Morgunblaðið - 08.10.1977, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1977
Geirfinns- og Guð-
mundarmálin í dóm
Þessi mynd var tekin klukkan 20.30 í gærkvöldi, þegar Guðrún Einarsdóttir ritari í
sakadómi Reykjavíkur bókaði að Guðmundar og Geirfinnsmálin yrðu tekin til dóms.
Tveimur mínútum áður hafði lokið 29 klukkustunda málflutningi í þessum mestu
sakamálum seinni ára á íslandi og lauk honum með varnarræðu eins sakborninga,
Sævars Marinós Ciesielski. Talaði Sævar blaðalaust, og er skýrt frá inntaki ræðu hans
á baksiðunni.
Fyrr um daginn höfðu verjendur sakborninga flutt mál sitt og er ræðum þeirra gerð
skil hér á opnunni. Þegar verjendurnir höfðu lokið varnarræðum var þeim og
saksóknara gefið tækifæri til þess að gera athugasemdir, en frásögn af þeim
ræðuflutningi bíður vegna rúmleysis.
Dómarar málsins eru Ármann Kristinsson, sem er lengst til vinstri á myndinni,
Gunnlaugur Briem dómsforseti og Haraldur Henrýsson. Þeir stefna að því að kveða
upp dóm fyrir áramót. Ljósm. Friðþjófur.
Verjandi Alberts Klahn Skaftasonar:
„Fráleitt að telja
Albert
hlutdeildarm ann ’ ’
ÖRN Clausen hrl., verjandi Alberts
Klahn Skaftasonar, flutti varnarræðu
sína síSdegis í gær. Eins og aðrir
verjendur krafðist hann skýknu til
handa Alberti vegna ákærunnar um
meðsekt í Guðmundarmálinu.
Öm kvað það alveg fráleitt að telja
Albert eiga hlutdeild í drápi
Guðmundar Einarssonar, þar sem
hann hefi hvergi komið nálægt því
verki. Spurði hann hvers vegna
Gunnar Jónsson og Erla Bolladóttir
voru ekki alveg eins ákærð í
Guðmundarmálinu. Sagði Örn að
þetta væri eins og að ásaka heilt
samkvæmi ef slagsmál yrðu frammi
á gangi og maður léti þar lífið, bara
af því fólkið væri viðstatt.
Öm tók það sérstaklega fram, að
þótt tvö ár tæp hefðu liðið frá
atburðinum þar til rannsókn
Guðmundarmálsins hófst og Albert
hefði ekki skýrt frá neinu þennan
tima væri það óvefengjanlegt að
Albert hefði reynt að upplýsa málið
eftir beztu getu eftir að rannsóknin
hófst. Hefði það átt sínar skýringar
hvers vegna hann sagði ekki frá
málinu, nefnilega það, að hann
óttaðist þá Tryggva, Sævar og
Kristján Viðar. Það hefði gerzt á
bakaleiðinni úr Hafnarfjarðarhrauni
að Tryggvi Rúnar hefði tekið Albert
hálstaki en Kristján stöðvað hann.
Hefur Kristján staðfest þetta. Var
Albert hræddur við það að þeir
þremenningar myndu vinna honum
eitthvert mein ef hann kjaftaði frá að
sögn Arnar. Þetta væri skýringin en
þess mætti geta að það væri ekki
refsivert á íslandi að þegja yfir broti.
Verjandinn kvaðst telja eftir mála-
vöxtum að það sem gerist að
Hamarsbraut 11 umrædda nótt hefði
verið slys. Það hefði ekki verið
ásetningur neins að ráða Guðmund
af dögum og framganga þeirra, sem
tóku þátt i aðförinni að Guðmundi
Einarssyni hefði ekki verið slík, að
hægt væri að ákæra fyrir brot á 211.
grein almennra hegningarlaga, þ.e.
fyrir manndráp, þar sem hámarks-
refsing er 16 ár, heldur miklu fremur
undir 215. grein, þar sem fjallar um
mannslát af gáleysi, en þar er
hámarksrefsing 6 ára fangelsi.
