Morgunblaðið - 30.07.1977, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 30. JULl 1977
29
VELVAKANDI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 10—11
FRÁ MÁNUDEGI
legur eins og verið mun hafa bær-
inn að Stöng, sem þessi er að
mestu sniðinn eftir, hygg ég að
engin nútimafjölskylda vildi eyða
ævidögum i slikum húsakynnum.
Sú hugsun læðist að manni að
kanski sé tæknimenning 20. aldar
ekki jafnslæm og þeir vilja vera
iáta, er mest hallmæla borgarys,
andlausum steinkumböldum og
„blikkbeljum" nútímans.
0 Gróðurvin
Á heimleið var komið við í
Þjórsárdalslaug hjá fjallinu
Rauðukömbm. Þar hefur vit og
vilji mannsins töfrað fram dásam-
lega gróðurvin mitt í örfoka auðn,
reist græna skjólgarða, prýdda
trjáplöntum og fögrum blómum. í
þessu umhverfi er haglega gerð
opin sundlaug með ylvolgu vatni,
búnings- og snyrtiklefum. Allt svo
þokkalegt sem á verður kosið.
Avöxtur nútímatækni og borgar-
menningar mitt i óbyggðinni.
Svíar, sem unnu við Búrfells-
virkjun, munu fyrstir hafa komið
auga á staðinn i þessu skyni og
reynt að skapa þar frumstæða að-
stöðu til baða við volgar upp-
sprettur. Landsvirkjun og Gnúp-
verjahreppur lögðu síðar fram fé
til mannvirkjagerðar, en ungt
fólk úr hreppnum og starfsmenn
Búrfellsvirkjunar unnu í sjálf-
boðavinnu mikið starf við upp-
græðslu og fegrun staðarins. Er
þessi framkvæmd öllum aðilum
til stórsóma.
Vonandi eiga ungir Gnúpverjar
eftir að gera álika átak til að fegra
umhverfi félagsheimilis síns að
Árnesi.
Sveinbjörn Sigurjónsson.“
0 Margir misstu
af góðu efni
„Ég fór auðvitað á völlinn
þegar Sviar spiluðu við landa okk-
ar nú á dögunum, veðrið var eins
gott og frekast var á kosið. Nú að
sjálfsögðu skemmti ég mér eins
vel og ætíð þegar ég fer á völlinn.
Þegar heim kom sagði konan min
mér að þá um kvöldið hefði verið
aldeilis afburða góður þáttur í
útvarpi. Þetta vissi ég nú reyndar,
en fór samt á völlinn. Þetta var
þáttur um Drangey, fluttur og
saminn af Höskuldi Skagfjörð
leikara. Væri ekki rétt og alveg
stórsmellið að fá hann endurtek-
inn? Það voru um það bil 9000
manns i Laugardalnum þetta
kvöld, svo að margir hafa misst af
góðu útvarpsefni. Þessu bið ég
þig að koma á framfæri fyrir mig,
með fyrirfram þakklæti.
Sig. Bjarnason,
(Vesturbæingur)."
Það getur komið upp sú staða
að fólk verður að velja á milli
þess að fara á mannamót eða sitja
heima við og hlýða á útvarp og
hér hefur þetta greinilega rekist
á, og kannski hjá fleirum, sem
voru á vellinum þetta kvöld. Þess-
ari beiðni er hér með komið á
framfæri til útvarps og er það
raunar ágætt að heyra stundum
þakkað fyrir eitthvað sem vel er
gert, það virðist helst til sjaldan
gert nú til dags.
Þessir hringdu . . .
0 Ös við
búðarkassa
Búðarkona:
— Ég er ein af þeim fjölmörgu
sem alltaf er að rápa í búðir, bæði
stórar og smáar eins og gengur og
gerist og allir þekkja. Það vita
líka allir hversu hvimleitt þetta
er á hverjum degi og sérstaklega
fyrir helgar þegar allir sem vettl-
ingi geta valdið virðast vera að
verzla. 1 stóru búðunum myndast
því oft iangar biðraðir við búðar-
kassana og ef einhver er svo
óheppinn að þurfa að kaupa
aðeins einn smáhlut, þá verður
hann að gjöra svo vel og standa í
biðröðinni eins og allir aðrir jafn-
vel þótt það taki ekki nema
kannski hálfa mínútu að afgreiða
hann, meðan það getur tekið allt
að 10 mínútur að afgreiða hina
SKÁK
sem eru að kaupa til margra daga.
