Morgunblaðið - 14.09.1975, Side 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1975
Olafur Kjartansson
póstmaður Keflavík
Á sólbjörtum sumardegi lágu
leiðirnar okkar Ölafs Kjartans-
sonar fyrst saman. Ég var á gangi
niður Hafnargötuna í Keflavík,
rétt eftir hádegið, þá nýkominn
þangað og þekkti fáa. Þegar ég
nálgaðist pósthúsið, voru dyr þess
opnaðar og út vatt sér ungur mað-
ur með einkennishúfu á höfði og
bréfberatösku við hlið. Á gang-
stéttinni fyrir utan beið farar-
skjótinn, þ.e. reiðhjólið, eiganda
síns, sem gerði stg líklegan til að
stíga á bak og hefjast handa við
skyldustörfin.
Hann var ekki lagður af stað,
þegar ég gekk framhjá. Eins og
ósjálfrátt kinkaði ég til hans kolli
— og hann tók kveðju minni þótt
við þekktumst ekki neitt. Hlýtt
bros breiddist yfir andlit hans. Á
þessari örfleygu stund horfði ég
inn i augu, sem lýstu af einlægni
góðhug og hlýrri alúð. Fas og
framkoma bar ótvíræðan vott
um drenglund og staðfestu.
Engin orð fóru okkur í milli
þetta sinn. Og eftir örskamma
stund hjólaði þessi sérstæði, ungi
maður leiðar sinnar, því skyldan
kallaði — og skyldunni vildi hann
augsýnilega ekki bregðast. Þegar
ég horfði á eftir honum, þar sem
hann hjólaði rösklega niður Hafn-
argötuna, þá fór ég að hugsa um,
hve einkennilega vel hann féll
inn í mynd hins sólfyllta sumar-
dags. Og á þessari stundu varð ég
sannfærður um, að það væri gott
að eiga þennan unga mann að
vini.
Þessi mynd af Ölafi Kjartans-
syni, sem allir Keflvíkingar
þekktu undir nafninu „ÓIi póst-
ur“, verður mér alla tíð hugþekk
og kær. Því ekki liðu langir tímar
unz hugboðið varð að vissu. Ólaf-
ur Kjartansson átti fáa sína líka.
Hann var flestum þeim eðliskost-
um gæddur, sem fegurst prýða
góðan dreng. Sannari vinur og
heilli en hann er áreiðanlega
vandfundinn.
Á uppvaxtarárum sínum mun
Ólafur hafa verið heilsuveill. Og
aldrei náði hann fullri líkams-
hreysti. En eigi að síður stundaði
hann starf sitt af slíkri kostgæfni,
að á þeim vettvangi munu fáir
fínnast honum fremri. Hann kom
víða og kynntist mörgum, eins og
að líkum lætur. Fyrr á árum, með-
an Keflavík var minni, lá leið
hans að hvers manns dyrum. Og
alltaf var brosið hans jafn ylríkt
og bjart, hvort sem hann tók upp
úr tösku sinni til afhendingar til-
kynningu um fallinn víxil eða
langþráð vinarbréf. Stundum
kom það fyrir að hann gaf sér
tíma til að koma inn, drekka
kaffisopa og spjalla smástund. Oft
lágu honum græskulaus gaman-
yrði létt á tungu. En allt hans tal
t
Móðir okkar,
FRÚ ANNA SIGURJÓNSDÓTTIR,
Fjólugötu 3. Reykjavík,
andaðist í Landakostsspítala I gær. Útförin auglýst síðar. Fyrir hönd
barna, barnabarna og annarra ættingja,
Sigrún Óskarsdóttir,
Dórothea Óskarsdóttir.
t
SVERRE STENGRIMSEN, vélsmiður
Mávabraut 2, Keflavík
sem andaðist 7. sept. verður jarðsunginn frá Fossvogskrikju 16. sept.
kl. 1 0.30 árdegis. Þeim sem vildu minnast hans er vinsamlegast bent á
Slysavarnafélag íslands.
—-»..nti Elín A. Stengrimsen,
Lilja Melsteð og aðrir vandamenn,
Eiginmaður minn
GUÐMUNDUR KRISTINN ÓLAFSSON,
Vesturgötu 88,
Akranesi
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðjudaginn 1 6. sept. kl. 1 4.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á SÍBS
Sigríður Ólafsdóttir
og aðrir vandamenn.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar og sonar. . ..
