Morgunblaðið - 01.03.1978, Page 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 1. MARZ 1978
VtK>
MORÖdM-
KAFP/NO
/■] r- . ^ ^
___
P A
^JJU
GRANI göslari
Þá gleymi ég ekki að fara
með bréfið í póstinn!
X \
Bíll ársins, ef hann aðeins
lægi dálítið betur!
En skemmtilegt krakkar — leikfangadeildin? Ég fer hingað!
„Allir í verkfall...?”
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Framsýni og vandvirkni ásamt
venjulegri talningu vinnings og
tapslaga í upphafi spils hefur
bjargað mörgum samningnum.
Lesendur ættu að hafa þetta hug-
fast þegar þeir spreyta sig á úr-
spilsæfingu vikunnar.
Suður gefur, allir á hættu.
Norður
S. D9754
H. K9
T. ÁD102
L. 108
Suður
S. AKG86
H. 42
T. 653
L. AK5
Suður spilar fjóra spaða en
austur og vestur hafa alltaf sagt
pass. Vestur spilar út hjartagosa
og nú taka lesendur við.
Þegar spil þetta kom fyrir lét
sagnhafi kónginn frá blindum og
austur tók á ásinn. Hann spilaði
lágu hjarta til baka og vestur tók
á tíuna. Hann sá til hvers félagi
hans ætlaðist, og spilaði tígulníu.
En eftir þetta gat suður ekki unn-
ið spilið því hendur austurs og
vesturs voru þannig:
Þetta er afleiðingin af sparnaðarráðstöfununum á
spítalanum!
„Nú eru margir hvattir mjög til
að leggja niður vinnu sína í einn
eða tvo daga eða með öðrum orð-
um „Allir í verkfall.. .?“ eða hét
ekki eitthvert leikritið eitthvað i
þá átt? A vissan hátt má segja að
fólki sé otað út i verkföll, for-
svarsmenn hinna ýmsu iaunþega-
hópa hvetja sína menn og brýna
til samstöðu, sem að sjálfsögðu er
réttlætanlegt við allar venjulegar
aðstæður. A hinn bóginn munu
aðstæður einmitt nú vera nokkuð
óvenjulegar. Rétt er að búið er að
skera niður fyrirfram ákveðna
launahækkun og þvi er eðlilegt að
fólk sé ekki ánægt, en er ekki
samt réttara að segja upp samn-
ingum og boða til verkfalla með
löglegum fyrirvara, eins og mun
vera grein um í samningunum frá
því í sumar?
Annars ætla ég að láta það
liggja milli hluta hvort þefta eða
hitt sé ólöglegt. Oft er sagt að
nauðsyn brjóti lög, en með því er
ég ekki að segja að það eigi við,
hvorki nú né á nokkrum öðrum
timum. En nokkuð er undarlegt i
sambandi við allan þennan óróa
að talað hefur verið um að allt
sigli í strand meðal annars af því
að atvinnuvegir myndu vart bera
launahækkanir að neinu ráði.
Meðla annars, en ekki eingöngu.
Á marga vegu standa ýmsar
greinar atvinnulífs okkar höllum
fæti og það verður óhjákvæmi-
lega að taka tillit til þess. Talað er
um að við þurfum að herða sultar-
ólina, að allur almenningur verði
að taka á sig að nokkru þau
vandamál sem við er að etja á
öllum sviðum þjóðlifsins, en það
vill almenningur bara ekki. Hann
vill heldur halda áfram að lifa í
vellystingum praktuglega á er-
lendum lánum og auka þau frem-
ur en minnka.
Það hlýtur hver maður að sjá að
ekki er gott til lengdar að lifa um
efni fram. En er það ekki einmitt
það sem við höfum gert i lengri
tíma? Hefur ekki verið flutt inn i
landið jafnmikið og áður þrátt
fyrir að ekki gengur eins vel að
selja ýmsar af okkar afurðum
(nema að verð á Bandarikjamark-
aði hefur e.t.v. hækkað, en gerir
vart nama að standa undir aukn-
um tilkostriaði hér heima). Við
samþykkjum öli að það þurfi að
gera eitthvað, en við erum
náttúrulega ekki sammála um
hvað þetta „eitthvað" á að vera og
við crum heldur ekki samþykk
þvi að það eigi að ganga á hlut
okkar, nei, ekki okkar, heldur ein-
hverra annarra. Ég held að ef
þjóðfélag okkar á að þrifast enn
um sinn og við eigum ekki einn
daginn að verða eign einhverra
erlendra lánadrottna þá held ég
að við verðum að fara að athuga
okkar gang og það rækilega.
Vona ég svo að þetta þyki ekki
alltof mikið rugl til að enginn taki
Vestur
S. 32
H.G 10853
T. 974
L. D96
Austur
S. 10
H. ÁD76
T. KG8
L. G7532
Sagnhafi reyndi drottninguna
en austur tók á könginn, spilaði
laufi og suður komst ekki hjá að
gefa annan slag á tígul.
Vörnin var góð en ekki er hægt
að segja það sama um sóknina. Og
eins og oft kemur fyrir lá villan í
fyrsta slag. Það var augljóst, að
austur átti ásinn og því tilgangs-
laust að láta kónginn frá blindum.
