Morgunblaðið - 31.10.1981, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1981
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1981
21
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Fulltrúar ritstjóra Þorbjörn Guömundsson,
Björn Jóhannsson.
Fréttastjórar Freysteinn Jóhannsson,
Magnús Finnsson,
Sigtryggur Sigtryggsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033.
Áskriftargjald 85 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 5 kr. eintakiö.
Askorun
Geirs Hallgrímssonar
Að enjrum stjórnmálamanni hefur verið jafn grimmi-
lega sótt úr öllum áttum undanfarin ár og Geir Hall-
grímssyni. Jafnvel foringjum í andstæðingaflokkum hans
hefur þótt nóg um og viðhaft þau orð, að hann hafi verið
rægður. Fyrir stjórnmálamenn, sem í þessari stöðu lenda,
er aðeins ein útgönguleið, vilji þeir ekki láta undan þrýst-
ingnum og gefast upp, það er að gera upp við andstæðinga
sína með því að lýsa eigin viðhorfum af einlægni og festu.
Mörgum sjálfstæðismanninum hefur þótt Geir Hall-
grímsson sýna of mikið langlundargeð að þessu leyti,
hann hafi ekki lagt spilin á borðið og sagt: Hér stend ég.
Fyrir formann Sjálfstæðisflokksins er landsfundur
flokksins hinn rétti vettvangur til að gera þetta og eftir
ræðu þá, sem Geir Hallgrímsson flutti í upphafi hans,
getur enginn kvartað undan því, að hann viti ekki um
afstöðu formannsins. í ræðunni svaraði hann þessari
spurningu: „Hvers vegna gef ég kost á mér á ný til for-
mennsku í Sjálfstæðisflokknum?“ með þessum orðum:
„Ef hins vegar þessi landsfundur lýsir fylgi Sjálfstæðis-
flokksins við núverandi ríkisstjórn, þá mun ég ekki gefa
kost á mér til endurkjörs, því að það er skylda formanns
að framkvæma vilja landsfundar.
Ef vandi okkar væri einungis sá, að hann yrði leystur
með því að formaður Sjálfstæðisflokksins segði af sér, þá
gæfi ég ekki kost endurkjörs í anda þeirra sanninda, að
enginn maður er Sjálfstæðisflokknum og hugsjónum hans
meira virði.
En ef Sjálfstæðisflokkurinn á að vera sú kjölfesta, sem
þjóðin þarf á að halda, þá má hvorki flokkur, formaður
hans, forystumenn og flokksmenn hrekjast fyrir veðri og
vindi og láta undan hótunum.
Andstæðingar okkar skulu vita það, að formaður
Sjálfstæðisflokksins er ekki valinn til að bogna og brotna
þegar á móti blæs og segja af sér eftir áskorun þeirra.
Andstæðingar okkar skulu vita, að formaður flokksins
er ekki valinn til að sniðganga lýðræðislega ákveðnar
skipulagsreglur flokksins og meirihlutaákvarðanir og þar
með vilja og ákvörðunarvald hins almenna flokksmanns."
Skýrmæltari gat Geir Hallgrímsson ekki verið um
þetta mál. Hann talaði ekki heldur neina tæpitungu, þeg-
ar hann beindi máli sínu til þeirra, sem eru talsmenn
núverandi ríkisstjórnar innan Sjálfstæðisflokksins.
Landsfundarmönnum er ljóst, að hvorki ágreinjngur um
stefnu Sjálfstæðisflokksins né hugmyndir um skipu-
lagsbreytingar standa í vegi fyrir því, að Geir Hall-
grímsson nái sáttum við stjórnarsinna í flokknum. Skil-
greining hans á ágreiningnum miðar réttilega að því, að
einangra hann við stefnu ríkisstjórnarinnar og störf.
Hins vegar bíða bæði sjálfstæðismenn og þjóðin öll eftir
að kynnast svari stjórnarsinna við þessari spurningu
Geirs Hallgrímssonar: „Hvað eruð þið tilbúnir til að gera
til þess að sameina megi alla sjálfstæðismenn á þessum
landsfunui?"
