Morgunblaðið - 07.05.1978, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. MAI 1978
Jörð í Rangárvallasýslu
Undirrituöum hefur veriö faliö aö selja mjög góöa
bújörö í Rangárvallasýslu. Bústofn getur fylgt
meö. Hugsanleg skipti á fasteign á Reykjavíkur-
svæöinu. Nánari upplýsingar á skrifstofu okkar.
Lögfræðistofa
Árni Einarsson, Ólafur Thoroddsen.
Laugavegi 178, Bolholtsmegin.
Símar 82330 og 27210.“
m/s Hekla
fer frá Reykjavík föstu-
daginn 12. þ.m. vestur um
land til Akureyrar og tekur
vörur á eftirtaldar hafnir:
Patreksfjörö, (Táknafjörö
og Bíldudal um Patreks-
fjörð), ísafjörð, Noröurfjörð,
Siglufjörö og Akureyri. Mót-
taka alla virka daga nema
laugardag til 11. þ.m.
London dömudeild
auglýsir
rýmingarsala í 3 daga
Mánudag, priöjudag og miövikudag.
Peysur
Peysur
Pils
Blússur
8.490-
3.500-
6.900-
4.515-
Nú 3.900.
Nú 1.700.
Nú 3.000.
Nú 2.300.
London Dömudeild
Austurstræti — S. 14260.
Einmitt iitunnn
sem ég hafói hugsað mér!"
„Nýtt Kópal er málning að mínu
skapi. Nýja litakerfið gerir manni
auðvelt að velja hvaða lit sem er,
— og liturinn á litakortinu kemur
eins út á veggnum.
Það er verulega ánægjulegt að sjá
hve nýtt Kópal uppfyllir allar óskir
manns og kröfur.
málning'f
Nýtt Kópal þekur vel og er létt í
málningu. Endingin á eftir að
koma í Ijós, en ef hún er eftir öðru
hjá Kópal, þá er ég ekki banginn!"
— Byltingin í Kambódíu er alveg
einstæð. Hún gekk svo fljótt fyrir sig, að
hún eyddi á engum tíma öllu sem fyrir
varð. Á fáum dögum missti landið 250 ár
af þróun sinni og sögu. Byltingin lét
eftir sig auðn. í landinu eru engir skólar
lengur, engar borgir, engar bækur,
engir peningar, ekkert. Þetta er róttæk
og grimm bylting.
Þetta eru orð kambódíska læknisins,
dr. Nal Oum, sem var einn af flóttamönn-
unum, er bar vitni um ástandið í
Kambódíu við yfirheyrslurnar í Noregi
21. —23. apríl sl. Hann var aðstoðaryfir-
læknir við Almenningssjúkrahúsið í
höfuðborginni Phnom Penh og sérfræð-
ingur í magasjúkdómum. Þaðan var
hann rekinn út ásamt sjúklingunum 17.
apríl 1975, er Rauðu kmerarnir tóku
borgina. Síðan var hann og fluttur
nauðungarflutningum á ýmsa staði í
norðvesturhéraði landsins, en tókst að
flýja frá Battambang til Thailands og
komast til Frakklands í júlí 1976. Eftir
urðu kona hans og þrjú börn, og hefur
hann ekki heyrt frá þeim síðan.
Kambódíumenn voru dregnir
algerlega óundirbúnir inn í
Indókínastríðið og allt stríðið
voru þeir mjög illa upplýstir um
hvað var að gerast, sagði lækn-
irinn við fréttamann Mbl. —
Aðeins fáir vissu nokkuð hvað
þarna var um að vera. Þess
vegna var síðar hægt að reka
íbúana út úr borgunum, án
nokkurs viðnáms, þegar Rauðu
kmerarnir komu. Fólkið var
bara glatt af því, að loksins var
kominn friður og byssurnar
þagnaðar. En friðurinn átti eftir
að verða þjóðinni mannskæðari
en nokkuð annað, sem yfir hana
hafði dunið í 2000 ár.
— Þegar Rauðu kmerarnir
sigruðu, var úppgjöfin almenn
og skilyrðislaus. Fyrri stjórn-
endur lögðu allt sitt ? í
hendur samlanda sinna í röðum
andstæðinganna. En byltingar-
menn höfðu aðeins eitt takmark.
