Morgunblaðið - 09.06.1979, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. JÚNÍ 1979
KAFFINU 1 f«
GRANI GÖSLARI

Heldurðu ekki að ’ann pabbi þinn iáti bráðum gera við þennan Auðvitað tókst þér að eyði-
sóíaræíil?
leggja þessa helgi líka!
TfTTFf** ■
m' !i % '■ s, s §. í * í : §
m H ■ l ; % ' ú . ! n t
”Hláturinn er eina
vopn þeirra sem
þjást í hjarta sínu
99
í Tímanum var nýlega minnst á
forvitnilega bók sem komin er út í •
París eftir rússneska rithöfundinn
Viloria Melos. Þetta er grín- og
skrýtlubók um líf Sovétmanna
undir járnhæl kommúnistanna og
heitir bókin „Með hláturinn að
vopni". Höfundurinn þekkir orð
Gorkis sem sagði, að gamansemi
og hláturmildi væru oft einasta
vopn þeirra sem þjáðust í hjarta
sínu. í bókinni fá reyndar öll
leppríkin sinn skammt. Ég get
ekki stillt mig um að taka nokkur
sýnishorn. Einn spyr: „Hvenær er
flokkurinn til hægri? Þegar hægt
er að fá í svanginn í sveitunum en
ekkert er að fá í borgunum.
Hvenær er flokkurinn til vinstri?
Það er þegar smá hungurlús fæst í
borgunum en ekkert í sveitunum.
En hvenær er flokkurinn upp á
sitt besta? Það er þegar ekkert
fæst hvorki í borg né sveit." Þá
kemur að biðröðunum. Ung og
fögur kona kemur til velmetins
læknis. Hún biður um skoðun
strax. Læknirinn rýnir í biðlist-
ann og segir að hún geti komið
eftir 2 mánuði. Konan fer að gráta
og þá segir læknirinn. „Jú, ég skal
reyna að koma yður að á morgun,
en þá verðið þér líka að lofa mér
einni nótt. Unga konan verður
hvumsa við en slær síðan til. „Já,
sjáið til hvernig við skulum hafa
það. í kvöld kl. 18 farið þér í
biðröð hjá slátraranum í þessu
húsi og í fyrramálið kl. 7 kemur
konan mín og leysir yður af.“
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
í sveitakeppni varð lokasögnin
sú sama á báðum borðum í
spilinu. sem sýnt er hér að neðan.
En í öðru tilfellinu varð norður
sagnhafi og suður í hinu. Það
skipti máli þó svo hefði ekki átt
að vera.
Suður gaf, allir á hættu.
COSPER
Norður
S. Á83
H. DG109
T. Á106
L. DG6
Vestur
S. 94
H. K864
T. G752
L. 953
Austur
S. K10762
H. Á7
T. D84
L. 1087

COSPER.
802,2 ■lll‘ •>"“
Suður
S. DG5
H. 532
T. K93
L. ÁK42
Á fyrra borðinu opnaði suður á
einu laufi og norður svaraði með
þrem gröndum, sem varð loka-
sögnin.
Spilið tók strax eðlilega stefnu.
Austur spilaði út spaðasexi og
gosinn tók slaginn. Sagnhafi spil-
aði síðan hjarta frá borðinu og
vestur kom auga á vörnina, sem
dugði. Hann setti upp kónginn til
að vernda innkomu félaga síns,
spilaði síðan spaða og þar sem
norður varð að fá einn slag á
hjarta gat austur síðar tekið
nægilega marga slagi á spaða til
að vörnin fengi fimm slagi, einn
niður.
Á hinu borðinu svaraði norður
laufopnuninni með einu hjarta.
Austur sagði þá einn spaða og
vestur spilaði síðan út spaðaníu
gegn sömu lokasögn. Austur tók
slaginn með kóng og spilaði aftur
spaða en eftir það gat vörnin ekki
ráðið spilinu. Ekki dugði fyrir
vestur að hoppa upp með hjarta-
kónginn við fyrsta tækifæri, þar
sem hann átti þá ekki spaða til að
spila og suður náði saman tíu
slögum án erfiðleika.
Sérð þú víxlsporið? Austur
hafði betur gefið fyrsta spaðaslag-
inn. Þá hefði verið auðvelt fyrir
vestur að taka á hjartakóng við
fyrsta tækifæri, spila þá aftur
spaða og austur gæti beðið rólegur
með hjartaásinn og spaðaslagina.
Farðu á undan okkur, Lilli minn, og segðu mömmu
þinni, að hún geti sett kaffiketilinn yfir, við séum að
koma!
