Morgunblaðið - 18.09.1976, Qupperneq 23

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. SEPTEMBER 1976
23
Costa
Eiginmaðurinn pantar tvo
Cuba libra, eiginkonan tekur
upp úr töskunum. Þau eru
komin til sólarlanda til „að
slappa af" og hvað nú verður
gaman.
„Sólarferð", nýjasta leikrit
Guðmundar Steinssonar,
verður frumsýnt í Þjóðleik-
húsinu á laugardaginn. Höf-
undurinn var fararstjóri i
Sólarlöndum í mörg ár.
Aðspurður hvort leikritið gæfi
Maðurinn á næstu svölum fyrir
ofan.
rétta mynd af sólarlandaför-
um, brosti Guðmundur en
sagði lítið. „Sólarferð" segir
frá hjónum í ástvana
sambandi, sem bregða sér til
Costa del Sol til að hafa það
huggulegt, drekka Cuba
libra, til að verða brún, til að
skemmta sér — hvað
annað?
Leikstjóri er Brynja Bene-
del Þjóð
diktsdóttir, aðstoðarieikstjóri
Steinunn Jóhannesdóttir,
leikmynd gerði Sigurjón
Jóhannsson. Róbert Arn-
finnsson .og Þóra Friðriks-
dóttir leika aðalhjónin í leik-
ritinu, önnur meiri háttar
hlutverk eru í höndum
Guðrúnar Stephensen og
Bessa Bjarnasonar. Lista-
skáldið vonda, Sigurður Páls-
son, kemur fram í hlutverki
þjónsþokka.
Á milli atriða dútla tveir
þögulir verkamenn við bygg-
ingarvinnu. „Það er alltaf
verið að byggja" sagði
Guðmundur Steinsson.
„Annars eru verkamennirnir
hugmynd Brynju, þeir fylla
upp í á mílli atriða. Þið ráðið
hvernig þið takið þá ."
Guðmundur Steinsson
Sigurjón, Steinunn, Brynja.
Á æfingu á „Sólarferð”
eftir Guðmund Steinsson
1 sólbaði á svölunum. Róbert Arnfinnsson reynir að læra nokkur handhæg orð á spænsku ______ Þóra
Friðriksdóttir skrifar kort tii krakkanna.
Þegar blm. Morgunblaðs-
ins fékk ásamt öðrum gest-
um að fylgjast með æfingu,
var mikið hlegið — e.t.v
voru áhorfendur að hlæja að
sjálfum sér jafnt og að leikrit-
inu. í lok leikritsins snúa
sólarfarar heim á leið, með
stráhatta og uppstoppað
nautslíki —— „Ég vorkenni
nautinu", segir eiginkonan,
hún ætlar að hafa það í
stofunni heima. Eiginmaður-
inn er í fýlu, hann var maga-
veikur allan tímann.
— Fréttabréf
Framhald af bls. 19
sandi, i stað þeirrar sem fauk fyrir
nokkrum árum, þar er búið að
setja upp og gera fokhelda gömlu
Reykhólakirkjuna sem rifin var
þar, en flutt svo hingað vestur til
að þjóna öðru höfuðbóli Guðmund-
ar hins rika á Reykhólum sem einu
sinni var, og sagt er að hafi átt hátt
á annað hundrað jarðir, þar af
fjögur höfuðból, Reykhóla, Saur-
bæ, Brjánslæk, og Núp í Dyrafirði.
Heyskapur: Heyskapur hefir
gengið illa hjá flestum, og fólk
orðið að hanga yfir þessu að-
gerðarlaust og lítið dögum og vik-
um saman, sjáandi arðsemi ársins
sem átti að vera, verða að engu, og
þá stundum leitað á hugann sú
spurning, sem sífellt er ósvarað:
„Hvers vegna að vera við þennan
búskap?“ og henni verður jafn
ósvarað áfram meðan islensk
bændamenning má sin nokkurs.
