Morgunblaðið - 31.10.1981, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 31. OKTÓBER 1981
Minning:
Siguröur Stefán Frímanns-
son rafvirkjameistari
Fæddur 14. ágúst 1949
Dáinn 23. október 1981
Siggi bróðir er dáinn.
ískaldur raunveruleikinn blasir
við. Það er sárt að sætta sig við þá
staðreynd, að ástkær bróðir sé
sofnaður svefninum langa. Ungur
og hraustur athafnamaður er
numinn á brott í blóma lífs síns,
rétt eins og klippt hafi verið á
þráð.
Á slíkum stundum fer ekki hjá
því, að hugleitt sé meira en ella,
hver sé tilgangur lífsins. Ýmsar
spurningar vakna, en minna verð-
ur um svör. Sigga hlýtur að bíða
mikilvægara ætlunarverk ann-
arstaðar.
4. október sl. skeði slysið. Brot-
lending á Hellu. í tæpar þrjár vik-
ur biðum við milli vonar og ótta.
Aðfaranótt föstudagsins 23.
október sl. var Siggi allur. Hann
komst aldrei til meðvitundar eftir
slysið. Okkur eru ofarlega í huga
þakkir til lækna og hjúkrunar-
fólks gjörgæsludeildar Borgar-
spítalans.
Flugáhugann fékk Siggi þegar
hann var að vinna í Vestmanna;
eyjum eftir eldgosið þar 1973. í
sumar lét hann síðan verða af því
að kaupa flugvél í félagi með vini
sínum. I þessu, eins og öllu sem
Siggi tók sér fyrir hendur, var
áhuginn svo mikill að engan tíma
mátti missa. Það er napurlegt, en
Siggi sagðist finna einhverja innri
ró þegar hann svifi um loftin blá.
Það sem einkenndi Sigga öðru
fremur var bjartsýni og ótrúleg
atorka. Ekki þurfti annað en
nefna góða hluti við Sigga, þá voru
þeir framkvæmdir. Ef ekki sam-
dægurs þá strax næsta dag. Hann
átti auðvelt með að gera flókin
mál einföld. Hlutir, sem virtust
óframkvæmanlegir, voru fram-
kvæmdir án hiks. En til þess
þurfti útsjónarsemi, sem Sigga
skorti svo sannarlega ekki.
Elskulegan bróður er óumræði-
lega sárt að missa, en við vitum að
hann vakir yfir okkur og verndar
eins og ávallt. Minningin um góð-
an dreng vermir. Við þökkum
samfylgdina.
Megi góður Guð hugga og
styrkja Ragnheiði, Frímann litla
og foreldra okkar á þessum ör-
lagaríku tímamótum.
Sveinn, Ásdís og Halldór.
í dag verður til moldar borinn
frá Lágafellskirkju, mágur minn
Sigurður Stefán Frímannsson,
Blómsturvöllum í Mosfellsveit.
Sigurður heitinn var 32ja ára er
hann lést, fæddur hinn 14. ágúst
árið 1949. Foreldrar hans eru
hjónin Unnur Sveinsdóttir og Frí-
mann Stefánsson, búsett á
Blómsturvöllum í Mosfellssveit.
Sigurður ólst upp í foreldrahúsum
ásamt þremur eftirlifandi systkin-
um sínum, Sveini, Ásdísi og Hall-
dóri Vigni.
Að loknu námi í barna- og gagn-
fræðaskóla leitaði hugur Sigurðar
til framandi staða, og hann réði
sig á millilandaskip, og var í sigl-
ingum í tvö ár. Þá steig hann á
land á ný, og skömmu síðar hóf
hann nám í rafvirkjun hjá Ingólfi
Pálssyni rafvirkjameistara í
Hveragerði. Hjá Ingólfi lágu leiðir
okkar Sigurðar fyrst saman, báðir
í námi í rafvirkjun, og síðar áttu
tengsl okkar enn eftir að styrkj-
ast, bæði vegna reksturs á sameig-
inlegu fyrirtæki, og síðar er við
tengdumst fjölskylduböndum. í
Hveragerði kynntist Sigurður eft-
irlifandi konu sinni, Ragnheiði
Halldórsdóttur, og þar stofnuðu
þau sitt fyrsta heimili, en síðar
fluttu þau á æskuslóðir hans í
Mosfellssveit, þar sem þau byggðu
sér hús í landi foreldra hans að
Blómsturvöllum. Þetta hús átti að
verða framtíðarheimili hinnar
ungu fjölskyldu, og þar fæddist
þeim sonurinn Frímann, sem nú
verður svo ungur fyrir því að
missa föður sinn.
