Morgunblaðið - 22.05.1981, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 22. MAÍ1981
___________________________________97°
„ Ó, FyR/RSEFÐU. ÉG> 'ATTl \(ST AÐ BERA
þETTA A ÖRJDSTlPlA f>ÉR."
ást er...
... aö koma henni
ekki á óvart meö
frví aö tilkynna aÖ
þú komir meö hús-
bónda þinn í mat.
StroBanoff — ef þú vilt vita
það.
HÖGNI HREKKVÍSI
6ETURÐU ALLS
EKKI &EÐIÐ ?“
Kratarnir og hin
sósíalíska forsjón
Á.N. skrifar, 18. maí:
„Kaeri Velvakandi.
Miklar umræður hafa gengið
undanfarið í dálkum þínum um
notkun bílbelta, hvort lögleiða
eigi þau eða láta einstaklinginn
um það að ákveða hverju sinni
um notkun þeirra.
Orkar oít tvímælis
Ég virði sjónarmið beggja
aðila og rök þeirra með og móti,
en ég vil leyfa mér að láta í ljósi
álit mitt á þessu máli og mótast
það fyrst og fremst af andúð
minni á hvers konar lögskipan
og reglugerðum, til þess oft á
tíðum að hefta einstaklinginn til
að ákvarða sjálfstætt um þetta
eða hitt. Löggjafinn okkar hefur
verið furðu iðinn við að setja lög
og reglugerðir og apar þá því
miður æði oft eftir skandinav-
ísku þjóðunum, sem sumir kalla
frændur okkar, og um margt eru
ágætar og um annað afleitar,
þannig að það orkar oft tvímælis
hvort það sem þær eru að setja
reglugerðir um eigi við íslenska
staðhætti eða ekki, hvað þá
íslenskan hugsunarhátt.
Ekki verið gefið
upp svo ég viti
„Höpp og slys bera dularlíki,"
segir Einar Ben. — Hvers
vegna? Hver getur staðhæft
hvort viðkomandi hefði slasast
meira eða minna á því að vera í
belti eða ekki? Kringumstæð-
urnar skapa slysahættu, t.d.
slæmir vegir, gífurleg aukning á
bílaeign landsmanna og þar af
leiðandi fleiri vanhæfir bílstjór-
ar. Það hefur ekki verið gefið
upp, svo ég viti, hvaða aldurs-
flokkar það eru sem oftast lenda
í og valda umferðaróhöppum, og
á ég þá við alvarlega árekstra.
Bann við barnaþrældómi
Ég get ekki leynt því, að
tildrög þess að ég sting niður
penna, sem ég helst nenni ekki
að gera, eru þau, að þegar ég sá
og las greinina hans Eiðs
Guðnasonar fékk ég köllun.
Kratar eru alltaf samir við sig
Dæmi úr
mannlífinu
og hina sósíalísku forsjón þess
opinbera. Hann er því miður
þingmaður með litla köllun í
þessu tilviki. Magnús Magnús-
son, krati, samþykkti sem ráð-
herra að banna reykingar í
leigubílum eftir ósk leigubíl-
stjóra að sjálfsögðu, ekki þeirra
sem borguðu bílferðina. Bene-
dikt Gröndal las einhvern tím-
ann sögu iðnbyltingarinnar og
þar var m.a. greint frá því að
börn hefðu verið notuð við
námugröft. Hann hljóp niður í
Alþingi, útbjó frumvarp sem
varð að lögum að sjálfsögðu, um
bann við „barnaþrældómi", þ.e.
unglingar innan 16 ára aldurs
mega ekki á vinnumarkað koma
nema þá alfarið, eins og kratar
orða það, á ábyrgð atvinnurek-
andans. Hver er svo reynslan, og
hver er staðreyndin? Landburð-
ur af fiski, allir sem vettlingi
geta valdið í aðgerð, skólum
lokað á Húsavík vegna útskipun-
ar o.s.frv. Þetta er að vísu
útúrdúr frá sjálfu beltinu en
sannar áráttu ýmissa aðila til
reglugerða um hitt og þetta, en
hvort mögulegt sé eða vilji fyrir
hendi að framfylgja þeim er
annað mál.
Segjum svo að bílbeltin verði
lögboðin og gefum okkur dæmi
úr mannlífinu:
Alltaf farið í taugarnar
á Jóhönnu og Sighvati
Guðmundur á ágætan bíl og
hann er heiðarlegur þegn þessa
lands og má ekki vamm sitt vita.
Hann ekur alltaf í vinnuna og
úr. Bíllinn er mjög nýiegur með
alls konar öryggisbúnaði, m.a.
beltum. Guðmundur er nokkuð
þykkvaxinn og hann notar ekki
beltin, því að honum finnast þau
óþægileg. Er hann þó búinn að
eiga bíl í yfir 30 ár. Nú skeður
það að hið háa Alþingi staðfestir
lög um almenna skyldunotkun
bílbelta að viðlögðum sektum ef
út af er brugðið. Guðmundur
hefur alltaf farið í taugarnar á
Jóhönnu og Sighvati sem búa í
næsta húsi án þess að hann hafi
haft hugmvnd um. Nýju lögin
um notkun bílbelta hafa verið
staðfest, Guðmundur ýmist
gleymir að spenna á sig beltin en
oftar stafar það af því að honum
finnst hann þvingaður af þeim.
Fannst ekki taka því
Jóhanna í næsta húsi hefur
orð á því við Sighvat sinn að
Guðmundur aki alltaf heiman að
frá sér óspenntur. Einn góðan
veðurdag er hringt á lögreglu-
varðstofuna: Já, bíllinn er grár
og númerið þetta. Guðmundur er
langleiðina kominn á vinnustað-
inn þegar lögreglubíll rennir sér
fram fyrir hann. Út stíga tveir
lögregluþjónar og biðja um öku-
skírteinið. Jú, Guðmundur er
alltaf með það í veskinu. „En
heyrðu, þú spenntir ekki beltin,
þér er víst ekki kunnugt um lög
sem kveða á um notkun þeirra?“
Guðmundur maldar í móinn.
Lögregluþjónninn: „Finnst þér
ekki taka því?“ Skrifar upp nafn
Guðmundar J. Guðmundssonar
og númer bílsins.
Beiskur maður
Allan starfsdaginn var Guð-
mundur einhvern veginn ómögu-
legur og ónógur í vinnunni.
Hann hafði aldrei mátt vamm
sitt vita og aldrei komist á
sakaskrá. Jóhanna í næsta húsi
segir við Sighvat sinn: „Jæja,
Guðmundur spennir bara alltaf
á sig beltið nú orðið." En hún
vissi ekki að heimilislífið hjá
Guðmundi hafði breyst, þar sat
heima á kvöldin beiskur maður.
Ég er viss um að hið háa
Alþingi samþykkir notkun bíl-
belta, og ég er líka viss um að hið
háa Alþingi synjar um frjálsan
útvarpsrekstur, því það getur
verið svo hættulegt menning-
unni.“