Morgunblaðið - 30.11.1975, Side 38

i
I
38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 30. NÖVEMBER 1975
t Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vlð fráfall
SIGURÐAR H. STEFÁNSSONAR
Holtagerði 54,
Kópavogi
Sigríður Kristinsdóttir Sólveig Böðvarsdóttir
Sigfríð Árni Stefánsson
Erna Kristin Ingunn Stefánsdóttir
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
KALMAN S. HARALDSSON
vélsmiður,
Bólstaðarhlíð 40,
verður jarðsunginn frá Fosswogskirkju þriðjudaginn 2 desember kl 3
e h
Auður Hjálmarsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð og
vináttu við andlát og jarðarför litlu dóttur okkar,
ERLU HJÖRDÍSAR.
Magnea Guðmundsdóttir,
Kjartan Ólafsson,
Sverrir Kjartansson,
Erla Hjördís Gísladóttir.
t
Útför eiginmanns míns,
ÞORSTEINS EINARSSONAR,
Ásgarði 99,
verður gerð frá Fíladelfíukirkjunni mánudaginn 1 desember kl 1 3 30
Katrín Hendriksdóttir,
börn og aðrir vandamenn.
t
Útför eiginmanns míns. föður okkar, tengdaföður og afa,
INGIMUNDAR ÞORSTEINSSONAR,
kennara,
Kársnesbraut 11,
Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 1 desember kl 1 30 eftir
hádegi Guðmunda Kristjánsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
t
KRISTÍN ÖGMUNDSDÓTTIR
frá Görðum í Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju i Vestmannaeyjum þriðjudaginn 2
desember kl. 2
Blóm vinsamlega afþökkuð Þeir sem vildu minnast hennar, láti
líknarstofnanir njóta þess
Sigurlína Friðriksdóttir. Markús Guðjónsson,
Sigurjóna Ólafsdóttir, Björn Guðmundsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
ODDNÝAR JÓHÖNNU ZOPHANÍASDÓTTUR.
Göngustöðum,
Svarfaðardal
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunarliði deild 3D Land-
spitalanum fyrir cjóða umönnun í langvarandi veikindum hennar
Þórarinn Valdimarsson,
Zophanias Jónsson,
Súsanna Guðmundsdóttir,
Zophanías Antonsson,
Valur Steinar Þórarinsson,
Hrafnhildur I. Þórarinsdóttir,
Halla Arnadóttir,
Anna Þorvarðardóttir,
Sæmundur Halldórsson,
Sigriður Birna Valsdóttir,
Oddný Jóhanna Zóphaníasdóttir.
t
Innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
STEFÁNS THORARENSEN
apótekara
Ragnheiður Thorarensen
Haidi Thorarensen
Oddur C.S. Thorarensen
Alma Thorarensen
Svala Thorarensen
Katrin Thorarensen
Elin H. Thorarensen
Unnur L. Thorarensen
Bjarni Bjarnason
Reynir Sigurðsson
Hilmar Helgason
Haukur Clausen
Ingimundur Þorsteins-
son kennari - Minning
og barnabörn
Fæddur 12. febr. 1912.
Dáinn 22. nóv. 1975.
Þann 22. þ.m. lést á Borgarspít-
alanum Ingimundur Þorsteins-
son, kennari við Kársnesskólann i
Kópavogi.
Ingimundur var Eyfirðingur að
ætt, fæddur að Arnarnesi við
Eyjafjörð 12. febr. 1912. Foreldr-
ar hans voru Þorsteinn Jónsson,
bóndi á Bakka í Öxnadal, og kona
hans Ölöf Guðmundsdóttir.
Ingimundur ólst upp við al-
menn störf er tilheyrðu búskap í
þá daga. En á þeim árum er hann
kemst á ungtingsár, eru héraðs-
skólarnír að hefja göngu sína og
áttu þeir eftir að marka söguleg
tímamót i alþýðumenntun þessa
lands. Sautján ára fer Ingimund-
ur i Héraðsskólann á Laugarvatni
og stundar þar nám í tvo vetur. i
viðræðum við hann kom oft fram,
að þaðan átti hann margar góðar
minningar um frábæra kennara
og félaga, sem gott var að minnast
er árin liðu.
Siðan lá leið hans i Kennara-
skólann og þaðan lauk hann kenn-
araprófi árið 1934. A þeim árum
var ekki hlaðið undir þá, sem
reyndu að afla sér menntunar,
þeir urðu í flestum tilfellum að
treysta á sjálfa sig hvað allan
kostnað snerti við skólagönguna
og oft voru kjör þeirra kröpp. En
við sem yngri erum eigum oft
erfitt með að gera okkur grein
fyrir þeim erfiðleikum. Að loknu
kennaraprófi hóf Ingimundur
kennslu, sem varð hans ævistarf.