Með okkur Sigurði tókst þegar í
upphafi náin vinátta, sem ekki bar
skugga á síðan. I vinnu var hann
sérstaklega duglegur og ósérhlíf-
inn, og mikill afkastamaður að
Minning:
Fædd 10. desember 1884
Dáinn 21. október 1981
Soffía Jóhannesdóttir, kaup-
kona frá ísafirði, andaðist hinn 21.
október sl. hér í Reykavík.
Hún var fædd á Isafirði 10. des-
ember 1884 og skorti því rúman
mánuð á að ná 97 ára aldri.
Móðir Soffíu var Sigríður
Bjarnadóttir, fædd á Akureyri 18.
október 1856, dóttir Bjarna Jóns-
sonar, timburmeistara, og konu
hans Soffíu Jónsdóttur. Voru þau
hjón hin merkustu og meðal góð-
borgara Akureyrar á þeim tíma.
Faðir hennar var Jóhannes
Guðmundsson, Guðmundssonar
hreppstjóra á Eyri í Mjóafirði,
verzlunarmaður, sem árum saman
vann við verzlun Lárusar Snorra-
sonar á ísafirði. Að Jóhannesi
stóðu merkar bændaættir í Djúp-
inu og faðir hans, Guðmundur á
Eyri, var auk hreppstjórastarfsins
settur sýslumaður um skeið í Isa-
fjarðarsýslu.
Soffía var næstelst sex systkina,
sem öll eru látin á undan henni en
þau voru Jóhannes, Svava, Fann-
ey, gift Jóni Sveinssyni, bæjar-
stjóra á Akureyri, Ágúst, fram-
kvæmdastjóri, kvæntur Sóleyju
Þorsteinsdóttur, og Brynhildur.
Um sextán ára aldur fór Soffía
á kvennaskóla, sem þá var starf-
ræktur á Akureyri og var tveggja
ára skóli.
Móðuramma hennar, Soffía
Jónsdóttir, var þá búsett á Akur-
eyri og átti þar smábýli á lóðinni
nr. 72 við Aðalstræti og bjó Soffía
þar hjá ömmu sinni þessa skóla-
tíð.
hverju sem hann gekk. Utan vinnu
var hann fjörhár og fjörmikill vin-
ur og félagi, og margra skemmti-
legra og ógleymanlegra stunda er
að minnast, bæði í margmenni og
á kyrrlátari stundum. Margs er að
minnast frá liðnum samveru-
stundum fyrr og síðar. Greiðvikni
var eitt aðalsmerki Sigurðar, og
jafnvel þótt hann ætti illmögulegt
með að verða við óskum vina sinna
eða samstarfsmanna, reyndi hann
jafnan að leysa hvers manns
vanda. Eins og ég áður gat um
hófust kynni okkar er við vorum
báðir við nám, síðan rákum við um
hríð sameiginlegt fyrirtæki, og
síðan í vor hef ég starfað við fyrir-
tæki það er hann byggði upp í
Mosfellssveit á undanförnum ár-
um af miklum dugnaði. Ekki urðu
þessi síðustu samskipti okkar til
að spilla fyrir, jafn gott var að
vinna hjá Sigurði og fyrir hann,
eins og með honum áður, og að
öllum störfum gekk hann sem
jafningi með starfsmönnum sín-
um.
Utan vinnunnar voru kynni
okkar Sigurðar þó mest og best, og
með fjölskyldum okkar traust vin-
átta. Það var alltaf gott að heim-
sækja Sigga og Ragnheiði, og ekki
var síður ánægjulegt er þau litu
inn til okkar. Börn okkar voru
einnig alla tíð og verða áfram vin-
ir og leikfélagar, og oft gladdi Sig-
urður þau með óvæntum hætti;
það var farið í ökuferð eða veiði-
túra án nokkurs sérstaks tilefnis,
og alltaf höfðu þau frá nógu að
segja er Siggi frændi hafði skilað
þeim heilu og höldnu heim á ný.
Mér mun aldrei líða úr minni, er
Ragnheiður kom til okkar og sagð-
ist vera á leið á sjúkrahús, þar
sem Sigurður lægi illa slasaður.
Það var erfitt að trúa slíkum sorg-
artíðindum, svo stutt sem var síð-
an við höfðum hitt hann kátan og
hressan. Enn þungbærari varð svo
biðin eftir því, sem ekki varð um-
flúið, þó fram til hins síðasta væri
beðið milli vonar og ótta. Fjöl-
skylda mín vottar Ragnheiði og
Frímanni litla dýpstu samúð.
