Morgunblaðið - 02.12.1975, Qupperneq 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 2. DESEMBER 1975
t
Móðir okkar,
RAGNHEIÐUR
GUÐBRANDSDÓTTIR,
andaðist í Landakostsspitala,
sunnudaginn 30 nóvember
Þorbjörg Danielsdóttir,
Gróa Magnúsdóttir.
Kalman Steinberg
Haraldsson - Minning
Fæddur 8.3. 1907.
Dáinn 24. 11. 1975.
Hann andaðist í Borgarspítalan-
um 'eftir erfið veikindi um nokk-
urra mánaða skeið.
t
Eigmmaður minn og faðir okkar,
ALEXANDER GUOJÓNSSON,
Borgarholtsbraut 43.
andaðist í Landspitalanum 28 nóvember
Guðrún Erlendsdóttir og dætur.
t
Föðursystir min og systir,
GUORÚN BRYNJÓLFSDÓTTIR
frá Patreksfirði
andaðist á Landspítalanum 29 nóvember s I
Magnús S. Magnússon,
Jóhannes Brynjólfsson
t
Útför móður okkar tengdamóður og ömmu,
OLGU DALBERG,
Austurgerði 1
Kópavogi
verður gerð frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 3. des kl 1.30
Þórður Guðmundsson Erla Gunnarsdóttir
Finnbogi Guðmundsson, Edda Dungal
og barnabörn
t
Sonur minn, faðir okkar og bróðir
GUNNAR SIGUROSSON,
Óðinsgötu 4,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 3 desember kl
1.30 e.h.
Sigrún Einarsdóttir.
Sigrún Gunnarsdóttir,
Ólafur R. Gunnarsson
og systkini hins látna.
Foreldrar hans voru Haraldur
Sigurðsson, síðast trésmiður í
Vestmannaeyjum, og Kristfn
Ingvarsdóttir.
Haraldur var sonur Sigurðar
Ólafssonar bónda á Butru í Fljóts-
hlíð og Guðbjargar Sigurðardótt-
ur. Sigurður var ættaður úr Land-
eyjum. Var hann mikill hagleiks-
maður og margt ættmanna hans.
Guðbjörg var frá Barkarstöðum í
Fljótshlfð, af hinni kunnu Högna-
ætt, en ættfaðirinn var séra
Högni Sigurðsson pre&tur á
Breiðabólsstað í Fljótshlíð. Var
móðir Guðbjargar Ingibjörg, syst-
ir séra Tómasar Sæmundssonar á
Breiðabólsstað, en faðir hennar
Sigurður Isleifsson frá Selja-
landi.
Kristfn, móðir Kalmans, var
dóttir Ingvars Ingvarssonar
bónda I Junkaragerði I Höfnum.
Hann var ættaður úr Landeyjum
og bjuggu forfeður hans i Rangár-
vallasýslu mann fram af manni.
Voru þeir margir gervilegir menn
og miklir þrek- og kraftamenn.
Kona Ingvars, en móðir
Kristínar, var Kristín Stefáns-
dóttir Sveinssonar bónda á
Kalmanstjörn I Höfnum, en móðir
hennar var Ráðhildur Jónsdóttir,
mikil atgerviskona. Stefán var
ættaður norðan úr Skagafirði, og
var hann annar maður Ráðhildar,
sem var úr Árnessýslu. Voru
mikil umsvif til lands og sjávar á
búskaparárum þeirra á Kalmans-
tjörn, og eins eftir að Stefán fórst
á sundunum árið 1864, við lend-
inguna á Kalmanstjörn.
Þau Haraldur og Kristín bjuggu
um skeið I Vestmannaeyjum, en
slitu samvistir meðan börn þeirra
voru enn I ómegð. Þau höfðu átt
saman sex börn, en þegar Kristín
fluttist til Reykjavíkur voru fimm
þeirra á lífi: Ragna, Kalman,
Trausti, Sigurður og Fjóla. Voru
þrjú þeirra lengst af með móður
sinni á æskuárunum: Kalman,
Trausti og Fjóla. Þau urðu öll að
byrja snemma að vinna fyrir sér
og heimilinu, þó Kristín legði sig
alla fram nægði það ekki, enda
voru áratugirnir milli styrjald-
anna erfiðir sakir atvinnuleysis
og dýrtíðar. Framan af fór Kristin
á sumrum til Siglufjarðar til þess
að vinna I síldinni og hafði þá
börnin með sér. Stundum fór hún
I kaupavinnu um sláttinn.
t
KRISTÍN ÖGMUNDSDÓTTIR
frá Görðum I Vestmannaeyjum,
verður jarðsungin frá Landakirkju I Vestmannaeyjum, i dag þriðju-
daginn 2 desember kl 2.
