Morgunblaðið - 24.08.1982, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 24. ÁGÚST 1982
iicmAiin
198? Umvettil Pnsi Smdicm

e>rók\r þi'n/\ er búinn. ak PcL
vinnu i veggfoðun/erk5rv\iðju."
ást er.
... hinn ógleym-
anlegi nœturkoss.
Með
morgunkaffinu
i það borgi sig fyrir *
staðinn aA reyna aA sameina þjón-
ustuna og skemmtiatriAin!
HÖGNI HREKKVlSI
perXA KALLA BQ MÓ BfZos i LAöi!"
Áhöfnin á Halastjörnunni hefur verið vinsæl í óskalagaþáttum og ödrum tónlistarþáttum útvarpsins á síóustu
misserum.
Nú skjátlast þér gamli
Þann 19. ágúst síðastliðinn
hringdi 7667—6625 í Velvakanda
og lýsir skoðunum sínum á tónlist-
arvali útvarpsmanna í svonefnd-
um afþreyingartónlistarþáttum
útvarpsins. Hann talar um að
réttur sé brotinn á mönnum og að
menn verði fyrir yfirgangi ráða-
manna eða frekjuhópa samfélags-
ins. Hann talar um að ráðamenn
útvarpsins séu veikgeðja, skiln-
ingssljóir og óréttsýnir. Þessar
köldu gusur fá útvarpsmenn vegna
þess að 7667—6625 fær ekki það
hljóð í eyra úr taeki sínu, sem
hann óskar. Hann talar um að það
sé aðeins lítill hópur þjóðarinnar,
þá heist unglingar á aldrinum tíu
til átján ára sem hefur áhuga á að
hlusta á popp, pönk, rokk og
þungarokk, sem hann vill líkja við
öskur, óhljóð, afskræmis- og
frekjulæti. Nú skjátlast þér,
gamli.
Ágæti 7667—6625 þú talar um
að hjá útvarpinu gæti lítins jöfn-
uðar í tónlistarvali. Ég verð að
segja eins og er, að mér finnst
tónlistarval í svonefndum afþrey-
ingarþáttum hafa stórbatnað und-
anfarin misseri enda margir af
stjórnendum þessara þátta ungir
og mikilhæfir menn. Þú hefur ef-
laust ekki mikið til þíns máls þeg-
ar þú talar um lítinn hóp í máli
þínu, því allar þær kannanir sem
gerðar hafa verið á síðustu árum
benda til þess, að stór hluti, og það
stærri hluti þjóðarinnar að ég tel,
kýs fremur að hlýða á létta tónlist
í anda popps heldur en einhver ha-
rmónikkulög eða gamla valsa.
Þegar aðeins er um eina útvarpsr-
ás að ræða þá er eðlilegt að lýð-
ræðisleg vinnubrögð fái að ráða
þannig að dagskráin sé í samræmi
við hlutfallslegan áhuga hlust-
enda, en ég tel að útvarpið sé farið
að beita slíkum vinnubrögðum í
vaxandi mæli ólíkt því sem áður
var. Hitt er svo annað mál, að ég
vil að þú getir hlustað á þá tónlist
sem þér er hugleikin og af allri
þinni list, en þá verður þú að
ganga ötular fram og ganga í hóp
þeirra manna sem geri þær kröfur
að útvarp verði gefið frjálst og út-
varpið taki i notkun fleiri rásir til
að útvarpa á.
Poppari.
Ég brosti framan í sólina
og dillaði mér í stiganum
Kæri Velvakandi!
Síðastliðinn laugardagsmorgun
vaknaði ég upp með harmkvælum
Kurteis-
in getur ver-
ið peninga
ígildi
7270—7670 skrifar: Heill og
sæll Velvakandi góður. Ég er
nú ekki vön því að skrifa í blöð-
in svo ég er nú nýgræðingur í
því, en ég get ekki orða bund-
ist. Þannig er mál með vexti að
ég fór í bæinn fyrir stuttu í
verslunarerindum og ein af
búðunum sem ég fór í var
Dómus við Laugaveg. Þar fór
ég upp á loft í dömudeildina, en
sá enga afgreiðslustúlku. Þar
sem ég var leit ég upp og sá
stúlkur standa við kassann svo
mér varð á að kalla fröken.
Þær voru ekki búnar að svara
mér, þegar aftan að mér kemur
kona og segir það óþarfa að
gala svona, „ég er nú ekki langt
frá.“ Mér varð orðfall, svo
hissa var ég, en tek upp eftir
henni „gala“. Hún ansaði því
engu.
Mér finnst þetta mikil ókurt-
eisi þó ekki sé meira sagt. Það
veitti ekki af því að kenna
svona fólki háttvísi og kenna
því að umgangast fólk, því að
mínu mati er svona fólk alls
ekki starfinu vaxið. Ég man
eftir því síðan ég var barn, að
ég heyrði oft sagt að kurteisin
kostaði ekki peninga, en hún
gæti verið peninga ígildi.
og var vart umgengnishæfur fram
eftir morgni. Um hádegisbilið
hafði skapið batnað, en þó ekki
það mikið að ég var vægast sagt
leiðinlegur, þrátt fyrir sólskin og
blíðu í fögru umhverfi. Ég tók mér
pensil í hönd og ákvað að mála illa
útleikið hús, en því verki hafði ég
lofað upp í ermarnar á mér fyrr í
sumar. Til þess að létta á einver-
unni við vinnuna og gera tilraun
til þess að blíðka skap mitt tók ég
mér útvarpstæki í hönd, lagði það
á grasflötina fyrir framan húsið,
kveikti á því, gekk síðan upp stig-
ann sem reistur var við húsið og
hóf að hlusta við málningarvinn-
una.
Hvílíkt og annað eins. Ég brosti
framan í sólina, dillaði mér i stig-
anum og sönglaði með á milli þess
sem í eyru mín runnu stuttir fróð-
leiksmolar og annálar. Það voru
þeir Jónatan Garðarsson og
Gunnar Salvarsson sem stjórnuðu
Dagbókinni með nýjum og göml-
um dægurlögum. Þáttur þeirra
kollega er alveg stórkostlegur og
er nauðsynlegur hverri stirðri
lund til þess að fríska sig upp á
laugardagseftirmiðdögum.
Það sem fékk mig til þess að
taka penna í hönd og skrifa Vel-
vakanda er, að þessi dagskrá
þeirra félaga fer senn að ljúka, en
um slíkt má ég ekki vita. Ég vil
skora á Útvarpsráð að veita því
mitt umboð til þess að fá þá félaga
Jónatan og Gunnar til þess að sjá
um þennan þátt eða þá annan í
svipuðum dúr áfram í vetur. Lifi
Útvarpsráð!
Beg|i á Barónsstígnum.
Það frisknr upp á marga aA beyra létt lög við vinnuna. Bréfritara fannst
þáttur þeirra Jónatans GarAarssonar og Gunnars Salvarssonar síðastliðinn
laugardag stórgóAur.