Morgunblaðið - 03.04.1980, Page 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 3. APRÍL 1980
erming—til hvers?
Anna skrifar í sínu bréfi:
Ef ég læt ferma mig, geri ég það
aðeins til að þóknast foreldrum
mínum. Og amma mundi sjálfsagt
líða út af, ef hún frétti, að ég
ætlaði ekki að láta ferma mig.
Mamma hefur þegar undirbúið
daginn í margar vikur. Mér er
reyndar alveg sama, hvort ég verð
með eða ekki. Ég veit ekki hvort ég
trúi.
Eitt veit ég þó, að sjálf ferming-
in í kirkjunni skiptir mig engu
máli.
Presturinn svarar:
Kæra Anna.
Þú segir í bréfi þínu, að þér sé
alveg sama, — en það sýnir okkur
dálítið kæruleysi, en ekki eigin-
lega andstöðu. Ef þú ert í raun og
veru að hugsa um að hætta við að
láta ferma þig, virðist mér sú
ákvörðun vera tekin dálítið seint,
jafnvel á síðustu stundu.
Þú minnist líka á trúna. Við
getum ekki krafist þess af ferm-
ingarbörnum okkar, að þau trúi.
Við vonum hins vegar, að þau séu
opin — reiðubúin til að láta biðja
fyrir sér. Þér getur fundist þú
öryggislaus (hverjum finnst það
ekki öðru hverju?). Ég legg hönd
mína á höfuð þér á fermingardag-
inn til að undirstrika, að ég bið
fyrir þér. Ég veit líka, að amma
þín biður fyrir þér og óskar þess
einskis fremur en að blessun Guðs
verði veganesti þitt áfram í lífinu.
Björn segir í sínu bréfi:
Ég er ákveðinn í að láta ferma
mig. Ekki af því að ég sé neitt
sérstaklega trúaður. Það er eigin-
lega aðallega vegna peninganna og
gjafanna, sem ég vil láta ferma
mig. Ég held það sé líka af þeirri
ástæðu, sem flestir hinna láta
ferma sig.
Hvers vegna ætti ég þá að skera
mig úr?
Svar prestsins:
Er rétt, Björn, að láta ferma sig
af þessari ástæðu einni saman?
Væri ekki eðlilegt, að sá sem hefur
einungis í hyggju að „versla með
ferminguna," spyrði sjálfan sig:
Er þetta ekki langt frá því, sem er
markmið kirkjunnar með ferm-
ingunni?
Vel getur verið, að það sé rétt
hjá þér, að flestir aðrir hugsi á
sama hátt og þú. Það hlýtur þá að
vera lítil sem engin huggun fyrir
þig þó að aðrir geri eitthvað, sem
er rangt. Sá sem þegar álítur, að
kristindómurinn sé gömul hjátrú
og hann vilji ekki hafa neitt með
Jesúm að gera, sér sjálfsagt lítinn
tilgang í því að sækja kirkju og
njóta fermingarundirbúnings.
Þú segir, að þú sért ekkert
„sérstaklega trúaður" — það
bendir til þess, að þú trúir þó —
þú nefnir einnig, að þetta sé
aðallega vegna peninganna, sem
bendir til þess, að það sé líka af
einhverjum öðrum ástæðum.
Mér virðist, Björn, að þú ættir
að hugsa þig vandlega um þessa
síðustu daga og taka ákvörðun
samkvæmt sannfæringu þinni.
VELTI-UNGI
Páskaföndur
Proi U/ éflj&ákurmrui
oarléya.
tfél* /UU /tirtá/u
' boininn £ htnni V'-^;
HEIÐARLEIKI
Saga um falinn fjársjóð
Saga þessi segir frá ríkum
manni, sem kom með vandaðan
skáp til fátæks trésmiðs og bað
hann að gera við hann.
I skáp þessum var leynihólf,
sem enginn vissi um. Smiðurinn
fann leynihólfið. í því lágu
öskjur, en í öskjunum voru
dýrmætir gimsteinar.
„Láttu nú ekki á neinu bera,“
sagði einn af kunningjum
smiðsins, sem var viðstaddur.
Hann skoðaði fjársjóðinn vand-
lega, en sagði síðan við smiðinn,
konu hans og dætur:
„Nú verðið þið að þegja öll
saman. Ég get utvegað ykkur tíu
þúsund dali fyrir gimsteinana.
Gamalt bragð
Hvernig heldurðu að hægt sé að
láta prik halda jafnvægi á gólfi án
þess að snerta það? Það er ekki
eins erfitt og þú heldur kannski, ef
þú þekkir leyndardóminn, sem
liggur að baki!
Þú færð þér aðeins þunnan
tvinna, sem þú þræðir gegnum
báðar skálmar á buxunum þínum
og festir þar. Ef þú sest niður og
setur hnén örlítið út eins og sýnt
er á myndinni, strekkist á tvinn-
anum. Þú biður áhorfendur að
sitja í örlítilli fjarlægð (þá sjá þau
alls ekki tvinnann) og lætur prikið
síðan hallast upp að tvinnanum
um leið og þú þylur dularfulla
formúlu yfir fyribærinu!
Ég áskil mér að fá þriðjunginn
af þeirri upphæð. Hitt megið þið
eiga allt saman, ef þið getið
þagað.
„Vinur minn,“ sagði smiðurinn,
„hvaða leyfi höfum við til að
leyna þessu? Faðir eigandans,
sem nú er dáinn fyrir mörgum
árum, hefur líklega geymt þarna
dýrgripi þessa, og erfingjar
hans ekkert vitað um það. Það
er því skylda mín að koma þeim
til skila."
Síðan fór trésmiðurinn með
öskjurnar til eiganda skápsins.
Eigandinn varð að vonum glað-
ur við og sagði:
„Öskjurnar eru 30 þúsund
dala virði með því, sem í þeim
er. Faðir minn varð bráðkvadd-
ur, en daginn áður en hann dó,
hafði hann ritað hjá sér, að
hann hefði keypt gimsteinana
og veitt þeim viðtöku. Enginn
var viðstaddur, þegar hann dó,
nema ungur maður. Hann var
sakaður um að hafa stolið gim-
steinunum og settur í fangelsi.
Hann slapp nokkru síðar úr
fangelsinu og hefur ekki spurzt
til hans síðan. Mér þykir vænt
um, að sakleysi hans er nú
sannað. Þér eruð ráðvandur
maður og nú skuluð þér fá 10
þúsund dali fyrir skilvísina."
A nœstu vikíun
fermast mörg hundriu)
unglingar á Islandi.
Hvaó luigsa þeir, hvaó
vilja þeir, hvaó læra
þeir? Eru þeir likir vin-
um sínum á Noróudönd-
um, sem oft fermast
eldri en unglingar hér
á landi? Vió hirtum
bréf tveggja unglinga frá
Noregi, sem skrifa
prestin um sín um:
Þórir S. Ciuöbergsson
RúnaGisladöttir
Ulbuiu jt/o h»H ur foytkum pappír
(/1* Ufru kjríon,J cj límclu a
límir þu ntf
oy nuyur á. m/é/-
U ngann jb/'no.
Auðvi{á% i/&rSur hann
fdlltqas{u.r rrtt$ oau/t
ntý oj OfuJL h&JuX, *n
þú jka.it h{* £6ur en
þú. /imir h&nn Jd/nan.
teim- ii* fiiiLskvld«síðai