Morgunblaðið - 01.05.1982, Síða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. MAÍ1982
Washingtonbréf | ' * j
Hinckley fyrir dómstóla TT 1 1) 1- 1 Ébipvtr já Mmá fcjíTnrT:.-- 205
— og Barbara Bush kemst ekki til Texas
Maður furrtar sig oft á réttar-
kerfinu í Bandarikjunum. I'ad er
margt gott um það að segja en
ekki er hægt að segja að það gangi
fljótt fyrir sig. Fyrst núna í vikunni
var hafist handa við að velja kvið-
dómendur í réttarhöldunum yfir
John Hinckley sem alþjóð sá
skjóta Konald Reagan forseta,
James Brady, blaðafulltrúa, Thom-
as Delahanty, lögregluþjón, og
Timothy MacCarthy, öryggisvörð,
fyrir framan Hilton-hótelið í Wash-
ington fyrir þrettán mánuðum.
Vitni og sjónvarpsmyndir sanna að
Hinckley framdi verknaðinn.
Mennirnir lifðu allir skotárásina
af, en Dclahanty varð að hætta
störfum vegna meiðslanna og
Brady verður aldrei samur aftur.
Kéttarhöldin munu væntanlega
standa i að minnsta kosti mánuð.
I>au munu snúast um geðheilsu
Hinckleys og taka þarf ákvörðun
um hvort hann á heima á sjúkra-
húsi eða í fangelsi.
Claus von Bulow var fundinn
sekur um að hafa reynt að
myrða forríka konu sína, Sunny,
í Newport, Rhode Island, í
marsmánuði. Hann gengur enn
laus og dómur verður ekki felld-
ur yfir honum fyrr en í byrjun
maí. Hann mun afrýja dómnum,
en í millitíðinni hefur hann
rabbað við Barböru Walters í
sjónvarpsviðtali.
Walters er þekkt fyrir fleðuleg
viðtöl við fólk eins og keisara-
hjónin fyrrverandi í íran, Nixon,
Sadat og Begin og Burt Reyn-
olds. Von Bulow var hinn huggu-
legasti við hana og sagði að það
væri af og frá að hann hefði
reynt að myrða Sunny. Hans
heitasta ósk væri að hún næði
aftur meðvitund og gæti viður-
kennt að hafa sprautað sig sjálf
með insúlíni í desember 1980.
Hann sagðist oft heimsækja
hana á sjúkrahúsið og vera viss
um að hún vissi af honum þar.
„Við vorum náin svo lengi að
hún hlýtur að finna nærveru
mína,“ sagði von Bulow.
John W. Hinckley
Hinckley segist ekki hafa ætl-
að að skjóta forsetann, heldur
aðeins viljað vekja athygli Jodie
Foster leikkonu með því að
skjóta á hílinn hans. Flestum
þykir þetta fáránlegt því varla
nokkur er svo slæm skytta að
hann hitti fjórar manneskjur
óvart ef hann ætlar aðeins að
skjóta eins stóran bíl og Reagan
ferðast um í. I vetur datt stein-
steypa á þak bíls George Bush,
varaforseta, þegar hann var á
leið í vinnu. Allsherjar umferð-
aröngþveiti hlaust af því, þar
sem götum allt í kringum slysið
Claus von Bulow
var lokað á meðan öryggislög-
reglan gekk úr skugga um að
ekki var um morðtilraun að
ræða. Annars er athyglisvert að
sjá hversu stórbrotið fylgdarlið
Bush hefur þegar hann ferðast
milli húsa í Washington. Þrír
lögreglubílar, fjögur mótorhjól,
sjúkrabíll og jafnvel fleiri fylgja
honum með sírenur á fullu, svo
það fer ekki framhjá neinum að
varaforsetinn er á leið heim í
mat eða eitthvað annað.
Bush er nú á ferðalagi í Asíu
og Ástralíu, en Barbara Bush
varð eftir heima. Hún sagði í
vikunni að það væri synd að svo
Barbara Walters
margir öryggisverðir þyrftu að
fylgja henni hvert fótspor — ör-
yggisverðir skokka með varaf-
orsetahjónunum, þegar þau fara
út að hlaupa — á flötinni kring-
um veglegan bústaðinn sem þau
búa nú í — því það kæmi í veg
fyrir að hún skryppi eins oft til
Texas að sjá ömmubarn sitt og
hana langar til. „Það er ekki rétt
að eyða almannafé í flugmiða
fyrir þá bara til að ég geti kíkt í
vögguna," sagði Barbara Bush
við New York Times. Hún eyðir
dögunum við sjálfboðastarf og
hefur mikinn áhuga á lestrar-
kennslu, en hefur einnig safnað
Barbara Bush
Smfóníutónleikar
Tónlist
Jón Ásgeirsson
Kfnisskrá:
Tvær Noktúrnur Debussy
Lærisveinninn Dukas
Píanókonset í G-dúr Ravel
Bolero Ravel
Einleikari:
llalldór Haraldsson.
Stjórnandi:
Jean-Pierre Jacquillat.
