Morgunblaðið - 05.08.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 5. ÁGÚST 1978
GRANI göslari
„Meira Martini Grani, miklu meiri Martini“
— Þér getið fengið stöðuna,
Guðmundur, en getið þér ekki
hugsað yður að lagfæra útlitið
eitthvað?
F élagsr áðgjaf i nn.
— Segið mér Ástríður, á ég
að trúa því að engin tvö af
ellefu börnunum yðar eigi
sama föður?
— Jú, tvíburarnir.
— Það er ekki allt með felldu
hvað hjartanu í þér viðkemur,
Jónatan. — Hvað með áfengis-
neysluna?
— Hún er alveg regluleg, svo
ekki er henni um að kenna.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Áhorfendur eru misjafnir og má
jafnvel skipta þeim í tvo hópa.
Annar hópurinn mun samþykkja
það álit þitt, að óheppnin elti þig.
En hinn gæti vorkennt þér, jafnvel
þerrað augu þín, og bent síðan
vingjarnlega á hvað betur mátti
fara.
Gjafari suður, allir á hættu.
Vestur
S. 107
II. D71
T. I)G10fi
I.. 10872
Norður
S. KG52
II. KlOfi
T. 132
L. DG5
Suður
S. \D0fi3
II. ÁG5
T. ÁK7
L.fi3
Austur
S. 81
II. 9832
T. 985
L. ÁK9I
Hvernig stendur á því að ég finn aldrei hár á
jakkanum þínum lengur? Ertu kannski farinn að
halda fram hjá mér með sköllóttri dömu?
Einræðisherra?
„Það er fátítt í vestrænum
ríkjum að einræðisherrar skjóti
upp kollinum nú til dags. Þó hefur
það gerst á íslandi að einn slíkur
hefur komið fram. Nafn hans er
Guðmundur J. Guðmundsson og
kallar hann sig verkalýðsleiðtoga.
Þegar aðalatvinnuvegir okkar
eiga í miklum erfiðleikum rís
Guðmundur upp og setur á
útflutningsbann til þess að knýja
fram að verkamenn fái betri laun.
Guðmundur jaki virðist vera
einvaldur í þessum framkvæmdum
og verkamenn hlýða honum eins
og hann vill. Guðmundur jaki
virðist vera orðinn einvaldur
innan verkalýðshreyfingarinnar.
En honum er víst erfitt að skilja
hvaða geysilegar afleiðingar slíkar
aðgerðir hafa í för með sér fyrir
þjóðarbúið. Þjóðarbúið hangir á
bláþræði en þessar aðgerðir Guð-
mundar jaka virðast einungis
stefna að því að þjóðarbúið sökkvi
alveg í svaðið.
Það er undarlegt að slíkur
maður berst gegn þjóð sinni,
meðan þjóðin og atvinnuvegir
okkar eiga í erfiðleikum. Er nú
ekki mál til komið að fara að
hugsa eins og maður Guðmundur?
Þú gerir þér kannski ekki ljóst
hverjar afleiðingarnar verða? Þótt
þú sért einræðisherra innan
verkalýðsins og lítur á þig sem
stórmenni þá hlýtur þú að skilja
að þetta getur aldrei gengið til
lengdar. Maður sem gerir slíkar
aðgerðir sem þjóðin bíður kannski
aldrei bætur af, hlýtur að mega
flokka undir skemmdarverka-
mann. Ég hélt að allir íslendingar
vildu þjóð sinni vel, en víst er að
Guðmundur jaki er á annarri
skoðun eins og í flestum málum.
En eflaust ert þú einn af þeim
vinstri mönnum sem vilja koll-
steypa öllu hér á landi.
Okkar farsæla ríkisstjórn undir
stjórn Geirs Hallgrímssonar hefur
reynt að glíma við vandann með
góðum árangri en þá kemur þú
vaðandi og ætlar að eyðileggja
allt. Er þetta skynsamlegt af
manni sem vissi að ríkisstjórn
Geirs Hallgrímssonar var að ná
tökum á vandanum. Er þetta
Suður opnaði á einum spaða,
norður hækkaði í tvo og suður
stökk í fjóra spaða. Útspil tígul-
drottning.
Sagnhafi tók útspilið og tvo
slagi á tromp. Síðan spilaði hann
laufi. Austur tók gosann með
kóng, spilaði tígli og suður reyndi
aftur laufið. En austur drap
drottninguna, vörnin tók tígulslag
sinn og spilaði þriðja laufi, sem
suður trompaði.
Nú þurfti suður að finna hjarta-
drottninguna. Hann vildi ekki láta
ágiskun nægja og tók því tromp-
slagina tvo. Hann fylgdist vel með
afköstunum og sá, að austur var
líklegri til að eiga fjórlit í
hjartanu. Það þýddi að líkurnar
voru 4 gegn 3 að drottningin væri
á hendi austurs. Hann spilaði því
hjarta á kónginn og svínaði
gosanum. En þá fékk vestur fjórða
slag varnarinnar.
