Morgunblaðið - 09.02.1980, Blaðsíða 18

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. FEBRÚAR 1980
„BÍLADELLA“
Við hermdum upp á hann þá
sögu að lögreíílan væri hætt að
hafa fyrir því að elta hann uppi.
heldur sendi honum í pósti sekt,-
armiða fyrir of hraðan akstur.
enda þykir honum gaman að láta
tíóða híla spretta úr spori og
hefur sagt að hann sjái ekki
ástæðu til að vera lengur að
komast milli staða en þörf krefur.
— Eins og maðurinn sagði, er
hann las um andlát sitt í blaði.
get ég sagt: Þessi saga — og svo
er um margar aðrar áþekkar —
er stórlega ýkt. Auk þess eltir
lögreglan menn ekki uppi lengur
yfirleitt. heldur notar hún radar
við hraðamælingar. svo sem
kunnugt er. Oft má geta sér til
um hvar og við hvernig aðstæður
lögreglan er við þessar mælingar.
Þetta segir viðmælandinn.
.Ragnar S. Halldórsson, forstjóri
ISAL í Straumsvík.
Hann var einnig spurður hve-
nær áhugi hans á bílum hefði
vaknað:
— Hann hef ég haft lengi. Á
námsárum mínum ók ég reyndar
mest vörubílum og trukkum margs
konar, en ég hefi alltaf haft gaman
af því að aka góðum bílum. Eg tók
þátt í ísakstri fyrir einum 10 árum
þegár fyrsta slíka keppnin fór
fram hérlendis og árið 1977 tók ég
þátt í svokölluðu næturralli. Þá
keppti ég á Mini og fannst mörgum
Einhver
klaufa-
skapur
í umferÖ
virðist
land-
lægur
vegum. Að sjálfsögðu verður að
setja stórum og þungum bílum
meiri takmörk, því það er heldur
ekki eðlilegt að stærstu vörubílar
megi aka á sama hraða og góðir
fólksbílar. Það fer að sjálfsögðu
eftir ástandi og gerð ökutækisins
og hvað óhætt er að aka hratt og
reyndar ekki síður eftir því hversu
vandaður bíllinn er, þ.e. hve
bremsur, stýri og önnur öryggis-
tæki eru góð, en umfram allt
verður ávallt að miða aksturs-
hraða við aðstæður hverju sinni.
Því má skjóta hér inn að ég tel að
ekki ætti að leyfa notkun nagla-
dekkja, a.m.k. innan bæjar, enda
tel ég þau óþörf vegna akstursör-
yggis og reyndar til mikillar
óþurftar eins og bágt ástand gatna
á vorin ber ljósastan vott um.
Sjálfur hefi ég ekki ekið á nagla-
dekkjum sl. 5 ár og hefi sannarlega
ekki saknað þeirra. Sem betur fer
er vaxandi fjöldi ökumanna að
komast á sömu skoðun.
En hvað þa um umferðarmenn-
inguna?
— Hún er býsna undarleg og
maður hefur hvergi orðið var við
eins mikið af árekstrum og hér
tíðkast. Það virðist landlægur ein-
hver klaufaskapur í umferðinni.
Ég veit ekki hverju á að kenna um
þetta, hvort ökukennslunni er eitt-
hvað ábótavant eða hvað, en hún
virðist mikið til fólgin í því að aka
um bæinn í 1. og 2. gír og trufla og
Ragnar S. Halldórsson
Ljósm. Kristján
undarlegt að leggja í Fjallabaks-
leið á slíkum bíl, en keppninni
lukum við Þórarinn Sigþórsson á
honum. Við urðum að vísu ekki
framarlega, enda var helsti gallinn
sá að Mini-inn hafði ekki við
kraftmeiri bílunum á sérleiðum
þar sem tíminn skiptir máli. Að
öðru leyti var hann góður og var
t.d. mun meira rými innan dyra en
ég átti_ von á, þegar hægt er að
hafa sætið eins aftarlega og þörf
krefur.
Mini var áður fyrr einn vinsæl-
asti rallbíll erlendis, enda var þá
eins og nú keppt í flokkum eftir
vélarstærð. Sá, sem við fórum á í
keppnina var útbúinn sérstakri
hlíf undir pönnu og girkassa, því
ekki fór hjá því að hann rækist
niður, en allt bjargaðist þetta og
bíllinn var óskemmdur eftir. Bæði
ísakstur og rall er að mínum dómi
ágæt aðferð til að þjálfa menn í að
aka við ýmsar aðstæður.
Ragnar vann í allmörg ár hjá
Varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli
og óku þeir vinnufélagarnir þá til
skiptis milli flugvallarins og
Reykjavíkur.
— Við vorum oftlega í kappi við
klukkuna og þurfti því að halda
sæmilega áfram. Án þess að ég
vilji nefna nokkrar tölur get ég
sagt að maður æfðist í því að ná
beygjunum á hinum krókótta
Keflavíkurvegi, sem þá var, án
þess að draga verulega úr hraða
með því að láta afturhjólin skrika
á mölinni.
Og þá er ekki úr vegi að spyrja
hvað ökumanninum fyndist um
núgildandi hraðatakmörk á
íslenskum vegum:
— Mér finnst óeðlilegt að ekki
megi aka á meiri hraða á steyptum
og malbikuðum vegum og nánast
ekkert vit í að leyfa sama hraða á
þeim og á malarvegunum. Að vísu
er hámarkshraðinn leyfður 80 km
á sumrin á Keflavíkurveginum,
sem er 10 km meira en á venju-
legum þjóðvegi, en það væri óhætt
að mínu viti að leyfa allt að 110 km
hámarkshraða á Keflavíkurvegin-
um og öðrum hliðstæðum vegum,
og 90 km hámarkshraða á öðrum
tefja eðlilega umferð. Það þarf að
kenna fólki fyrst og fremst að
haga akstri í samræmi við aðstæð-
ur og að halda venjulegum umferð-
arhraða. Hvorttveggja virðist
mörgum fjarlægt hér á landi.
