Morgunblaðið - 14.12.1978, Page 44

F
44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 14. DESEMBER 1978
MORö-dfv
WAttlNU
(O^plfc
GRANI GÖSLARI
konan þín (æri í bað á föstudög-
um?
Hvort á ég að kalla það skip í
háska eða verkakona þvær hár
sitt?
É'í á k'S ' f t 'p11 ; I 11 '■
Popptónlist
sjónvarpið
BRIDGE
Umsjon: Páll Bergsson
Þó mikið væri um skiptingar-
spil í Reykjavíkurmótinu í tví-
menningi um síðustu helgi komu
jafnt skiptu spilin einnig íyrir.
En það var sjaldan. sem ekki
mátti fara upp fyrir fyrsta
sagnstig.
Austur gaf, allir á hættu.
Vestur Norður S. Á63 H. KDG7 T. D106 L. K105 Austur
S. G854 S. K107
H. Á72 H. 853
T. ÁK3 T. G75
L. ÁD2 L. 9876
Suður
S. D92
H.1064
T. 9842
L. G43
Algengt var, að vestur spilaði
eitt grand og fengi aðeins sex
slagi, sem þýddi 100 til norðurs og
suðurs. Eftir sterku laufopnunina,
í þessu tilfelli hjá vestri, þykir gott
að segja pass með spil eins og þau
sem norður hafði. En þó lét norður
sig hafa það og doblaði laufopn-
unina á einu borðinu. Síðan varð
hann sagnhafi í einu hjarta og
reyndist vel fyrir austur og vestur
að láta hann spila það.
Austur spilaði út spaðasjöi og
norður tók gosann með ás. Spilaði
hjartakóng, vestur tók slaginn,
spilaði aftur spaða á kónginn og
austur spilaði þriðja spaða. Sagn-
hafi spilaði þá lágu laufi frá
borðinu og fékk slaginn á tíuna.
Eftir þetta voru sjö slagir orðnir
svo til öruggir og sá áttundi ekki
útilokaður. Vestur hlaut að eiga
tvo hæstu tíglana eftir opnun sína
þó hann hefði ekki spilað litnum.
En innkomur vantaði í borðið til
að spila tvisvar að drottningunni.
Sagnhafi reyndi að vísu ekki
bestu leiðina þegar hann spilaði
hjarta á tíuna til að spila laufi að
kóngnun. Vestur tók á ásinn og
spilaði drottningunni og eftir það
hlaut austur að fá sjötta slag
varnarinnar á tígulgosa. Þessi eini
hugsanlegi yfirslagur skipti miklu
máli en þá hefðu norður og suður
fengið góða skor í stað lélegrar.
COSPER
COSPER 79o?
©PIB
Er þetta leiðin að stökkpallinum?
Ágæti Velvakandi.
Að undanförnu hafa birst þó
nokkur bréf í Velvakanda með
áskorunum til sjónvarpsins þess
efnis að það taki poppþætti til
sýninga. Ég vil endilega taka undir
þessar áskoranir en þar sem þeir
aðilar sem komið hafa með áskor-
anirnar hafa nefnt sem dæmi það
sem þeir vilja sjá t.d. hljómsveit-
irnar Smokie, Bay City Rollers vil
ég taka það fram að ef við unga
fólkið viljum að fullorðna fólkið
taki mark á okkur og áskorunum
okkar verðum við að sýna því að
við og áskoranirnar séum þess
virði að á okkur sé mark takandi.
• Margir
merkilegir hlutir
Við erum svo heppnir að í
popphljómsveitinni er verið að
gera marga merkilega hluti. í því
sambandi nægir að benda á
kvennahljómsveitina The Femin-
ist Improvising Group sem hélt
hér á Islandi tvenna hljómleika
fyrir skömmu, Bill Bruford, Frank
Zappa o.s.frv. Margt af því sem
þessir aðilar eru að gera er það
athyglisvert að væri það sýnt í
sjónvarpinu myndi álit fullorðna
fólksins á popphljómsveit stórauk-
ast og það myndi auðvitað leiða til
þess að við fengjum meira af slíkri
tónlist í sjónvarpið.
En að biðja um Smokie og Bay
City Rollers er að skvetta bensíni
á eldinn. Þessar hljómsveitir eru
til þess eins að hrekja fullorðið
fólk frá því að hlusta á popptónlist
eins og hefur sýnt sig. Það er nú
búið að sýna Bay City Rollers
a.m.k. þrisvar í sjónvarpinu og
einnig hefur verið sýnt frá hljóm-
sveitinni Smokie. Auðvitað er
fullorðna fólkið yfir sig hissa á
þessum vanþroskuðu tónlistar-
mönnum. Þessar hljómsveitir eru í
algjöru lágmarki hvað tónlistar-
hæfileika og framkomu snertir.
Það er því algjör óþrfi að hrópa á
þær í sjónvarpið. Við getum allt
eins hlustað á svipaða tóhlist í
næsta bílskúr þar sem einhver
hljómsveitin er að æfa sig.
