Morgunblaðið - 01.11.1981, Side 21

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. NÓVEMBER 1981
(Ljósm Mbl. Guöjón.)
Philip Catherine
á hljómleikunum
í Háskólabíói
á dögunum.
Messengers. Ég var allt of feiminn
til að fara að banka upp á, en
hlustaði bara fyrir utan. Svo fann
ég plötuna með þessum lögum, þar
sem þeir léku, Hank Mobley, Hor-
ace Siiver, Donald Byrd, Doug
Watkins og Art Blakey. Eftir
þetta fór ég að hlusta á Errol
Garner, Charlit Parker og síðar
Miles Davis og John Coltrane."
„Með Focus um
Bretland“
„Nei, ég spilaði aldrei rokk, ég
er ekki rokkmúsíkant. Ég heyrði
aldrei blús, til dæmis. Eiginlega
ekki fyrr en ég fór í þriggja vikna
hljómleikaferðalag með Buddy
Guy árið ’75. Þegar við Niels vor-
um að taka upp plötuna Double
Bass með Sam Jones og Billy
Higgins í Hollandi um svipað
leyti, þá höfðu þeir í hljómsveit-
inni Focus samband við mig og
vildu fá mig. Ég hafði tíu tíma til
að ákveða mig og það varð úr að ég
dreif mig með þeim, þótt ég vissi
varla hvað rokk væri. Ég fór í sex
vikna hljómleikaferðalag með
þeim um Bretland. Við spiluðum
næstum því á hverju kvöldi, en ég
hætti í miðjum klíðum. Mér
fannst ég ekki vera á réttum stað
á réttum tíma. Ég held ég gæti
gert þetta mun betur núna.
Ég hef aldrei viljað tilheyra
neinni ákveðinni tónlistarstefnu.
Leitast við að frelsa mig í tónlist,
ekki binda mig á bás. Varðandi
jazzinn, þá finnst mér að eftir að
Coltrane dó, hafi lítið sem ekkert
gerst þar, nema hvað hann hefur
verið stældur og endurtekinn. Mér
finnst eina raunverulega fram-
úrstefnuhljómsveitin v'era Weath-
er Report. Ég hlusta á Bítlana,
Hendrix, Paul Simon, Stevie
Wonder, ég hrífst af fallegum
sönglögum.
Ég ber mikla virðingu fyrir
Manfred Eicher og ECM, fyrir-
tæki hans, þar eru margir góðir
tónlistarmenn, mottóið þeirra er
líka gott. Tónlist sem er næstum
þögn. Af uppáhöldum mínum má
nefna t.d. Herbie Hancock, Keith
Jarrett og Jan Garbarek. Svo líka
mér vel tónsmíðarnar hans John
McLaughlin."
„Skapari fallegra laglína“
„Það er til geysilega mikið af
frábærum gítarleikurum núna, en
margir þeirra eru aðeins gítarleik-
arar, en engir tónlistarmenn. Það
finnst mér lítið gaman. Ég hugsa
til dæmis ekki um Django fyrst og
fremst sem góðan gítarleikara,
heldur fremur sem skapara fal-
legra laglína. Það er líka það sem
ég er alltaf að reyna í sólóum mín-
um, að búa til laglínu sem er að
springa af orku og frelsi. En það
gerist nú ekki á hverjum degi.
Ég hlusta ekki mjög mikið á
tónlist. Sennilega ættu tónlistar-
menn alltaf að vera að hlusta á
tónlist, en ég geri það sem sagt
ekki. Og þegar ég set plötu á fón-
inn, þá eru það ennþá söngvararn-
ir sem heilla mig. Kannski er það
vegna þess að ég hef aldrei sungið.