Rauðu kmerarnir höfðu löngu
áður undirbúið sína leynilegu
áætlun. Hefðu þeir látið hana
uppi, hefði verið mun erfiðara
að koma henni í framkvæmd.
Oþarfi er að taka fram, að erfitt
er að hafa vald á borg með 2.5
millj. íbúum. Því voru skjót
viðbrögð nauðsynleg og algjör-
um völdum varð að ná í skyndi.
Til að útiloka hugsanlega and-
stöðu af öllu tagi, varð að gera
hverja menntaða eða upplýsta
manneskju skaðlausa. Til að ná
því marki, varð að tæma allar
borgir, hratt og án undantekn-
inga, hvað sem það kostaði. Og
það verð borgaði fólkið. Mark-
m'ð Rauðu kmeranna var að
ge/a sögulega byltingu í einu
skrefi í stað þess að taka mörg
smá skref, eins og aðrar byiting-
arstjórnir hafa gert. Hver sá
maður, sem ekki hafði gengið í
lið með Rauðu kmerunum í
stríðinu, skyldi dæmdur óvinur
fólksins og með hann skyldi
farið sem hermann úr röðum
andstæðinganna.
• Allt skylti láta — þar-
mcð konur og börn
Aðeins þremur tímum eftir að
Rauðu kmerarnir höfðu tekið
Phnom Penh 17. apríl 1975, var
hafist handa um að tæma
borgina með hervaldi, blekking-
um og lygum, því gefið var út að
Bandaríkjamenn mundu varpa
sprengjum á hana. 16—17 ára
gamlir hermenn ráku íbúana í
hópum út úr borgunum, sagt að
það væri til þriggja daga.
Mannmergðinni var ýtt af stað.
Sumir voru gangandi, aðrir á
reiðhjólum, sumir á uxakerrum
og allir báru eins þungar byrðar
með eigum sínum og þeir
frekast gátu, eins og týndar
sálir að reyna undankomu. Eg
var vitni að þessum furðulegu
atburðum, sem dundu yfir millj-
ónir Kambódíumanna i Phnom
Penh. Sérhver fjölskylda, sem
ég hitti á hrakningunum, hafði
verið skilin að og hundruð og
þúsundir manna höfðu dáið úr
hungri og illri aðbúð úti á
vegunum. Þetta var í rauninni
morð. Ég var hrakinn út úr
sjúkrahúsinu í læknakyrtlinum
ásamt hjúkrunarfólki. Mér var
sagt, að séð yrði um sjúkling-
ana, þegar ég var rekinn út, en
síðan mætti ég þeim í mann-
mergðinni, þekkti sjúkrahús-
rúmin og suma þeirra sem ég
hafði sjálfur annast, með sára-
umbúðir eða blóðvatnsflöskur
eftir uppskurði. Þetta var líkast
martröð. Þeir, sem nýlega höfðu
verið skornir upp, dóu af um-
hirðuleysi. Þeir, sem voru alvar-
lega særðir, fengu enga hjálp og
hrundu niður. Þeir sem sárir
voru, en gátu enn hreyft sig,
sáust síðar liggjandi meðfram
vegunum, dauðir á jörðinni eða
á börum eða í rúmum. Barna-
deildin úr sjúkrahúsinu varð að
fjöldagröf, vegna þess að engum
var leyft að sækja börnin og þau
komust ekki sjálf. Konur, sem
nýlega höfðu fætt, urðu líka að
fara. I örvæntingu yfirgaf ég
sjúkrahúsið síðdegis þennan
dag. En dauðinn beið þeirra,
sem neituðu að fara. í augum
ungu hermannanna gilti aðeins
eitt, að hlýða Angka, eins og
æðstu yfirvöld kommúnistanna
eru kölluð. Þeir vita auðvitað
ekkert um Genfarsamningana
um særða og sjúka. Og Angka
kærði sig kollóttan.
Ætli maður að skilja hegðun
byltingarmannanna, verður að
líta á hugmyndafræði og and-
legt ástand leiðtoga þeirra. Þeir
eru að sækjast eftir einstæðri
byltingu, að horfið sé til fornrar