„Ásetningur myndast aldrei i þessu
máli," sagði Öm.
Verjandinn mótmælti harðlega
þeim rökum Braga Steinarssonar
saksóknara að athafnaleysi Alberts
nóttina, sem morðið átti að hafa
verið framið, en hann var þar
viðstaddur, mætti líta á sem athafnir
og þess vegna yrði að telja Albert
hlutdeildarmann i verknaðinum og
samsekan hinum.
Öm Clausen sagði að það, sem
Albert hefði orðið að ganga í gegn-
um vegna þessa máls væri að sínu
mati nægileg refsing og meira en
það. Hann hefði setið af illri nauðsyn
i gæzlu, þar sem hann mátti ekki
ganga laus vegna annarra manna,
sem sátu i gæzluvarðhaldi. Lagði
Örn síðan málið í dóm.
— SS.
Verjandi Sævars Marínós Ciesielskis:
„Sævar sá eini sem hefur fjar-
vistarsannanir 1 báðum málunum”
JÓN ODDSSON hrl.. verjandi
Sævars Marinós Ciesielskis. lauk
málflutningi sinum i gærmorgun
Ræddi hann þá ákæruna á hendur
Sævari um að hafa or8i8 Geirfinni
Einarssyni a8 bana og ákæruna um
a8 hafa boriS rangar sakargiftir á
fjóra tiltekna menn. þá Einar Bolla
son, Magnús Leópoldsson, Sigur-
björn Eiriksson og Valdimar Olsen.
KrafSist verjandi sýknu til handa
Sævari af báSum ákærum.
Veriandinn gerði fyrst að umtalsefni
fjarvistarsannanir, sem hann sagði að
Sævar hefði fært fram i báðum málun-
um. þe morðmálum Guðmundar
Einarssonar og Geirfinns Einarssonar.
Hann hefði i hvorugt skiptið verið
viðstaddur. er menn þessir létu lifið og
væri þvi saklaus af báðum ákærunum
Væri hann sá eini, sem gæti sýnt
fjarvistir i bæði skiptin þó svo skýrslur
hans um það efni virtust hafa fallið i
grýttan jarðveg
SÆVAR SEGIST HAFA
FJARVISTARSANNANIR
Jón Oddsson rakti nú þessa skýrslu
Sævars um fjarvistir i Geirfinnsmálinu
Sunnudaginn 17. nóvember 1974
kvaðst hann ekki hafa verið i Klúbbn-
um eins og talað væri um Mánudags
kvöldið 18 nóvember hefði hann farið
i Háskólabió og séð mánudagsmynd,
sem hann hefði getað lýst nokkuð vel
og við athugun eftir á hefði þessi
lýsing komið heim og saman við
myndina, sem sýnd var i umræddu
biói þetta kvöld Um þriðjudaginn 19
nóvember gefur Sævar mjög nákvæma
skýrslur Klukkan 18 þennan dag hittu
hann og Erla móður Sævars fyrir utan
gullsmiðaverkstæði við Laugaveg. sem
móðir hans vann á Þau fóru heim til
móðurinnar að Grýtubakka, þar sem
þau snæddu kvöldverð Að því loknu
fóru þau að Kjarvalsstöðum með við-
komu á þáverandi heimili Erlu og
Sævars við Hjallaveg Á Kjarvalsstöð-
um stóð yfir Sögusýningin svokölluð
og voru á henni sýndar myndir Ósvald
Knudsens og þetta kvöld var verið að
sýna kvikmyndina „Eldar i Heimaeý' i
siðasta skipti Af þvi tilefni voru lista-
maðurinn og sonur hans Vilhjálmur á
staðnum, en hann og Sævar þekktust
Þegar þau komu að Kjarvalsstöðum