• Bob Marley.
Að lokum langar mig til þess
að biðja sjónvarpið að endursýna
þáttinn með reggaekonungnum
Bob Marley. Þáttur þessi var
sýndur á óheppilegum tíma, þe.a.s.
um verslunarmannahelgina, þegar
margir höfðu ekki aðstöðu til þess
að horfa á hann.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna.
Björn Guðmundsson.
• Sönglagahátíð
Síðastliðið sumar átti ég þess
kost að vera boðinn að sjá og heyra
stórkostlegustu sönglagakeppni
sem ég hef nokkru sinni aucrum
„Fjólur — mín ljúfa“
Framhaldssaga eftir Else Fischer
Jóhanna Krist|ónsdóttir pýddi
8
einhvcrja stjórn á hlutunum og
hann leiddi nú gömlu hjónin til
sætis og hlúði að þeim ekki
síður en hlúð hafði verið að
Susanne og átti yfirleitt sinn
drjúga þátt í að ástandið varð
smátt og smátt nokkurn veginn
eðlilegt aftur.
— Nú hljóta Lydia og Gitta
að fara að koma með Holm
lækni.
Það var Martin sem var aftur
farinn að ganga taugaóstyrkur
um gólf.
— Hvaða gagn höfum við
svo sem að lækni sem er aldrei
nokkurn tíma viðlátinn.
Það getur vel verið að hann
sjálíur lifi nokkrum árum
lengur með því að vera í
þessum eilífu gönguferðum. en
sjúklingarnir gætu dáið vegna
umhirðuleysis.
— Ég held nú scm betur fer
að Susanne sé ekkert að farast
úr umhirðuleysi, sagði Jasper
Bang brosandi og leit á teppin
og koníaksglasið og hálffullan
kaffibollann.
— Nei, það held ég varla,
sagði Susanne og endurgalt
bros hans. — Það eina sem
ruglar mig er bara að þið
funduð mig á þjóðveginum.
Mér er að vísu ákaflega illt í
höfðinu, en ég get ekki fundið
að ég sé að öðru leyti að ráði
rugluð. Og ég veit vel að ég
keyrði ekki út af og lenti í
skurði. Það hlýtur þá að hafa
gerzt cftir að ég var slegin
niður á skógarveginum. Ég veit
ekki hvort ég varð svo ringluð
við höggið að ég hef stigið upp í
bílinn og reynt að aka af stað,
en ég veit að minnsta kosti að
ég var slegin í rot.
Ilraðmælt sagði hún allt af
létta enn einu sinni. Frá
ökuferðinni eftir mjóum,
skuggalegum veginum og svo
allt í einu hafði hún komið
auga á veru sem lá á miðjum
veginum.
— Já, en það kemur bara
ckki heim og saman, sagði
Jasper Bang hugsandi. — Þá
hlyti maðurinn að liggja þarna
enn og það var þessi leið sem
við fórum heim með þig og þá
lá enginn neins staðar á
Ielðinni.
— Ef þetta hefur gerzt með
þeim hætti sem þú segir getur
maðurinn hafa verið drukkinn,
sagði Martin — góða mín vertu
ekki að hugsa meira um hann.
Hafi það verið fullur maður þá
cr eins likiegt það hafi verið
hann sem sló þig niður og síðan
hefur hann tekið til fótanna og
forðað sér.
— Nei, ég var slegin niður af
einhverjum sem kom aftan að
mér einmitt þegar ég leit um
öxl, greip Susanne fram í fyrir
honum - og það var eitthvað
mjög alvarlegt að manninum
sem ég fann. Ilann lá í svo
skrítnum og óeðlilegum stell-
ingum.
— Hvernig leit hann út?
Það var frændi Martins sem
spurði og Susanne sá ekki
betur en hann horfðist snögg-
lega í augu við konu sína og
einhver sérkennilegur glampi
væri í augum hans. Hún beygði
sig fram og bætti á eidinn.
— Ég sá ekki andlit hans.
Eg var í sömu andrá lamin,
svaraði Susanne. - En það
skiptir víst engu máli hvort ég
hefði séð hann eða ekki. Ef
hann var eins sjúkur og ég hélt,
þá er hann hjálparþurfi í meira
lagi.
— Sagði hann eitthvað? Nú
var það Magna frænka sem
skaut þessu að. Hún horfði
beint á Susanne en fingurnar
fálmuðu eins og ósjáifrátt ofan
í konfektöskjuna og stakk
síðan hugsunarlaust upp í sig
mola.
— Nei, ég þreifaði á hend-
inni á honum og hún var ekki
köld, svo að hann getur að
minnsta kosti ekki hafa verið
dáinn ... eða hann hefur þá að
minnsta kosti verið alveg ný-
lega andaður, þegar ég kom
svaraði Susanne og fór um
hana cilítill hrollur.
— Dauðir menn á skógar-
veginum. Nei, það kemur