Morgunblaðið - 17.10.1981, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 1981
37
o.fl.), ýmiss konar vatnaleikir
(sund o.fl.), gítarkennsla, leir-
mótun, dýralíf, dans, hnýtingar,
frímerkjasöfnun, taflmennska,
stuttar skoðunarferðir, sem síð-
an er skrifað um, og greinarnar
gjarnan sendar til viðkomandi
bæjarblaða, matreiðsla (einföld
matargerð), myndataka/fram-
köllun, leiklist/dramik, leik-
brúðugerð, módelsmíði, batik og
lengi mætti svo telja.
Þessir „tómstundaskólar" ef
svo mætti kalla, eiga ekki lang-
an aldur að baki hér í Svíþjóð,
aðeins átta ár, og eru ekki nema
á fáum stöðum enn. En með
hverju árinu sem líður bætast
fleiri við, og starfsemin eykst og
hafa þeir alls staðar gefið góða
raun.
Það sem ég hef kynnst af eig-
in raun, hefur mér þótt afar
jákvætt og áhugavert verkefni
að taka seinna meir upp heima
fyrir.
Ef þessi stuttu skrif mín
kynnu að vekja áhuga einhvers
á þessum efnum, væri mér sönn
ánægja að veita nánari upplýs-
ingar bréfleiðis og þætti gaman
að heyra raddir fólks um þessi
mál.
Kærar kveðjur,
Gerður Guðmundsdóttir
Nemi — fritidslederlinjen,
Fornby Folkhogskola
781 33 BORLÁNGE
SVERIGE."
Endursýnið
þáttinn
um Roosevelt
„Sjónvarpsnotandi“ hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Ég
horfi yfirleitt alltaf á þætti sem
sjónvarpið sýnir á þriðjudags-
kvöldum og heita „Þjóðskörungar
20. aldar". En ég var svo óheppinn
að missa af þeim þætti sem mest
hefur snert Island af þeim öllum,
þættinum um Franklin D. Roose-
velt Bandaríkjaforseta, sem sýnd-
ur var 22. september. Eg leyfi mér
að fara fram á það við sjónvarpið
að það endursýni þennan þátt
vegna þeirra sem misstu af honum
— og af því að ísland kom þar við
sögu.
fttói •:

