Morgunblaðið - 11.01.1974, Side 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. JANUAR 1974
Vilhjálmur Húnfjörð
Jósteinsson - Minning
A gamlársdag, síðasta dag árs-
ins, lézt af slysforum Vilhjálmur
Húnfjörð Jósteinsson, viku fyrir
þrítugasta afmæli sitt. „Hver skil-
ur slíkan skapadóm“? Hver skilur
þegar ungur maður í blóma lífsins
er hrifinn á brott frá 5 ungum
börnum og elskandi konu? „Hann
skilur sá, er Herrans dóm í góðu
hjarta geymir“.
Vilhjálmur fæddist i Reykjavík
8. janúar 1944. Foreldrar hans
voru hjónin Emilía Húnfjörð og
Jósteinn Magnússon, sem nú er
látinn. Það mætti ætla, að heldur
litið væri hægt að segja um mann,
sem deyr svo ungur að árum á
miðju lífsskeiði, en Villi hafði átt
óvenju fjölbreytta ævi og tekizt á
við fleiri og stærri verkefni en
margur maður honum eldri.
Hvað er langlífi?
Lífsnautnin frjóa,
Alefling andans
og athöfn þörf.
Margoft tvítugur
meira hefur lifað
svefnugum segg,
er sjötugur hjarði,
(Jónas Hallgrímsson)
Villi var maður óvenju fjölhæf-
ur, það var sama hvort hann
fékkst við trésmíði, járnsmíði,
rafvirkjun, eða hvað sem var, allt
lék í höndunum á honum. Oft
hafði hann á orði, að fara í iðn-
skóla þar sem ekki vantaði nema
herzlumuninn á, að hann gæti tal-
izt fullgildur blikksmiður, en það
átti að bíða betri tíma, uppbygg-
ing efnahagsins og umhyggja fyr-
ir fjölskyldunni sátu i fyrirrúmi.
Blikksmíði hafðí hann lært hjá
afa sínum og nafna Vilhjálmi
Húnfjörð, en hann var sá maður,
sem Villi mat manna mest. Var
það honum þungt áfall, er afi
hans lézt 2. júlí sl. en hann hafði
gengið honum að mestu í föður-
stað.
Þótt lifið færi að ýmsu leyti um
hann ómildum höndum á stund-
um, hreppti hann það dýrasta
hnoss, sem hverjum manni getur
hlotnazt, þegar hann fann þá
konu, sem varð lífsförunautur
hans, en það var Sigurbjörg Lár-
usdóttir eða Sirrý eins og hún er
kölluð. Betri eiginkonu hefði
hann ekki getað fengið, hún trúði
alltaf á það bezta í manni sínum,
örvaði hann til dáða, studdi hann
í erfiðleikum og huggaði hann í
vonbrigðum. Höfðu þau í samein-
ingu lokið við að skapa sér og
börnunum fimm hlýlegt heimili
að Miðvangi 115 í Hafnarfirði erf-
iðast'i hjallinn var að baki og
framtíðin blasti við björt og gull
af fyrirheitum.
Leiðir okkar Villa lágu því mið-
ur ekki saman fyrr en fyrir ári, er
við urðum nágrannar. Eigum við
nú á bak góðum granna að sjá,
alltaf var hann reiðubúinn að
leysa hvers manns vanda og
greiðasemi hans munum við seint
gleyma enda var hans siðasta
verk í þessu lífi greiði við okkur,
boðinn fram af þeim vel'vilja, sem
einkenndi samskipti okkar Villa.
