Morgunblaðið - 09.02.1980, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 9. FEBRÚAR 1980
19
Ástin „grasseraði44
í blaðinu Degi, sem gefið er út á Akureyri er m.a. að finna klausu
um þorrablót Skagfirðinga og voru þrjú slík haldin eina helgi í lok
janúar:
„Eitt var í Ketilási í Fjótum, annað í Ásgarði í Lýtingsstaðahreppi og
það þriðja var í Selinu á Sauðárkróki, en þar skemmti sér fólk úr
Skarðshreppi. Mikið var étið og drukkið, lítið slegist og ástin grasseraði
alls staðar," segir m.a. í frétt blaðsins og heldur síðan áfram: „Af
togurum er það að segja, að þeir hafa aflað vel að undanförnu," og
þannig eru áfram tíundaðar aflafréttir.
Frumstætt apahopp
„ÞAÐ veldur mönnum áhyggjum að með sama áframhaldi verða
Siglfirðingar að fara til Akureyrar eða Reykjavíkur til að dansa gömlu
dansana." segir m.a. í frétt Dags.
„Nú er ekki boðið upp á annað en diskómúsík og frumstætt apahopp og
það er afturför. Ef hingað kæmi góð hljómsveit og auglýsti eingöngu
gömlu dansana fengi hun áreiðanlega góða aðsókn,“ og með þeim orðum
getum við sent Siglfirðingum kveðjur og vonum að þeir þurfi ekki að taka
þátt í „apahoppinu“.
Svartar stúlkur
vöktu athygli
ENN grípum við niður í Degi og þar verða fyrir fréttir frá Siglufirði
og segir þar af útskipun hafnarverkamanna þar i hollenskt
flutningaskip:
„Það vakti hrifningu siglfirskra hafnarverkamanna, að um borð voru
þrjár svartar stúlkur — hver annarri fallegri. Þeir vildu halda því fram
að ein væri stýrimaður. Einnig voru menn hrifnir af því hve vel
útlendingar þoldu kuldann — einn skipsmanna stóð yfir lestarmönnun-
um á þunnri nælonskyrtu, en íslendingarnir voru vel dúðaðir!“
Ljósm. Kristján.
Þetta greinargóða skilti upplýsir vegfarcndur í grennd við Landspítala
og vísar þeim á réttar brautir, en hálfilla heíur tekist að staðsetja það,
því þegar ekið er út af lóð spítalans skyggir það verulega á útsýni niður
(suður) Barónsstíginn. Kemur það að vísu ekki að sök þegar svo stórir
bílar eru á ferð. þeir fela sig ekki á bak við eitt skilti, en eigi að síður er
hér (eflaust óviljandi) verið að gera ökumönnum óþarflega erfitt fyrir.
landspítahnn
AðaSanddyri
Gðngudeiídir
Kvennadeild
i insmæðraskólinn
Sérstæð
NÝLEGA var gefin út söngbók
eftir Bjarna Th. Rögnvaldsson
guðfræðinema. Hún er gefin út í
300 tölusettum eintökum og nefn-
ist Tónaljóð.
Uppsetning hennar er með sér-
kennilegu sniði. í inngangi segir
að Hraðsjá sé heiti þeirrar upp-
götvunar, sem höfundur hefur
gert með þeirri ósk að hún verði
fljótlega almenningseign. Textinn
er settur upp í nokkurs konar
hringsjá. Nú, sjálf lögin eru sett
upp í nokkurs konar tónaflóð en
sjón er sögu ríkari úr þessari
skemmtilegu bók og við látum
sýnishorn fylgja.
Bjarni Th. Rögnvaldsson
söngbók
IIELGARVIÐTALIÐ
— Símínn þagnar venjulega ekki hjá okkur og þaö hefur veriö óvenjulangt hlé
meöan þiö hafiö staöið viö — viljiö þiö ekki bara vera hér svolítiö lengur? spuröu
starfsmenn Tilkynningaskyldunnar þegár tveir Morgunblaösmenn höföu staldraö
viö hjá þeim um stund dag einn í vikunni þegar þeir mættust á vaktaskiptum. Var
ekki úr vegi aö spyrja þá næst hverjir hringdu mest í þá:
— Þaö eru bæöi ættingjar og útgeröarmennirnir, sem vilja fá hjá okkur nýjustu
upplýsingar um hvar bátarnir eru, hvenær von sé á þeim o.s.frv. og síöan hringja
hingaö strandstöövarnar, gefa okkur upp tilkynningar bátanna, sem þær hafa
tekið á móti, nú — og fréttamenn hringja líka oft til aö vita hvort allt sé ekki í lagi
á sjónum, segja þeir Guöjón Halldórsson og Sigursveinn Þóröarson. Þeir báöir
skipstjórar í áratugi, en hafa nú látiö af siglingunum og sest viö aö taka á móti
upplýsingum frá fyrrum starfsbræörum sínum. Guöjón var skipstjóri á ýmsum
fiskifleytum en Sigursveinn aöallega á hvalbátum. Auk þeirra eru starfandi viö
Tilkynningaskylduna tveir aðrir menn, þeir Árni Sigurbjörnsson og Eysteinn
Guölaugsson.
Nauðsynlegt fyrir flot-
ann að rækja skylduna
eftir annaö og jafnvel lengur ef
eitthvaö kom upp á, en nú er
þetta orðið skaplegt þegar viö
erum á 8 tíma vöktum og eigum
á jafnaöi 8—10 frídaga í hverjum
mánuöi. Meö þessu vinnum við
160 tíma á mánuöi eins og
venjan er, en áöur vorum viö
stundum búnir aö vinna langt yfir
200 tíma og þaö var alltof mikið.
