Morgunblaðið - 06.11.1977, Qupperneq 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 6. NÓVEMBER 1977
Minning:
Jófríður Ásmundsdóttir
frá Gunnlaugsstöðum
Fædd 29. apríl 1881
Dáin 16. október 1977
Þú áttir þrek liafðir verk aó
vinna
og varst þér sjálfri lilífdar-
laus
»g hörð.
Þú vaktir yfir velferd barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim g»da anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og evkur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra mððurlianda
að miðla gjöfum — eins «g þú.
(Davfð Stefánsson frá Fagraskógi).
Hinn 16. október sl. lést aö
heimili sinu, Gunnlaugsstööum i
Stafholtstungum, Jófriður Ás-
mundsdóttir, fyrrum húsfreyja
þar á 97. aldursári. Var hún jarö-
sett frá Síðumúlakirkju hinn 22.
október að viðstöddu miklu fjöl-
menni. Þann dag hópuðust að mér
minningarnar. Hugurinn flaug til
baka og stáðnæmdist í hlýju fangi
hennar, er ég kom að Gunnlaugs-
stöðum til sumardvalar í fyrsta
sinn, fimm ára telpuhnokki. Jó-
fríður fæddist á Höfða i Þverár-
hlíð 29. apríl 1881. Foreldrar
hennar voru Ásmundur Einars-
son bóndi þar og kona hans Þor-
björg Sveinsdóttir. Jófríður
missti móður sina ung og ólst upp
hjá föður sínum og stjúpmóður.
5. júií 1902 gekk Jófríður í
hjónaband. Eiginmaður hennar
var Jón Þórólfur Jónsson, f. 25.
júni 1870 d. 10. mars 1959. For-
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför eiginkonu minnar,
GUORUNAR OLGU THORARENSEN
Hinrik Thorarensen.
t
Ástkær eiginkona mín
GUORÚN BJARTMARZ
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni þriðjudaginn 8. nóv. kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeir sem vildu minnast hennar láti
líknarstofnanir njóta þess. Fyrir hönd vandamanna Óskar Bjartmarz

t Maðurinn minn, faðir okkar og tengdafaðir
JANUS HALLDÓRSSON
Háaleitisbraut 103
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju, mánudaginn 7. nóvember, kl
13:30
Blóm vínsamlega afþökkuð, en þeim, sem vildu minnast hans er bent á
líknarstofnanir
Karen Antonsen, Sjöfn Janusdóttir,
Viðar Janusson, Guðrún Eirlksdóttir,
Brynja Janusdóttir, Bjarni Kristinsson,
Gerður Janusdóttir, Gylfi Helgason.
t
Þökkum innilega öllum þeim, er sýndu okkur samúð og vinarhug við
andlát og jarðarför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR AÐALHEIÐAR SVEINSDÓTTUR
Ragnar Þórðarson,
Ruth. G. Barker,
Skúli Bruce Barker,
Margrét Guðmundsdóttir,
Guðrún Ruth Viðars,
Sigurður Garðarsson,
Guðmundur Ragnar Barker,
Sigrún Cora Barker.
Garðar Einarsson,
Halldór Björnsson,
og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir og amma
GUÐLAUG PÁLSDÓTTIR
Kambsvegi 35
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni miðvikudaginn 9. nóv. kl 13:30.
Guðný Guðjónsdóttir,
Þórólfur Freyr Guðjónsson,
JóhannesJóhannesson
Sverrir Þórólfsson,
Sveinbjörn Erlingsson
Regfna Erlingsdóttir,
Þórdfs Gunnlaugsdóttir,
Laufey Kristjónsdóttir,
og barnabörn.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
BJÖRNS SVANBERGSSONAR
forstjóra
Bergþóra Jónsdóttir
Hrafnkell Björnsson
Dagbjört Aðalsteinsdóttir
Aðalsteinn Hrafnkelsson
Ingveldur Björnsdóttir
Gunnar Þórðarson
og systkini hins látna.
eldrar hans voru þau hjónin Jón
Þórólfsson bóndi frá Norðtungu
og kona hans Hallfríður Bjarna-
dóttir frá Högnastöðum. Árið,
sem Jón fæddist, dó faðir hans.
Móðir hans giftist aftur, en missti
seinni mann sinn árið 1890, og bjó
Jón þá með móður sinni til ársins
1895, er hún brá búi og leigði
jörðina. Jón var lausamaður
næstu árin. Voru það einu ár æv-
innar sem hann dvaldist ekki að
staðaldri á Gunnlaugsstöðum.
Jón og Jófríður hófu strax bú-
skap á Gunnlaugsstöðum og
bjuggu þau þar búi sínu í 40 ár, til
ársins 1942, er Guðmundur sonur
þeirra tók við jörðinni. Þótt brúð-
hjónin byrjuðu búskap á einu lé-
legasta býli sveitarinnar, fylgdi
þeim slíkt lán og blessun, að
kraftaverki gekk næst. Af túninu
fengust ekki full tvö kýrfóður og
annar heyskapur aðeins á blaut-
um mýrum. En þau hjónin voru
samhent og nýttist allt til fulls,
sem þau höfðu handa á milli.
