Morgunblaðið - 28.06.1977, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 28. JUNI 1977
KAFr/NU
/C>)V.
(ð
GRANI göslari
Ökuhraðinn reyndisl vera um
150 km. Það verður fróðlegt að
sjá hve fljótur þú verður að
taka út tveggja vikna fangelsis-
dóm?
ar, drengir?
BRIDGE
Umsjón: PáH Bergsson
FYRSTA útspil er einn erfiðasti
hluti spilsins og er því ekki úr
vegi, að lesendur fái eitt slfkt
verkefni til úrlausnar.
Þú situr f-suður og átt þessi
spil:
S. Á84
H. K752
T. 1097
L. 952
Vestur gaf, austur og vestur eru
á hættu en sagnirnar gengu þann-
ig:
Veslur Norður Austur Suður
1 tígull 1 spaði 2 hjörtu pass
2 grönd pass 3 lauf pass
3 hjörtu pass 4 hjörtu. pass.
pass. pass.
Hvaða spili spilar þú út?
Auðvitaó velur þú spaðann, lit
félaga þíns. En hvaða spaða? Velj-
ir þú fjarkann færðu bestu eink-
unn. Lítum á allt spilið.
Eru líka örðugleikar hjá ykkur?
Judd og
fiskveiði-
samningar
Hér fer á eftir bréf frá Marinó
L. Stefánssyni þar sem hann ræð-
ir fiskveiðimálin og varpar fram
ýmsum spurningum:
„I Morgunblaðinu 21. júni er
frétt frá London, og þar eru höfð
eftir ummæli Frank Judd, aðstoð-
arutanríkisráðherra Breta, þar
sem hann segist vona „að
samningaviðræðurnar (þ.e. við
tslendinga) ryðji brautina fyrir
viðunandi samningi, sem m.a.
veiti brezkum togurum aftur að-
gang að fslenzkum miðum". Hann
segir, að meginmarkmið við-
ræðnanna í Reykjavik 8.—10.
júní hafi verið að koma af stað
nýjum viðræðum um gagnkvæm
fiskveiðiréttindi. Hann vill ná
skjótu samkomulagi, er heimilí
skipuni EBE veiðar á fslenzkum
miðum.
Er Judd að gera að gamni sfnu?
Er hann kannski viljandi að
blekkja til að friða þingmenn og
þjóðina með þvi að gefa í skyn, að
það muni bráðum takast að koma
EBE-togurunum, og þá um leið
brezkum togurum, inn í íslenzka
landhelgi? Eða trúir hann þessu,
sem hann er að segja? Sé svo, þá
hlýtur maðurinn að hafa fengið
vilyrði hjá áslenzkum ráðherrum
fyrir slíkum samningum.
Hér heima var okkur sagt, að á
fundunum 8.—10. júní hafi
aðeins verið talað um fisk-
verndarsamning. Hver er sann-
leikurinn? Ætla fslenzkir ráða-
menn kannski að semja um það,
sem þeir kalla „gagnkvæm-
ar“fiskveiðar? Islendingar hafa
ekkert að bjóða, nema að taka
björgina frá sjálfum sér. Og það,
sem EBE getur boðið á móti mun
reynast harla lítið.
Hvers vegna gáfu ekki íslenzkir
ráðherrar sendimönnum EBE
ótvfræð svör um, að engum skip-
um frá þeim yrði hleypt inn f
íslenzka landhelgi um ófyrir-
sjáanlegan tíma? Allir vita nú,
hvað það mundi kosta Islendinga,
ef erlendum togurum yrði aftur
hleypt á miðin.
Þjóðverjum og Belgum á að
segja upp, þegar þeirra samnings-
tfma lýkur. Um verzlunarvið-
skipti okkar við EBE-lönd verður
þá að fara sem fara vill.
tslendingar eru áreiðanlega
nær þvf einhuga um þetta mál, og
nú gildir það að standa fast gegn
ásælni EBE og Breta.
Marinó L. Stefánsson**.
% Ruslið f skóginum
Á myndinni hér má sjá
plastpoka fremur snyrtilega frá-
gengna, sem Velvakandi rakst á
er hann var á ferð fyrir nokkru
uppi við Heklu. Þetta er ekki
ferðanesti einhvers sem hefur
skilið það eftir meðan hann var í
gönguferð, heldur er þetta rusl,
sorp, úrgangur eftir einhvern
sem þar hefur verið á ferð og flýtt
sér um of af tjaldstað. Þetta var
þannig skilið eftir í kjarri við
rjóður eitt, skammt frá Hraun-
Norður
S. D109632
H. 6
T. G864
L. Á10
Vestur
S. KG5
H. G94
T. ÁK32
L. G73
Austur
S. 7
H. ÁD1083
T. D5
L. KD864.
Suður
S. Á84
H. K752
T. 1097
L. 952.
Besti möguleikinn fyrir vörnina
er greinilega að fá tvo slagi á
tromp auk laufássins og spaða-
slags. En til þess þarf að þvinga
sagnhafa til að trompa spaða
tvisvar. Og eina vonin til þess er,
að hann láti gosann frá blindum
þegar við spilum út spaðafjarkan-
um, sem er eðlilegt að hann geri,
Inni á drottninguna spilar noróur
auðvitað aftur spaða. Austur
veróur að trompa og spilið er tap-
að. Næst þegar vörnin kemmst að,
annaðhvort á laufás eða tromp,
spilar hún spaða í þriðja sinn og
tryggir þar með fjórða slaginn.