Mikilvægt er, að á landsfundi sjálfstæðismanna verði
ekki sú upplausn, sem andstæðingar flokksins hafa spáð
og beðið eftir. Kæmi til hennar væri ekki aðeins líf flokks-
ins í húfi heldur einnig allt heilbrigt stjórnmálastarf í
landinu. Besta vopnið gegn upplausninni er, að sjálfstæð-
ismenn og þjóðin öll viti um afstöðu forystumanna sinna
og geti á grundvelli hennar gert upp hug sinn. Geir Hall-
grímsson hefur gert hreint fyrir sínum dyrum, með ein-
arðlegum hætti hefur hann skotið vanda Sjálfstæðis-
flokksins til þeirra, sem eru upphafsmenn hans. Hann
talaði fyrir munn allra sjálfstæðismanna, þegar hann
sagði við stjórnarsinna: „Við bíðum eftir svari ykkar hér á
þessum landsfundi."
Rekstrarstöðvunin hjá Hraðfrystihúsi Keflavíkur hf.
Svo sem fram hefur komið í fréttum stöðvaðist
rekstur Hraðfrystihúss Keflavíkur hf. föstudag-
inn 23. þ.m. en við fyrirtækið störfuðu tæplega
150 manns. Atvinnuleysi var nokkurt fyrir í
Keflavík og lítur því ekki vel út með atvinnu
fyrir þetta fólk enda mun það flest vera komið á
atvinnuleysisstyrk. Nokkur vinna er ennþá hjá
Hraðfrystihúsinu við skreiðarverkun og viðhald
og heldur nokkur hluti starfsfólksins óskertri
atvinnu við þessi verkefni. Blaðam. og Ijósm.
Mbl. heimsóttu Hraðfrystihús Keflavíkur hf. sl.
miðvikudag og ræddu við starfsfólkið þar um
ástandið og horfurnar í atvinnumálunum.
Rætt vid starfsfólk Hradfrystihússins
Böðvar
Pálsson:
Sárt og bagalegt
fyrir fólk að
missa vinnuna
— MAÐUR vonar ennþá að rætist
úr þessu fljótlega og stjórnvöld
geri ráðstaCanir til að koma fótum
undir fiskvinnsluna í landinu,“
sagði Böðvar Pálsson, einn
starfsmanna hraðfrystihúss Kefla-
víkur hf. Ég held, að fólk hafi al-
mennt trú á því að þetta stopp verði
ekki langt og fæstir sem sagt hefur
verið upp eru farnir að gera ráð-
stafanir til að leita sér atvinnu ann-
ars staðar.
Nei, það hafa ekki orðið neinar
deilur út af uppsögnum hér, það
ég veit, en það er auðvitað sárt og
bagalegt fyrir fólk að missa
vinnuna, því atvinnuleysisbæt-
urnar ná auðvitað hvergi nærri
að bæta upp þær tekjur sem það
hafði. Kjörin eru ekki almennt
svo góð að fólk hafi neina vara-
sjóði til að grípa til þegar það
missir atvinnuna. Sennilega
kemur stöðvunin sér verst fyrir
einhleypar konur — hér í Kefla-
vík er mjög lítið um atvinnu fyrir
konur og þær hafa ekkert annað
af að lifa en atvinnuleysistrygg-
ingar ef vinna í fiski bregst.
Karlmenn hafa hins vegar
margir fengið vinnu í ýmiskonar
viðhaldi og svo er nokkur vinna
eftir i skreiðinni ennþá — en
konur treysta sér almennt ekki í
þá vinnu.
Það er ekki annað hægt að
segja en stjórn fyrirtækisins hafi
gert allt sem í hennar valdi hefur
staðið til að sem flestir starfs-
menn fyrirtækisins hefðu vinnu
sem lengst — þegar báðir togar-
arnir eru stopp og enginn fiskur
berst að landi, segir sig sjálft, að
það verður að segja fiskvinnslu-
fólkinu upp. Hins vegar finnst
mér að stjórnin ætti að halda
fundi með starfsfólkinu þegar
stöðvun er fyrirsjáanleg og gefa
því innsýn inn í það hvernig
þróun mála er háttað. Fregnir
um yfirvofandi stöðvun síast ein-
hvern veginn að ofan og ein-
hvernveginn hefur maður það á
tilfinningunni að jafnvel stjórn-
endur fyrirtækisins viti ekki með
miklum fyrirvara hversu lengi er
hægt að halda fram. Eg er sann-
færður um að það kæmi betur út,
ef sambandið væri meira á milli
— þá þyrfti starfsfólkið ekki að
vera í sífelldri óvissu um afkomu
sína og ætti betra með að taka
uppsögn ef það fengi að vita að
stöðvun vofði yfir með nokkrum
fyrirvara.