Þótt börnin væru mörg, rúmaði
hjarta hans kærleika til allra
barna, gleggsta vitnið um það var,
þegar þau hjónin tóku að sér
vegalausan dreng, sem enginn,
vildi skipta sér að, tóku hann á
sitt heimili og veittu honum allt
það, sem í þeirra valdi stóð. Þótt
híbýli þeirra þá stundina væru 2
herbergi og eldhús, áttu þau enga
ósk heitari en að ganga þessum
einmana, umkomulausa dreng í
foreldra stað. Hann var þó sóttur
eftir nokkra mánuði og færður til
framandi lands þar sem biðu hans
óviss örlög. Ofá voru skiptin, sem
Villi hugsaði til þessa drengs og
hafði áhyggjur, þvi vel vissi hann
hvernig það var, að vera einmana
barn. Ekki vildi Villi mikið gera
úr þessum eiginleika sínum frek-
ar en öðrum, en ekki varð hjá því
komizt, að taka eftir hve gott lag
hann hafði á börnum, okkar börn-
um var hann sem bezti frændi:
Vantar nú í vina hópinn.
Völt er lífsins glíma
Þann er yndi og unað skóp oss
fyrir skemmstum tíma.
(Matthías Jochumsson).
Viljum við hjónin votta dýpstu
samúð okkar börnunum Lárusi,
Vilhjálmi, Kristjáni, Emilfu og
Jósep, móður hans, systrum og
ömmu, svo og eiginkonu hans Sig-
urbjörgu og öðrum aðstandend-
um.
Jón Rafnar og Rúna.
í dag verður til moldar borinn
Vilhjálmur Húnfjörð Jósteinsson.
Hann var fæddur 8. janúar 1944
og lést 31. desemb. 1973. Foreldr-
ar hans voru hjónin Emilía V.
Húnfjörð og Jdsteinn Magnússon.
Þá eru staðreyndirnar komnar
til skila, en það er erfiðara sem á
eftir að koma, að segja eitthvað
um hann Villa minn og hana Sirrý
og börnin þeirra fimm.
Hvar er hægt að byrja á minn-
ingunum, þegar þær eru svona
margar og svo ljúfar og koma
hver af annarri, svo ört að það er
varla hægt að nema þær allar. Við
vorum aðeins krakkar þegar við
kynntumst fyrst, þegar hann og
Sirrý, æskuvinkona mín, byrjuðu
að vera saman eins og við kölluð-
um það. Þau kynni áttu eftir að
verða mér dýrmæt, þegar þau
voru gift og búin að setja upp
heimili.
Og enda þótt nú hafi komið í
Ijós, að þessi samvera þeirra átti
eftir að verða alltof stutt, þá voru
það hamingjurík ár. Þau voru
hamingjurík fyrir Villa og Sirrý
og hamingja þeirra jókst óg jókst,
með Lárusi. Vilhjálmi, Kristjáni,
Emilíu og Jósep, börnunum
þeirrá fimm. Og það var einnig
hamingja fyrir mig-að eiga þau að
vinum.
Villi var álltaf léttur og kátuf
og hvers manns hugljúfi og mér
leið alltaf vel, þegar ég var með
þeim Sirrý. En þá fyrst kynnist
maður einhverjum, þegar eitt-
hvað bjátar á og þá fékk ég að
reyna, hvern mann Villi hafði að
geyma.
Sirrý er bezta vinkona mín og
við höfum alltaf getað talað sam-
an og leitað hver til annarrar í
sorg jafnt sem gleði. En í Villa
fann ég nýja stoð, því hann veigr-
aði sér ekki við að axla byrðar
vina sinna, og þá var hann ljúfast-
ur og bestur er maður þurfti að
leita til hans.
Líf Villa beindist að því að búa
fjölskyldu sinni hamingjurikt
heimili og til þess sparaði hann
ekkert. A yngri árum skorti hann
fé til að ganga þá menntabraut
sem hann hefði kannski kosið og
sem allt hans far og fas sýndi að
hann hafði hæfileika til, en hann
lét það ekki aftra sér.
Dugnaður hans, framkvæmda-
semi og áhugi var slíkur að hon-
um hlaut að ganga vel, hvað sem
hann tók sér fyrir hendur og um
það ber heimili þeirra fagurt
vitni. Handbragð Sirrýar er þar
líka á öllum hlutum því þau voru
sameinuð í öllum verkum sínum
og ekki síst í því að gera heimilið
vel úr garði.