Hann kenndi fyrsta árið á Ölafs-
firði, síðan einn vetur í Reykja-
vík, en að þvi loknu lágu leiðir á
heimaslóðir við Eyjafjörð. I Öxna-
dals- og Glæsibæjarhreppi kenndi
hann allt frá árinu 1936 og þar til
hann fiuttist, árið 1957 í Kópavog.
Jafnframt kennslunni stundaði
hann búskap á Dvergasteini í
Kræklingahlíð, Á þessum árum
gegndi hann margvíslegum trún-
aðarstörfum fyrir sveit sína, enda
var það rúm vel skipað er hann
fyllti. Hann var heill í öllum störf-
um.
Þann 17. nóv. 1945, kvæntist
Ingimundur Guðmundu Jónu
Kristjánsdóttur, ættaðri frá Bol-
ungarvik. Börn þeirra eru þrjú:
Kristján Pétur blikksmíðam.,
kvæntur Jóhönnu Margréti Axels-
dóttur, Þorsteinn húsasmíðam.
kvæntur Álfdísi Gunnarsdóttur
og Inga Ólöf fulltrúi. Einnig gekk
Ingimundur í föðurstað þrem
börnum Guðmundu frá fyrra
hjónabandi.
Kynni okkar Ingimundar hóf-
ust er hann flutti hingað í Kópa-
vog, en þá var hér ört vaxandi
byggð og fólksflutningar hingað
viðsvegar að af landinu.
I febrúar 1957 tók nýr skóli til
starfa fyrir vesturbæ Kópavogs,
Kársnesskóli, og réðst Ingimund-
ur kennari að honum þa um
haustið. Oft á þeim árum voru
miklir erfiðleikar hvað skólahús-
næði snerti, því barnahópurinn
stækkaði örar en kennslurýmið
eins og svo oft síðar. Það var mikil
gæfa fyrir skólann, að minurn
dómi á fá Ingimund fyrir starfs-
mann. Hann var boðinn og búinn
að leysa öll þau verkefni er hon-
um voru falin og öll voru þau
samviskusamlega og vel leyst af
hendi. Hann var stjórnsamur og
ákveðinn kennari, reglumaður
mikill og snyrtimenni með af-
brigðum. Ekki minnist ég þess, öll
okkar samstarfsár, að ég hafi
nokkru sinni vitað til þess að það
vandamál kæmi upp í starfi hans,
sem hann leysti ekki sjálfur.
Hann gat stundum verið all
snöggur í víðskiptum og hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum, en var manna fljótast-
ur til sétta.
Á starfsárunum hér í Kópavogi
gegndi Ingimundur margvísleg-
um störfum í sambandi við félags-
mál kennara. Kom samviskusemi
og glöggskyggni hans þar oft ac.
góðu haldi. Þótt hann væri ekki
alltaf málskrafsmaður á fundum
var tillögum hans ætíð gaumur
gefinn. Um árabil var Ingimund-
ur umsjónarmaður skólagarða
Kópavogs. Þar kom fram sama
stjórnsemin og snyrtimennskan,
sem við Kópavogsbúar tókum eft-
ir.
Er ég síðast heimsótti Ingi-
mund nokkrum dögum áður en
hann var allur, ræddum við sam-
an um liðin samstarfsár og rifjuð-
um upp margt i starfi, en efst i
huga hans var þá umhyggjan fyr-
ir þeim börnum, sem hann hafði
tekið að sér að hafa umsjá með og
kenna í vetur. Hann vonaði að
komast til starfa sem fyrst, en það
fór á annan veg.
Að leiðarlokum þakka ég ásamt
kennurum nemendum og öðru
starfsliði Kársnesskóla Ingi-
mundi fyrir vináttu og ágætt sam-
starf á liðnum árum.
Innilegar samúðarkveðjur flytj-
um við konu hans, börnum og
öðrum ættingjum, sem eiga nú
um sárt að binda. En góðar minn-
ingar um mætan dreng munu sefa
söknuðinn á ókomnum árum.
Gunnar Guðmundsson.
Utför fer fram 1. des frá Foss-
vogskapellu.
„Lífið manns hratt fram hleypur, |
hafandi öngva bið,
i dauðans grimmar greipur,
gröfin tekur þar við."