Því vil ég koma þeirri hugmynd á
framfæri við stórverzlanirnar að
þær hafi sérstakan kassa t.d. síð-
degis á fimmtudögum og föstu-
dögum, þar sem afgreiddir eru
þeir sem hafa t.d. aðeins 4 hluti
og finnst því hvimleitt að biða
eftir hinum sem eru með næstum
þúsund hluti. Er þetta til i ein-
hverri verzluninni hér og ef svo
er ekki, er ekki hægt að athuga
með að koma þessari skipan mála
á?
Umsjón:
Margeir Pétursson
Á svæðamótinu I Pula 1975 kom
þessi staða upp í skák þeirra
Knaaks, A-Þýzkalandi, og Hazai,
Ungverjalandi, sem hafði svart og
átti leik.
j i R #1 p
■ ■ - 0 m j j 1
B
A H p IA
A H B W Wí I B
§§j K s B
33. ..Rxb3!, 34. Bxe5 (Eða 34.
axb3 — Hc2) IIc2, 35, Dfl — Rd2!,
36. Dxf2 — IIxf2, 37. Kgl — Rc4
og hvítur gafst upp. Þeir Csom,
Ungverjalandi og Andersson,
Svíþjóð unnu sér þátttökurétt á
millisvæðamót i Pula.
HÖGNI HREKKVÍSI
Æskustöðvarnar draga hann stundum til sín!
— Hitakönnur
Framhald af bls. 13
En glerílátið er að sjálfsögðu
viðkvæmasti hluturinn í könn-
unni og fer eftir þvi hve vel
ytra byrði könnunnar hlífir þvi
við höggum o.þ.h. hve lengi það
endist. Það getur verið ein-
hvers konar spenna í glerinu
svo að það springi jafnvel þótt
kannan fái einungis lítið högg.
Ef glerið brotnar i hitakönnu
geta glerbrot sprungið út úr
könnunni vegna þess að bilið á
milli tvöfaldra veggja gleriláts-
ins hefur verið lofttæmt. Nokk-
ur hætta getur stafað af slíkum
glerbrotum.
Margir laga kaffið beint i
hitakönnurnar. Það verður að
athuga að trektin sé stöðug á
könnunni á meðan kaffið er
lagað. Oft hafa orðið slys af
slíkum trektum, menn hafa
brennt sig á heitu kaffinu. En
trektin þarf að vera með stút
sem gengur ofan í könnuna, þá
er síður hætt við að hún detti af
könnunni á meðan verið er að
hella upp á könnuna. En hafið
þá reglu að setja hitakönnuna
innarlega á eldhúsborðið á
meðan verið er að laga kaffi, þá
er ekki eins mikil hætta á að
menn brenni sig, jafnvel þótt
kannan detti á hliðina.
Aldrei skal geyma volga
mjólk handa ungbörnum á hita-
brúsa eða könnu í ferðalögum
þar sem gerlar fá hin ákjósan-
legustu lífsskilyrði i mjólkinni
þegar hitastigið er milli 10° og
50° og fjölgar þeim þá ört. Ung-
börn geta fengið alvarlegar
magakveisur i slíkum tilvikum.
Ef ekki er unnt að hita mjólk í
ferðalaginu skal heldur nota
mjólkurduft og fylla hitabrús-
ann með soðnu vatni og útbúa
mjólkurdrykkinn handa ung-
barninu jafnóðum og hans er
— Epli og kirsu-
ber í Mos-
fellssveit
Framhald af bls. 13
Næst varð fyrir Morgunblaðs-
mönnum maður sem vann hörð-
um höndum við að snyrta til i
kringum dælustöð hitaveitunn-
ar.
Hann kvaðst vera að hlaða
grjótgarð og heita Jóhannes
Arason. — „Við erum svona að
snyrta þetta hérna," sagði
Jóhannes og gaf sér tíma til að
ganga með blm. um svæðið og
sýna honum framkvæmdirnar.
— „Hérna vorum við að tyrfa
um daginn og bráðum förum
við að tyrfa fyrir ofan grjót-
garðinn, þegar hann verður til-
búinn.“
— „Ég er nú svo sem ekki
neinn sérfræðingur í veggja-
hleðslu, en þegar ég var fyrir
vestan, í Austur-
Barðastrandarsýslu, þá fékkst
maður náttúrlega töluvert við
þetta, að dytta að veggjum og
þess háttar."
