Morgunblaðið - 24.05.1975, Page 23
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24 MAl 1975
23
Kvennaár
er sko algert
... segir Óli, 9 ára, „konurnar
heimta sama rétt og kariar og
þegar þær eiga ad malbika göt-
urnar, þá segja þær nei nei
nei.“
„Okkur finnst kvennaárið
sko fínt,“ sögðu Herdís Sigurð-
ar, Herdís Jóns, Jóhanna og
Sigrún Edda einum rómi.
Bergljót og Erna cru staddar
í einu horni Fossvogsskólans á
spjalli við nokkra jafnaldra
Óla. Okkur er sagt, að I Foss-
vogsskóla sé námsefnið ná-
kvæmlega hið sama fyrir bæði
kynin. Stelpurnar smfða, þeir
baka, hekla og prjóna jafnt og
þær.
„Mér finnst gaman að baka
kökur,“ segir Samúel, „en best
að borða þær. Ég er oftast bú-
inn með allt, þegar ég kem !
heim.“
„Ég bakaði flatkökur heima í
gær, — mamma flatti þær út
fyrir mig,“ skýtur Óli inní.
„Ég baka oft,“ segir Herdfs
Sigurðar. „Pabba finnst svo
gott að fá bakað.“
Öll eru þau sammála um
gildi þess að geta saumað á sig
tölu og smíðað borð.
„Það er samt miklu betra að
smíða heldur en að prjóna,"
segir Jóhannes Ingi, „en það er
mest gaman að reikna og synda.
Ég er Ifka allan morguninn í
fótbolta."
„Það er ágætt að prjóna,"
gellur f Karli.
„Og Ifka að sauma dúka,“
bætir Herdís Sigurðar við.
Það kom upp úr dúrnum, að
stelpurnar fjórar áttu allar
bæði fótboltaskó og tilheyrandi
búning.
Ég er í Víkingi," fræddi Jó-
hanna okkur á.
„Ég held með Vfkingi," segir
Herdis Jóns.
„Ég er í Fram,“ segir Sigrún
Edda.
„Það er meira gaman að vera
strákur en stelpa, þvf þeir gera
skemmtilegustu leikina," segir
Jóhanna alvarleg á svip.
„Það er nú gaman í brennó,"
grípur Herdís Jóns inní.
„Já, og strákar þurfa ekki að
eignast börnin," segir Sigrún
Edda, „ég ætla að láta fæða
börnin fyrir mig og fá þau svo
þegar þau eru hætt að pissa í
bleyju — þá fer ég strax að
kenna þeim á skfði.“
„Þá verður maður bara
spenntur og ekkert annað,“
samþykkti Herdfs Jóns, „en
það er samt miklu mcira gam-
an að vera stelpa."
^Iss, stelpur eru hundleiðin-
legar,“ segir Samúel.
„Þær eru svo væmnar," segir
Jóhannes Ingi.
Við spurðum hvað það þýddi.
„Að vera sætur,“ gellur við í
Herdisi Jóns, við hávær mót-
mæli frá strákahópnum.
„Strákarnir hugsa svona á
meðan þeir eru litlir, — svo
skipta þeir um skoðun seinna,“
segir Herdfs 'Jóns.
„Þeir stríða okkur líka,“ seg-
ir Herdís Sigurðar, „og henda
okkur út úr röðinni.“
„Strákar eru sterkari en
stelpur,“ segir Karl.
„Mamma er jafn sterk og
pabbi, hún var Revkjavíkur-
meistari f kúluvarpi," segir Jó-
hanna.
„Stelpur eiga líka ffnni föt,
ég er hætt að vera í stuttum
kjól, fer bara í sítt pils í afmæli
og leikhús," segir Ilerdfs Sig-
urðar.
UMSJÓN: Bergljót Halldórsdóttir, Björg Einarsdóttir, Erna Ragnarsdóttir
Lilja Ólafsdóttir.
„Hún Lára, vinkona ntín,“
segir Herdfs Jóns, „er með al-
gert ofnæmi fyrir kjólum, hún
hleypur bak við hurð.“
„Sex ára stelpurnar koma
stundum í kjólum f skólann og
með einhverjar töskur,“ segir
Óli.
„Ég fer á hverjum einasta
degi á skfði,“ segir Sigrún
Edda.
„Ég er alltaf f fótbolta," segir
Jóhannes Ingi, „og ætla að vera
í fótbolta í sumar, er alveg
hættur að vera f bílaleik og
byssuleik."
