víst aUt i lagi.
Komdu. . .
En hann gætti þess, að þau
yrðu fljót yfir gangstéttina.
Hún leit í kringum sig, en sá
ekkert nema myrkrið. Óljóst
vottaði fyrir bílunum í daufri
skímu frá götuljósi. Þarna
voru engir að liðka hunda og
engir að koma seint heim, og
enginn að fela sig i húsadyr-
um. En þetta var vafalaust vit-
leysa, hugsaði hún. Enginn færi
að elta hana ttl þess að myrða
hana.
Hún hafði séð í símaskránni,
hvar Cal átti heima. Hann var
alltaf að líta í spegilinn, alla
leiðina, og loks sagði hann: —
Ég ætlaði nú ekki að hræða úr
þér liftóruna. Ég vil bara vera
viss. En þetta er víst allt í lagi.
Svo lagði hann bílnum við stétt-
arbrúnina.
— Jæja, þá erum við komin.
Hlauptu áfram á undan mér.
Útddymar eru opnar.
Ilún hljóp yfir gangstéttina,
grindahurðin opnaðist og hún
kom inn í lítinn gang. Cal kom
á eftir henni, opnaði innri dyrn-
ar og bauð henni að ganga í bæ-
inn.
Þau gengu upp marga stiga
og einhver rödd sagði: — Hund
urinn hefur ekkert hreyft sig.
Hún leit upp. Freknótt andlit
kom fram yfir hc.ndriðið, og
uppi yfir þvi var veiðimanna-
húfa. Cal ávarpaði andlitið. —
velvakandi
Velvakandi svarar í sima
10100 frá mánudegi til
föstudags kl. 14—15.
• Um lánamál námsmanna
erlendis
„Vegna aðgerða stjórnvalda
er nú mjög versnandi efnahags
afkorna islenzkra námsmanna
erlendis. Þau ótíðindi hafa
gerzt nú í haust að stórlega
hafa verið skert lán úr iána-
sjóði íslenzkra námsmanna.
Kemur þessi skerðing að sjálf-
sögðu harðast niður á þeirn
stúdentum, sem nema við er-
lenda háskóla. Efnahagur
þeirra flestiv er ekki svo rúm-
ur, að þeir megi við stór-
felldri lækkun eða jafnvel al-
gerri niðurfellingu námslána.
Fyrrverandi stjóm var búin að
koma bessum lánamálum í gott
horf þegar hún illu heilM fór
frá völdum. Fyrrverandi ráð-
herrar þessara mála, Magnús
Jónsson og Gylfi Þ. Gislason
voru svo víðsýnir menn, að
þeir sáu hvers virði það var
fyrir islenzka námsmenn við er
lenda háskóla að eiga aðgang
að rýmilegum iánum til að
standa straum af dýru námi
sem tekur hjá flestum a.m.k. 6
til 7 ár. — En núverandi stjórn
endur mennta- og fjáxmála virð
ast vera á aEt annarri skoð-
un í þessum efnum en fyrir-
rennarar þeirra voru. í því
efnahagslega öngþveiti, sem
nú rikir i fjármálum rikisins,
gripa stjómendur þessara náms
lána til þess ráðs að ráðast á
garðinn þar sem hann er lægst-
ur, en þessi ráðabreytni er stór
lega vítaverð og bein svik við
gefin loforð.
• Gott er að hafa
tungur tvær . . .
Það má segja að eitt rekur
sig á annars hom hjá þessari
vinstri stjóm, en gott er að
hr.fa tungur tvær og tala sitt
með hvorri. Menn munu minn-
ast þess þegar uppistandið
varð við islenzka sendiráðið í
Stokfchólmi fyrir nokkrum ár
um. Voru þar óánægðdr íslenzk
ir námsmenn að verki. Ekki er
ólíklegt að sú saga endurtaki
sig nú og þá í miMu stænri
stí’I en þá varð, verði ekki veru
lega umbætt frá þvi sem nú er.
En vikjum aftur stu'ttlega að
Stokkhólmsóeirðunum. Skeiegg
ustu tatemenn þessara manna
hér heima þá voru einmitt
kommúnistar og viidu nú stór
auka lánin og styrkina, þannig
að þeir nægðu námsmönnum til
fullrar framfærslu þar tii námi
lyki.