Vestur hefði þá eflaust skipt i
tígul og þá þarf aftur að passa sig.
Ekki dugir að láta drottninguna.
Austur tekur þá á kónginn og
hjartaásinn áður en hann spilar
laufi og komin er jupp sama staða
og áður var lýst. Tígulspilið frá
vestri þarf því að taka með ás.
Síðan tvisvar tromp, ás og kóngur
og þriðja laufið trompað og þá er
allt tilbúið. Austur fær næsta slag
á hjartaás og getur engu spilað án
þess að gefa tíunda slaginn.
HÚS MALVERKANNA
Framhaldssaga eftir
ELSE FISCHER
Jóhanna Kristjónsdóttir
þýddi
77
Það var gráthljóð f rödd Carls
Hendbergs og sfðan fór hann að
reyna að Iffga konu sfna við og
svitinn bogaði af andliti henn-
ar.
— Bfllinn yðíM:.
Andlit Emmu Dahlgren var
tárvott og grettið af þjáningu.
— Við verðum að aka til
sjúkrahússins samstund-
is ... ef það skyldi vera hægt að
Iffga hana við ...
Hún hljóp ínn með Birgitte
til að fá bíllyklana.
— Hún hlýtur að hafa hrasað
— Hrasað á flötinni.
Emma hljóp f áttina að bfln-
um.
— Ég hef komizt að þvf hver
er f járkúgarinn. Það er Morten.
Birgitte vissi ekki sjálf
hvernig henni datt f hug að
segja þetta á þessari
stundu ... nú þegar Carl Hend-
berg kom skjögrandi með
eiginkonu sfna í fanginu. Og
Emma staulaðist á undan hon-
um og tárin runnu f strfðum
straumum niður vanga hennar.
Henni fannst bara að hún
yrði að segja það.
— Já, vitaskuld er það Mort-
en.
Rödd Emmu var þreytuleg.
— Það þýðir bara ekki að
kæra hann fyrir lögreglunni.
Ekki fyrr en Björn er farinn.
Ég er á móti dauðarefsingu ...
ég. „Skotinn af sfnum mönn-
um.“ Birgitte heyrði allt f einu
rödd Carls fyrir sér. Veslings
Carl Hendberg sem gat ekki
verið nógu snöggur að finna
upp trúverðuga sögu sem
skýrðí af hverju myndina vant-
aði. „Skotinn af sfnum mönn-
um.“ Það var sem sagt akkúrat
öfugt. Þannig var það ... svona
einfalt... og vfst hafði Morten
verið f afbragðs aðstöðu til að
kúga peninga út úr þeim. Hver
gæti fengið af sér að framselja
ættingja til Iffláts?
— Það var sem sagt öfugt.
Hann skaut einn ... hann skaut
höfuðsmanninn f herdeildinni.
Emma ræsti bflinn. — Svo lét
hann sfn eigin skilrfki á Ifk-
ið ... og sfðan stakk hann af ...
— Og þá er engin von um að
hann fengi hæli.
— Engin ... hann yrði fram-
seldur tafarlaust... og það
eina sem biði væri Ifflát. Lfflát
sem refsing fyrir tvö mannslát,
þvf að það myndi einnig rfða
aldraðri móður hans að fullu.
Birgitte opnaði dyrnar og
hjálpaði Carl Hendberg að
koma Ifflausri eiginkonu sinni
fyrir f aftursætinu, þannig að
hann gæti haldið áfram Iffgun-
artilraunum.
— Dorrit... Dorrit... Hann
kallaði nafn hennar á milli f
örvæntingu, svo ólýsanfegri að
Bírgitte fékk sáran sting f
brjóstið.
— Dorrit... þú mátt ekki
deyja.
— Og Susie ... myrt af ein-
hverjum gömlum dópístakump-
ánum ... Þetta er eiginlega full
stór skammtur...
Emma leit svipbrigðalaust af
Birgitte og á Carl.
— Þetta er eiginlega meira
en við getum afborið.
Hún skellti bflhurðinni og
bfllinn brunaði af stað með cld-
ingarhraða. Birgitte starðf á
eftir bflnum gegnum rigning-
una og sá fyrir sér Ifflausa kon-
una f aftursætinu.
Hún beit á vör sér.
Morten — fjárkúgarinn. Og
þau vissu það, en þau gátu ekk-
ert gert. Björn var á flótta und-
an dauðarefsingu ... Dorrit á
ieíð til sjúkrahússins, kannski
látin, en kannski tækist að Iffga
hana við og Susie dáin ... ein-
hverjfr dópstar höfðu myrt
hana með köldu blóði.
Susie sem hafði sagt sigri
hrósandi um „kúgarann sem
kúgaði fjárkúgarann ... „Gat
verið að dauði Susie stæði f
einhverjum tengslum við það?
Dorrit... Dorrit. Hún hafði
einnig talað um fjárkúgarann
rétt áður en hún varð fyrir
óhappi sfnu. Dorrit sem hafði
sagt að hún vissi nú hver fjár-
kúgarinn væri og að hún vissi
Ifka hvernig hún ætti að stöðva
hann ... stöðva hann án fhlut-
unar lögreglunnar.
En Dorrit hafði heldur ekki
getað stöðvað hann án aðstoðar