Sigurður er borfinn sjónum
okkar, en eftir lifir minningin um
góðan dreng.
Jónas Björnsson
Kvennaskólinn var þá til húsa
úti á Oddeyri og varð Soffía því að
ganga drjúgan spöl á degi hverj-
um til og frá skóla. Ekki var það
þó í frásögur færandi nema í
snjóum. Gat þá gönguferðin orðið
mjög torsótt vegna þess, að
námsmeyjar klæddust allar
peysufötum en slíkur búningur
reyndist ekki hentugur í norð-
lenzkri ófærð.
Soffíu sóttist námið ágætlega og
lauk þvi með miklum sóma.
Um það bil sem námi hennar
lauk bauðst henni starf við Edin-
borgarverzlun á ísafirði. Tók hún
því tilboði og starfaði þar um all-
langt skeið.
Þótt Soffía væri einungis átján
ára er hún hóf störf hjá Edinborg
voru henni strax falin vandasöm
" ábyrgðarstörf svo sem gjaldkera-
störf og skipaafgreiðsla. Mátti það
heita einsdæmi, að ungri stúlku
væri sýnt slíkt traust ekki sízt á
þeim tímum, þegar veldi karla var
í algleymingi.
Árið 1918 urðu þau þáttaskil í
lífi Soffíu, að hún fer að spila uppá
eigin spýtur og stofnar verzlun
undir nafninu Soffíubúð á ísafirði.
Rak hún þessa verzlun ein í nokk-
ur ár en síðar í félagsskap með
frænda sínum, Axel Ketilssyni.
Nokkru síðar færðu þau Soffía og
Axel enn út kvíarnar og stofnuðu
Soffíubúð í Reykjavík og fengu
henni stað í nýbyggðu húsi Jóns
Þorlákssonar, Austurstræti 14.
Ráku þau síðan sameiginlega báð-
ar þessar verzlanir allt til ársins
1934, en skipta þá reitum þannig,
að Soffía hélt áfram búðinni á ísa-
Eftir sviplegt fráfall frænda
okkar, Sigurðar Stefáns Frí-
mannssonar, þá getum við lítið
annað en sent okkar bænir út í
tómið, endurkast af þeim geislum
hlýhugar og vináttu, sem hann
varpaði að okkur gegnum árin.
Það er svo erfitt að skilja af
hverju hann, sem elskaði lífið svo
heitt, skyldi kvaddur burt svo
fljótt. Hann var svo fallegur og
stormandi af lífsþrótti, sem leiddi
út frá sér eins og rafmagnið, sem
hann fékkst við af svo mikilli
leikni.
Framtakssemi og dugnaður ein-
kenndu lífshlaup hans allt frá
barnsaldri og jafnframt umhyggja
og stolt fyrir sínum nánustu. hann
skilur við okkur með ljúfa minn-
ingu í hugum okkar um góðan
dreng og einlægan frænda.
Sem lítinn þakklætisvott viljum
við senda honum bæn um góða
ferð á framandi slóðir. Litla syni
hans, eiginkonu, foreldrum og
systkinum vottum við okkar
dýpstu samúð.
Dóra, Eyvi, Lassi,
Logi, Jónas, Sigga.
Ég finn mig knúinn til þess að
minnast vinar míns, Sigurðar Frí-
mannssonar á Blómsturvöllum í
Mosfellssveit. Nokkur fátækleg
þakkarorð, nokkrar steinvölur í
vörðu þá sem hlaðist hefur upp,
sem minnisvarði um drenglyndi
þessa vinar míns. Veit reyndar, að
Sigurði yrði ekkert um þetta pár
mitt gefið, en ég tek mér þó bessa-
leyfi til þess.
Menn kynnast nú ýmsum um
ævina, og fer nú svo um flest
kynni, að þau líða hjá og skilja
ekkert eftir. Þá eignast maður
marga kunningja, en sárafáa vini.
Sigurður var einn þeirra, sem
varð vinur manns í raun. Vinátta
okkar hófst nær strax er við
kynntumst fyrir tæpum 5 árum, er
ég fluttist í Mosfellssveit. Hann
var meistari á húsinu sem ég
keypti. Ég þurfti að fá smá banka-
lán, og kynntist þá þeim undarleg-
asta bankamanni sem ég hef
kynnst, bæði fyrr og síðar.