Fyrr á árum tók ég þátt í margri
keppni, þar sem allir voru að
syngja lög og spila á gítar, ég söng
aldrei neitt, en komst þó oftar en
einu sinni í fyrsta sætið. Það var
með því að spila Nuages eftir
Django. Það var minn söngur.“
Áhöldin
Philip Catherine notar ýmsar
gerðir gítara og mögnunarút-
búnaðar, en á tónleikunum í
lláskólabíói lék hann á West-
bury-rafgítar og Ovation-
hljómgítar. Hann notaði Ro-
land RE-501 ekkó/chorus-tæki
og volume pedal og Fender
magnara.
Þegar hér var komið sögu var
talinu vikið að öðru og Catherine
fór að segja okkur sem sátum við
borðið „sannar sögur úr bransan-
um“ sem ekki má prenta af því
einhver gæti orðið sár ef hann
tæki sig til og lærði íslensku.
Klukkan var langt gengin tíu þeg-
ar ég yfirgaf Grillið, en eftir tón-
leikana um kvöldið hitti ég Philip
aftur og var hann þá næsta óhress
með eigin frammistöðu, eins og ég
hef lýst annars staðar. Hann hafði
lítið sem ekkert sofið, sagði hann,
og var hreinlega að leka niður úr
þreytu fyrir hlé, en náði að festa
blund andartak áður en síðari
hlutinn hófst. Héðan var ferðinni
heitið ásamt Niels til Bergen, en
síðan lá leið hans til Ítalíu og ann-
arra staða þar sem jazz er í háveg-
um hafður.
Það síðasta sem hann sagði áður
en við kvöddumst var:
„Verst að ég skyldi ekki komast
til Grænlands. Það er svo stutt
héðan. Það væri gaman að hafa
komið þangað. Kannski seinna.
Svo, þegar maður er orðinn gam-
all, getur maður bent á þetta stóra
norðlæga land á kortinu og_sagt:
Ég hef komið þangað.
Það væri gaman. Kannski
seinna."
Svo fór hann til Bergen.
— SIB
Það er ekki að ástæðulausu sem flestir japönsku risarnir hafa valið Beta kerfið svo sem
FISHER, NEC, SONY, TOSHIBA og SANYO.
VBS 9000 er „Luxus" gerðin frá FISHEF
5.500.000 myndsegulbönd með Beta
kerfi eru í notkun í heiminum í dag og
áætlað er að 2.800.000 tæki verði fram-
leidd á þessu ári. Beta kerfið á 30-45%
af Evrópumarkaðinum. í Hollandi eru
45% af tækjum með Beta kerfi og í
Þýskalandi 35%.
FISHER
MYNDSEGULBANDSTÆKI
BETA KERFI
OFullkomin þráðlaus fjarstýring.
10 - Functlon Infrared Remote Control.
OBelndrifið - Dtrect Drive.
O Snertirofar - Soft Touch Controls.
OSjálfvirk fínstilling við upptöku.
Recording/Dubbing Lock System.
O Sjálfspólun til baka.
Auto Rewtnd System.
O Hægt er að horfa á meðan hrað-
spólað er áfram - CUE.
OFullkominn „Timer" fyrir
upptöku.
O Notar allt að 4 tíma spólur.
Eftirtaldir Vldeoklúbbar bjóða myndir og þætti í mtklu úrvali fyrir
Beta kerfið:
VIDEOMIÐSTÖÐIN, Laugavegi 27
VIDEOSPÓLAN, Holtsgötu 1
KVIKMYNDAMARKAÐURINN, Skólavörðustig 19
VIDEOKING, Hafnargötu 48, Keflavík
Útborgun á VBS 9000 kr. 5.500 og eftirstöðvar á 7-8 mánuðum.
Útborgun á VBS 7000 kr. 4000 og eftirstöðvar á 6-7 mánuðum.
VBS 7000
er „standard" gerðin frá FISHER
VERÐ • VBS 9000 STAÐGR.: VERÐ A SPÓLCM
17.950 * 17.000 60 mín. 150 130 mín. 275 195 mín. 385
VERÐ - VBS 7000 STAÐGR.:
ÍZ53T k 12.300 240 mín. 415
•