Einn nágranni þeirra, Halldór
Helgason frá Ásbjarnarstöðum,
orti til þeirra brúðkaupskvæði, og
fer hér á eftir 1 erindið:
Ykkur lijónum lýsi vel «« lengi
ljós, sem enginn skuggi nálgast má.
Ykkur hjónum fylgi guðlegt gengi
gegnum b»óa á lífsins ólgusjó.
Var engu líkara en óður þessi
yrði að áhrínsorðum. Langar mig
nú að hverfa all langt aftur í
tímann og vitna í blaðagrein frá
árinu 1933, sem birtist í „Nýja
Dagblaðinu“. Greinina skrifaði
ferðalangur, er Finnur Johnsson
nefnist. Segist hann hafa verið að
ferðast um Borgarfjörð og þá hafi
bær sá, er heitir Gunnlaugsstaðir
í Stafholtstungum, vakið mjög
eftirtekt sína. Mun stiklað á stóru.
Skrifaði hann orðrét: „Ég fór þar
hjá fyrir tuttugu og tveimur árum
(1911) og virtist mér þá, að hér
væri um reglulegan kotbæ að
ræða. Bæjarhús voru óálitlegir
moldarkofar og óvistlegir sem
mest mátti vera, að því er mér
virtist til að sjá, en innanhúss var
mér sagt, að jafnan hefði verið
stakur þrifnaður. Sama var að
segja um útihúsin. Ofurlítill tún-
bleðill var kringum bæjarhúsin,
ur líka grýttur og þýfður og á
allan hátt mjög óálitlegur.
Nú er bærinn Gunnlaugsstaðir
svo breyttur, að hann er alveg
óþekkjanlegur frá því sem áður
var. Þar er nú allt öðruvísi um-
horfs heldur en var fyrir tuttugu
og tveimur árum. Fyrir neðan bæ-
inn er kominn góður akvegur og
maður verður ekkert var við for-
arfenið, sem ég lenti þar í forðum.
Einnig er nú kominn góður ak-
vegur heim að bænum og moldar-
kofarnir, sem fólkið bjó í áður eru
horfnir, og í þeirra stað er komið
mjög laglegt hús úr steinsteypu,
og virtist þar vel frá öllu gengið.
Fjárhúsin eru líka nýlega byggð,
öll í einu lagi, góðan spöl frá
bænum og við þau járnvarin hey-
Minning:
Janus HaUdórsson
framreiðslumaður
F. 10. júní 1909
D. 30. október 1977
Góður félagi er horfinn úr
hópnum, heiðursfélagi i samtök-
um okkar, vinsæll og mikilsmet-
inn maður, sem við munum jafn-
an minnast með virðingu og sökn-
uði.
Janus Halldórsson hóf nám i
framreiðslustörfum í febrúar
1928, og hefur því starfað á þessu
sviði í 49 ár. Hann gekk í Félag
framreiðslumanna árið 1930 en
þá voru þessi félagssamtök aðeins
þriggja ára. Janus varð brátt virk-
ur og áhugasamur félagsmaður,
sem naut mikils trausts, enda
varð hann formaður Sambands
matreiðslu- og veitingaþjóna um
árabil, og fyrsti formaður Félags
framreiðslumanna eftir að Sam-
band matreiðslu- og veitinga-
þjóna skiptist í tvö félög. Þá var
Janus Halldórsson einnig í stjórn
og varastjórn félagsins og í samn-
inganefndum. Hann var skóla-
nefndarformaður Hótel- og veit-
ingaþjónaskólans i yfir 20 ár, og
árum saman í prófnefnd skólans,
þá var hann einnig kjörinp í
fyrsta Fulltrúaráð Sjómannadags-
ins 4. júní 1938. Hann var ritstjóri
50 ára afmælisrits Félags mat-
reiðslumanna og Félags fram-
reiðslumanna, sem út kom í
febrúar 1977. Janus Halldórsson
sparaði hvorki tima né fyrirhöfn í
baráttunni fyrir þvi að gera félag
okkar stöðugt öflugra og sterkara,
því að hann vissi að góð sam-
heldni var til hagsbóta og menn-
ingarauka fyrir alla félagsmenn.
Við þökkum Janusi Halldórs-
syni af heilum hug fyrir óeigin-
gjarnt starf hans í þágu félagsins,
og við þökkum honum jafnframt
einlæga vináttu og velvild um
langt árabil. Janus Halldórsson
starfaði við mörg af stærstu hótel-
um i Reykjavík og siðustu árin í
Átthagasal Hótel Sögu. Hann
naut hvarvetna trausts og virðing-
ar og má með sanni segja að hann
var sómi stéttar sinnar, bæði í
starfi og félagsmálum.
Eftirlifandi eiginkonu hans,
Karen Antonsen, og börnum
þeirra vottum við einlæga samúð.