zm.
’ * J
Um 9000 trjáplöntur, sem hafa ver-
ið að vaxa upp á Ártúnsholti, verða
nú að vikja fyrir lágnlngu á ræsum
og götum i vetur. Undanfarna daga
Að fjármagna
sína eigin ógæfu
Árni Helgason, Stykkishólmi,
skrifar:
„Oft verður mér hugsað til
þeirra manna sem mest tala um
frelsið en enda svo í viðjum
ófrelsis og ánauðar. Þeim sem
finnst það einber afskiptasemi
þegar þeim er bent á gæfuleiðina
— varað við hættunum og það
virðist svo sem aldrei sé of oft á
það minnt. Þeim finnst að þeir
megi vaða sínar vilpur án af-
skipta annarra, en taka svo auð-
vitað ekkert tillit til þess hvern-
ig þeir skvetta á aðra í öllum
merkingum þess orðs. Það fylgir
þessu fólki að meðan víman ríkir
er eins og þeir eigi allan heiminn
og breiði sig út yfir allt og að
maður tali nú ekki um hávaðann.
En svo er hitt. Allt í einu er hin-
um almenna borgara fengið það
verkefni að fjármagna ógæfu
þeirra sem ánetjast hafa vím-
unni í mynd hæla, sjúkrahúsa og
annarra stofnana og ekki nóg
með það. Sá vinnukraftur sem
treyst var á landinu til heilla er
ekki fyrir hendi heldur kominn í
stað þess þrælbundinn einstakl-
ingur fjöri og áhuga rúinn. Ekki
góð skipti það.
Þá er nú ekki
fagur tónninn
Eg þarf ekki að minna á
hversu mikill „gróði" hún er,
bæði einstaklingum og þjóðfé-
laginu í heild, sú vímuefnaneysla
sem nú ríður húsum á landi
voru. Það eru ljótir reikningar ef
hægt væri að gera upp til fulls.
Sumir styðja sín áfengiskaup
með því að þeir séu að styrkja
ríkið, en heldur er nú lítið vit í
því þegar þess er gætt að um leið
eru sömu mennirnir að fjár-
magna sína eigin ógæfu og held
ég að það komi ríkinu til lítilla
nota. Ef þeir háfa áhuga á að
styrkja ríkið verulega, hafa þeir
margar leiðir til þess, en mér
finnst nú oft komi annar tónn í
skilvinduna þegar á að greiða
skatta til ríkisins af jafnvel góð-
um tekjum, þá er nú ekki fagur
tónninn til ríkisins sem er þó
forðabúr okkar íslendinga og af
því heimtað allt mögulegt og
ómögulegt. En svona getur nú
vitleysan verið mikil.
Flótti frá raun-
vcrulcikanum
Það er engum gróði að eitra
sitt líf á hvern hátt sem það er.
Styrkur hverrar þjóðar er í heil-
brigðri framþróun, heilbrigðum
hugsunarhætti og umfram allt
kjörorðinu heilbrigð sál í hraust-
um líkama. Þetta staðfesta allar
aldir um leið og það skal ítrekað
að vímuefnin auka ekki mann-
gildi. Sú þjóð sem gengur vegi
eiturefna er ekki á gæfubraut.
Reynslan æpir úr hverju horni
viðvörunarorðum. Neysla vímu-
efna er flótti frá raunveruleik-
anum, flótti frá heilbrigðu og
hollu lífi, leið inn í sora og ves-
aldóm. Gerir menn ófæra að tak-
ast á við verkefni daganna. Edi-
son sagði að áfengi væri eins og
að setja sand í stað olíu í við-
kvæmar legur og hann vissi hvað
hann söng. En hversvegna fara
menn alltaf út í foraðið? Hvers
vegna fórna menn svona miklu
og vita um leið að allt getur end-
að með skelfingu? Vegur lífsins
er þröngur en verðmætamikill
þeim sem hann þræða, en vegur-
inn til glötunar er breiður og
enginn vandi að ganga hann og
við vitum líka hvar hann endar.
Nóg komið af því
að blindur leiði blindan
í nútíma þjóðfélagi, upplýstu
tæknivæddu og framfara eru
Árni Helgason
ótal möguleikar til betra lífs og
hollari hátta. Ef hver og einn
glæðir það besta sem í honum
býr, í stað þess að leggja sitt lið
ófremdaröflum, eigum við mögu-
leika á betra heimi. Þegar menn
hætta að fjármagna sína eigin
ógæfu má líta til lofts í von um
heiðari himin.
Viltu leggja þitt lóð á vogar-
skálina. Þér finnst þú kannski
ekki vera mikils megnugur en
mundu að því fleiri sem ganga á
vit lífsins, því betra. Og um leið
og þú tekur þátt í þeirri upp-
byggingu ertu að fjármagna
gæfu þína, og um leið benda öðr-
um á sömu leið. Fordæmið hefir
mikið að segja og nóg er komið
af því að blindur leiði blindan.
0^ %\GGA VlúGA £
Ýj \lÆffrll6)/GQ)/\0í& tyKZl VtQ
ÝÚ Ámm \i<6 \ MVItf J^ BKKl m MW ZA6TM
\$TfiM \H'n IfeW Vó tí) ym WPQ
v/. S0f % m WA \ VfitílMáí 06 Kvföl/16
^^£ttúK06 slsTtov) WlQtM) /W W9
AMufi yWrttfAáAWJ Ytf'm
vtmvö m w

VEISTU
ekki ennþá hvar Manhattan er? Manhattan er auðvitað vió
hliöina á löggustöóinni í Kópavogi. Já, einmitt, já, þarna i
Auöbrekkunni þar sem allir þessir leigubilar, strætóar og
hundruð manna eru um helgar. Og þaö er vissara aö mæta
snemma og með nafnskírteinið á lofti...
EFÞAÐERFRETT-
NÆMTÞÁERÞAÐÍ
MORGUNBLAÐINU
Al GLYSINGA-
SÍMINN ER:
22480
WfTA S MMfA
MLV66T Víó VÁSKAL
Jó m SfiS)A TBTUQ VZúA
si(o wm wtitíi

cn v/cfo
sio m \íai<ia ).
fC-Z