Sinfóníuhljómsveit Islands
hélt upp á það með glæsi-
legum tónleikum í Háskóla-
bíói, að 60 lagasmiðir á Al-
þingi Islendinga hafa heimil-
að 60 hljóðfæraleikurum að
leika samkvæmt lögum. Há-
tíðahald er af hinu góða og
réttast væri að stofna til sér
tónleika, sem best mætti
Halldór Haraldsson
tengja þeirri athöfn er forseti
íslands, frú Vigdís Finnboga-
dóttir, undirritar nýju lögin
um Sinfóníuhljómsveit Is-
lands. Á þessum tónleikum
var eingöngu leikin frönsk
tónlist og er óhætt að fullyrða
að tónleikarnir í heild eru
með þeim bestu í vetur. Hall-
dór Haraldsson píanóleikari
lék frábærlega vel píanókon-
sert Ravels. Eitthvað voru nú
hraðaheitin í efnisskrá skrít-
in, því fyrir Adagio assai stóð
Allegro assai og einnig hefði
mátt nefna fleiri hraðaheiti
fyrir fyrsta þáttinn. Tónlist
Ravels er sérkennileg og
sveiflast milli alvöru og
alvöruleysis, klassískra
vinnubragða og dægurlaga-
tiltekta, rómantíkur og kaldra
mótorískra vinnubragða, sem
Halldór skilaði með .miklum
glæsibrag. Annar þátturinn,
Jean-Pierre Jacquiilat
sem er við jaðar dægurlagsins
og endar næstum eins og
fingraæfingar á píanóinu, var
mjög fallega leikinn.
Fyrsta verkið á tónleikun-
um voru tvær af þremur
„Næturvökum" Debussy. Sú
fyrri hefði mátt vera ögn
minna „metrísk", slakað hér
og þar á, en var þó mjög fal-
lega leikin. Sú seinni, Fétes,
var á köflum frábærlega leik-
in þó niðurlagið yrði ekki sem
best. Lærisveinn galdra-
mannsins, eftir Dukas, var
stórvel leikinn og síðasta
verkið, Bolero, einnig.
Þetta voru sannkallaðir há-
tíóartónleikar. Eitt var þó sem
ekki má henda, að þeir sem
ekki vita að tónleikarnir hefj-
ast kl. 8.30 geti með hurða-
skellum, sem á þessum tón-
leikum keyrðu úr hófi fram,
truflað aðra hljómleikagesti.
Unga fólkið, sem mjög margt
mætti á þessa tónleika, þarf
að gera greinarmun á því að
koma seint á bíó og á tónleika,
og að hurðaskellir og samtöl
eru truflandi fyrir hlustun,
sem alvarlegir tónleikar eru
miðaðir við.
Það er von undirritaðs, að
löglegir tónleikar Sinfóníu-
hljómsveitar íslands í fram-
tíðinni verði ekki með minni
glæsibrag en þessir tónleikar
og ekki sé aðeins ástæða til
hátíðahalds að þessu sinni,
heldur að sérhverjir tónleikar
sveitarinnar verði hátíð, er
með glæsibrag sínum ali upp
með þjóðinni stolt og hrifn-
ingu á sinfóníuhljómsveitinni
sinni.
JÁsg.
Málverkasýning
Mattheu Jónsdóttur
Myndlist
Bragi Ásgeirsson
Listakonan Matthea Jónsdóttir,
hefur merkilega víða komið við
með list sinni og rakað til sín við-
urkenningum úr ýmsum áttum. Þá
hefur hún og fengið margs konar
verðlaunajjeninga úr gulli, silfri
og bronsi, svo og gylltu silfri. Er
ástæða til að óska listakonunni til
hamingju með þetta allt. Án þess
að gera lítið úr þessu má minna á
þá staðreynd, að verðlaunapen-
ingar auka ekki á gæði myndverka
en geta þó haft vissa þýðingu fyrir
listamenn. Það má sennilega full-
yrða, að það er ekki styrkur al-
mennra sýninga, að flagga í sífellu
viðurkenningum af þessu tagi,
hversu ánægjulegar sem þær nú
eru fyrir listamanninn. Þetta er
mín skoðun, sem ég læt flakka hér
vegna þess, að hvortveggja heið-
ursskjölin sem verðlaunapen-
ingarnir eru til sýnis á málverka-
sýningu listakonunnar í Ásmund-
arsal. Þótti mér þeim ofaukið á
þessari sýningu, því að myndirnar
á veggjunum bera þess vott, að
listakonan er í sókn í myndgerð
sinni og hefur vafalítið aldrei ver-
ið betri né ferskari og í sínum
bestu myndum hér. Þessari full-
yrðingu minni til áréttingar vil ég
benda á myndir svo sem „Kvöld-
mistur" (11), „Morgunn" (12),
„Rautt kvöld“ (14), „Styggð“ (21)
og „Huldukirkja" (23), en allar eru
þessar myndir málaðar í olíulit-
um. Af vatnslitamyndum vil ég
helst vísa til mynda svo sem
„Segl“ (25), „Grænlenskt þorp“
(26), „í Vínarskógi" (28), „Kvöld:
flug“ (43) og „Hringing" (51). í
sumum þessara mynda eru litirnir
djúpir og mettaðir og formin geta
jafnvel minnt á jöfra málaralist-
arinnar, svo sem Paul Klee og
F’ranz Marc. En það er þó auðséð,
ef rýnt er í myndirnar, að Matthea
á til sinn eiginn ferska tón, sem
henni væri mikill ávinningur að
rækta af alefli. Kemur það einkum
fram í myndinni „Segl“ (25).
Margir munu hafa ánægju af
þessari sýningu og er því rétt að
minna á að henni lýkur á sunnu-
dagskvöld.
Bragi Ásgeirsson.