— Annars er einn skemmtileg-
asti akstur sem ég hef komist í
þegar ég var ásamt nokkrum
öðrum á ferð um hálendið árið
1953 við mælingar til undirbúnings
fyrir virkjunarframkvæmdir. Þá
ókum við í fylgd Guðmundar
Jónassonar yfir Tungnaá á Hófs-
vaði, er hann hafði fundið árið
áður, Þórisós og Köldukvísi. Hann
skildi svo við okkur á Búðarhálsi
og var mér faliö að aka bílnum,
sem var Dodge Weapon, milli
staða eftir því sem við færðum til
tjaldbúðir okkar. Af gamalli
reynslu höfðum við meðferðis
nokkra varahluti, enda voru há-
lendisferðir ekki algengar þá og
ekki hægt að treysta á að fá hjálp
frá öðrum ferðalöngum á þessum
slóðum. Varahlutirnir komu í góð-
ar þarfir og komumst við allra
okkar ferða áfajlalaust.
Punk hljómsveitin Fræbbblarnir á æfingu fyrir Kambódíuhljóm-
leikana kl. 14 í dag, frá h. Stefán, Valgarður, Ari, Björn, Tryggvi
og borsteinn, en á myndina vantar Dagnýju söngvara. Ljósm. Rax.
„Erum stór-
kostlegir“
ÞEIR eru ófeimnir í Fræbbblun-
um (ath. með þremur bé-um):
Hvað finnst ykkur um íslenzkt
tónlistarlíf?
„Jú, við erum stórkostlegir.“
En hvað með aðrar islenskar
hljómsvcitir?
„Sýklagróður.“
Þar með fannst okkur hætta á
atvinnurógi og snerum út í aðra
sálma:
Hvaða tónlistarmenntun hafið
þið?
„Enga.“
Og skammist ykkar ekkert fyrir
það?
„Skammast sín, hvað er nú
það?"
Enn reynum við önnur málefni:
Hvað um pólitík?
„Pólitík er jafn leiðinleg og
íslendingar yfirleitt."
Þá reyndum við ekki fleiri
spurningar en fengum þó að
vita að Fræbbhlunum hefur ný-
lega bætzt liðsauki, tveir 14 og
15 ára piltar. og er annar þeirra
að koma fram með hljómsveit-
inni í fyrsta sinn í dag. á
Kambódíuhljómleikum í Aust-
urbæjarbíói: Sá 14 ára heitir
Tryggvi Þór Tryggvason og er í
fyrsta sinn i dag að spila
opinberlega með hljómsveitinni
og hinn 15 ára er Ari Einarsson
og hefur leikið nokkrum sinn-
um áður með Fræbbblunum. en
báðir eru þeir gítarleikarar.
Aðrir hljómsveitarfélagar eru:
Valgarður Guðjónsson, for-
söngvari, Stefán Karl Guðjóns-
son, trommuleikari, Þorsteinn
Ilallgrímsson bassaleikari.
Dagný Ó. Zoega söngvari og
ljósameistari er Bjarni Þór Sig-
urðsson.
FLUGMÁL:
Námskeið í leit að
týndum flugvélum
Um þriðjungur félaga í Flug-
björgunarsveitinni eða kringum
35 manns sátu í vikunni námskeið
þar sem farið var yfir ýmis atriði
i skipulagi leitar að týndum
flugvélum. Námskeið þetta ann-
aðist Arngrímur Jóhannsson yfir-
flugstjóri Arnarflugs. cn hann
hafði áður haldið slíkt námskeið
með flugmonnum félagsins.
— Það var mikill áhugi í
mönnum á þessu námskeiði og
þarna kom margt nýtt fram, sem
okkur er gagnlegt að vita, enda
nauðsyniegt að vera í góðu sam-
bandi við flugmenn og vita hvernig
þeir haga störfum sínum, sagði
Ingvar Valdimarsson formaður
Flugbjörgunarsveitarinnar.
Sagði Ingvar að Arngrímur hefði
boðið tveimur fulltrúum sveitar-
innar að sitja námskeiðið er hann
hélt það fyrir Arnarflugsmenn og
hefðu þeir séð að það myndi vera
gagnlegt sínum mönnum einnig og
því fengið Arngrím í heimsókn
þrjú kvöld vikunnar. Kvað hann
hafa hitzt vel á þar sem Arngrím-
ur væri iðulega á þeytingi út um
allan heim eins og jafnan er um
flugmenn. Á námskeiðinu var farið
yfir undirstöðuatriði í flugsigi-
ingafræði, ítarlegar en félagar
FJugbjörgunarsveitarinnar hafa
áður fengið, og greint frá sjónar-
miðum flugmanna, en Flugbjörg-
unarsveitarmenn eru oftlega með í
flugvélum þegar leitað er úr lofti.
Arngrímur Jóhannsson yfirflug-
stjtiri Arnarflugs kenndi piltun-
um í Flugbjörgunarsveitinni ýmis
hagnýt atriði í sambandi við leit
að týndum flugvélum.
Hluti Flugbjorgunarsveitarmanna er sóttu námskeiðið.