Heldurðu að þessi stöðvun
komi til með að vara lengi enn?
Nei, ég er eins og ég sagði
bjartsýnn á að úr rætist. Það er
ómögulegt annað en stjórnvöld
geri einhverjar ráðstafanir til að
gera fiskvinnslufyrirtækjunum í
landinu, og þar með þessu fyrir-
tæki, fært að starfa. Það vinnur
margt fólk við Hraðfrystihús
Keflavíkur og mörg heimili eiga
afkomu sína undir því að vinna
verði hér áfram, því eins og
stendur er atvinnuástand al-
mennt mjög slæmt hér í Kefla-
vík, sagði Böðvar.
Böövar
Valdimarsson:
Fólk tekur þessu
eins og hverju
öðru hundsbiti
— MÉR hefur ekki verið sagt upp
enn og ég vona, að ekki komi til
þess. Það hefur verið ýmis tilfall-
andi vinna — sendiferðir og annað
í sambandi við viðhaldsstarfsemina
hérna — og svo hefur maður gripið
tækifærið til að lappa uppá bílinn í
þeirri von, að einhverntíma verði
hafist handa á ný. Slíkt viðhald vill
farast fyrir þegar vinna er í fullum
gangi, sagði Böðvar Valdimarsson,
vörubílstjóri hjá Hraðfrystistöð
Keflavíkur.
Það kæmi sér náttúrlega bölv-
anlega að missa vinnuna, því eins
og segir sig sjálft, eru atvinnu-
leysisbætur aldrei nema brot af
því kaupi sem maður hefur — og
svo kann maður auðvitað betur
við að vinna fyrir því kaupi sem
maður fær. Ég tel mig því góðan
að halda 10 tíma vinnu þó að með
því móti hafi maður ekki nema
hluta þeirra tekna sem maður'
hefur venjulega — þar sem auð-
vitað er ekki um nætur- eða
helgidagavinnu að ræða meðan
þetta ástand varir.
Fólk tekur því náttúrlega eins
og hverju öðru hundsbiti þegar
því er sagt upp, því það er í fæst-
um tilfellum að annarri atvinnu
að hverfa. Astandið er bágborið í
atvinnumálum hér í Keflavík og
það getur tekið töluverðan tíma
að komast í aðra atvinnu. Það
væri mikil þörf á að örva at-
vinnulífið hér í bænum og gera
það fjölbreyttara — og manni
finnst óneitanlega að bæjaryfir-
völd hafi ekki staðið nógu vel í
stykkinu að því leyti.
Kom starfsfólkinu það al-
mennt á óvart, þegar rekstrar-
stöðvun varð hér í fyrirtækinu?
— Það vissu náttúrlega allir
hvað togurunum leið — þegar
enginn fiskur berst á land, sjá
náttúrlega allir að hverju fer.
Þegar ástandið er svona ótryggt
finnst manni hins vegar að
stjórnendur fyrirtækis þyrftu að
gefa starfsfólkinu meiri innsýn
inn í þá erfiðleika sem að steðja
— það kæmi þá ekki eins illa við
menn þegar þeim er sagt upp.
Það er hins vegar greinilegt, að
eitthvað verður að gera til að
koma fyrirtækinu aftur í rekst-
ur. Hið opinbera hugsar ekki
nógu mikið um þessi mál og hef-
ur drepið niður allan sjávarútveg
með aðgerðaleysi sínu. Mér
finnst kominn tími til að stjórn-
völd geri eitthvað til að greiða úr
fyrir fiskvinnslunni og maður á
reyndar von á því, að þau geri
eitthvað áður en langt líður. Það
dregst vonandi ekki lengi enn, að
rekstrargrundvöllur fiskvinnslu-
fyrirtækja komist í eðlilegt horf,
því þetta er sá atvinnuvegur sem
þjóðin hefur framfæri sitt af, og
því hagsmunir margra í veði,
sagði Böðvar.