KRISTINS JÓNSSONAR,
Grettisgötu 73
sem andaðist 5 þ m fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 16
september kl 1.30
Bryndis Emilsdóttir,
Sigriður Kristinsdóttir,
Laufey Kristinsdóttir,
Hulda Kristinsdóttir,
Jón E. Kristinsson,
Valdis Kristinsdóttir,
Sigrún Kristinsdóttir,
Bryndis K. Kristinsdóttir,
Guðrún Gisladóttir.
t
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og einlægan vinarhug við andlát og
jarðarför eiginmanns míns, föður, tengdaföður og afa,
ARINBJÖRNS GUÐJÓNSSONAR,
Hverfisgötu 49, Hafnarfirði.
frá Galtalæk.
Guðrún Gissurardóttir,
Jóna Arnbjörnsdóttir,
Sigurbjörg Eiriksdóttir,
Margrét Eiriksdóttir,
Arnbjörn Eirfksson,
Guðrún Eiriksdóttir,
Laufey Eiriksdóttir,
Eirikur Eiriksson,
Gunnar Sigfússon,
Gunnar Hallgrímsson.
Sigriður Kristmundsdóttir,
Sigurður Hólmgrímsson,
Dagbjört Eirfksdóttir og barnabarnabörn.
einkenndist þó fyrst og fremst af
falslausri góðvild í garð náung-
ans. Hnjóðsyrði um aðra hygg ég
að hafi aldrei hrotið af vörum
hans. Og væri á einhvern hallað i
hans. áheyrn, var hann allra
manna fljótastur til að taka mál-
stað hans, leiðrétta mishermi og
færa til betri vegar vafasamar
„rökkursögur“ eða vísa þeim
heim til föðurhúsanna.
1 meira en tvo áratugi var ég
tíður gestur meðal Keflvíkinga,
sem komu saman, bæði á sorgar-
og gleðistundum. Það vakti fljótt
athygli mína, að nánast alltaf
hafði Ólafur Kjartansson sent
hlutaðeigendum kveðju sína,
heill eða samúð eftir þvi sem um
var að ræða hverju sinni.
Ólafur var einlægur trúmaður
og heilshugar unnandi kirkjunn-
ar sinnar. Fáir Iögðu oftar leið
sina en hann í Guðs hús á helgum
dögum. Og þátttaka hans í guðs-
þjónustunni var engin sýndar-
mennska, heldur svölun þeirrar
þrár, sem helgust bjó í barmi
hans. Hann gat af heilu hjarta
gert að sinum eigin þessi forn-
helgu orð: „Ég vár glaður er
menn sögðu við mig: Göngum í
hús Drottins.“
Hann var bæði fljótur og fús til
að rétta hjálparhönd, þegar hið
kirkjulega starf var annars vegar.
M.a. kom það talsvert oft fyrir, að
hann hlypi í skarðið, þegar með-
hjálpari var fyrir einhverjar sakir
forfallaður. Og þannig var hann
ekki aðeins þegar kirkjan átti i
hlut. Hann vildi alls staðar hjálpa,
þar sem hjálpar var vant, alls
staðar koma fram til góðs, öllum
gott gera, eftir því sem í hans
valdi stóð. En stærstur verður Ól-
afur þó i minningunni, þegar
minnzt er hinnar sívökulu og
óþreytandi umhyggju hans I garð
aldurhniginna foreldra sinna,
Kjartans Ólasonar og Sigriðar
Jónsdóttur. Sá óbrigðuli kærleik-
ur, sem hann auðsýndi þeim, ekki
sízt móður sinni, á meðan hún
lifði, sýnir gerst hvern mann Ólaf-
ur hafði að geyma. Hann sýndi
það í verkinu, svo ekki gleymist,
að hann hafði numið og tileinkað
sér — hið alkunna heilræði Hall-
gríms:
„Foreldrum þfnum þéna ’ af dyggð.
þá má gæfu veita.
Varast þeim að veita styggð.
viljir þú gott barn heita.“
Hann var gott barn, — góður
drengur, heill og sannur, traustur
og trúr, heima og að heiman, í
vináttu og starfi, bæði í smáu og í
stóru. Hann naut þeirrar gæfu að
eignast velvild og einlægan vinar-
hug flestra, ef ekki allra, sam-
borgara sinna.