Þessar ljóðlínur sálmaskáldsins
fræga, Hallgríms Péturssonar,
koma mér oft í hug, þegar leiðir
skilja og gamlir vinir og kunn-
ingjar eru skyndilega burtkallað-
ir og horfnir yfir móðuna miklu,
en við sem gamlir erum orðnir
höldum ferðinni áfram enn um
stund, unz kallið kemur.
Okkur verður hugsað til þess
hve mannsævin er stutt og hve
skammt þess að bíða að röð-
in komi að okkur. Er við lítum til
baka finnst okkur-svo stutt síðan
við vorupi ung og í blóma lífsins
og hver getur ekki tekið undir
með Einari Benediktssyni:
„Mér gleymast árin mín
tug eftir tug,
mér tíminn finnst horfinn
sem örvarflug,
og allt sem ein augnablikssaga."
Og nú er saga mins gamla skóla-
bróður og samstarfsmanns Ingi-
mundar Þorsteinssonar öll.
Ingimundur var fæddur 12.
febr. 1912 að Arnarnesi við Eyja-
fjörð. Hann stundaði nám í Laug-
arvatnsskólanum og síðar í
Kennaraskólanum og lauk þaðan
prófi árið 1934. Árið 1945 kvænt-
ist Ingimundur eftirlifandi konu
sinni, Guðmundu Kristjánsdóttur
ættaðri frá Bolungarvík. Eignuð-
ust þau þrjú mannvænleg vörn.
Kennsla varð ævistarf Ingimund-
ar, fyrst á Norðurlandi, en síðustu
17 árin kenndi hann við Kársnes-
skólann í Kópavogi.
Þetta eru í höfuðdráttum ævi-
atriði Ingimundar, en slík upp-
talning segir vitanlega fátt um
það hvernig maðurinn sjálfur var,
en það er þó það eina sem skiptir
máli.
Kynni okkar Ingimundar voru
orðin löng. Við kynntumst fyrst á
Laugarvatnsskólanum og siðar i
Kennaraskólanum. Þá vorum við
herbergisfélagar i tvo vetur. Síð-
ar urðum við svo samkennarar við
Kársnesskolann.
Það er vitanlega margs að
minnast eftir svo langa viðkynn-
ingu. Við ræddum oft um Laugar-
vatnsdvöl okkar og vorum báðir
sammála um að dvölin þar hefði
verið einn sá skemmtilegasti tími
í lífi okkar. Þá fannst okkur lífið
bjart og fullt af fyrirheitum. Við
hugðum þá gott til framtíðarinn-
ar. Við vissum naumast af heims-
kreppunni og öllum þeim válegu
teiknum sem þá voru á lofti og
áttu bráðlega að ógna öllu mann-
kyni.
Við gerðum okkur heldur ekki
ljóst hvað biði okkar að námi
loknu í Kennaraskólanum. Erl þá
voru erfiðleikaár, ár allsleysis og
örbirgðar, sem nútíma æskan
þekkir ekki, sem betur fer.
Þegar ég nú minnist Ingimund-
ar vinar míns, finnst mér eitt hafa
einkennt hann mest — frábær
trúmennska, einstök skyldu-
rækni. Öll störf sín leysti hann af
hendi af einstkri trúmennsku.
Mér virtust þeir eðliskostir hans
ráða mestu að gera aldrei annað
og segja aldrei annað en það sem
hann vissi sannast og réttast.
Ingimundur var lengi heilsu-
veill og varð því lifið erfiðara af
þeim sökum. Þrátt fyrir það mátti
segja að hann væri að mörgu
leyti lánsmaður. Hann giftist
góðri konu, sem stóð við
hlið hans í blíðu og stríðu.
Hann eignaðist góð og mann-
vænleg börn og stjúpbörnum
sínum var hann sem sínum
eigin börnum og þau elskuðu
nann og virtu. Hann var mikils
metinn í starfi sinu sem kennari.
Um leið og ég votta konu hans,
börnum stjúpbörnum og öðrum
nánum venslamönnum mina
dýpstu samúð þakka ég Ingi-
mundi vini vínum fyrir löng og
góð kynni. Minning um þig hlýjar
manni. Yfir henni er aðeins heið-
ríkja og birta.
Agúst Vigfússon.
Afmælis-
og minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast blaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á I mið-
vikudagsblaði, að berast í sfð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera í sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
línubili.
Austurbær
Miðbær
Ingólfsstræti
Vesturbær
Ægissíða
Uppl. í síma 35408