Spilið er auðvelt að vinna komi
út spaðaás og sama er að segja um
útspil i öðrum litum.
ÞAÐ VERÐUR EKKI FENGIÐ, SEM FARIÐ ER
Framhaldssaga eftir Bernt
Vestre.
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi.
46
— Þú fékkst em sagt engan
botn 1 hvers vegna hann óttast
lögregluna?
— Nei. Hann neitar því að
hann hafi nokkuð komið
nálægt sprengjutílræðinu við
sendiráðið. Og ég held þar hafi
hann sagt satt. En hann svaraói
I hálfkveðnum vísum þegar ég
spurði hann hvað hann hefði
brotið af sér. Hann sagði það
væri ekki hollt fyrir mig að vita
það.
— Myndir þú segja að hann
hefði verið sæmilega eðliiegur
í framkomu.
— Já. Að vísu talaði hann
hjánalega um ofbeldi og slfkt,
en það er ekkert nýtt.
— Varstu aldrei hræddur?
Jú.
— En fyrst þér fannst hann
eðlilegur í fasi...
— Það er erfitt að skýra
þetta. Hann stóð með byssu og
hótaði að skjóta mig. Og það er
erfitt að leiða slfkt algerlega
hjá sér...
— En þú hefur aldrei trúað
þvf f alvöru að hann myndi
gripa til þess.
— Nei. Kannski stund og
stund. En það bendir til að mér
hafi fundizt hann eðlilegur að
ég fór aftur til hans.
— Sagði hann virkilega
þetta: að þeir sk.vldu ekki ná
sér lifandi.
— Já.
— Þú hefur væntaniega sagt
honum föður þfnum að hann
ma-tti ekkert aðhafast f málinu
fyrr en hann heyrði nánar frá
mér?
— Já.
Getum við treyst honum?
— Ég hugsa það.
— Það vantaði ekki annað en
hann sigaði löggunni á Frede.
Þá ættum við á hættu að hann
myndi hleypa af. Við verðum
að halda lögreglunni fyrir utan
þetta þangað til við höfum náð
tali af honum.
— Hvað ætlarðu að gera?
— Þú verður að sýna mér
staðinn sem þú skildir við
hann. Þá a-tla ég að reyna að
finna hann og tala við hann.
Við þurfum kort af svæðinu og
verðum að athuga hvort ein-
hver hús eða kofar eru á þessu
svæði. Þú verður að fara inn í
bæinn og útvega okkur kort.
Við megum engan tíma missa.
Peter fitlaði við mynt sem
hann hafði í vasanum.
— Eítthvað fleira? spurði
Ilemmer.
Peter svaraði ekki.
Hemmer greip um axlir hon-
um.
— Hefurðu þagað yfir ein-
hverju?
— Nei. nei.
— Ilvað er þá að?
— Ertu viss um að við...
-— Að við hvað? Heldurðu
kannski— þegar allt kemur til
alls að hann sé sjúkur....
Hemmer skók hann til.
— Svona svaraðu mér.
— Ég veit það ékki. En ég
veit ekki hvort við ættum að
taka þessa áhættu. Það gæti
verið að hann væri veikur.
— Ég veit að sá möguleiki er
fyrir hendi. Þess vegna verðum
við að halda lögreglunni utan
við þetta.
— Já.
— Þú leynir mig einhverju.
— Nei, sagði Peter hraðmælt-
ur. En heldurðu aðokkur takist
að ná tengslum við hann?
— Við athugum það. Ertu
hræddur, Peter?
— Kannski.
— Ég skil þig. Þú hefur orðið
fyrir áfalli. En þú þarft heldur
ekki að koma með mér. Bara ef
þú ekur mér á staðinn.
— Hann gæti skotið á þig.
— A mig? Nei, það held ég
ekki. Ilvers vegna segirðu það?
— Mér fannst eins og hann
hataði þig dálftið, sagði Peter
lágt.
— Ja-ja, Kannski hann geri
það. En það getur varla verið aí
hann hati mig svo mikið að
hann mvndi skjóta mig. Sagði
hann eitthvað sérstakt.