Elín
Ingólfsdóttir:
Fæstir hafa
möguleika á að
komast í aðra
vinnu
— ÉG HELD, að stjórnvöld hljóti
að fást til að veita einhverja úr
lausn áður en langt líður — ástand-
ið er óneitanlega hrikalegt, eins og
það er og mjög erfitt fyrir ekki
stærra bæjarfélag þegar 150 manns
verða atvinnulausir ofaná það at-
vinnnleyst sem fyrir var, sagði Elín
Ingólfsdóttir, bónusskráningar-
kona hja Hraðfrystihúsi Keflavík-
ur, en hún hefur starfað hjá fyrir
tækinu í 7 ár. Flestöllu starfsfólki
fyrirtækisins hefur verið sagt upp
— ennþá er nokkra vinnu að fá í
skrciðarverkuninni en ef hún væri
ekki, væri hreinlega ekkert að gera
hjá fyrirtækinu.
Ég trúi varla að þessi stöðvun
komi til með að vara lengi.
Stjórnvöld verða að gera ráðstaf-
anir til að togararnir komist út
sem fyrst svo vinna geti hafist
hér á ný. Það fólk sem hefur
misst atvinnu sína hjá fyrirtæk-
inu, hefur fæst möguleika á að
komast í aðra vinnu. Sérstaklega
er erfitt fyrir konur að verða sér
úti um vinnu hérna í Keflavík —
40 konur voru atvinnulausar áð-
ur en uppsagnir hófust hjá
Hraðfrystihúsinu, þannig að það
lítur ekki glæsilega út með at-
vinnu ef Hraðfrystihúsið fer ekki
aftur í gang bráðlega. Þetta kem-
ur sér auðvitað mjög illa — kon-
ur væru varla að stunda vinnu
úti allan daginn, ef þær hefðu
ekki þörf fyrir það. Kjör verka-
fólks eru ekki betri en það nú til
dags, að bæði hjónin verða að
vinna úti til þess að endar náist
saman hjá venjulegri fjölskyldu.
Hér í Keflavík þyrfti að stefna að
því að byggja upp fjölbreyttara
atvinnulíf í framtíðinni — eins
og er er það alltof fábreytt.
Fólk hefur yfirleitt tekið þess-
um uppsögnum með jafnaðar-
geði, enda gerir það sér ljóst, að
fyrirtækið átti ekki annars kost.
Fyrir mitt leyti er ég hissa á því
hversu mikilli atvinnu þeim hef-
ur tekist að halda hjá fyrirtæk-
inu þennan tíma sem Bergvík
hefur verið í slipp. Af hálfu
fyrirtækisins hefur greinilega
verið gert allt sem unnt var til að
fólkið hefði vinnu sem allra
lengst. En uppsagnir eru náttúr-
lega aldrei skemmtilegar og sér-
staklega bitna þær illa á kven-
fólkinu. Karlmenn sleppa yfir-
leitt mikið betur og halda sumir
óskertri 10 tíma vinnu. Mörgum
kvennanna er hægt að segja upp
án nokkurs fyrirvara, en þær
sem hafa kauptryggingu hafa
viku uppsagnarfrest. Þetta er í
rauninni engin trygging og getur
meira að segja orðið þeim til
tjóns — ef fyrirsjáanlegt er að
vinna standi stutt er að sjálf-
sögðu tilhneiging til að kalla til
þær konur sem ekki hafa kaup-
tryggingu. Þessir kauptrygg-
ingarsamningar verða éndur-
skoðaðir við næstu samninga og
veitir ekki af. Mér sýnist mikil
þörf á að auka atvinnuöryggi
þeirra sem að fiskvinnslu starfa
— það er óeðlilegt hversu at-
vinnuöryggi þeirra er lítið miðað
við aðra starfshópa, þó auðvitað
verði aldrei með öllu komist hjá
sveiflum í þessari atvinnugrein,
sagði Elín.