Ég bið Keflavík margra bjartra
fagurra og sólríkra vor- og sumar-
daga á ókomnum árum. — En mér
er það ljóst, að bærinn hefir misst
einn af björtu geislunum sinum,
af því að nú mætum við ekki
framar brosinu hans Óla pósts,
þegar við eigum leið um Hafnar-
götuna.
Aldurhnignum föður, systkin-
um, tengdafólki og frændliði öllu
helga ég mína hjartans fyrirbæn
og sendi þeim einlægar samúðar-
kveðjur okkar hjóna og fjölskyldu
okkar. — Minningu Ólafs vinar
míns, innsigla ég svo með hinu
fegursta fyrirheiti Frelsarans:
„Sælir eru hjartahreinir, því að
þeir munu Guð sjá.“
Björn Jónsson.
Birta Fróðadóttir
Dalsgarði - Kveðja
Tuttugu og eitt ár er ekki
langur tími af eilífðinni, en þó svo
Iangt, ef við miðum við okkar líf.
Frá hinni vinalegu Danmörku
kom hún og sameinaðist okkur
heima.
Ennþá man ég, þegar ég sá hana
fyrst og hún kom til mín með
börnin sín fjögur. Og um leið
t
Við þökkum samúð og hlýhug við andlát og útför
KRISTÍNAR ÓLADÓTTUR,
Boðaslóð 17, Vestmannaeyjum
og virðingu sýnda minningu hennar.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Þökkum samúð og hlýhug við andlát og jarðarför eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður, afa og langafa
ELÍASAR EYJÓLFSSONAR
kennara
ÞuriSur Pálsdóttir,
Halldóra Eliasdóttir, Jón Dan Jónsson,
Ingibjörg Eliasdóttir, Gunnar Runólfsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
ÞÓRKÖTLU ÞORKELSDÓTTUR.
Dætur hinnar látnu, tengdabörn
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför dóttur okkar og systuf
HELENAR.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks sem önnuðust hana í
veikindum hennar.
Yvonne Nilsen, Guðmundur Jónasson,
Árni Þór Guðmundsson.
fann ég, að þessi útlenda kona átti
eitthvað það í viðmóti sínu, sem
maður gleymdi ekki frá þeirri
stundu, og allt í einu varð ég
ríkari.
Áfram liðu árin, börnum og
mörgum sameiginlegum áhuga-
málum okkar fjölgaði. Það urðu
engin vonbrigði, því að alltaf fann
ég fíélTi og fleiri mannkosti í
þessari konu, sem án þess að
reyna neitt til að sýnást gerði eins
og ósjálfrátt góðverk, hvar sem
hún^ kom. Og þeir, sem minna
máttu sirir~átUL þar vin, sem ekki
brást. -■■— ___
Engin orð ná til vináttu okkáT.
En þeir, sem mest hafa misst, eiga
lika eftir dýrmætasta minningu,
og öll hljótum við að fyllast þakk-
læti fyrir þá náð að hafa kynnst
Birtu, sem stóðst erfiðleika og
heilsuleysi eins og sönn hetja.
Innilegar samúðarkveðjur til
eiginmanns og barna og litlu
barnabarnanna, sem öll voru
henni svo kær. Aðalbjörg.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
KRISTÍNAR
MAGNÚSDÓTTUR
frá Vallnatúni
Tómas Þórðarson, Skógum,
og fjölskylda.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vlð andlát og jarðarför bróður
okkar og mágs,
ÞÓRÐAR SIGURJÓNSSONAR,
frá Geldingaholti,
Innilegar þakkir til lækna og starfsfólks á Sjúkrahúsi Sauðárkróks,
Kristfn Sigurjónsdóttir, ívar Antonsson,
Sigurður Sigurjónsson, Ingibjörg Jónsdóttir,
Ingimar Sigurjónsson, Guðrún Pálsdóttir,
Brynleifur Sigurjónsson, Alda Gisladóttir,
Kristín Gunnlaugsdóttir.
+
Þökkum auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför,
SIGURÐAR VILBERGS
SIGURÐSSONAR.
Börn, tengdadætur, Barnabörn
og barnabarnabörn.