Morgunblaðið - 27.08.1978, Blaðsíða 17

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 27. ÁGÚST 1978
17
snyrtiborð og er annar tækja-
búnaður í samræmi við það að
sögn framkvæmdastjórans.
Starfsmenn eru um 200.
Aðspurður hvort bátar fyrir-
tækisins fullnægðu hráefnisþörf-
inni svaraði Jón Páll Halldórsson:
„Við Vestfirðingar erum eins og
bændurnir, að þar reynir hver að
búa að sínu. Við byggjum vinnsl-
una því fyrst og fremst á afla
okkar eigin skipa. Þó er um
verulega hráefnismiðlun milli
Jón Páll Halldórsson fram-
kvæmdastjóri.
húsanna hér við Djúp að ræða og
samvinna þessara húsa hefur alla
tíð verið með miklum ágætum og
fer vaxandi."
Um markaðinn sagði hann:
„Langsamlega stærsti hlutinn af
okkar framleiðslu fer til Banda-
ríkjanna. Þetta er þó nokkuð
breytilegt milli ára. Sum árin hafa
yfir níutíu prósent af framleiðsl-
unni farið til Bandaríkjanna en á
þessu ári höfum við til dæmis
unnið mikið af grálúðu, sem að
mestu leyti fer til Þýzkalands."
— Nú eruð þið komnir
með sérstaka vinnsludeild,
þar sem þið vinnið fisk- og
kjötafurðir fyrir innlendan
markað.
„Við höfum að undanförnu verið
að fikra okkur lítillega áfram með
vinnslu á fiski fyrir innlendan
markað, fiskbúðing, bollur og
reyktan fisk. Einnig höfum við
verið með smávegis kjötvinnslu.
Ennþá er þetta smátt í sniðum, en
á vonandi eftir að vaxa. Þessum
vörum okkar hefur verið tekið
mjög vel og við vonum að það sé
markaður fyrir svona vöru hér
innanlands."
Aðspurður um kvartanir yfir
„kerfinu" svaraði Jón Páll: „Hlut-
verk „kerfisins" er í flestum
tilfellum að vera þjónusta við
borgarana, en því miður eru allt of
margir innan þess, sem hafa
gersamlega misskilið sitt hlutverk.
Ríkisstofnanir og fyrirtæki eru
ekkert öðru vísi en önnur fyrir-
tæki, þau mótast af þeim sem þar
stjórna og starfa. Þar er fjöldi
ágætismanna, en því miður stór
hópur, sem nauðsynlega þyrfti að
leysa frá störfum strax á morgun
og útvega þeim störf við sitt hæfi.
— Hvað viltu segja um
auðlindaskattinn?
„Sem betur fer finnst alltaf
kappsfullir menn, sem telja sig til
þess kallaða að bjarga þessari
fámennu þjóð frá eilífri glötun og
tortímingu. Nokkrir ákafmenn í
þessum hópi hafa að undanförnu
reynt að sannfæra þjóðina um að
auðlindaskattur á sjávarútveginn
sé líklegastur til að bjarga þessum
atvinnuvegi. Hefur ákafinn verið
svo mikill, að það hefur fremur
minnt á trúboð en innlegg í
málefnalega umræðu.
Einn stéttarbræðra minna,
Ólafur Gunnarsson, framkvæmda-
stjóri á Neskaupstað ritaði fyrr á
þessu ári ágæta grein í Morgun-
blaðið, þar sem hann setti fram
Únnið við pökkun.
ýmis rök, sem mæla gegn slíkri
skattlagningu. Gerðu ýmsir ráð
fyrir, að þar með væri hafin
málefnaleg umræða um þessa nýju
skattlagningarhugmynd — en
hvað gerðist? Einn talsmanna
skattlagningarinnar geystist fram
á ritvöllinn með miklum orða-
flaumi og afgreiddi grein Ólafs
með þessari einu setningu: „Segja
má að greinin sé hvalreki fyrir
útbreiðslu hugmyndarinnar því að
þar fær að líta á einu bretti
nokkur af helztu grunnfærnis-
legustu mótrökum gegn auðlinda-
skatti sett fram með mjög gagn-
sæjum hætti og án nokkurra
tillagna um það hvernig koma á í
veg fyrir, að sjávarútvegur sói
öllum auðlindaarðinum." Eg efast
um að trúboðar boði trú sína
almennt af meiri ákafa en þetta,
enda varð Ólafi gersamlega orð-
fall.