• Hvar er nú
stórhugurinn?
— En hvað gerist nú? Þegar
þeir hafa aðstöðu til að sýna
stórhug sinn í verM, ja þá virð
ist allur vindur úr þeim. Nú
lyppast þeir niður og heykjast
algerlega á verkefninu og
gleypa ofan í sig öll stóru orð-
in frá fyrri tíð. Já, svona geta
staðreyndimar stundum verið
glettnar og frá þeim verður allis
ekM flúið. Sjálfsagt væri hollt
fyrir vinstri stjómina að hug-
leiða vandlega þessi orð Páls
postula. „Það góða sem ég vil
það gjöri ég ekki — en það
illa sem ég vil ekM það gjöri
ég.“
Reykjavik í desember 1972.
Þorkell Hjaltason.“
EkM er nú víst, að þær að-
gerðir, sem boðaðar eru í bréf-
inu hér að ofan, yrðu námsfólk
inu til framdráttar i sambandi
við fjáröfliun. Miklu fremur
verður að álíta, að gönuhlaup
ungmennanna í Sviþjóð hér um
árið hafi orðið námsfólki al-
mennt til mikils álitshnekMs og
óþurftar og eigi meðal annars
sinin þátt í því, að hugur al-
mennings hér á landi er ekki
meira en svo vinsamilegur í
garð íslenzkra námsmanna er-
llendis.
• Skemmdarstarfsemi
Nokkur brögð hafa orðið
að því, að skemimdarverk hafi
verið unnin á útiijósasamstæð-
um nú um hátíöamar, að
minnsta kostii hafa nokkrir eig
endur slíkra jólaskreytdmga
haft samband við Velvakanda
og borið sig ilíla. Svo virðist
sem um sMpulagða sikemmdar-
starfsemd sé hér að ræða, til
dæmis hafði verið gemgið á röð
ina í að minnsta kosti fjórum
görðuim og brotnar margar per
ur í hverri samstæðu. Þvi mið-
ur er erfdtt að koma auga á
leið, sem vænleg er til þess að
sporna við þessari skemmdar-
fýsn, en hún virðist fá útriás á
hinn margvíslegasfca hátt, saim-
anber usla sem gerður er I
kirkjuigörðum, simasjáMsaia,
sem aldrei fá að vera í friði og
svo framvegis.
Oft er sagt, að hér á Islandí
sé stéttlaust þjóðfélag, en ein
stétt er vissulega of áberandi,
þ.e.a.s. skemmdarvargamir,
sem finna sér ekkert þarfara að
gera en að ganga um og spiiMa
uimhveríi sinu. Sennilega muniu
margir segja, að hér séu aðal-
liega að verki krakkar og óvilt-
er, en það bætir sízt úr. Eiitt
af fruimsMlyrðum í uppeMS
hlýtur að vera það að innræita
unigvdðiinu hirðusemd og virð-
ingu fyrir umhverfi sínu og
sjálfu sér.
^jQZZBÖLLOttStöLi BÚPU
jozzbollelt
*
Nýtt rythme Nýtt
Ný námskeið eru að hefjast fyrir
ungt fólk, 18—25 ára.
Léttar jazzæfingar og rythme.
Innritun í síma 83730 kl. 1—5
13. og 14. janúar.
jQZZEDLLOCtQKÓLÍ BÚPU
c_.
Q
N
N
Q
Q
0
CT
CT
CD
s
□o
Q
2
Óskast til leigu
NÚ ÞEGAR.
Einstaklings/tveggja herbergja íbúð með hús-
gögnum. — Fyrirframgreiðsla.
Tilboð, merkt: „Vönduð umgengni — 917"
sendist Morgunblaðinu sem fyrst.___
iii Hjúhrunarkona
Hjúkrunarkonur óskast i hinar ýmsu deildir Borgarspítalans.
Hlutastarf kemur til greina, t. d. naeturvakt eða kvöldvakt eina
viku i mánuði.
Barnagæzla á staðnum fyrir böm 2ja ára og eidri.
Upplýsingar gefur forstööukonan í síma 81200.
Reykjavik. 10. janúar 1973.
BORGARSPlTALINM