„Víst sá ég þig f bílaleik,"
segir Herdfs Jóns, kankvfslega.
„Ég ætla að fara f Vindáshlíð
í sumar,“segir Jóhanna.
Samúel fer í sveit, Óli ætlar í
Vatnaskóg, Karl að Leirá, Her-
dfs Sigurðar ætlar í reiðskóla
og Sigrún Edda til Danmerkur
og síðan að Úlfljótsvatni seinna
í sumar.
„Ég held bara að ég ætli að
verða fótboltakerling, þegar ég
verð stór,“ segir Sigrún Edda
hugsandi, „eða skíðakerling,
alla vega ætla ég að giftast
skíðamanni."
„Ég ætla að verða læknir,"
segir Jóhanna, hæglátlega, „og
líka giftast og eignast tvíbura."
„Ég ætlaði að verða læknir,
en er hætt við það,“ segir Her-
dís Sigurðar, „er að hugsa um
að verða flugfreyja í staðinn.
En í sumar ætla ég Ifklega að
passa," ba-tir hún við brosandi.
Herdís Sigurðar á þrjú yngri
systkini.
„Þið ættuð að sjá hana,“
heyrðist úr hópnum, „þegar
hún er með eitt barn hérna, eitt
hérna og svo eitt hérna" —
Talið frá vinstri: Standandi: Sigrún Edda, Herdís
Jóns, Jóhanna. Sitjandi: Jóhannes Ingi, Herdís Sig-
urðar, Öli, Karl, Bjarni, litli sonur kennarans, og
Samúel.
„hún er sko dugleg að passa,“
samsinnti annar.
„Ég er að hugsa um að verða
leikari,“ segir Herdfs Jóns,
„það er svo ofsalcga gaman. Við
lékum á jólaskemmtuninni, þá
fór Öli í pils og lék Óla skoska
og Ingi var húla húla dansmær
í strápilsi."
„Leikræn tjáning er þraut-
leiðinleg," segir Samúel. Hann
bætti svo við, að hann ætlaði að
verða flugmaður.
Ingi hafði áhuga á „löggu“-
starfi. Óli er ákvcðinn í að
verða bóndi, en bælti við: „Ég
ætla ekki að giftast, bara láta
systur mína eiga börnin fyrir
mig.“
Karl hafði enn ekki tekið svo
þýðingarmikla ákvörðun sem
starfsval er, en aðspurður
kvaðst hann hafa allra mestan
áhuga á fótbolta.
„Ég baka ekki heima, en ég
skúra og vaska upp,“ segir Sig-
rún Edda.
Samúel sagðist hjálpa mikið,
þvf nóg væri að gera á níu
manna heimili. Iljá Jóhönnu er
langmest að gera á laugardög-
um, enda ryksugar hún oft alla
íbúðina, þvær og þurrkar upp.
„Einn vinur minn setti ruslið
í herberginu sínu upp í skáp,“
segir Karl, „og þegar mamma
hans opnaði, þá datt allt út.“
„Ég laga oft til hjá mér,“
segir Ilerdfs Jóns, „ein vinkona
mfn var að laga til hjá sér og
þegar mamma hennar kom að
sjá, var allt draslið undir
rúmi.“
ErR.
Leiðrétting
Við setningu siðustu dálka,
sem birtust í Mbl. þann 21.
þ.m., urðu þau leiðu mistök, að
röð auglýsinga, sem birtar
voru, breuglaðist. Að sjálfsögðu
er ekkert athugavert við aug-
lýsinguna: ÓSKUM AÐ RÁÐA
RENNISMIÐI. Starfsmenntun-
ar er krafist, ekki útilokun á
umsækjendum af öðru hvoru
kyninu. Þessi auglýsing var ein-
mitt dæmi um hvernig ber að
auglýsa.
Hreinsun á bakarofninum
Flestum húsmæðrum finnst
það leiðinlegt starf og erfitt að
hreinsa bakaraofninn.
Framleiðendur eldavéla hafa
því látið á markað eldavélar
með „sjálfhreinsandi" ofnum
sem að þeirra sögn þurfi lítið
eða ekkert að hirða. Neytendur
sem hafa hug á að eignast slíka
bakaraofna verða að gera sér
grein fyrir að hinir „sjálfhreins-
andi" eiginleikar eru ekki alltaf
eins fullkomnir og menn hafa
gert sér vonir um. í sumum
tilvikum er mikill rafmagns-
kostnaður í því fólginn að láta
ofninn hreinsast og í öðrum
tilvikum er ekki unnt á að
steikja í ofninum svínasteik svo
að hamurinn verði stökkur.
