Morgunblaðið - 09.10.1979, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 9. OKTÓBER 1979
'CM',
vl«»
KAtriNu
'ir
GRANI GÖSLARI
Z32<?
MOVL£-
Fyrirtœkið gengur sæmilega,
en það er árangurinn á golfvell-
inum!
Gerðu eitthvað, maður. — Þú
mátt ekki standa undir trjá-
krónunni þegar þrumur eru og
eldingar — þetta vita allir!
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Er hægt að vinna alslemmu i
tígli á spil dagsins? Líta má á
allar hendurnar f jórar og reyndu
nú.
Vestur Norður S. 4 H. Á632 T. KD104 L. D976 Austur
S. K1085 S. D962
H. 10987 H. 54
T. 3 T. 8652
L. G1053 L. K82
Suður
S. ÁG73
H. KDG
T. ÁG97
L. Á4
COSPER
Heyrðu ég verð að fá að tala við lögfræðinginn minn
strax. — Hann er hérna í næsta klefa!
Enginn veit hvað
átt hefur,
fyrr en misst hefur
Ágæti Velvakandi!
Ekki þarf að efast um að í
daglegu lífi sést okkur ótrúlega oft
yfir óréttlæti sem aðrir mega þola.
Eða hvernig víkur því við, að á
sama tíma og lækkaðir eru tollar á
íþróttavörum skuli fatlaðir þurfa
að sligast undan kostnaði við að
kaupa og reka bifreið. Það hafa
orðið stórkostleg viðbrigði fyrir
margt lamað og fatlað fólk að
geta, vegna fullkominnar tækni,
ekið sjálft sínum bíl. Ljóst má
vera hvaða þáttaskil hljóta að
verða í lífi manns sem alla tíð
hefur þurft að vera bundinn við
hjólastól, að geta farið einn allra
sinna ferða í sérhönnuðum bíl.
Trúlega vita engir hvers virði
heilsan er nema þeir sem hafa
misst hana. Það er með ólíkindum
að í dag skuli t.d. lamaður maður
Vestur spilar út hjartatíu gegn
7 tíglum.
Lausnin er dálítið flókin. Suður
tekur slaginn, síðan spaðaás,
trompar spaðaþristinn með tíunni
og spilar fjarkanum frá blindum á
sjöið heima. Næst trompar hann
spaðasjöið með drottningu og spil-
ar sig heim á hjarta. Fjórða
spaðann trompar sagnhafi með
síðasta trompi blinds, kóngnum,
og spilar laufdrottningu. Austur
verður að leggja kónginn á og
ásinn sér um slaginn. Og eftir ás
og gosa í trompinu verður staðan
þessi:
Norður
S. -
H. Á6
T. -
L. 9
Vestur Austur
S. - S. -
H. 98 H. -
T. - T. 8
L. G L. 82
Suður
S. -
H. G
T. 9
L. 4
Og þegar trompníunni er spilað
lendir vestur í eymdarkröm. Eins
og sjá má hann ekkert spil missa
og allir slagirnir verða í húsi.
Lausnargjald 1 Persíu

Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á íslenzku
82
— Hún segir honum frá því,
sagði stúlkan. — Þú skalt ekki
reita hann til reiði Resnais. Það
er mjög hættulegt.
— Hún gerir það sem henni
er sagt, sagði Resnais og lagði
af stað upp stigann. — Eg hef
auk þess lag á konum. Ég skal
ábyrgjast að hún segir ekki orð.
Eileen hafði sofnað út frá
skáldsögunni. Sólin skein inn i
herbergið og hitinn var óbæri-
legur. Þegar Rcsnais lauk upp
dyrunum gerði hann það hljóð-
lega og hún vaknaði ekki við.
Hún lá á rúminu i þunnum
silkikjól. Hann lokaði dyrun-
um, færði lykilinn og læsti. Svo
gekk hann að henni. Kjóllinn
var blautur af svita og limdist
við hana.
Brúnn og þrýstinn likami
Madeleine niðri fyrir stundu
hafði ekki vakið með honum
neinar girndir. En þetta ljósa
hörund og fingerða gerði hann
æran af þrá. Hann hallaði sér
yfir hana, og sem hún vaknaði
lagði hann höndina yfir munn-
inn á henni.
— Hæ, madame, sagði hann.
— Nú skulum við eiga saman
smástund.
— Ég veit, sagði Said Homsi,
— hversu mikið þetta skiptir
fyrirtæki yðar. En — þegar allt
kemur til alls — er það líf
eiginkonu yðar sem er í veði.
Logan Field sneri baki í stóra
glerkassann með keisaraskart-
inu. Hann hafði margsinnis
komið til Teheran og aldrei að
honum hvarflað að skoða þessa
gimsteina.
— Ég get það ekki, sagði
Logan. — Guð veit að ég get
það ekki.
Mennirnir sem höfðu rænt
Eileen Field hefðu eins getað
krafist jaínvirði þessara
demanta sem við honum blöstu.
— Hr Field, sagði Said — ég
veit að þetta virðist útilokað í
yðar augum. En gefið mér ekki
svar núna. Hugsið um það.
Hugsið um hvað kemur fyrir
konu yðar, ef þér neitið.
Logan fannst eins og einhver
höfgi væri yfir honum. Hann
gat ekki hugsað skýrt lengur.
Iivers vegna gátu þeir ekki
heimtað peninga? Hverja krónu
sem hann átti. Allt hefði hann
gefið þeim. En ekki Imshan.
Ekki að hann gæfi upp á bátinn
Imshan — olíuauðugustu svæði
heims sem hann hafði nú innan
seiiingar.
— Eg get ekki talað hér,
sagði hann stuttlega. — Ég
verð að fá tíma til að hugsa mig
um.
— Hversu langan tíma?
spurði Sýrlendingurinn. —
Þetta fólk hefur ekki til að bera
mikla þolinmæði. Það vill lof-
orð yðar. Og sönnun fyrir því
að þér standið við það,
annars...
— Þér kref jist þess sem ekki
er fært að verða við, sagði
Logan. Ilann ruddi sér braut
gegnum skarann af ferðamónn-
um, sem göptu andagtugir á
gimsteinana. Sýrlendingurinn
rölti á eftir honum. Logan var
kominn að útihurðinni, þegar
hann náði honum. Hann greip i
ermi hans.
— Gefið mér svar á morgun,
sagði hann. — Við getum hitzt
hér aftur þá.
— Ég get gefið yður svarið
núna, sagði Logan. — Ég get
ekki orðið við þessu. Ég get
ckki geíið Imshan upp á bátinn.
Sýrlendingurinn stóð grafkyrr.
Honum leizt ekki á svipinn á
Englendingnum. Hann hafði
búizt við motmælum, móðgun-
um, jafnvel hótunum, en nú
hljómaði þetta eins og Field
hefði gert upp hug sinn.
— Hr. Field, sagði hann ofur-
lágt. — Það er dálítið annað
sem ég verð að segja yður. Ég
vonaði það reyndist ekki nauð-
synlegt. Ef þér gefið ekki já-
kvætt svar á morgun verður
skorinn fingur aí konu yðar.
Það er mér sársaukaefni að
verða að tjá yður þetta. Vinsam-
legast ihugið málið. Siðan verð-
ur henni misþyrmt frekar