Hverfi skelfingarinnar
60
svo sem að fá borgun? Hún
hafði flekað hann með sér
fullan og vitlausan. Hann
sveifiaði innkaupatöskunni, en
henni tókst að beygja sig niður
og hánn kastaði sér yfir hana
og greip með báðum höndum
um hálsin á henni og þrýsti að
sem þau veltust á gólfinu.
Við skulum eina stund reýna
að láta ástæðuna lönd og leið og
snúa okkur að því hver gæti
hafa haít tök á þvf að fremja
þessi þrjú morð , stakk Jacobs-
en upp á og kveikti sér f einum
vindlinum enn. Hann sat við
skrifborð Gregersens ásamt
með aðstoðarmanni sínum,
Mortensen. Á borðinu voru háir
skjalabunkar.
— Lftum fyrst á rithöfund-
inn, sagði Jacobsen. — Hann
var úti í gönguferð morguninn
sem frú Abilgaard var myrt.
Hann hefur skýrt svo frá að
hann hafi gengið að heiman frá
|ér og eftir Bakkabæjarvegi og
Ikornavegi og sfðan heim aftur.
Þetta er ekki nema smáspotti, í
mesta largi fimm hundruð metr-
ar. Þó tók þetta manninn um
það bil hálfa klukkustund og þó
kemur hann hvergi við á leið-
inni að eigin sögn. Janne
Christensen gefur honum síðan
ótilkvödd fjarvistarsönnun með
þvf að segja hann hafa verið hjá
sér. Því er nú verr að hún
verður næsta íórnardýr norð-
ingjans, svo að við höfum enga
möguleika til þess að fá meiri
að vita um málsatvik. Kvöldið
sem hún var myrt var Bo Elmar
heima hjá sér. Kona hans hafði
gengið snemma til náða og þar
með er auðvitað Ijóst að maður-
inn gæti sem hægast hafa
brugðið sér út og íarið til frú
Christensen og myrt hana.
Nóttina sem Solvej Lange var
myrt vill svo sérkennilega til að
Elmer er f mámunda við
morðstaðinn og flótti hans af
staðnum vekur okkur óneitanl-
ega til umhugsunar, svo að ekki
sé nú dýpra tekið f árinni. En
hvarf hans getur vitanlega haft
aðrar orsakír. í fyrsta lagi
getur hann hafa fyllzt skelf-
ingu, þegar hin dæmalausa eft-
irlitssveit hefur atförina. í öðru
lagi er ekki óhugsandi að hann
hafi af til-
viljun orðið vitni að morðinu á
frú Lange og vilji hylma yfir
með morðingjanum. Ef svo er
stafar flótti hans af yfirvegni.
Og þá beinist hugurinn óhjá-
kvæmilega að eiginkonu hans.
Hún hefur heldur enga fjar-
vistarsönnun. Eins og eiginm-
aðurinn var hún úti að ganga
um það leyti sem fyrsta morðið
er framið. Hún kemur meira að
segja á heimiii hinnar myrtu.
Hún ætlaði...
Hann blaðaði í plöggunum og
hélt áfram. — Hún ætlaði að
biðja um mataruppskrift. Þeg-
ar hún kom til heimilis frú
Abilgaards var atburðurinn
skeður — segir hún. Fjarvist-
arsönnun hennar í hinu tvö
seinni skiptin eru ekki vitund
skárri. Það er í raun fátt sem
mælir verulega gegn þvf að hún
sé morðinginn.
Eftir Ellen og Bent Hendel
Jóhanna Kristjónsdóttir
snéri á íslenzku
Og meðan við erum nú að
f jalla um lfklegar konur f þessu
sambandi getum við ekki litið.
framhjá þeirri staðreynd að
hugurinn beinist mjög að Caju
Petersen. Hún hafði taiað við
Inger Abilgaard hálftfma áður
en Kirsten Elmer fann frú
Abilgaard látna. Hún hafði ver-
ið í húsinu hjá Solvej Lange þar
til fáeinum mfnútum áður en
hún er drepin. Hvort hún hafði
verið í húsi Janne Christensen
áttunda febrúar þegar frú
Christenscn er drepin vitum við
ekki, en möguleikinn er fyrir
hendi, enda skyldi haft f huga
að Caja var barnapía f næsta
húsi það kvöld. Það vekur
óneitanlega mjög alvarlcgan
grun í garð hennar að hnffur
finnst f tösku hennar og enda
þótt hvorki blóð né fingraför
finnist á honum er ég nokkurn
veginn viss um að þar er komið
morðvopnið.
Faðir Caju skyldi ekki gleym-
ast heldur. Það er hann sem um
níuleytið um morguninn tckur
á móti sfmapöntun frú Abilg-
aard. Samkvæmt frásögn nokk-