Morgunblaðið - 17.04.1982, Qupperneq 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 17. APRÍL 1982
ÚR
PLÖT U

I Hreint út
JONA LEWIE/
HEART SKIPS BEAT
hundleióin-
leg plata
ÞAO er ekki oft að ég renni
plötu undir nálina á fóninum
og finnst hún bara hreint út
sagt hundleiöinleg. Sú varð
þó raunin þegar nýjasta af-
sprengi Jona Lewie. Heart
Skíps Beat, var barin eyrum.
Ekki aðeins er maöurinn
raddlaus með öllu heldur er
tónlistin á þá leiö að hún aetti
best heima í Stundinni okkar.
EHvað kemur Steinar hf. til að
pressa þessa plötu hérna
heima yfirgengur minn skiln-
ing með öllu.
Það hefur víst tekið Jona
Lewie tvö og háltt ár að Ijúka
við þennan óskapnað. Hvort
hann hefur legið fársjukur
meginhluta timans veit ég ekki.
en halda mætti það Það eru
ekki nema 2—3 lög sem hægt
er að hlyða á án þess að fá
meirihattar innvortis verki. I
think I II get my haircut er
þokkalegasta lag og Yo-Go á
annarri hliðinni er i lagi. Lag
eins og Stop The Cavalry
minnir óþyrmilega a ástralska
barnatimakarlinn Rolf Harris.
Langbesta lagið er Louise,
enda mun það hafa slegiö
þokkalega i gegn.
Fleiri orð þvertek ég fyrir að
hafa um þennan grip. Hann
fellur mer hreint ekki i geð, en
^ það er ekki þar með sagt að
l einhverjir aðrir kunní ekki að
í meta hann. Smekkur manna er
r mísjafn eins og þeir eru margir.
Uns heyrnin
oss aðskilur
Mikið írafár hefur gripið um sig
hjá yfirvöldum í Englandi vegna
plötuumslagsins á nýjasta af-
sprengi Slade. Ber platan nafnið
Till Deaf Do Us Part (Uns heyrnin
oss aöskilur).
Á myndinni má sjá hvar nagli er
rekinn á kaf í eyra einhvers. Hefur
hljómsveitinni verið skipað aö
draga umslagið til baka og láta
gera nýtt, en hún þverneitað.
„Þetta var aldrei hugsað sem
móögun við einn né neinn,“ segir
Noddy Holder, söngvari flokksins.
Sumir hafa viljað túlka myndina á
umslaginu, sem storkun viö
heyrnleysingja í Englandi. „Ef fólki
finnst þetta vera ósmekklegt, þá er
það alfarið þeirra mál.“
Skitin 75.000
Ekki voru þeir höfðingjarnir
í Kvikmyndasjóði neitt að
setja sig á hausinn með út-
hlutun styrks til Hugrenning.
Kvikmyndin Rokk í Reykjavík,
sem frumsýnd var um helg-
ina, hlaut skitnar 75.000 krón-
ur í styrk. Meira síðar.
Að skrúbba
þjóðveginn
LÍTIL SAGA AF STÓRUM ÞURSUM í HÁSKÓLABÍÓI
Það verður ekki af þeim Þursum skafið, að þeir kunna allra
manna best að fá almennilegt „sánd“ á tónleikum. Ekki bara
það. Á fyrra laugardag buöu þeir unnendum sínum upp á
tónleika, sem teljast verða fjarskalega góðir, hvernig sem á þá
er litið.
Joan Jett plokkar bassann af alefli á tónleikum með hljómsveit sinni,
The Blackhearts.
Þótt úti skini vorsólin og skíöa-
snillingarnir í Volvo-liðinu teymdu
almenning i þúsundum upp í Blá-
fjöll, fengu Þursarnir fjölda áheyr-
enda á tónleika sína í Háskólabíó.
Þótt ekki hafi ég nákvæma tölu
kæmi ekki á óvart þótt þeir heföu
verið um 700 talsins, kannski færri,
kannski fleiri.
Þursar hófu strax pottþéttan leik
af fringrum fram og til að ná upp
stemmningu léku þeir lög af nýút-
kominni plötu sinni, Gæti eins verið.
Féllu þau í góöan jarðveg og lýður-
inn klappaöi óspart.
Þessir drengir kunna að koma
fram, flestum mönnum betur. Eng-
inn asi, engin læti, ekkert fát.
Skemmtileg framkoma engu að síð-
ur og Ijósasjóið var gott. Miklu
betra en t.d. i Jazz-inum, sem veriö
er að sýna um þessar mundir í Há-
skólabíói. Þaö er nefnilega ekki
sama hver situr viö Ijósaborðið.
