Morgunblaðið - 02.04.1981, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. APRÍL 1981
COSPER
Hættu að hræða börnin!
ÍOVQ 35

3 17
,.. að láta gleöina
gera limina létta
TM Rn. U S Pil on -al rtghts rwsrwd
• 1961 Lot AngalM Tlms Syndécote
Með
morgnnkaffiriu
Uyln.
Þurrkaðu af fótunum!
Notaðir þú rúllu eða spaða í
andlitskremið!
HÖGNI HREKKVÍSI
mm i .Fm m ma mrt mhw v."
Hallgrímssálmar
verða að nýjum sálmum
Jakob Jónsson, fyrrv. sókn-
arprestur, skrifar:
„Velvakandi.
Ég rita þessar línur til þess að
koma á framfæri þakklæti mínu
til Ingibjargar Þ. Stephensen
fyrir lestur Passíusálmanna í
útvarpinu og um leið leyfi ég
mér að hvetja almenning til að
fylgjast með lestrinum. Margir
ágætir menn hafa allt frá upp-
hafi lesið Passíusálmana. Sumir
þeirra hafa „sungið með sínu
nefi“, haft sitt persónulega lestr-
arlag, og aðrir hafa verið undir
áhrifum frá gömlum húslestra-
tón.
Sá stíll hefir að sumra áliti
verið endurrómur fornra messu-
og tíðasöngva. Flutningur máls
er háður umhverfinu. Bæði hús
og kirkjur eru ólíkar að hljóm-
burði, og nú á seinni árum gerir
„mikrófónninn“ það nauðsyn-
legt, að breytt sé um raddbeit-
ingu og stíl.
Getur túlkað trú-
ræna tilfinningu
Ingibjörg Þ. Stephensen hefir
lært raddbeitingu og er auðfund-
ið, að hún ber hvert orð fram af
mikilli nákvæmni. En auk þess
er hún algerlega óháð hinu
gamla lestrarlagi, sem gamli
tíminn gat notið, en á ekkert
erindi lengur til nútímafólks. Ég
er ekki að segja, að neinir aðrir
hafi verið óbundnir af húslestr-
arstílnum, en Ingibjörg er sá
listamaður, að hún getur túlkað
trúræna tilfinningu með þeim
yfirburðum, að Hallgrímssálmar
verða að nýjum sálmum í þeim
skilningi, að sá, sem hlustar og
fylgist með, spyr sjálfan sig,
hvort þeir séu nýortir. Hér eru
engir forngripir frá 17. öld.
Hallgrímur segir auðvitað margt
öðruvísi en guðfræðingar 20.
aldar myndu gera, en hann er sá
snilingur, að hann getur fært
píslarsögu Drottins inn í hvaða
öld sem er, og flutt kynslóðir
seinni alda til baka til þess, sem
gerðist í Jerúsalem. Fjarlægð
tímans skiptir engu máli.
Að lokum vil ég beina þeim
tilmælum til útvarpsráðs, að það
leggi meiri áherzlu á það en
verið hefir, að flytjendur hins
talaða orðs sé fólk, sem fengið
hefir kennslu í raddbeitingu. Það
geta ekki allir lesið fremur en
allir geta sungið.“
Hitti
naglann
á höf uðið
Anna Árnadóttir, Blönduósi,
skrifar:
„Velvakandi.
Ég hlustaði vantrúuð á orð hans
Vilhjálms Hjálmarssonar á dög-
unum, er hann lýsti því yfir, að nú
væri ekki um annað að ræða en að
draga úr og stytta sjónvarpsefni.
Þessar stofnanir, útvarp og sjón-
varp, væru svo blankar, að ekki
væru önnur ráð. Þetta finnast mér
ill tíðindi og raunar óþörf, einhver
önnur og betri lausn er til.
Þetta mundi bitna fyrst og
fremst á eldra fólki og sjúku,
einmitt þeim sem mest þarfnast
afþreyingar, og síðan öllum þeim
stóra hópi fólks, sem lítið fer út að
skemmta sér.
Ekki nema sann-
gjarnt og eðlilegt
Og lausnina las ég svo í dag, í
grein 29 ára gamals manns í
dálkum Velvakanda, fimmtud. 19.
mars, en hann hitti einmitt nagl-
ann á höfuðið, er hann hélt því
fram að allir landsmenn nytu
útvarps og flestir sjónvarps. Þess
vegna væri það ekki nema sann-
gjarnt og eðlilegt að allir skatt-
þegnar þessa lands borguðu fyrir
þessa þjónustu og þá einfaldast og
langódýrast að leggja á hóflegt
gjald með öðrum opinberum gjöld-
um á skattseðli. Ég get ekki
ímyndað mér, að neinn fyndi fyrir
því, eða sæi eftir þeim krónum,
jafnvel ekki þeir sem sjaldan
horfa eða hlusta. Þeir gætu glaðst
yfir því að geta hjálpað til að
stytta þeim stundirnar, sem
þarfnast þess.