Friörik
ívarsson:
Starfsfólkið veit
of lítið um
rekstur
fyrirtækisins
— ÞAÐ ER ekki annað hægt að
segja en ástandið sé orðið slæmt
þegar rekstur hefur stöðvast hjá
fyrirtæki, sem þó er tiltölulega vel
rekið eins og þetta. Ástæðan er
auðvitað fyrst og fremst sú, hvað
frystiiðnaður gengur illa, en þar
sem við erum með togaraútgerð, er
óhjákvæmilegt að verka mikinn
hluta aflans í frystingu, þó reynt
hafi verið að verka sem mest í
skreið að undanförnu. Hvenær
þetta fer aftur í gang hérna er nátt-
úrlega undir því komið hvað ríkis-
stjórnin ætlar að gera varðandi
fiskiðnaðinn í landinu, nema mark-
aðshorfur breytist til stórra muna,
sagði Friðrik ívarsson, vörubíl-
stjóri hjá Hraðfrystihúsi Kcflavík-
ur.
Ég tel hiklaust, að starfsfólkið
viti of lítið um rekstur fyrirtæk-
isins — samspil milli starfsfólks-
ins og þeirra sem stjórna er ekki
nærri nógu mikið — t.d. veit
maður ekkert um það enn í dag
hvenær vænta má að rekstur
verði hafinn á ný.
Ég held að vísu enn 10 tíma
vinnu, en ef fyrirtækið fer ekki í
gang fljótlega, hlýtur að koma að
því að öllum sem hér starfa verð-
ur sagt upp. Það segir sig sjálft,
að uppsagnir koma sér alltaf illa
fyrir menn og í mörgum tilfellum
getur slíkt valdið mönnum óbæt-
anlegu tjóni — hugsaðu þér t.d.
mann sem er að byggja og missir
atvinnuna.
Atvinnuástand er fremur
slæmt hér í Keflavík, enda hefur
atvinnuuppbyggingu ekki verið
sinnt sem skyldi. Það er að vísu
alltaf einhver von hjá körlum að
komast að í saltfiski en hjá kven-
fólki getur orðið mjög erfitt með
vinnu þegar gengur illa hjá
frystihúsunum. Hið bágborna at-
vinnuástand hér held ég að stafi
ekki síst af þeirri vinnu sem er
að hafa á Keflavíkurflugvelli.
Vegna þess að vinna býðst hjá
varnarliðinu, hefur alltof lítið
verið gert til að byggja upp at-
vinnuvegina í Keflavík og ekki
nærri nógu mikið verið hlúð
að þeim fyrirtækjum, sem hér
hafa viljað setjast að. Þá bætist
það einnig við að staðsetning
sumra nágrannabæjanna er hag-
stæðari uppá fiskimiðin og veit
§g til þess að eitt fiskvinnslufyr-
irtæki að minnsta kosti hefur
flutt sig héðan til Sandgerðis af
þeim sökum, sagði Friðrik.
Jóhann
Jónasson:
Stjórnvöld ekki
nógu áhugasöm
um fyrirtæki í
fiskiðnaði
— MAÐUR veit náttúrlega aldrei
hvað skeður, en ég býst við að það
verði grundvöllur til að hefja rekst-
ur hráðlega aftur. Það er þó auðvit-
að bundið því skilyrði að stjórnvöld
hafi í frammi einhverjar aðgerðir
til að koma rekstrargrundvclli und-
ir starfsemina,“ sagði Jóhann Jón-
asson, tækjamaður hjá Hraðfrysti-
húsi Keflavfkur. Ég hef enn 10
tíma vinnu við viðhald á ýmsum
tækjum og vélum hér í húsinu, en
ef ekki rætist úr, rekur auðvitað að
því að manni verður sagt upp eins
og öðrum.
Það er ekki hægt að neita því,
að manni finnst oft að stjórnvöld
beri fyrirtæki í fiskiðnaði síður
fyrir brjósti en annars konar
fyrirtæki, eins og t.d. Flugleiðir.
Sama er að segja um fjölmiðla —
það hefur furðu lítið verið fjallað
um ástandið hér í Hraðfrystihúsi
Keflavíkur í fjölmiðlum, blöðin
hafa að vísu gefið því nokkurn
gaum, en ég hef ekki orðið var
við að sjónvarp eða útvarp hafi
gert ástandinu hér nein viðhlít-
andi skil.
