Morgunblaðið - 01.11.1981, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 1. NÓVEMBER 1981
Maöurinn minn, + JÓN KALDAL,
Ijósmyndari,
er látinn. Guórún Kaldal.
+
Móöir mín,
KRISTÍN GUOJÓNSDÓTTIR,
lést 15. október. Jaröarförin hefur fariö fram.
Fyrir hönd vandamanna.
Albert Jensen.
t
Eiginmaöur minn, faðir, tengdafaöir og afi,
KONRÁO GUÐJÓNSSON,
vélstjóri, Laugateigí 60,
andaöist 16. október. Útförin hefur farið fram í kyrrþey aö ósk hins
látna.
Þökkum auösýnda samúö.
Júlíana Jóhanna Guólaugsdóttir,
Guðlaugur Konráösson,
Skúli Matthíasson,
Konráð Skúlason,
Matthías Skúlason.
t
Faöir okkar,
BJARNI ÓLAFSSON,
bókbindari,
Óðinsgötu 15,
er andaöist 26. október, veröur jarösunginn frá Oómkirkjunni
þriðjudaginn 3. nóvemþer kl. 3 e.h.
Þeim sem vildu minnast hins látna er vinsamlega bent á Blindrafé-
lagið Hamrahlíö 17.
Þórarinn Bjarnason, Stella Bjarnadóttír,
Kristín Bjarnadóttir, Lína Bjarnadóttir,
Sigríður Þ. Bjarnadóttir, Ólafur G. Bjarnason.
t
Móöir okkar og tengdamóöir,
ÓLAFÍA G. ÁRNADÓTTIR,
sem andaöist 25. október sl„ veröur jarösungin frá Dómkirkjunni,
þriöjudaginn 3. nóvember nk. kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hennar, vinsamlegast láti Slysavarnar-
félag islands njóta þess.
Hebba og Gunnar Zoéga,
Hrefna Herbertsdóttir, Árni M. Jónsson,
Gerða Herbertsdóttir, Haraldur Kristjánsson,
Geir Herbertsson, Málfríður Guömundsdóttir.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra er auösýndu samúö og vinarhug viö
andlát og útför bróöur míns,
ÁGÚSTS SVEINSSONAR
frá Vatnsnesi, Keflavík.
Einnig þökkum viö öllum þeim, sem sýndu honum kærleik og
umhyggju síðastliöin ár.
Guö blessi ykkur öll. Elm Guöbjörg Sveinsdóttir
og vandamenn.
Minning:
Sigurður Sæmunds-
son Vestmannaeyjum
Það var á áliðnu sumri árið 1939
að ungur maður tók sér far með
Gullfossi gamla, sem var á leið til
Kaupmannahafnar. Ferðinni var
að vísu ekki heitið þangað, heldur
skyldi farið í land í Vestmanna-
eyjum og tekið þátt í þjóðhátíð
þeirra eyjaskeggja.
Fjöldi farþega var með skipinu.
Lítt sást til þeirra, enda þoldu
flestir illa hinn tryllta dans er
Ægir konungur lét dætur sínar
stíga.
Ur þessari ferð eru tveir menn
minnisstæðastir. Annar er sá, er
förinni var heitið til og þessar lín-
ur eru helgaðar. Hinn var farþegi
með skipinu og stóð í brúnni á
Gullfossi þetta óveðurskvöld og
horfði til íslands í síðasta sinni.
Þarna stóð hann vörpulegur
með mikið sítt skegg, silfurlitað.
Þetta var Thorvald Stauning
forsætisráðherra Dana og eins-
konar þjóðhetja þar í landi. Hann
stóð einnig í brúnni á þjóðarfleytu
Dana og hafði komið í heimsókn
til fyrrum ríkis þeirra á Islandi og
þáverandi sambandsríkis.
Engir vissu erindi forsætisráð-
herrans, utan nokkrir íslenskir
stjórnmálamenn, sem flestir
höfðu gefið honum loforð um að
ekki yrði hróflað við sambands-
lagasáttmálanum frá 1918, að
Dönum forspurðum.
En búast mátti við sambands-
leysi þjóðanna um óákveðinn
tíma, vegna yfirvofandi styrjald-
ar.
Búast má við að þessi danski
iðnverkamaður, sem hafist hafði
með þjóð sinni vegna baráttu hans
fyrir rétti lítilmagnans, hafi ekki
haft mikið álit á íslenskum stjórn-
málamönnum þessa stundina.
En hann vissi ekki að hann
hafði farið erindisleysu. A þessum
eyjum bjó fólk, sem hafði barist
við harðræði öldum saman. Ekki
einungis vegna harðbýlis og nátt-
úruhamfara, heldur og líka kúgun
+
Okkar innilegustu þakkir flytjum viö þeim fjölmörgu sem sýndu
okkur samúö og vinarhug viö andlát og útför eiginmanns míns,
sonar, fööur okkar, tengdafööur og afa,
SUMARLIÐA KRISTJÁNSSONAR,
Laugalæk 17.
Guö blessi ykkur öll.
Þorbjörg Einarsdóttir, Kristján Nikulásson,
Inga G. Sumarlióadóttir, Svavar Jónsson,
Ragnheiöur Sumarliðadóttir, Jón G. Valdimarsson,
Einar R. Sumarliðason, Ásdís M. Gísladóttír.
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
útför,
KRISTINS JÓNSSONAR,
fyrrverandi fiskmatsmanns,
frá Brekku í Grindavík,
Hildur Kristinsdóttir, Gunnar Þorleifsson,
Sigríður Kristinsdóttir, Kristján Jóhannsson,
Guðmundur Kristjánsson, Jóna Þorsteinsdóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúö viö andlát og útför mannsins
míns, föður okkar, tengdafööur og afa,
STEFÁNS ÓSKARS JÓNSSONAR,
Hólmgarði 40.