Þó hefir gengið misjafnlega, einn
og einn er orðinn sæmilega heyj-
aður, en slæmt hjá öðrum, jörð er
viðast orðin það blaut að hún ber
ekki vélar nema stórskemma tún-
in, og þornar ekki á þessu hausti
þótt þurrt verði. Margir eða flest-
ir, hafa verulega votheysgerð, súg-
þurrkun og þess háttar, sem miklu
bjargar, en það hrekkur ekki til.
Nokkrir þurrkdagar hafa komið
siðan á höfuðdag, og bjargað veru-
lega, en hey eru léleg þótt magn sé
nokkurt, svo stór skellur á bændur
frá hendi veðráttunnar er óum-
flýjanlegur, þótt úr honum kunni
að verða dregið af hendi stjórn-
valda.
Ferðafóik: Mikill straumur
ferðafólks hefir verið á Látrabjarg
í vor og sumar, þrátt fyrir veðrátt-
una. Vegurinn úr Örlygshöfn og
útá bjargið hefir verið nokkuð góð-
ur, svo það hefir ekki dregið úr
fólki að heimsækja þennan sér-
stæða stað. Margir hópar voru
eftirminnilegir, eins og fjölmenn-
ur hópur Þingeyinga i bændaför,
með fylgdarliði úr nágrannasveit-
um. Hópur undir stjórn Jóns
Böðvarssonar skólastjóra. Starfs-
fólk, gestir og listafólk Norræna
hússins í Reykjavik með frú Guð-
rúnu Jónsdóttur prestmaddömu
okkar frá Sauðlauksdal í farar-
broddi, svo eitthvað sé nefnt. öll
umgengni þessa fjölda fólks hefir
verið með stakri prýði, þó með
örfáum undanekningum, sem
hvekkt hafa höfuðskraut bjargs-
ins, fuglinn einkum lundann. En
lundinn þarna á brúninni er búinn
að fá traust á fólkinu, sem alltaf er
þarna á ferðinni, allt að því að
hægt sé að taka hann með höndun-
um, en sé hann hvekktur er blaðið
fljótt að snúast við, þvi vildi ég
mega biðja alla sem koma á Látra-
bjarg að fara vel að lundanum.
Ekki ósvipað er með æðarfugl-
inn, hann fær traust á fólkinu sem
er í kringum hann og hlúir að
hreiðrunum. í sumar, til dæmis,
átti ein kolla hreiður í miðri sléttu
hjá mér, þegar ég fór að slá slétt-
una var hún enn á eggjum, krakk-
arnir sem hjá mér voru, allt Reyk-
víkingar, báðu mig að hreyfa ekki
hreiðrinu, mjög vandræðaleg.
Samkomulag varð um, að ég skildi
fermetra eftir ósleginn undir
hreiðrinu. Þegar ég fór að slá, sló
með greiðusláttuvél, hélst hún á
eggjunum þar tjl mig vantaði einn
og hálfan metra að henni þá flaug
hún. Ég stóð við samninga og
skyldi eftir ferm. en hún kom aft-
ur krökkunum til mikillar ánægju.
Þegar ég fór að snúa heyinu með
heytætlu, var hún hrædd fyrst í
stað, en að lokum var hún búin að
fá svo mikið traust á okkur, að hún
hreyfði sig ekki þótt ég stefndi á
hreiðrið með tætluna á fullri ferð,
og stoppaði rétt við bl.ettinn. Mesta
traust sem mér hefii',verið sýnt.
Látrum, rigingardag 9/9. ‘76.
Þórður Jónsson
LITAVER—LITAVER—LITAVER—LITAVER—LITAVER—LITAVER
ÚTSALA
aftur UTSALA
Ofsa
Komið — sjáið —
sannfærist!
011 okkar teppi eru nú á útsölu
Lítið við í Litaveri,
því það hefur ávallt borgað sig
liirf
Grensásvegi
LITAVER—LITAVER—LITAVER—LITAVER—LITAVER—LITAVER