Fjölskylda Villa náði lika út
fyrir veggi hans eigin heimilis og
samband hans við móður sína,
föður sinn meðan hann lifði, afa
sinn og ömmu og systur var eins
og búast mátti við af manni eins
og Villa. Sérstaklega var þó
kannski kært með honum og
Emilíu móður hans, því auk þeirr-
ar ástar sem er eiginleg milli móð-
ur og sonar, voru þau góðir og
einlægir vinir. Sirrý var þar ekki
utangarðs því hún varð eins og
dóttir og góður vinur og börnin
áttu hlýjan samastað hjá þeim öll-
um.
Orð megna aldrei að lýsa alveg
tilfinningum, svo ég ætla ekki að
reyna það. Og nú er Villi er geng-
inn í Guðs ríki get ég aðeins beðið
honum blessunar Hans og þakkað
fyrir samverustundir sem ég mun
ekki gleyma meðan ég lifi. Megi
Hann veita Sirrý, börnunum ykk-
ar litlu, móður og öðrum ástvin-
um þá huggun sem þau þurfa nú
svo sárt á að halda.
Þorbjörg.
Dauðinn beitir mörgum aðgerð-
um til að ná marki sínu. Stundum
situr hann um fórnarlamb sitt
vikum eða mánuðum saman, veit-
ir því mörg sár, þar til hann að
síðustu tekur herfang sitt sigri
hrósandi. í önnur skipti gerir
hann leifturárás og ber niður á
ólíklegasta stað á hinum ólíkleg-
asta stíma. Það er einmitt í slík-
um tilv.ikumsem viðgerum okkur
einna Ijósasta grein fyrir því, að
þennan gest getur enginn flúið og
að hann getur barið að dyrum,
þegar við eigum sízt von á. Við,
sem eftir lifum, getum aðeins
spurt í hljóði hvers vegna hún eða
hvers vegna hann. En við fáum
ekkert svar og minningarnar um
vin og kunningja hrannast upp.
Vilhjálmur Húnfjörð var ekki
nema tæplega þrítugur að aldra
er hann lézt á sviplegan hátt sl.
gamlársdag. Hann var fæddur
þann 8. janúar 1944, sonur hjón-
anna Emilíu V Húnfjörð og Jó-
steins Magnússonar, sem látinn er
fyrir tveimur árum.
Þrjátíu ár er ekki hár aldur. Á
þeim timamótum eru flestir menn
í óða önn að koma upp heimili
fyrir konu og börn og mestur
hluti starfsævinnar er eftir. En
árin eru ekki algildur mælikvarði
á hvað menn hafa afkastað, frek-
ar en á útlit fólks eða hæfileika.
Þrátt fyrir ungan aldur hafði Vil-
hjálmur lagt meira af mörkum til
fjölskyldu og heimilis en margur
maðurinn gerir á langri ævi. Af
fádæma dugnaði og ósérhlífni
hafði hann komið upp vönduðu
heimili að Miðvangi 115 I Hafnar-
firði fyrir eiginkonu og fimm
börn þeirra hjóna og hafði búið
fjölskyldunni örugga framtíð.
Slikt tekst ekki á fáum árum með
því að lifa hóglífi, eða láta það
bíða til morguns, sem hægt er að
gera i dag.
Það fór saman hjá Vilhjálmi
heitnum, að rækja skyldur sínar
gagnvart starfinu og annast um
leið heimili sitt af frábærri um-
hyggjusemi. Framkvæmdasemi
og dugnaður voru honum í blóð
borin, og allt fram á síðustu
stundu var hann með nýjar fyrir-
ætlanir á prjónunum til að
tfyggja hag fjölskyldunnar sem
bezt. Hann var ástríkur heimilis-
faðir, og tók ég oft sérstaklega
eftir því hve börnin voru honum
hlýðin og auðsveip án þess að
vera bæld eða kúguð á nokkurn
hátt. Þar fór saman gagnkvæm
ást og virðing.