klukkan rúmlega 20 var sýningarsalur-
inn fullskipaður og urðu þau að biða
sýningar. sem hófst klukkan 21, en
sýning myndarinnar tók 35 minútur
Vilh|álmur hitti Sævar fyrir kl 21 þetta
kvöld og taldi hann hafa verið búinn að
sjá sýningu myndarinnar, en Jón dró
það i efa. Þá sagði Vilhjálmur við
yfirheyrslur að hann minnti að Sævar
hefði sagt við sig að hann ætlaði til
Keflavikur, en ekki myndi hann hvort
það var þetta umrædda kvöld eða ekki
Þá hefur móðir Sævars skýrt frá því að
Sævar hafi boðið sér i kaffiteriu Kjar-
valstaða um kvöldið og bendi þetta til
að hann hafi ekki verið að flýta sér
mikið þetta kvöld Á grundvelli þess-
arar skýrslu Sævars dró verjandinn
Jón Oddsson mjög í efa þær tímamæl-
ingar, sem lögreglan gerði um ferðina
til Keflavikur og taldi útilokað að
Sævar og aðrir ákærðir hefðu getað
náð til Keflavikur á þeim tima sem
tiltekinn er á kraftlitilli Wolkswagenbif-
reið, auk þess sem þau hefðu þurft að
gera ýmsa snúninga i Reykjavik áður,
m a skipta um bila og sækja Guðjón
og Kristján Viðar Væri þetta allt með
ólikindum. þegar haft væri í huga að
Sævar, Erla og móðir Sævars hefðu
yfirgefið Kjarvalsstaði i fyrsta lagi
klukkan 21 35 og samkvæmt mæling-
unum hefðu hin ákærðu átt að vera i
Keflavik klukkan 22 08 „Þetta er al-
veg ótrúlegt span samkvæmt timamæl-
ingunni," sagði Jón.
ÓLÍKLEGT AÐ
KLÚBBMENN VÆRU
í SPRÚTTSÖLU
Fleira tindi Jón til, sem honum
fannst ótrúlegt við hina meintu ferð til
Keflavikur. Til dæmis það að Erla
skyldi ekkert vita fyrirfram um þessa
ferð, eins og hún skýrði sjálf frá, þegar
það var hún sem samkvæmt framburði
átti að hafa gengið frá leigu á bil frá
Geysi hf daginn sem morðið á að hafa
verið framið. Hvers vegna var hún að
þvi þegar þau áttu Landroverbíl? Stóð
kannski eitthvað til þótt Erla þykist
ekkert vita? Þannig spurði Jón Þá
fannst honum afar ótrúlegt að Geirfinn-
ur hefði trúað þvi að Sævar Ciesielski
væri forstjóri Klúbbsins þegar þeir áttu
að hafa hitzt i Klúbbnum eins og hann
var útlits Og ennþá ótrúlegra væri að
Geirfinnur tryði því að forstjóri Klúbbs-
ins væri að gera sér ferð suður með sjó
til þess að selja honum 1 — 2 flöskur af
spira. „Þessir menn höfðu starfa af þvi
að selja áfengi á öðrum vettvangi og
það var þvi meira en lítið undarlegt að
þeir færu að setja upp útibar i fjöru i
Keflavik.” sagði Jón Oddsson
HVERJIR HITTU
GEIRFINN
VIO SIGÖLDU?
Jón gagnrýndi mjög frumrannsókn-
ina í Keflavík. Þar hefði verið tekin
ákveðin rannsóknarstefna sem fyrst og
fremst virtist miðast við fjölmiðla
„Kannski var það grundvöllur að röng-
um sakargiftum siðar hvernig að þessu
máli var þá staðið,” sagði verjandinn.
