Morgunblaðið - 08.09.1973, Blaðsíða 7

MORGUNBLAÐIÐ — LAUGARDAGUR 8. SEFTEMBER 1973
7
Bridge
1 spllinu, se:m hér íer á eftir
vinnur sagnhaíi lokasögnina
vegna þess að hann dregur
rétta ályktun ai þvl hvernig
varnarspiiarinn hagar vörninni.
Noröur:
S: 6-5-2
M: K-6
T: 10-7-5-3-2
L: 7-4-2
Vestar: Aaistiur:
S: K S: 9-7-3
H: Á-G-10-9-8-7 3 H: 54-2
T: G-6 T: K-D-9 84
L: 10-9-3 L: 8 6
Suðiar:
S: Á-D-G-10-8-4
H: D
T: Á
L: Á-K-D G-5
Sagnir gengu þannig:
S:;ið»jr:
2 spaðar
6 laui
Norðtjr:
Pass
6 spaðar
Vw.:tnr:
4 hjörtu
Pass
A.jastaur:
Pass
Ahir Pass
Vestur lét út hjaiia ás og
síðan hjacrta 9. Sagnihaíi drap
í borði með kóngi og lét út
tromp. Uppbaflega hafði hann
ákveðið að svlna thotmpi, en nú
fór hann að hugieiða hvers
vegna vestur hefði 'iátið hjarta
í annað sinn, þegar hann hafði
séð drottninguna hjá sagnhafa,
faila í ásinn. Eina svarið við
þessu var, að vestur viidi koma
blindum inn til þess að sagn-
hali gæti svinað trompi. Þetta
þýdcli að vestur ætti troanp-
kóng, sem einspil og öttaðist að
kæmist sagnhafi ekki inn í borð
ið, myndi hann láta út tnoanp-
ás.
Þessar hugleiðingEU' urðu til
þess, að sagnhafi drap með ásn-
utm, í stað þess áð svína, og
vann þar með spiiið.
Smávarningur
títvarpsstjéirinn: — Þér verð-
ið að hésta tvisvar sinmum, þegar
þér tesið veðurfregninmar.
JÞulutrinn: — Méx er mjög iliíla
við silákt.
'Ot’varpsstjórinn: — í»að er sama,
þér verðið að gena það, því að
þá veit konan min að ég kem
ekki heim fynr en kl. 2.
Pnesturinn varr að undirbúa
reeðu sóna, en liiiia dóttiir hans
sitóð hjá og ihorfði á. — Pabbi,
siagði hún, lsetur Guð þág vita,
■hvað þú átt að segja? — Já,
bamlð mitt, vita'ntega. Því
spyrðu annans? — Flvens vegna
srtríikarðu þá siurnt ai þvi
út aftur.
Pi'úiin vaknaði um mdðja nótt
og heyrði tili bómda siins fnaimmi
i eidhúsd. — Að 'hverju ertu að
teilta? hrópaði hún. — Enigu,
sviairaai;. eilginmað'runiinn.
— Svo já, svanaði frúáin blíð-
tega. Þú finmur það þá 1 flösk-
unni, siem brenniivínSð er venju-
tega í.
— PabbS, hveins veigna er
hnaimma að syngja. — Húm er að
svœfa MitSa bróður. — Hættár hún
að syngja þegaæ haran er sofn-
aður ? — Já. — Hvens vegna læzit
Þá Sit® bróðár ekki softna?
Kennslukonan: — Hvað finnst
Þér íegurst hjá kvenfólkinu?
Pétur: — Andlitið. Kennslukori
an: _ Rétt, og þú Halfli. Halll:
Fæturnir. Kenmslukoniam: —
Skammastu þím dremgur og snaut
®ðu út úr kennslustofunmi, en
hvað þykir þér ÓH mSinn. Óli:
"7* bað er víst bezt að ég fari
DAGBÓK
BARMKM..
ÆVÍNTÝltl
MÚSADRENGS
Alexander King skrásetti
„Að sjá hann,“ hrópaði hún. „Bleika nefið og halann og
þessi líka iöngu veiðihár. Hann á að heita Bleiknefur
síðskegg, því það er réttnefni.“
Síðan var ég ekki kallaður annað. Það var iíka þá,
sem hún uppgötvaði svo'Jítinn svartan blett á vinstra
eyranu á mér, og ég get sagt ykkur, að það voru ekki
síður merkar fréttir fyrir mig.
En ég verð vist að segja ykkur nánar frá starfi okk-
ar við Rannsóknastofnunina. Auk þess sem alitaf var
verið að breyta göngunum í þesisu umrædda völundar-
húsi, þá eyddi ég líka nokkrum tíma daglega í það að
velja á miili tveggja spjalda. Annað spjaldið var merkt
x-ið en hitt núhi. Nú var mábnu þannig farið, að bak
við annað spjaldið beið mín lostætur biti, en doktorinn
gerði það sér til gamans að flytja bitann á milli spjald-
anna til þess að vita, hvort ég myndi hvoru megin bit-
ann var síðaist að finna. Ef ég stökk á rétta spjaldið,
féll það undir eins nið'ur, og þá gat ég tafarlaust gætt
mér á lostætinu. Ef ég stökk á það ranga, hafði ég
FftHMHflbÐSSfl&HN
ekki annað upp úr þvi en högg á nefið.
Ég held, að doktorinn hafi verið farinn að vorkenna
mér út af þessum nefhöggum, því haim breytti fyrir-
komulaginu þannig, að ég þurfti ekki annað en að ýta
á hnappa, sem merktir voru með x-i og núlli. Utkom-
an varð sú sama, en ég slapp við höggin. I stuttú máli
sagt, ég þurfti ekki amnað en að styðja á annan hnapp-
inn með framfætinum. Ef ég studdi á þamn rétta, féll
spjaldið strax niður, og ég gat tekið til matar míns.
Ef ég studdi hins vegar á þann ranga, kvað við bjöllu-
hringing. Ég þarf varla að taka það fram, að mér var
síður en svo nokkuð vel við þá hringingu, en ég held,
að mér sé óhætt að fullyrða, án þess að grobba, að ég
lét hana ekki hringja oft. Ef satt skal segja, var ég
brátt orðinn svo fær í þessum hnappaleik, að mér vaxð
það Ijóst, að doktor Howard yrði að útbúa nýjar til-
raunir handa okkur.
Og þannig var málum komið, þegar furðudýr nokkurt
birtist fyrirvaralaust í rannsóknastofu okkar, c-g áður
en vikan var liðin hafði þetta fyrrnefnda dýr valdið ger-
breytingu á lífsbraut minni.
Þegar ég lauk upp augunum þennan umrædda mánu-
dagsmorgun, sat þetta dýr í búrinu við hliðina á gler-
kassanum mínum og ég þóttist strax vita, að nú mundi
eitthvað óvenjulegt gerast.
SMÁFÓLK
PEANUTS
JjýlL ZÍlÁ/QAJls ?

Kæra Fífl, bver heWuirðm eúg-
ínleg'a aó þui sért?
Eif þuu slærð met Trausta,
meluiim við þig! Við rektum
þ»g af landi brott! Við hötum
þúna lika!
Eruu hatwsbréfin tii þín fartn
að gera þér erfitt um svefn?
Baxa þegar þaui hryni|a ofan
á miig!
Blýanturinn
FERDINAND