F.h. Félags framreiðslumanna,
Halldór Skaftason
Á morgun, mánudag verður til
'moldar borinn vinur minn og
samstarfsfélagi í þrettán ár, Jan-
us Halldórsson framreiðslu-
maður. Hann lést að heimili sínu
að Háaleitisbraut 103, að kvöldi
dags 30. október síðastliðinn.
Sumir menn eru gæddir smit-
andi lífskrafti, og Janus var einn
þeirra manna. í návist hans sá
maður hlutina i nýju ljósi, og
þrátt fyrir allan þann tíma sem
hann átti við veikindi sín að striða
hélt hann ætíð sinni léttu lund.
t
Elskuleg móðir min, tengdamóðir, dóttir og systir
GUORUN B. IRELAND
Brownstown. Indiana,
andaðist fimmtudaginn 3. nóv í Sjúkrahúsi í Bandaríkjunum.
Guðni E. Langer,
Halldóra Sveinsdóttir,
Anna Bjarnadóttir,
Aðalheiður B. Rafnar,
Bjarni J. Bjarnason,
Edda M. Halldórsdóttir.
Olga Bjarnadóttir,
Sveinn B. Bjarnason,
Dóra Bjarnadóttir,
Guðný B. Ryder.
hlaða. Fjós og hesthús, hvort
tveggja í einu lagi, er skammt frá
bænum. Nýrækt er mikil og falleg
og nú er túnið orðið allstórt. Var
mér sagt, að engin jörð í því ná-
grenni hefði tekið slíkum stakka-
skiftum sfðustu 5—6 árin. . .“
Þrátt fyrir sérstaklega erfiðar
ytri aðstæður, tókst hjónunum að
skila af sér slíku dagsverki, að
fágætt muni vera. Líf þeirra er
hetjusaga, sem gæti orðið mörgu
nútímafólki óþrjótandi umhugs-
unarefni. Þau eru glöggt dæmi
um það, hvað miklu má til vegar
koma, þegar manndómur, óbil-
andi kjarkur, umhyggja og ráð-
deild fylgjast að. Börnin urðu alls
sextán. Fjórtán þeirra voru alin
upp heima án þess að nokkurn
tíma væri þegin opinber aðstoð á
nokkurn hátt. Tvö voru að nokkru
leyti í fóstri annarsstaóar.
Eru systkinin öll lifandi. Mun
slíkt sjaldgæft, ef ekki einsdæmi
á íslandi. Barnalán sitt þakkaði
Jófríður guði, sjálfri sér ekkert. í
hógværð sinni og lítillæti beygði
hún sig fyrir vilja guðs. Einlæg
trú reyndist henni traustur föru-
nautur í erfiðri lífsbaráttu og
speglaðist frekar í athöfnum en
orðum. Segir sig sjálft, að oft hef-
ur móðirin átt langan og strangan
vinnudag við að halda öllum
hópnum sínum og öllu innan húss
í hinum lélegu húsakynnum jafn
snyrtiiegu og raun bar vitni. Ekki
voru þá þægindi nútímans nema
síður væri. Hún kunni að koma
ull í fat óg mjólk í mat, hver flík
unnin heima og marga munna að
fæða. Aðdáunarvert er, hversu
vel var með Iítil efni farið.
Heimilishald allt mun hafa borið
vott um hagsýni. Þótt miklu væri
afkastað, var Iítt á henni að sjá. Á
gullbrúðkaupsdaginn hefði hún
getað mælt sig við margar þær
konur á likum aldri, sem að ytri
sýn áttu við betri kjör að búa. Þó
Tíminn líður og jafnvægi kemst
á rót hugans. Góður vinur, góður
drengur er látinn, horfinn úr lif-
anda lífi. Þetta er leið okkar allra,
eitt af því sem ekki verður umflú-
ið. En eftir geymist mynd hans
greipt í hugann, óafmáahleg og
kemur fram í hugann aftur og
aftur.
Leiðir okkar iágu saman nær
óslitið frá árinu 1958 er ég hóf
nám í framreiðsluiðn á Hótel
Borg, til ársins 1971, og er ég
þakklátur fyrir þá samleið. Þakk-
látur fyrir aó hafa eignast vináttu
hans og Karenar. Því þar sem
hann var, var og einnig hún.
„Góður maður ber gott fram úr
góðum sjóði,“ það sem hann taldi
sér gott deildi hann með öðrum.
En svo sem þessi fátæklegu orð
bera með sér kynntist ég Janusi
Halldórssyni fyrst og fremst á
vettvangi starfsins sem átti hug
hann allan.
Þau Janus og Karen Antons-
dóttir eignuðust 4 börn á sinni
lífsleið, Vióar, Gerði, Sjöfn og
Brynju. A heimili þeirra ríkti ein-
lægur friður og hamingja og sá
sem þangað kom átti þar heima.
Karen og börnin eiga mikils að
sakna, og ég vil enda þessi fáu orð
mín með því að votta þeim og
öðrum aðstandendum innilega
samúð og megi Ijósið skína í
myrkrinu og varpa birtu inn í
hugann á myndina sem við geym-
um um góðan dreng.
G.B.G.