Morgunblaðið - 02.09.1982, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. SEPTEMBER 1982
„Nlei, j?cxb erekki l&tt out> kostctntu aetfc-
le'/dd börn til ncxms cvf verkannannslaunum."
Kg hef fréttir að færa þér: Hugs-
aðu þér bara, um daginn þegar ég
var að hreinsa til uppi á háaloftinu,
fann ég fullt af peningum bakvið
reykháfinn.
©
HÖGNI HREKKVISI

„ HÖ<SNl KANM A ÞESSU tÖKIN.1 "
Jólaguðspjallið
I)r. Benjamín HJ. Eiriksson
skrifar:
„Það þarf ekki að lesa Biblí-
una lengi, til þess að sjá að orð
eru þar einkennilega hnitmiðuð.
Þetta á t.d. við um jólatextann,
sem er í 2. kapítula Lúkasar-
guðspjalls.
Engillinn sagði við hirðina:
„Verið óhræddir, því sjá, ég boða
yður mikinn fögnuð, sem veitast
mun öllum lýðnum. Yður er í dag
frelsari fæddur, sem er Kristur
Drottinn í borg Davíðs." Engill-
inn boðar fæðingu barns, sem
yrði frelsari. Það hefði mátt bú-
ast við því, að hann byrjaði á því
að boða fæðingu Messíasar, þ.e.
Krists, hins smurða konungs.
Hlutverk það sem beið þessa
barns var því fyrst og fremst
það, að vera frelsari.
En engillinn heldur áfram:
„Kristur Drottinn í borg
Davíðs." Kristur er grísk þýðing
á hebreska orðinu messías, hinn
smurði. I boðskap engilsins er
barnið ekki hinn mikli konung-
ur, sem Guð hafði lofað þjóðinni,
heldur frelsari og hinn fyrirheitni
konungur. Á þessu tvennu er at-
hyglisverður munur. Guð hafði
sagt gyðingunum, að þeir væru
sérstakur eignarlýður sinn, út-
valið verkfæri sitt. Með þessari
útvöldu þjóð, sem hann kallaði
einkason sinn, ætlaði hann að
stjórna heiminum. Hvernig ætl-
aði hann að koma því í kring?
Setjum sem svo, að gyðingar
hefðu sent menn til keisarans í
Róm, og tilkynnt honum, að Guð
hefði sent þeim konung, sem
myndi stjórna að vilja og ráði
Guðs, og að hér eftir bæri keis-
aranum því að gera að vilja gyð-
inga — gyðingakonungsins.
Þetta væru boð Guðs, þess Guðs,
sem dylur sig, og enga mynd má
af gera, já, væri ósýnilegur. Eg
held að keisarinn hefði bara
hlegið, og ráðherrar hans og
hershöfðingjar með honum.
Fyrst þessi leið væri ekki
gæfuleg, né vel samrýmanleg
varðveizlu leyndardóma Guðs,
myndi Guð þá reynast ráðalaus?
Sannarlega ekki. Það er einmitt
hér sem hið sérstæða konungs-
efni kemur til sögunnar, þetta
konungsefni, er byrjar sem frels-
ari. Frelsarinn átti að kalla þjóð-
irnar til hlýðni við Guð. Það
gerði Jesús líka með boðskap
sínum og friðþægingardauða.
Margir eru kallaðir. Það er
kirkjan. En fáir eru útvaldir.
Kirkjan er söfnuður Messíasar,
konungsins, þeir menn sem
heyrt hafa og hlýtt rödd hans.
Þeir munu með honum erfa rík-
ið, það ríki sem Guð hefir lofað
að stofna handa mönnunum. Það
þarf ekki að skoða ástand heims-
ins í neinni smásjá, til þess að
sjá að mannkynið er í bráðri
hættu, og að tími endaloka þessa
heimsskipulags sé upp runninn,
að Guð sé að taka í taumana, og
það fyrir allra augum.
Jesús fór frá hálfnuðu verki.
Hann sagðist mundi koma aftur
í fyllingu tímans, að „tímum
heiðingjanna" liðnum, en tákn
þeirra væru yfirráð heiðingj-
anna yfir Jerúsalem. Hann kem-
ur til að dæma heiminn og ríkja
sem konungur í Jerúsalem. „Guð
sendi ekki soninn til að dæma
heiminn, heldur að heimurinn
skyldi frelsast fyrir hann.“ (Jóh.
3, 17). Hann myndi ekki dæma
fyrr en hann kæmi aftur. „Enda
dæmir faðirinn engan, heldur
hefir hann falið syninum allan
dóm, svo að allir heiðri soninn,
eins og þeir heiðra föðurinn ...
(Faðirinn) hefir veitt honum
vald til að halda dóm, því að
hann er Mannssonur." (Jóh. 5, 22
og 27).
Óhæfuverk og blygðunarlaus
blaðaskrif æskufólks sýna svart
á hvítu, að boðskap Biblíunnar,
um réttlæti Guðs og dóm, hefir
æskan flest ýmist ekki heyrt,
ýmist ekki trúað.