Landi og þjóð til
gagns og gleði
í öllum bænum, tökum höndum
saman og látum ekki slíkt henda,
að fara að skera niður dagskrána.
Reynum heldur að sjá sóma okkar
í að gera hana sem best úr garði,
landi og þjóð til gagns og gleði, svo
að sem fæstar óánægjuraddir
heyrist yfir efni og engin yfir
afnotagjaldi."
Látíð alla greiða út-
varps- og siónvarpsgjald
- sem eru 16 ára eða eldri
Odlt U (f4 Rikiwtvarpinu fy
Péll KristjáiwHofi. NjálacMu «
btflTr venð mikið rætt um
i blöðum
K*r*i mikii fjárþróng hrJ*|
^UúÍ^IThjá^nuninnieru
U„ -r b»ð »vo að gaman i'»»
wm er e.t-v. ritt hrima. hlu»t»r
mikið á útvarp <* .jónvarp þv^um
»öra skemmtun *r fkki að ræoa
Ég er nú orðinn 92 ár. *
h.-.inn að hafa utvarp i 50 »r <•*
I ■s'íStStíSfíS
. o, h-‘' ' ’
i,U.7,Ukioi r.k.tru.u
Rikirii..n»»“ O*
feasasSE
Mánudaginn i mars tor <1 ,
zSxrtt'zrsz
Sassrr-S
íltY.rpw)*l<|-
Mín tillaga *r þvi P**»'
r.»nð friálst hljóðvarp «g •)ó"
II Kriatjáimno"
innheimtu riutUins »f tækjunum
Maria Dorrie’t
Markan Kavanna
Listakona
sem töfraði
Maria Markan, skrifar:
„Ég er hjartanlega sammála
ummælum Guðrúnar Þor-
steinsdóttur söngkonu (vin-
konu minnar Gussy), í grein
hennar i dálkum Velvakanda í
gær, „Þökk fyrir sönglist", þar
sem hún fjallaði um tónleika
söngkonunnar Dorrie’t Kav-
anna í Gamla bíói. Þar var
virkileg listakona á ferð sem
töfraði.
Einnig tókst Ólafi Vigni að
ná næstum því töfrahljómum
úr mjög lélegum og illa förnum
flygli Gamla bíós. Og væri það
mjög æskilegt og þakkarvert,
ef einhver, sem góðan flygil á í
fórum sínum, gæti leigt eða
lánað hljóðfæri sitt til slíkra
listrænna viðburða.
Þökk fyrir birtinguna og
marga ánægjustund við lestur
Velvakanda.“
Þeir kunnu
ekki að spila
Adolf skrifar:
„Er verið að hafa okkur að
fíflum hugsaði ég eftir að hafa
horft á Vöku, nú á dögunum.
Fjórtán manna „hljómsveit“ fór
til Evrópu til að leika (fifl) á
hljóðfæri, sem þó enginn kunni á.
Ég minnist þess að hafa eitt sinn
horft á einn framúrstefnumann á
músiksviðinu, sitja við píanó og
berja í sífellu á lokið, aldrei á
nóturnar.
Móðgun við
heilbrigða menn
Það er eins og sumir menn haldi
að það sé hægt að bjóða okkur
hinum upp á svo til hvað sem er, ef
það er gert í nafni einhverskonar
listar, sem kölluð er. Orðið list er
nú orðið allþreytt og illa farið orð,
enda búið að draga það svo
kirfilega niður í svaðið, að það er
nánast skammaryrði að vera kall-
aður listamaður. Þetta orð minnir
mann á síðhærða bólugrafna busa,
sem ekki nenna að vinna ærlegt
handtak, en vilja að við hinir
höldum þeim uppi. Já, ég var að
tala um hljómsveitina, sem fór til
Evrópu. Ég spyr, var þetta ferða-
lag farið í nafni einhverrar stefn-
unnar eða fór þetta fólk sem
einhverskonar opinber sýningar-
hópur sem kenndi sig við ísland?
Sem borgara þessa lands finnst
mér afar hæpið að hið svokallaða
opinbera skuli láta það afskipta-
laust eða öllu heldur skuli ekki