Heldur ekki við mixerinn. Það gerði
hann Júlli Agnars á laugardag og
stóð sig eins og hetja. Fiktaði
stundum óþarflega mikið er hann
víxlaöi sólóunum á milli hátalara.
Kannski hann hafi verið að gá hvort
Hver nennir að pæla í
textum í hundrað ár?
— segir kvennarokkarinn Joan Jett, sem slegið hefur í gegn í Bandaríkjunum
Kvennarokkinu í heiminum vex
stöðugt fiskur um hrygg. Hver
kvennarokkhljómsveitin á fætur
annarri sprettur upp og gerir rós-
ir. Ein sú fyrsta var hljómsveitin
Runaways og önnur, Slits, fylgdi í
kjölfarið. Girlschool heitir sú
kvennarokkhljómsveit Breta,
sem nýtur hvað mestrar hylli, og í
Bandaríkjunum hafa Go Go’s
slegið rækilega í gegn. Áströlsku
systurnar í Cheetah hafa vakið
mikla athygli og nú síðast en ekki
síst Joan Jett and the Black-
hearts. Joan þessi Jett var ein-
mitt í Runaways á sínum tíma.
Önnur plata hennar, I Love
Rock’n’Roll, hefur selst vel í
Bandaríkjunum og samnefnt lag
hefur heldur betur slegið í gegn.
Eftir því sem Joan segir sjálf
gekk ekkert allt of vel fyrir hana að
koma sér á framfæri þrátt fyrir þá
staðreynd að hún hefði ágæta
reynslu frá árunum meö Run-
aways. „Menn hristu bara hausinn
er fyrstu plötu mína, Bad Reputat-
ion, bar á góma," segir hún. „Það
fékkst ekki nokkur maður til aö
setja plötuna á fóninn hjá sér og
fyrir vikiö seldist hún lítiö sem ekk-
ert. Það var helst að okkur tækist
að koma henni út á tónleikaferöa-
lögum."
Svo virðist, sem frami hennar
meö Runaways hefði engin áhrif til
hins betra þegar hún hóf sólóferil
sinn. Fólk hafði greinilega ekki
gleymt stelpunum og þeirri ímynd,
sem þær sköpuöu sér. Þá mun
munnsöfnuöur Jett, sem jafnan
hafði orð fyrir þeim stöllum, ekki
alltaf hafa falliö í kramiö hjá bresk-
um blaðamönnum.
En Joan segist hafa gert sér
fulla grein fyrir því, að slikt gengur
ekki til lengdar ef frami á aö nást.
„Ég veit miklu betur núna um hvað
þetta snýst allt saman," segir hún.
„Þegar ég var í Runaways fannst
mér bara frábært að vera í
hljómsveit og hugsaði ekkert
meira út í það. Þetta var nokkuö,
sem mig hafði alltaf dreymt um.“
Báöar plötur Joan Jett eru yfir-
fullar af hennar útsetningum á
gömlum slögurum. Eru þaö eink-
um þau Suzi Quatro og Gary Glitt-
er, sem hafa haft áhrif á hana. „Ég
dáöist alltaf aö Suzi á bassanum,
hún sýndi mér fram á að úr því hún
gat leikið á bassa gat ég þaö fullt
eins vel. Mér hefur alltaf fundist
gaman af Gary Glitter og hans lög-
um.
Það eru helst lög frá því
snemma á áttunda áratugnum,
sem höfða mest til mín. Tónlist frá
T. Rex, Slade og David Bowie, t.d.
Þessi tónlist einkennist mjög af
sterkum trommu- og bassaleik og
er ákaflega melódísk. Að auki eru
textarnir einfaldir og þaö er það,
sem skiptir máli. Fólk þarf að grípa
þá. Hver nennir að pæla í textum í
hundraö ár til þess að skilja þá?
Ekki ég,“ segir Joan Jett og brosir
breitt því velgengnin lætur ekki á
sér standa.
Bassaleikari Gillan
hetja hja Slövunum
Stóri feiti bassaleikarinn hjá Gillan, John McCoy er nú nánast
kominn í guöatölu hjá Júgóslövum. Hann „pródúseraöi” plötu
fyrir vinsælasta rokkflokkinn þar í landi, Riblja Corba (sem ku
útleggjast Fiskisúpa á íslensku) meö þeim afleiöingum að
500.000 eintök seldust af henni þar. Þaö sem gerir þennan
árangur svo merkan er sú staöreynd að aöeins eru talin um
500.000 stereotæki í landinu öllu.
stereóið virkaöi ekki örugglega.
Eftir hlé var tekið til við flutning
laga, sem ekki eru eins vel þekkt.