Kvað hann sum atriði hafa verið lítt eða
ekkert rannsökuð á sínum tima, m.a.
framburð vinnufélaga Geirfinns við
Sigöldu um að tveir menn hefðu komið
þangað uppeftir i október 1974 og
haft tal af Geirfinni til að fá hann til að
þegja yfir einhverju gegn greiðslu
3—400 þúsund króna. Ennfremur
hefði ekki verið rannsökuð ólögleg
meðferð áfengis, sem fram hefði farið
á heimili Geirfinns, bátshvarf i Keflavik
á þessum tíma og fleira og fleira Þá
minntist Jón á að á siðari stigum
rannsóknar hefði verið kannað gaum-
gæfilega hvort úr Sævars Ciesielskis
gæti hugsanlega verið frá Geirfinni
komið en svo hefðí ekki reynzt og lægi
þá til grundvallar m.a. framburður
eiginkonu Geirfinns.
Næst vék Jón Oddsson að þeim
samræmda framburði, sem saksókn-
arinn hefði talað um að gengi upp i
öllum smáatriðum Þetta mætti einnig
segja um annan framburð hinna
ákærðu, sem borið hefði saman í smá-
atriðum, en síðan reynzt hugarburður.
Til dæmis hefði framburðurinn um
bátsferðina á sinum tima verið sam-
hljóða i flestum atriðum en siðar hefði
komið í Ijós að hann var úr lausu lofti
gripinn. Þá hefði tekið við framburður
Erlu Bolladóttur urri að Sævar hefði
rétt henni byssu og sagt henni^ að
skjóta manninn i dráttarbrautinni i
Keflavík, sem var að hennar sögn að-
framkominn eftir barsmíðar Og af
myndum þóttist hún þekkja að þarna
hefði verið um Geirfinn að ræða Þetta
hefði heldur ekki staðist Fleira mætti
tína til Sævar hefði sent inn skýrslur
um ferðir sínar þetta umrædda kvöld
en þær hefðu ekki fallið í góðan jarð-
veg Þegar hér var komið sögu greip
dómsformaðurinn inn i og kvað verj-
andann hafa verið viðstaddan skýrslu-
töku fyrír dómi og hefði hann getað
gætt réttar sins sakbornings Nú greip
Sævar Ciesielski frami og kvaðst hafa
sent dóminum skýrslur í maímánuði en
þær hefðu ekki verið bókaðar.
Þegar þessu innskoti var lokið tók
verjandinn til máls að nýju og kvaðst
mótmæla því sem fram kom hjá sak-
sóknara að Sævar hefði gert sér far um
að eyðileggja sönnunargögn. Hann
hefði ekki verið betur á verði en svo að
hann lét marga mánuði liða þar til
hann nálgaðist dökkbláu terelynekáp-
una, sem breidd var yfir Geirfinn
meðan líkflutningarnir áttu að hafa
staðið yfir, og hent henni i ruslatunnu.
Þvi næst lét verjandinn í Ijós efa um að
þýzki rannsóknarmaðurinn Karl Schútz
hefði haft leyfi til að starfa hér á landi
og taka lögregluskýrslur. Óskað hefði
verið eftir að leyfið yrði sýnt verjendum
en það hefði ekki verið gert. Þegar
verjandinn hafði þetta mælt lýsti dóms-
formaður þvi yfir að smá hlé yrði gert á
málflutningi og brugðu dómarar sér í
hliðarherbergi i 5 minútur einhverra
erinda og biðu allir i salnum á meðan!
AF HVERJU VAR
RÁÐHERRUM EKKI
BLANDAÐ j MÁLIÐ
SPURÐI VERJANDI
Nú tók verjandinn að ræða ákæru á
hendur Sævari fyrir rangar sakargiftir
Krafðist hann alfarið sýknu og til vara
lægstu refsingar að lögum. Reifaði
Framhald á bls. 22.
Þetta er geymsluherbergið í kjallara Grettisgötu 82, þar sem sak-
borningar segja í fyrri framburðum að þeir hafi geymt lfk Geirfinns
Einarssonar. Sögðust þeir hafa lagt lfkið á trébekkinn fyrir neðan
fílu88ann* Ljósm. Rannsóknarlögroglan.