Blóm vinsamlega afþökkuð Þeir sem vildu minnast hennar, láti
llknarstofnanir njóta þess
Sigurlna Friðriksdóttir, Markús Guðjónsson,
Sigurjóna Ólafsdóttir, Bjöm Guðmundsson.
t
Við þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför,
GUÐMUNDAR G. KRISTJÁNSSONAR
frá isafirði.
Lára f. Magnúsdóttir,
Ólafur Guðmundsson, Hrefna Magnúsdóttir,
Kristján S. Guðmundsson, Guðmunda Guðmundsdóttir,
Páll S. Guðmundsson, Unnur Ágústsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir, Hallgrimur Árnason.
Lárus Þ. Guðmundsson, Sigurveig Georgsdóttir,
börn og barnabörn.
Lokað í dag frá kl. 2—5
vegna jarðarfarar
Kalmans Haraldssonar.
Vélsmiðjan Þrymur.
Borgartúni 27.
Kalman fór snemma á sjóinn.
Fyrir fermingu varð hann létta-
drengur á björgunarskipinu Þór
og var hann skráður á skipið
29.3.1920 um leið og það byrjaði
björgunarstörf sín við Vest-
mannaeyjar.
Síðan hélt hann áfram sjó-
mennskunni um árabil. Hann var
á skipum Einskipafélagsins, Gull-
fossi og Lagarfossi, og togurum og
fiskibátum. Hann var snemma á
vélstjóranámskeiði og varð vél-
stjóri á mótorbátum.
Kalman var að upplagi mikill
hagleiksmaður og hafði löngun til
þess að læra smíðar. Hann komst I
járnsmíðanám hjá vélsmiðjunni
Steðja i Reykjavík og lauk þaðan
sveinsprófi 14.5. 1930, en
meistarabréf tók hann 'þó ekki
fyrrí en 27.11.1942. Eftir að hann
lauk sveinsprófi vann hann ýmist
I smiðjum eða var til sjós bæði á
bátum og togurum, og var þá oft-
ast vélstjóri þó hann hefði ekki
réttindi á togaravélar. Var veitt
undanþága, því ekki vantaði
þekkinguna. Hann var t.d. all-
lengi á bv. Agli Skallagrimssyni.
Á stríðsárunum siðari siglda hann
í ígripum. En árið 1952 hætti
hann sjómennskunni og vann í
vélsmiðjum eins lengi og heilsan
útlaraskreytingar
ff ■»”**'*.«» ■ '
blcxnouol
Groðurhúsið v/Sigtun simi 36770
leyfði, eða fram á mitt s.l. sumar.
Hann var góður starfsmaður og
naut margur hans högu handa.
Kalman fékk árið 1936 góðrar
og duglegrar eiginkonu, Auðar,
dóttur Hjálmars Þorsteinssonar
skálds og bónda á Hofi á Kjalar-
nesi og Önnu Guðmundsdóttur.
Þau eignuðust fjórar dætur:
Svölu, Kristínu, Önnu og Dröfn.
Áður en Kalman kvæntist
eignaðist hann tvö börn: Birgi
rafvirkjameistara, sem á nú
heima í Bandaríkjunum, og
Kristrúnu Osk, húsfreyju á
Stokkseyri.
Ég minntist á það hér á undan,
að Kalman hefði verið mikill hag-
leiksmaður, og hafði hann yndi af
því að gera fagra gripi úr eir. Td.
renndi hann og fægði úr eir fagra
flaggstöng, listavel gerða, smíðaði
úr sama málmi smáskrín og
myndaramma. A þessu öllu og
hverju, sem hann vann, var fag-
urt handbragð. Man ég alltaf hve
sveinsstykki hans var fagurlega
unnið.
Hann hafði gott skaplyndi, en
fór stundum sinna ferða. Að hans
nánustu er mikill harmur
kveðinn við fráfall hans, en hann
lætur eftir sig gott eftirmæli.
Útför hans fer fram þriðju-
daginn 2. desember nk.
Jóh. Gunnar Ólafsson.