Sagnhafi kvartaði yfir óheppni
sinni. Fyrst þurfti austur endilega
að eiga bæði háspilin í iaufinu og
síðan lá hjartadrottningin gegn
líkunum.
„Já vissulega varstu óheppinn",
sagði meðaumkunarfullur áhorf-
andi. „En þú gast nú samt gert
betur“.
Og fram kom, að í stað þess að
spila laufi í fjórða slag hefði spilið
unnist með því að taka á tígulkóng
og spila aftur tígli. Þá hefði vörnin
neyðst til að gefa tíunda slaginn
annaðhvort á lauf eða hjarta.
\ mÆ m ■ mÆ m % M tp Framhaldssaga eftir Mariu Lang
||^k I j Vk j | | | I I I U | Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
vfct enginn hér við borðið á
meðan.
Hann hvarf fram í eldhúsið
og Christer Wijk hristi höfuðið
og spurði.
— Er alltaf svona hníflótt-
ur?
— Nei, sagði Judith og and-
varpaði. — Ekki alltaf. Hann
getur meira að segja verið beeði
góður og skemmtilegur. Það
hlýtur að vera þú sem hefur
svona öfugsnúin áhrif á liann.
— Heldurðu ekki að sönnu
nær sé að segja að það sé
minningin um Matta Dandor?
Hcfur hann nokkurn tfma
getað sagt eitt jákvætt orð um
þann pilt.
— Nei, viðurkenndi hún
dræmt. — því miður hefur
hann aldrei gert það. Hann var
haldinn fordómum á móti
Matta og meira að segja áður
en hann barði hann augum.
— Já, já. það nær ekki
lengra. Segðu mér þá bara um
þessa óiukkans kirsuberjamola
og um hvað Mattá þótti þetta
mikið góðmeti. Það vissuð þið
öll.
— 0, já, við vorum oft að
strfða honum með þessu. Til
dæmis í fyrsta skipti sem ég
hitti hann...
— Já,,, sagði Christer örv-
andi.
- Það var hjá Lisu Billkvist
í sælgætisbúðinni hennar sem
var svo einstaklega heimiiisleg-
ur staður, sagði Judith dreym-
andi röddu. — Hann stóð þar
ásamt Klemens og hann hafði
svo yndislegt bros og dægileg-
ustu freknur í öllum heimi.
Manni hiýnaði um hjartaræt-
urnar við það eitt að líta á
hann. En hann sagði ekki
margt. Ég man það var aðal-
lega Klemens sem hafði orð
fyrir þeim. Og hann hafði
komið auga á stóreflis súkku-
laðimola fyllta með kirsuberja-
lfkjör. Þeir voru stórir og
ákaflega lokkandi. Og þeir
voru vafðir inn í eldrauðan
glanspappfr, svo að maður gat
bókstaflega ekki siitð af þeim
augun. Klemens hrópaði upp
yfir sig og benti á molana og
fór að strfða Matta.
— Er virkilega kirsuberjalí-
kjör f þeim? Húm hermdi eftir
Klemens og náði vel glaðlegri
rödd hans.
— Hefurðu heyrt það. Matti.
Það er kirsuberjalfkjör í þeim!
— Og líkjör... Ifkjör.
Nammi-namm.
— Já, hann hérna hann
heitir Matti og er frá Verma-
landi og hann er sjúkur í svona
sæigæti. Það er það allra bezta
sem hann fær.
— Heppni fyrir mig, sagði
Lisa. — Eg var dauðhrædd um
að ég sæti uppi með molana.
Þeir eru svo ókristilega dýrir.
Dökkbrún augu Juditar
horfðu inn f fortfðina og rödd
hennar var f jarræn þegar hún
bætti við.
— Auðvitað hafði hann eng-
in efni á að kaupa svona dýrt
sælgæti. En það var nú það
eina sem hann veitti sér og svo
tók hann benzfn á mótorhjólið
og eina máltfð á mjólkurbarn-
um örðu hverju.
— Og leikhúsmiða, sagði
Christer kurteislega. — Á
sýningu Rfkisleikhússins á
Kátu ckkjunni?
Þegar hún sneri aftur til
nútfðarínnar var hún allt í einu
mæðuleg.
— Nei, það var ég sem
borgaði miðana. Eða svo að rétt
sé nú með allt farið, það var
hann faðir minn, því að ég fékk
að nota miðana sem hann hafði
pantað.
En Christer hafði enn ekki
lokið vangaveltum sínum um
hrifningu Matta á Ifkjörsmol-
um.
— Borðaði hann aldrei mola
sem fylltir voru með öðru? Ég
man að þegar ég var unglingur
var ég æstur í mola með púnsi
eða konfaki og þegar maður er