Kjarni máisins er að mótsagn-
irnar i málflutningi helztu tals-
manna hugmyndarinnar um auð-
lindaskatt eru svo margar, að þar
rekur sig hvað á annars horn. Það
er athyglisvert að helztu tals-
mennirnir eru forystumenn á sviði
iðnaðar og verzlunar, ásamt
nokkrum starfsmönnum kerfisins
í bland. Það gerir málflutninginn
engan veginn trúverðugan. Áður
en málefnaleg umræða getur átt
sér stað, verða þeir að gera sér
grein fyrir hvernig þeir hafa
hugsað sér framkvæmdina.
Það er ef til vill hægt að hugsa
sér að útgerðin kaupi veiðileyfi á
uppboði eins og sumir hafa talaö
um, en þá hlýtur hún jafn framt
að fá full umráð yfir þeim
gjaldeyri sem hún aflar og geta
selt hann á raunverulegu kostn-
aðarverði. Það gæti útaf fyrir sig
orðið skemmtileg breyting, að
Seðlabankinn hefði uppboð á
veiðileyfum í byrjun hverrar
vertíðar en síðan seldi útgerðin
sjálf gjaldeyrinn. Þar með væri sá
kaleikur tekinn frá stjórnvöldum
að þurfa að ákveða eðlilegt gengi
gjaldmiðilsins og tryggja rekstrar-
grundvöll útgerðarinnar á hverj-
um tíma. Þetta mundi einnig örva
stórlega viðskipti milli landshluta.
Útgerðarmenn kæmu til Reykja-
víkur í stórhópum í byrjun vertíð-
ar til að kaupa sér veiðileyfi, en
svo kæmu innflytjendur út á land
til að semja um kaup á gjaldeyri.
Hugmyndin er sennilega ekki
svo vitlaus þegar allt kemur til
alls. Sennilega hafa menn bara
ekki skilið hversu snjöll hún er,“
sagði Jón Páll Halldórsson að
lokum.
- II.Þ.
MYNDAMÓT

sc9
,tc«"
tect
Nú bjóðum við nýjan glæsilegan luxusbíl... MAZDA LEGATO.
Þessi nýi bíll er rúmbetri og stærri en fyrri gerðir af MAZDA.
MAZDA LEGATO er með 2000cc vél, 5 gíra gírkassa sem þýðir minni bensín-
eyðslu og mjúkri gormfjöðrun á öllum hjólum. 2 gerðir verða
fáanlegar: 4 dyra Sedan og 4 dyra hardtop. Báðar gerðirnar
eru búnar meiri aukabúnaði en jafnvel rándýrar luxusbifreiðar
af öðrum gerðum.
Standard búnaður í Mazda Legato sedan:
og þar að auki í Mazda Legato 4 dyra hardtop:
fjarstýrðir útispeglar - vökvastýri - rafknúnar
rúður - snúningshraðamælir — tölvuklukka í
mælaborði - sjálfskipting.
5 gíra gírkassi - litað gler - hituð afturrúða - útvarpsloftnet byggt
inn í framrúðu - 3 hraða rúðuþurrkur - útispeglar - barnaöryggis -
læsingar á hurðum - sportfelgur með krómhring _ 4 halogen framljós
og rúðusprautur á framljósum - rafmagnslæsing á farangursgeymslu
rafmagnslæsing á bensínloki - stillanlegir höfuðpúðar - hitablástur á
hliðarrúður- stokkur á milli framsæta - læst og upplýst hanskahólf
upplýst farangursgeymsla - klukka í mælaborði.
BÍLABORG HF.
SMIDSHÖFDA 23 símar: 812 64 og 812 99