Minning:
Ingveldur Rögnvalds-
dóttir frá Stgkkishótmi
Hún var fædd að Straumi á
Skógarströnd 1. okt. 1902 og því
rúmlega 73 ára er hún lést 31. okt.
s.I. Með henni er gengin ein af
þeim grandvörustu og samvisku-
sömustu konum sem ég hefi
kynnst. Foreldrar Ingu voru þau
Guðrún Kristjánsdóttir og Rögn-
valdur Lárusson siðar skipa-
smiður í Stykkishólmi. Alls voru
þau systkinin 5. Þegar Inga var
barn að aldri missti hún móður
sina sem varð til þess að fjölskyld-
an flutti til Stykkishólms þar sem
hún var æ síðan. Það var svo lán
Rögnvalds og barna hans að systir
konu hans, Ragnheiður, kom á
heimilið og annaðist það og börn-
in sem móðir væri og þess naut
Inga í ríkum mæli og sýndi að
hún kunni að meta það, þegar
Ragnheiður þurfti þess við. Um
sama leyti og Inga missti móður
sína fékk hún lömun í fótinn sem
bagaði hana alla ævi og varð hún
jafnan að ganga við staf. Oft leið
hún mikið vegna þessa fótar-
meins og því var það samferða-
manninum undrunarvert hversu
Inga gat sinnt slnum störfum, en
hún starfaði hjá Pósti og sima I
Stykkishólmi I 43 ár og naut ég
um mörg ár hennar þjónustu og
bar þar ekki skugga á. Ef til vill
var það eina hvað hún tók sér
nærri ef ekki allt stemmdi að
kveldi, sem kom alveg sárasjald-
an fyrir sem betur fór. Gat þetta
haldið henni vakandi um nóttina.
Svona var samviskan sterk. Ég
benti henni á að þarna væri
kannski einum um of að verið, en
hún hélt sitt strik. Áhyggjulaus
gat maður skilið starfið eftir I
hennar höndum. Ég vissi llka það
að fyrirrennari minn I starfinu,
Möller póstmeistari, kunni að
meta starf Ingu, þvi svo skipaðist
einu sinni málum að hún kaus sér
annað starf, en ekki var árið fyrr
liðið en hún var komin aftur i sitt
fyrra starf. Inga hafði fallega rit-
hönd og frágangur allur á því sem
hún sendi frá sér var hinn
vandaðasti. Aldrei var hún var
hugsa um hvað klukkunni leið og
ég held að þetta mínútutal dags-
ins I dag hefði farið I taugarnar á
henni. Fyrst og fremst var það I
huga hennar að Ijúka dagsverk-
inu. Það var ekki ósjaldan að
komið var með bréf á póstinn
eftir lokunartíma og það man ég
einnig að hún mætti manni með
bréf við útganginn þegar hún hafi
gengið frá pósti. Lægi mikið á að
koma þessu bréfi, mat hún það og
það var snúið aftur ef hún var
sannfærð um að með því væri hún
að gera gagn. Og um laun var ekki
spurt. Ég minnist varla kröfu um
aukavinnu meðan við vorum
saman, enda það ekki I tísku I
stofnuninni. Þegar hún svo hætti
störfum flutti hún suður. Þær
voru svo samrýndar Guðrún
systir hennar á Þóroddsstöðum og
fjölskylda hennar að ekki kom
annað til greina en að þangað
lægi leiðin. Þar var hún svo
seinustu árin. Þangað heimsóttu
vinir hennar hana og þar átti hún
góða Ibúð, eins og I Stykkishólmi.
Rausn var henni i blóð borin og
þeirri rausn hélt hún til hinstu
stundar. Þess naut Inga að eign-
ast góða vini. Það voru hennar
dýrustu fjársjóðir Einnig gat hún
þrátt fyrir veikindi stundað starf
sitt og var þvf fremur veitandi
alla ævi.
Mér og minum var Inga traust
vinkona og er það mesta þakkar-
efni nú að leiðarlokum þessarar
tilveru. Ekkert gat slitið þau
bönd. Einlæg alla tlma og loforðin
þurfti ekki að skjalfesta. Að slík-
um þegnum þjóðfélagsins er
sómi. Þeir eru máttarstólpar þrátt
fyrir allt. Ég vil þakka henni
hvernig hún reyndist mér og
mínu heimili, um leið og ég kveð
traustan samverkamann. Guð
blessi hana á nýjum áfanga á
landi hinna lifenda.
Arni Helgason.
Afmælis-
og minningar-
greinar
ATHYGLI skal vakin á þvf, að
afmælis- og minningargreinar
verða að berast hlaðinu með
góðum fyrirvara. Þannig verð-
ur grein, sem birtast á I mið-
vikudagsblaði, að berast I slð-
asta lagi fyrir hádegi á mánu-
dag og hliðstætt með greinar
aðra daga. Greinar mega ekki
vera f sendibréfsformi eða
bundnu máli. Þær þurfa að
vera vélritaðar og með góðu
Ifnuhili.