Hvaö er gert þegar bátar láta
ekkert af sér vita?
— Viö reynum strax aö hefja
fyrirspurnir og eigum í því sam-
bandi mikið undir hafnarvöröum,
lögreglu og jafnvel vigtar-
mönnum, en fljótlega er líka
sinna henni og ef bátar koma
ekki fram strax látum viö okkar
yfirmenn vita og síöan kemur
kannski aö því aö hefja þarf leit.
Viö erum í þeirri erfiöu aöstööu
aö ákveöa hvenær við eigum aö
hefja aögerðir.
— Viö erum báöir vanir
mannaforráöum af sjónum, en
eftir aö viö tókum viö þessu starfi
teljum viö ábyrgöina ekki minni
og þaö er áríðandi að inna þetta
samviskusamlega af hendi.
Tilkynningaskyldan hefur aö-
setur í húsi Slysavarnafélags
ísiands viö Grandagarö og úr
herbúöum hennar má sjá út fyrir
hlusta á talstöövarnar. Stundum
er ekki hægt aö ná til þeirra
langtímum saman vegna þess aö
þeir hafa ekki opið á okkar
bylgjum og finnst okkur þeir
veröi aö bæta úr því. En viö
tökum fram aö mikill meirihluti
flotans stendur sig vel og er ekki
undan honum aö kvarta, og
þegar þaö kemur fyrir aö menn
gleyma sér og tilkynna sig ekki
fyrr en þeir heyra allt í einu
spurst fyrir um þá í útvarpi, þá
rennur upp fyrir þeim hversu
mikilvægt þetta starf er og augu
þeirra opnast fyrir því aö nauö-
synlegt er aö rækja skylduna.
Guðjón Halldórsson (t.v.) og Sigursveínn Þórðarson, tveir af fjórum starfsmönnum tilkynnmgaskyld-
unnar og á milli þeirra sést spjaldskráin, sem hefur að geyma allar upplýsingar um feröir bátanna.
En hvernig fara tílkynn-
ingarnar fram?
— Bátarnir eiga aö tilkynna
sig um leiö og látiö er úr höfn og
síðan á hverjum degi kl. 10 til
13:30 og mánuöina september til
maí er einnig kvöldskylda, klukk-
an 20 til 22 og síðan eiga þeir aö
iáta vita þegar sjóferö lýkur,
þegar þeir koma í höfn. Þessari
skyldu eiga öll fiskiskipin aö
sinna og fragtskipin eftir aö-
stæöum, og er raunin meö þau
sú, aö viö höfum við höndina
áætlanir þeírra og nægir þaö í
flestum tilvikum.
Hvaö er langt síöan Tilkynn-
ingaskyldan hóf starfsemi sína?
— Þaö var árið 1968 og var
hún fyrst í staö opin frá 8 á
morgni tll 7 á kvöldin, síðan var
skyldan lengd til miönættis yfir
vetrartímann og sl. sumar voru
tekin upp sólarhrings-vakt allt
áriö. Nú hefur okkur starfsmönn-
unum líka veriö fjölgaö og erum
fjórir auk þess sem einn og
jafnvel tveir leysa okkur af þegar
sumarfrí standa yfir. Þaö var
orðið of mikiö fyrir okkur aö
standa 12 tíma vaktir hér hvaö
Spjallað viö
starfsmenn
Tilkynninga-
skyldunnar
tekið aö augiýsa í útvarpi og þá
eru menn oftast fljótir aö láta í
sér heyra.
Kemur þaö ekkert illa viö
ættingja að heyra kannski allt í
einu auglýst eftir bát?
— Jú, það hefur komiö illa viö
fólk aö heyra auglýsingar okkar
eftir bát, sem hefur ekki tilkynnt
sig, en þaö er kannski oröið vant
því nú orðið, en í siæmu veöri þá
finnum viö strax aö hringingar og
fyrirspurnir aukast mjög.
Er þaö algengt aö þiö þurfið
aö hefja fyrirspurnir?
— Þaö er of algengt og þótt
segja megi um meirihluta flotans
aö hann sé mjög áreiöanlegur og
standi viö skyidu sína, þá eru
innan um alltof margir, sem ekki
höfnina og viö spyrjum hvort það
sé þeim nóg aö sjá bátana þegar
þeir koma:
— Nei, ekki er þaö nú, enda
erum viö þaö lágt hér á fyrstu
hæöinni aö þegar stóru skipin
eru hér á höfninni skyggja þau á,
en það kemur þó fyrir að viö
sjáum báta komna í höfn, sem
hafa ekki látið vita af sér.
Vel hefur verið búiö aö þeim
Tilkynningaskyldumönnum þarna
viö höfnina og hafa þeir innan-
stokks ýmsa muni er komnir eru
beint úr skipum og bátum og
þegar friöur er um stund geta
þeir litiö á sjónvarp og hlustaö á
útvarpiö og aö sjálfsögöu er stutt
í kaffikönnuna.
— Eiginlega alltof stutt, viö
erum síþambandi, segja þeir, en
kváöu einnig stundum svo mikiö
um hringingar aö vart væri hægt
aö standa upp. Enda var það svo
aö þeir höfðu varla sleppt orðinu
um þögn símans þarna í upphafi
þegar þeir byrjuðu aö hringja til
skiptis.
— Annars er einn hlutur, sem
okkur finnst aö skipstjórnarmenn
megi sinna betur, en þaö er aö