Hjá Míka er spádómur um
messías, sem venjulega er tengd-
ur jólaguðspjallinu. „Og þú
Betlehem Efrata, þótt þú sért
einna minnst af héraðsborgun-
um í Júda, þá skal þó frá þér
koma sá, er vera skal drottnari í
ísrael, og ætterni hans vera frá
umliðinni öld, frá fortíðar dög-
um. Fyrir því mun Guð yfirgefa
þá, til þess tíma er sú hefir fætt,
er fæða skal, en þá munu leifar
ættbræðra hans hverfa aftur til
ísraelsmanna. Þá mun hann
standa og halda þeim til haga i
krafti Drottins Guðs síns, og
þeir skulu óhultir búa, því að þá
skal hann mikill vera til endi-
marka jarðar." (5, 1—3).
Drottnari í ísrael getur ekki
þýtt neitt annað en konungur.
Spádómurinn getur því ekki átt
við frelsarann Jesúm,J)ví að hann
var ekki konungur í Israel á sín-
um jarðvistardögum. Hann var
að vísu tvívegis tekinn til kon-
ungs, fyrst í musterinu og síðan
við innreiðina í Jerúsalem. En
þetta voru aðeins messíasartákn.
Konungarnir þrír, Sál, Davíð og
Salomon, höfðu allir verið teknir
til konungs tvívegis. Þetta voru
allt fortáknanir þess, að Messías
átti að koma tvisvar. I endur-
komunni má vel segja um hann,
að „ætterni hans“ sé ... „frá for-
tíðar dögum".
Sú kona, sem rætt er um í 2.
versi, getur því ekki verið María
í Betlehem. Það er ekki fyrr en
nú, að liðnum „tímum heiðingj-
anna“, að Guð er að nýju að taka
að sér gyðingana (sem hann líka
kallar eiginkonu sína). Leifar
ættbræðra Jesú hafa sem óðast
verið að hverfa heim til hins
forna lands síns. Og Jerúsalem
er ekki lengur á valdi heiðingj-
anna. Nú hlýtur því „sú, að hafa
fætt, sem fæða skal“. Konan í
spádóminum er því móðir Jesú í
endurfæðingunni, endurkom-
unni. Ættborg Davíðs er nefnd á
nafn, Betlehem Efrata, en það er
ekki sagt að hann fæðist þar, né
í Jerúsalem, borg Davíðs.
Þjóðirnar munu „til endi-
marka jarðar" beygja sig fyrir
vilja Guðs og valdi Jesú. í því
efni er kirkjunni ætlað að gegna
þýðingarmiklu hlutverki.
Vér sjáum því, að það er engin
tilviljun, að engillinn segir við
hirðana fyrst: Frelsari. En þegar
hann talar um Messías, konung-
inn, þá tekur hann fram að
hann, Messías, sé í borg Davíðs.
Ritað að mestu hinn 15. 12. 1981.“
Síðbúnar þakkir til
Alberts Guðmundssonar
fyrir fund um málefni þroskaheftra
Steiney Ketilsdóttir skrifar:
„í lífi okkar allra skiptast á skin
og skúrir, skúrirnar verða stund-
um að hagléli sem erfitt er að
brjótast út úr af eigin rammleik.
En nú virðist vera að rofa til. Á
ég þar við fund um málefni
þroskaheftra á Hótel Sögu sl.
fimmtudag.
Það var dáðadrengurinn Albert
Guðmundsson sem boðaði til þessa
fundar með borgarstjóra og borg-
urum Reykjavíkur. Til umræðu
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðcina,
scm hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til föstudaga, ef þeir
koma þvi ekki við að skrifa.
Meðal efnis, sem vel er þegið,
eru ábcndingar og orðaskipti,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfn, nafnnúmer og heimilisfong
verða að fylgja öllu efni til þátt-
arins, þó að höfundar óski nafn-
leyndar.
voru húsnæðismál þroskaheftra.
Nú virðist því einhver lausn í
sjónmáli á vegum borgarinnar.
Sambýli eða hvíldarheimili eða
hvort tveggja sem við þiggjum
með þökkum.
Að öðrum ólöstuðum finnst mér
Albert Guðmundsson vera sá
maður sem best er treystandi
fyrir þessum hóp, sem aldrei verð-
ur fær um að berjast fyrir sig
sjálfur, en verður að þiggja mol-
ana sem detta af borðum misvit-
urra manna. Hann er sá maður
sem best hefur stutt lítilmagnann
og þá sem halloka hafa farið í líf-
inu, þó hljótt hafi farið.
Einn ræðumanna á umræddum
fundi gat þess að fötluð börn væru
11,25 pro mille af þjóðinni eða 48
börn á ári. Þetta sýnir að engum
er málið óviðkomandi. Það koma
vonandi þeir dagar, að vísindun-
um fleygir það fram að enginn
þurfi að fæðast fatlaður og heil-
brigð börn hlaupi um húsin sem
nú eru setin af þeim fötluðu.
Ég lýk þessum orðum með því
að segja: Hafðu kærar þakkir, Al-
bert.“
„Það var dáðadrengurinn Albert
Guðmundsson sem boðaði til þessa
fundar með borgarstjóra og borgur-
um Reykjavíkur.“