Gerði starfsfólkið hér sér al-
mennt ljóst, að rekstrarstöðvun
stæði fyrir dyrum eða komu upp-
sagnirnar á óvart?
— Það sáu auðvitað flestir að
hverju fór, en menn vonuðu auð-
vitað í lengstu lög að ekki þyrfti
að koma til algjörrar stöðvunar.
Mér finnst að það ætti að upp-
lýsa starfsfólk um það sem er að
gerast þegar svona erfiðleikar
eru á ferðinni — það versta við
svona uppsagnir er að enginn
veit nákvæmlega hvenær þær
koma og það er auðvitað mjög
óþægilegt í alla staði fyrir
starfsfólkið.
Það er sama sagan með öll
fiskvinnslufyrirtækin hér í
Keflavík, starfsemi þeirra hefur
dregist mikið saman og rekstr-
arstöðvun blasir við. Atvinnu-
ástandið hér í bænum er þess
utan fremur slæmt, þannig að
fólk hefur ekki að öðru að hverfa
þegar atvinnan hér bregst.
Núna er þetta t.d. búið að vara
lengi, miklir erfiðleikar hafa ver-
ið í rekstri fyrirtækisins, sér-
staklega hvað varðar útgerðina.
Það hafa orðið bilanir í öðrum
togaranum sem leiddu til þess að
hann varð að vera í slipp og það
segir sig sjálft, að þegar lítill afli
berst á land, dregst reksturinn
hér að sama skapi saman. Hér
þyrfti að vera starfsmannafélag,
en hér eru hinir ýmsu starfshóp-
ar hver í sínu verkalýðsfélaginu
og hafa þannig lítið samband sín
á milli. Éf við hefðum hins vegar
starfsmannafélag, væri hægt að
koma á samvinnu milli stjórnar
fyrirtækisins og starfsmannanna
og þannig hægt að skapa sam-
heldni og móta stefnu sem allir
aðilar gætu sætt sig við, sagði
Jóhann.
Jóhanna
Þorsteinsdóttir:
Uppsagnirnar
hafa komið illa
við marga
— KONUR eru fremur hikandi vid
að gefa sig að þessari vinnu hér í
skrciðinni — þær setja fyrir sig
kuldann hérna og svo þykir hún
ekki þrifaleg. I>ó hefur allt verið
gert af hálfu fyrirtækisins til að
draga úr kuldanum hérna og búa
sem best að okkur, og má segja að
vinnuaðstaðan hérna sé nokkuð
þokkaleg. Ég hef fulla vinnu á
mcðan skreiðarvinnan endist og
mér líkar þessi vinna ágætlega,
sagði Jóhanna Þorsteinsdóttir.
Flestir held ég að reikni með
að starfsemin hefjist fljótlega
aftur hjá fyrirtækinu. Ég held,
að ríkisstjórnin hljóti fljótlega
að grípa til einhverra ráðstafana
til að bjarga fiskiðnaðinum í
landinu. Þessar uppsagnir hafa
komið illa við marga og hætt við
að fjárhagurinn verði þröngur
hjá mörgum ef það dregst mikið
að Hraðfrystihúsið fari í gang
aftur. Fólk er yfirleitt búið að
ráðstafa miklu af launum sínum
fyrirfram og er því illa statt ef
það missir vinnuna — það þarf
allavega að hafa dagvinnuna, þó
ekki þyki það glæsilegt að þurfa
að lifa af henni einni.
Það kemur sér oft mjög illa
fyrir starfsfólk í fiskvinnslu
hversu atvinnuöryggið er lítið í
þessu starfi. Hér í Keflavík er
eiginlega ekki um aðra vinnu að
ræða fyrir kvenfólk og þegar hún
bregst er það atvinnulaust. Það
er sjálfsagt mjög erfitt að koma í
veg fyrir að svona stopp verði —
manni dettur helzt í hug að betra
skipulag mætti hafa á fiskveið-
unum en verið hefur, en líklega
verður þó aldrei hægt að útiloka
svona sveiflur með öllu, sagði Jó-
hanna.