Sigurður rétti mér hjálparhönd
firði, en Axel búðinni í Reykjavík.
Búðina á ísafirði rak Soffía til
ársins 1946 er hún flutti til Akur-
eyrar og búðin var lögð niður.
Ýmislegt fleira fékkst Soffía við
á sínum árum á ísafirði, m.a. var
hún bókavörður þar um nokkurt
skeið.
Mest kvað þó að afskiptum
hennar af útgerðarmálum en þau
munu hafa hafizt með því, að hún
lagði stund á mótórbátaútgerð í
félagi með öðrum en árið 1938 átti
hún frumkvæði að því að stofna
félag til þess að kaupa og gera út
togarann Skutul, sem þá var í eigu
Landsbankans og lá í ísafjarðar-
höfn. Bauð hún Isafjarðarkaup-
stað að gerast félagi að útgerðinni
og leggja fram hlutafé á móti sér
til þess að koma félaginu á lagg-
irnar og var það samþykkt. Soffía
var þannig aðaleigandi ásamt ísa-
fjarðarkaupstað, en Ágúst bróðir
hennar gerðist framkvæmdastjóri
félagsins.
Það er skemmst frá því að segja,
að allur sá atvinnurekstur, sem
Soffía hafði með höndum, dafnaði
vel og skilaði góðum arði og sýnir
það, að sá sem þar hélt um stjórn-
völinn hafði til að bera hina dýr-
mætu hæfileika góðs stjórnanda,
þar á meðal forsjálni dug og
áræði.
Þess var getið hér að framan, að
Soffía flutti frá ísafirði til Akur-
eyrar árið 1946 ásamt systrum
sínum Svövu og Brynhildi. Þetta
sama ár andaðist Sigríður Bjarna-
dóttir, móðir þeirra. Settust þær
systur að í húsi, sem Soffía hafði
byggt á árunum 1933—’34 á lóð-
inni Aðalstræti 72, þar sem áður
stóð bær ömmu þeirra, Soffíu
Jónsdóttur.
Þesgar Soffía fluttist til Akur-
eyrar ætlaði hún að setjast í helg-
an stein og sinna hugðarefnum
sínum með lestri góðra bóka og
kynna sér ættfræði m.a. En margt
fer öðruvísi en ætlað er. Frændi
hennar, Axel Ketilsson, hafði lát-
ist árið 1941 og nú var málum svo
+
Eiginmaöur minn og faðir okkar,
ÞORKELL SIGURGEIRSSON
frá Laufási, Hellissandi, Hátúni 10 A,
andaöist aö Borgarspitalanum 28. október. Jaröarförin auglýst
s,öar Sigurást Friögeírsdóttir
og börn.

Maöurinn minn og faöir okkar,
ÞÓRDURSTEFÁNSSON,
verkstjóri, Hávallagötu 11,
andaöist í Landakotsspitala 28. október.
Hilma Stefánsson,
Leila Stefánsson,
Frank Stefánsson.
+
Faöir minn,
ÓLI F. ÁSMUNDSSON
múrarameistari,
andaöist 30. október í Landspitalanum.
Fyrir hönd okkar bræðranna.
Ásmundur Ólason.
+
Faðir minn og móöurbróöir,
KRISTINN GUOMUNDSSON,
málarameistari, Langholtsvegi 34,
lést fimmtudaginn 29. október.
Brynhíldur Krístinsdóttír,
Álfhildur Ingimarsdóttir.
Soffía Jóhannes-
dóttir kaupkona
Maöurinn minn. + JÓN KALDAL, Ijósmyndari,
er látinn. Guórún Kaldal.
+
Elskuleg eiginkona mín, móðir, dóttir, systir, tengdamóöir og
amma,
HALLDÓRA INGA INGIMARSDÓTTIR,
Heiöarbraut 14, Hnífsdal,
veröur jarösungin frá Hnífsdalskapellu mánudaginn 2. nóvember
kl. 2.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfólag Is-
lands.
Halldór Pálsson,
Kristín Kristjánsdóttir,
Ingímar Halldórsson,
Páll Halldórsson,
Sigriöur Halldórsdóttír,
Guörún Halldórsdóttir,
Dagmar Halldórsdóttir,
Sigríöur Guömundsdóttir,
Ingimar Finnbjörnsson,
Hulda Valdimarsdóttir,
Guómundur Ingimarsson,
Hrefna Ingimarsdóttir,
Elías Ingimarsson,
Margrét Ingimarsdóttir,
tengdabörn, barnabörn og aörir vandamenn.
i
f