Voru fagnaöarlætin ekki eins áber-
andi þó svo þarna leyndust mörg
hörkufín lög. Eitt var meira að segja
við vísu, sem franskættuð kona úr
Djúpavogi hafði sent þeim drengj-
um. Fjallaöi hún um hversdagsleik-
ann. „Lifiö er þvottur, bað og vökv-
un“ og þar fram eftir götunum. „Að
skrúbba þjóöveginn væri tilbreyt-
ing“ var haft eftir þessari ágætu
konu.
Egill hefur stytt kynningar sínar
um helming. Fyrir vikið er dagskrá
Þursanna markvissari en nokkru
sinni fyrr. Kynningar Egils á laug-
ardag voru þrusugóðar. Víða komið
við og góðri stemmningu náð upp á
svipstundu. Slíkt hefst með hæfni
leikarans.
Pöpullinn neitaði aö yfirgefa
myrkrið og halda út i sólina fyrr en
Þursarnir höfðu leikið fjögur auka-
lög. Fyrst tóku þeir einkar hagan-
lega samansetta syrpu þriggja ger-
ólíkra laga. Það fyrsta var suöræn
ballaöa, þá rythm/blúslag og loks
gamall, góður en síungur „stand-
ard", Jón var kræfur karl og hraust-
ur. Slíkt var uppklappið eftir þessa
snilld að húðflyksurnar úr lófum
lýðsins sáust svífa um í Ijósgeislun-
um. Fjórða aukalagið var tekiö,
bráðfyndin ballaða í ætt við þá suö-
rænu og svo búiö spil.
Attatíu mínútna skemmtun var
lokið. Á skömmum tima hefur hver
hljómsveitin á fætur annarri troðið
upp og haldiö tónleika með slikum
bravúr að undrum sætir. Hvar end-
ar þetta eiginlega? Eftir aö hafa
barið hvern flokkinn á fætur öðrum
augum og eyrum er það einlæg von
að einhvern tíma megi koma þeim
nokkrum saman, helst 5—6, á eina
firnasterka tónleika.
Annars Þursar. Hafið þökk fyrir
nánast ógleymanlega skemmtun.
Haldið tónleika sem allra fyrst aftur.
Steinar hf. í
framleiðslu
myndbanda?
„Það er í rauninni ekkert komið
á hreint í þessum málum, en
vissulega erum viö að þreifa fyrir
okkur,“ sagði Jónatan Garðars-
son hjá Steinum er Járnsiöan
innti hann eftir því hvort rétt væri
að Steinar hf. væri að fara út í
útgáfu á myndböndum.
Eftir því, sem frést hefur er í
bígerö hjá fyrirtækinu að auka
hróður tónlistarmanna á þess
snærum meö útgáfu myndbanda.
Hefur jafnvel heyrst að Ego Bubba
Morthens verði fyrst íslenskra
hljómsveita þess aðnjótandi aö fá
aö spreyta sig á þeim vettvangi.
„Þetta er dýrt fyrirtæki og því
þarf aö kanna allar hliðar þess
rækilega,” sagði Jónatan ennfrem-
ur. „Veröi af þessu er jafnvel
hugmyndin aö spólurnar veröi fyrir
almenning.”
poppfréttir
Umsjón
Sigurður
Sverrisson
íiwisio^
Prumuvagninn yar fyrir
skömmu við upptökur í Hljóörita.
Fer miklum sögum af kröftugu
„sándi” hjá þeim drengjum. Ein-
hver bar okkur þá sögu aö slíkur
hefði styrkurinn veriö að tækin í
Hljóörita heföu brætt úr sér. Við
seljum ekki dýrara en keypt var.
poppfréttir
Fyrir stuttu komust á kreik
sögusagnir þess eölis að um-
boösmaður plötufyrirtækis Killing
Joke hefði gert sér ferð hingaö til
lands í þeim erindagjöröum að
hafa Jaz nokkurn meö sér heim.
Tæpast hefur sú véfrétt átt viö rök
aö styöjast þar Sem Jaz sást í siö-
ustu viku koma klyfjaöur mat-
föngum út úr Víöi í Austurstræti.
BARA -flokkurinn frá Akureyri er
ekki dauöur úr öllum æðum. Mjög
hljótt hefur veriö um drengina um
langt skeiö, en nú bárust þær
fregnir, aö þeir heföu eytt pásk-
unum i Grettisgötu viö upptökur.
Rúnar Júlíusson hefur opnað
nýtt stúdíó á neðri hæð einbýlis-
húss síns í Keflavík er okkur tjáö
af kunnugum. Mun ætlunin vera
að leigja það út svo og nota til
upptöku i þágu Geimsteins, fyrir-
tækis Rúnars.