Ásta Ólafsdóttir, Ásta Birna Stefánsdóttir,
Margrét Stefánsdóttir Nilsen, Halvor Nilsen,
Sigurbjörg Stefánsdóttir,
Ólöf Stefánsdóttir,
Ólafur Stefánsson,
Hugrún Stefánsdóttír,
Heiða Ósk Stefánsdóttir,
og barnabörn.
Jens Guðmundsson,
Jóhann Frímannsson,
Mjöll Björgvinsdóttir,
Stefán Stefánsson,
Kristinn Brynjólfsson
+
Þökkum samúö og vinarhug viö andlát og útför,
SVANHILDAR ÞÓRÐARDÓTTUR
frá Votmúla.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki Landakotsspítala.
Svava Siguröardóttir, Magnús Valdimarsson.
+
Hjartans þakkir fyrir þann styrk, sem auösýnd vinátta og samúö
veitti okkur viö andlát og útför,
ÓLAFS KRISTJÁNS ÓLAFSSONAR.
Snjólaug G. Sturludóttir, Eiríkur Sturla Ólafsson,
Sigríöur Guðmundsdóttir, Ólafur Helgason,
Guðrún Ólafsdóttir, Ásgeir Pétursson,
Sólveig Thorarensen, Sturla Eiríksson.
+
Þökkum hlýhug og vináttu viö andlát og jaröarför,
SÖLVA KRISTJÁNS SIGURGEIRSSONAR.
Vandamenn.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug við andlát og útför
mööur okkar, tengdamóöur, ömmu og langömmu,
ÞORVALDÍNU ELÍNAR ÞORLEIFSDÓTTIR
frá Miðhúsum.
Kristín Salómonsdóttir, Hallgrímur Pétursson,
Bragi Salómonsson, Pálína Pálsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
erlendra ofríkismanna og inn-
lendra leyguþýja þeirra.
Sofninn, sem lifði af, var sterk-
ur og viljinn til að standa á eigin
fótum var óbifanlegur. Þetta var
sjálfstætt fólk, vildi vera sjálf-
stæð þjóð — ekkert annað kom til
greina. Engir samningar við veik-
geðja stjórnmálamenn gátu hagg-
að því.
Hinn maðurinn, sem þessi grein
er helguð, var af aldamótakyn-
slóðinni, sem lagt hafði hornstein-
ana að því Islandi, sem við nú
búum í og henni varð ekki þokað i
þessum málum.
Hann hafði sjálfur staðið í
brúnni, ef svo má segja, við hin
efiðustu skilyrði. Að vera korn-
ungur formaður á opnum bátum
með útræði fyrir hafnlausum
Landeyjarsandi og draga björg í
bú, var afrek sem engum dettur nú
í hug að leika eftir.
Reynsla sú, er Sigurður hlaut af
þeim verkum kom honum síðar að
haldi er hann ferjaði vermenn úr
eyjum til lands og barg lífi þeirra
með snarræði sínu og hyggjuviti,
við lendingu.
Sigurður er ekki síður minnis-
stæður farþeganum en danski af-
reksmaðurinn, því að það voru
þeir báðir, þar sem hann stóð á
bryggjunni í grárri morgunskím-
unni, stæltur og samanrekinn með
bros á vör. Og brosið náði yfir allt
andlitið og augun á þann hátt sem
hann einn gat brosað.
Og framundan voru dýrðardag-
ar.
Vestmannaeyjar eru heillandi
fagrar og þar býr kjarnafólk —
verður að vera það, annað dugir
ekki. Skiftir litlu máli hvort eyja-
búar eru „innfæddir" eða af
„fastalandinu". Eyjarnar sjálfar
kalla fram kjarnan í fólkinu, sem
þar býr. Meginstofninn af íbúum
Vestmannaeyja er ættaður af Suð-
urlandsundirlendingu og þá eink-
um Rangárvalla- og Skaftafells-
sýslum, enda eru eyjarnar beint
undan ströndum þessara héraða.
Eðlilega hafa eyjarnar heillað
þetta fólk, jafn fagrar og þær eru
frá landi séð. Jafn auðskilin eru
tilfinningatengsl þau er eyja-
skeggjar hafa til þessara héraða,
sem þeir hafa daglega fyrir aug-
um; hinn víða fjallahring;
Fljótshlíðina og hinn tignfagra
Eyjafjallajökul.
Sigurður á Hallormsstað var
einmitt Fljótshlíðingur að ætt og
uppruna. Hann var fæddur að
Nikulásarhúsum í Fljótshlíð 16.
febrúar 1887.
Þá var víða þröngt í búi, m.a.
hjá hjónunum í Nikulásarhúsum,
þeim Þórunni Gunnlaugsdóttur og
Sæmundi Guðmundssyni, en
systkinin urðu alls 15. Jörðin var
lítil en kostagóð og vóg þar þyngst
á metum beitin í Þórsmörkinni, en
þá var ekki farið að friða hana.
Sigurður fór ungur í fóstur til
sæmdarhjónanna Sigríðar Helga-
dóttur og Jónasar Arnasonar að
Reynifelli á Rangárvöllum og naut
þar góðs atlætis í uppvextinum,
enda hinn mannvænlegasti sem og
öll þau systkin.
Það var ekki títt í þá daga að
fólk færi langt að leita sér maka,
enda sótti Sigurður brúði sína í
næstu sveit. Hann kvæntist 17.
júní 1915 Guðbjörgu Björnsdóttur
frá Bryggjum í Landeyjum. Þeirra
gæfusama hjónaband entist með-
an bæði lifðu í nærri sex áratugi.