— „Nei, það hafa ekki verið
margir svona dagar í sumar, en
þó nokkrir samt.“
Hann Jóhannes Arason að
vestan var ekki alveg einsamall
að dytta að umhverfi dælu-
stöðvarinnar. Þar geystist um
grænar grundir ein yngismær
með sláttuvél. Hún var hálf-
feimin við þessa aðkomumenn,
sem trufluðu fólk við störf þess,
en fékkst þó að lokum að segja
til nafns.
— „Hva, eruð þið frá Mogg-
anum?“
— „Ég heiti Kristín Birgis-
dóttir, ég er hérna ísumarvinnu
ég er annars í Garðyrkjuskólan-
um.„ — „— Kemur þetta i
blaðinu?“
Kristin fékkst til að stöðva
sláttuáhaldið um stund og RAX
smellti af henni mynd og má
þar sjá umhverfi dælustöðvar-
innar i allri sinni dýrð.
Eftir að hafa uppgötvað að
kaffitími verkafólksins við
dælustöðina var upp runninn
héldu blm. og ljósmyndari
áleiðis í bæinn aftur. í nánd við
Vesturlandsveginn varð annað
sláttuáhald á vegi Morgun-
blaðsmanna.
(Jti á túni var maður nokkur
að slá á gömlum traktor af gerð-
inni Farmall Cub. Þegar
hindranir eins og skurðir og
gaddavirsgirðingar höfðu verið
yfirstignar var unnt að ná tali
af þessum manni sem lagði
grasið að velli einbeittur á svip
og reykti pípu.
— „Ég heiti Þórður Jónsson
og bý hérna fyrir handan, yfir í
Markholti sjö.“
— „Nei, ég á ekki þennan
blett, ég hef aldrei verið bóndi.
Ég á hins vegar nokkra hesta.
Til að heyja ofan í þá keypti ég
þennan traktor fyrir nokkrum
árum af bónda sem var að
hætta að búa.“
— „Það var ekki ýkja dýrt,
mig minnir að ég hafi borgað 30
þúsund fyrir hann. Þetta er
sómagripur", segir Þórður og
sýnir hvernig „kubburinn" er
útbúinn vökvalyftu til að fyfta
ljánum.
— „Það er svo blautur mið-
hlutinn í þessu túni hérna að
það var ekki hægt að slá hann
með nútimagræjum, það sökk
allt niður. Þess vegna er ég nú
að þessu."
Þvi næst tróð Þórður i pipuna
og hélt áfram að slá, en
Morgunblaðsmenn ræstu vél-
vagn sinn og óku í bæinn.
SIB — RAX
— Kvikmyndir
Framhald af bls. 31
myndin Eglantine, sem h'ann
segir sjálfur að sé gerð um
minningar bernskuára sinna,
en sviðið er þó fært aftur til
ársins 1895. Myndin er sögð
hugljúf og talin falla Renoir-
aðdáendum vel í geð.
Síðasta myndin, sem samið
hefur verið um i bili, kemur frá
ítalíu og nefnist hún Amici
miei (1975), leikstýrt af Mario
Monicelli eftir handriti og und-
ir handleiðslu Pietro heitins
Germis. Þetta er gamanmynd,
sem segir frá nokkrum félög-
um, sem lifa eftir því kjörorði
að veröldin sé ekki þess virði,
að taka hana alvarlega. Þeir
leika sér að því, að gera ýmsum
smágrikki, en sá siðasti fer að-
eins úr böndunum og verður
flóknari en til var ætlazt. í
borginni Ferrarra á Ítaliu er
haldin allsérstæð kvikmynda-
hátið, þar sem áhorfendur (auk
gagnrýnenda, rithöfunda og
leikara) velja beztu myndir árs-
ins og lenti Amici miei í þriðja
sæti hjá áhorfendum, sem segir
nokkuð um vinsældir myndar-
innar á italíu (No 1 var
Cuckoo’s Nest og no. 2 Cadaveri
eccelenti eftir Francesco Rosi).
Auk þeirra mynda, sem hér
hefa verið nefndar hefur
Háskólabíó I hyggju að semja
uni frönsku myndina Cousine,
cousine, sem notið hefur geysi-
legra vinsælda i Ameríku, en
ekki er ákveðið enn, hvort hún
verður þá sýnd á almennum
sýningum eða sem mánudags-
mynd. SSP
Lokað vegna sumarleyfa
frá 8. ágúst til 30. ágúst.
Eyjótfur K. Sigurjónsson
/öggi/tur endurskoðandi
Flókagötu 65
sími 2 7900