Hin unga eiginkona hans, Sig-
urbjörg Lárusdóttir, stóð við hlið
manns síns á hverju sem gekk, og
voru miklir kærleikar með þeim
svo ekki varð á betra kosið. Eins
og altítt er, var ekki úr miklu að
spila fyrstu hjúskaparárin. En
þau voru samtaka í áræðni og
dugnaði og yfirstigu alla erfið-
leika af glaðværð og einbeitni.
Slík eiginkona er hverjum manni
ómetanleg stoð og stytta.
Vilhjálmur Húnfjörð lagði ekki
fyrir sig Iangskólanám, en fór
ungur að vinna fyrir sér. Afi hans
og alnafni rak um áratugi blikk-
smiðju hér í borginni og var
þekktur fyrir hagleik, vandvirkni
og dugnað. Dóttursonurinn kom
oft í smiðju til afa sins, og það í
fleiri en einni merkingu. Enda
kom það fljótt i ljós, að margvís-
leg verk léku í höndum hans.
Voru þeir nafnarnir mjög sam-
rýndir og elskir hvor að öðrum og
var það þungt áfall fyrir Vilhjálm
t
Maðurinn minn,
HALLUR ÞORLEIFSSON,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni, laugafdaginn 1 2. þ.m. Athöfnin
hefst kl, 1 0.30. Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Ágústsdóttir.
t
Jarðsett verða frá Fossvogskirkju, þriðjudaginn 15. janúar kl 13.30
hjónin
ÓLÖF G. INDRIÐADÓTTIR og
GÍSLI B. GUNNBJÖRNSSON
og börn þeirra
MÁR BRAGASONog
GÍSLI BJÖRN GÍSLASON
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðriður Gisladóttir,
Gunnbjörn Björnsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför,
SIGURBJARGAR BALDVINSDÓTTUR,
Melgerði 19,
Kópavogi.
Stefán Grimsson,
Þórir Þorsteinsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda vinsemd og samúð við fráfall og jarðarför
GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR
Kristin Pálmadóttir,
Hulda Kristinsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Guðrún Stefánsdóttir, Margrét Stefánsdóttir,
Brynhildur Stefánsdóttir, Kristinn Júlíusson,
Arndis Stefánsdóttir, Sigurður Jónsson,
Þórdis Stefánsdóttir, Rikharður Hallgrímsson.
Litli sonur okkar og bróðir
HLYNUR,
verður jarðsunginn frá Hjallakirkju laugardaginn 12. þ.m. kl. 13.30.
Jarðsett í Þorlákshöfn, þar sem vígður verður nýr kirkjugarður.
Álfhildur Steinbjörnsdóttir,
Sverrir Sigurjónsson,
Hrönn Sverrisdóttir,
Hlín Sverrisdóttir.
t Móðirokkar,
INGIBJÖRG ÞORSTEINSDÓTTIR,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju kl 10.30. laugardaginn 12. janúar
Jóhanna Ingimundardóttir, Konráð Ingimundarson,
Guðbjörg Ingimundardóttir, Sigurður Ingimundarson
Jenný Ingimundardóttir, Sigurbjörg Ingimundardóttir,
t
Jarðarför mannsins míns,
JÓNS JÓNSSONAR,
Sólbakka, Höfnum,
fer fram frá Kirkjuvogskirkju laugardaginn 12. janúar kl. 2. Blóm
vinsamlegast afbeðin, en þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á -
Kirkjuvogskirkju.
Sigurlaug Guðmundsdóttir.
Lokað vegna Jarðarfarar
laugardaginn 1 2. janúar
Rakarastofan Klapparstíg.
. t I /xí't'.
úi)