Eiginleikar hins sjálfhreinsandi
ofns fer eftir fyrirkomulaginu á
sjálfhreinsuninni.
Sumar húsmæður sem ekki
eiga „sjálfhreinsandi" ofna hafa
tekið upp þann sið að leggja
álþynnu (málmpappír) i botn
ofnsins til þess að létta sér
störfin við að hreinsa hann.
Hér skal eindregið varað við
að nota álþynnu á þann hátt.
Hin glansandi áþynna endur-
kastar hitageislunum frá ofn-
botninum. Undir álþynnunni
myndast því hitasvið og hætt
er við að glerungurinn brotni
eða bráðni svo að álþynnan
klessist við ofninn og þá er
bakaraofninn gjörónýtur.
Það má nota álþynnu til að
klæða kökumót eða ofnskúffu
að innan og þar með koma í
veg fyrir að kökudeig eða fita
leki niður á botn ofnsins en
aldrei skal leggja álþynnu beint
í botn ofnsins.
Ef bakaraofninn er þveginn í
hvert skipti, sem hann hefur
verið notaður, ætti ekki vera
mjög erfitt að hirða hann. Það
er einungis ef fita, bráðinn syk-
ur, kökudeig eða þess háttar
festist við ofnbotninn þegar
hann er hitaður upp að nýju, að
leiðinlegir brúnir blettir koma í
ofninn. Allerfitt kann að vera
að ná burt slíkum blettum. Ef
nauðsynlegt þykir að fram-
kvæma rækilega hreinsun á
bakaraofninum er best að nota
grænsápu. Strjúkið sápunni
um allan ofninn að innanverðu
með svampi eða þess háttar.
Lokið síðan ofninum, stillið
hitastillinn á 100—125° og
látið ofninn hitna þartil loftból-
ur koma á sápuna. Slökkvið á
ofninum og látið hann kólna,
og þvoið síðan sápuna vand-
lega burtu með vatni.
Sigríður Haraldsdóttir
Leiðbeiningastöð húsmæðra
MORGmVBLiIIIB
fyrir 50 árum
Það er svo sem ekki ýkja margt, sem raskar næturró Reykvík-
inga, en til er það þó; bílaargið og bröltið í „hreinsurunum". Þegar
bílar eru að sækja fólk um hánótt, ættu bílstjórarnir að sýna þá
nærgætni sofandi fólki að fara inn í húsið, sem þeir eiga erindi í,
til að láta vita, að þeir sjeu komnir, i stað þess að þeyta
garglúðurinn í sífellu þangað til farþegar þeirra koma út. — Eins
virðist óþarfi fyrir „hreinsarana" að skella hurðum svo undirtekur í
húsinu, kasa kollulokunum í gólfið og kollunum sjálfum með
harki á sinn stað. Mælist jeg til að húsbóndi þessara starfsmanna
bæjarins áminni þá um að hafa hægara um sig, en bílstjórana bið
jeg um að lofa mjer að sofa i friði fyrir lúðrum þeirra. —
Svefnstyggur.
Þær eru nú orðnar ærið margar bækurnar um ísland, þar sem
hallað er rjettu máli um okkur; er t.d. alræmd bók Blefkens frá
1607, og nú hefir dr. A. Mohr fetað í fótspor þessa gamla
kjaftaskúms og hnoðað saman þvættingi um okkur, er nemur
heilli bók . . Þessu til sönnunar skulu nú tekin örfá dæmi, þvi
það er með öllu ókleift að tína alt til, sem er rangt og ósatt, nema
þá með því að þýða nær alla bókina . . . Barnauppeldi er hjer
ekkert, þvi að vjer erum eftirlátir við börnin, enda er oss gjarnast
að láta að annara vilja . . . Lík standa hjer aldrei skemur uppi en
hálfan mánuð, og stundum geyma menn likin í íbúð sinni í heilan
mánuð . . . Ekki er allskostar auðvelt að sjá af því, sem höf. ritar
um drykkjuskap íslendinga, hverja skoðun hann hefir sjálfur á því
máli; þó virðist hann vera þeirrar skoðunar, að þeir sjeu drykkfeld-
ir, og þó ekki drykkfeldir, drekki sig augafulla, einkum menta-
menn, og sjeu þá viðbjóðslegri en fullir Þjóðverjar eða Rússar.
Hann segir að þeir verði svona svínfullir af því þeir drekki of
sjaldan . . . (Úr ritdómi eftir Boga Ólafsson).