Morgunblaðið - 01.02.1983, Síða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 1. FEBRÚAR 1983
+
Maöurinn minn og faöir okkar,
HARALDUR GÍSLASON,
framkvæmdastjóri,
Sæviöarsundi 96,
er látinn.
Björg Ingólfsdóttir og börn.
+
ÁGÚST KVARAN,
fyrrvorandi leikstjóri,
Brekkugötu 9, Akureyri,
andaöist i Borgarspítalanum sunnudaginn 30. janúar.
Axel Kvaran, Anna Lilja Kvaran,
Hjördfs Briem, Ágúst Kvaran.
+
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
BENEDIKT GUTTORMSSON,
fyrrverandi bankaútibússtjóri,
andaöist sunnudaginn 30. janúar.
Fríöa Austmann,
Guölaug Benediktsdóttir,
Hreinn Benediktsson.
+
SIGURDUR EINARSSON
fró Gvendareyjum,
lést í Landspítalanum mánudaginn 31. janúar.
Börn hins lótna.
+
Faöir minn,
KARL KRISTÓFER STEFÁNSSON,
Haukshólum 2,
andaöist í Landspítalanum 28. janúar.
Fyrir hönd vandamanna,
Halldóra Karlsdóttir.
+
Faðir okkar,
ÁSGEIR BJARNASON,
Víghólastfg 6,
andaöist að morgni 30. janúar.
Börn hins lótna.
+
Konan mín,
GUÐNÝ ELLA SIGURDARDÓTTIR,
yfirkennari,
Hóaleitisbraut 117,
lóst ( Landspítalanum 29. janúar.
Örnólfur Thorlacius.
+
Móðir okkar,
NANNA HALLGRlMSDÓTTIR,
Reynimel 38,
lést í Landakotsspítala 30. janúar 1983.
Edda Filippusdóttir,
Sturlaugur Grótar Fílippusson.
+
Utför eiginkonu minnar, tengdadöttur, móöur, tengdamóöur og
ömmu,
HJORDÍSAR JÓNSDÓTTUR,
Rauöalæk 12,
fer fram frá Fossvogskirkju miövikudaginn 2. febrúar kl. 10.30.
Þeir sem vilja minnast hennar, láti Krabbameinsfólag íslands njóta
þess.
ívar Andersen,
Guömundur Guöjónsson,
Ingibjörg ívarsdóttir, Kjartan Pólsson,
Erla Ivarsdóttir, Haraldur Sigursteinsson,
Guömundur ívarsson, Qrétar fvarsson
og barnabörn.
Kristrún Guðmunds-
dóttir — Minningarorð
Fædd 18. aprfl 1933
Dáin 20. janúar 1983
f dag verður gerð frá Dómkirkj-
unni í Reykjavík útför Kristrúnar
Guðmundsdóttur.
Á kveðjustundu koma margar
myndir upp í huga mínum. Skýr-
ust er myndin af hreinskiptinni
konu, sem gædd ar sérstakri
hjartahlýju. Skapferli hennar
minnti oft á okkar íslenzka veð-
urfar, engin lognmolla. En þegar
sól hennar skein, sem var oftar en
ekki, þá voru geislarnir heitir og
náðu til okkar án þess að úr þeim
drægi. Eins var farið með ástúð
Kristrúnar, hún var hrein og
fölskvalaus.
Á þyngstu sorgarstundu lífs
síns horfðist hún í augu við hið
óafturkallanlega með þeirri ró og
stillingu, sem fáum er gefin.
Þannig háði hún einnig sína
sjúkdómsbaráttu, aldrei heyrðist
æðruorð. Markmið hennar var
ávallt sigur og eftir hvert undan-
hald hófst ný sókn. í þessari bar-
áttu var það ætíð sannfæring
hennar að hvernig sem færi, ætti
hún endurfundi með ástkærum
vinum og vandamönnum. Það er
mín sannfæring, að vel muni
verða tekið á móti henni.
Ég kveð Kristrúnu í dag með
söknuði og þakklæti fyrir margar
góðar stundir.
Eftirlifandi eiginmanni, móð-
urbróður mínum, Engilbert Sig-
urðssyni og börnum þeirra, Þóru,
Guðlaugur Narfason
verkstjóri - Minning
Fæddur 27. júlí 1903
Dáinn 22. desember 1982
Þann 4. janúar sl. var gerð frá
Kapellunni í Fossvogi útför Guð-
laugs Narfasonar, er lést að heim-
ili sínu Baldursgötu 25 hér í borg.
Guðlaugur hafði látið af störf-
um loftlínuverkstjóra hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur fyrir
nokkrum árum, enda þá búinn að
ná starfstíma opinberra starfs-
manna, sem leyfði ekki fullt starf
lengur, þó svo heilsan væri allgóð.
Guðlaugur vann um tíma hluta-
starf hjá Rafveitunni sem vakt-
maður þar til fyrir fáum árum að
hann sagði því starfi lausu. Hafði
hann þá gegnt fullu starfi í 32 ár.
Guðlaugur fæddist 27. júlí 1903
að Hverárkoti í Grímsnesi, sem nú
heita Sólheimar. Foreldrar hans
voru hjónin Narfi Gíslason frá
Vífilsstöðum og Guðríður Þor-
kelsdóttir frá Ormsstöðum í
Grímsnesi. Þeim hjónum varð
fjögurra barna auðið, og var Guð-
laugur yngstur, hin hétu Þorkell,
Gísli, báðir látnir og Ingibjörg,
sem býr hér í Reykjavík.
Guðlaugur varð fyrir þeirri
bitru reynslu, að missa móður
sína, á þriðja aldursári, faðir hans
varð tveimur árum síðar að leysa
upp heimilið og systkinin urðu að
skilja samvistum. Nýr ábúandi tók
við jörðinni og Guðlaugur var lát-
inn vistast hjá nýjum fósturfor-
eldrum, sem reyndust honum vel.
í Hverárkoti, hjá fósturforeldrun-
um, varð Guðlaugur öll sín upp-
vaxtarár, ef frá er talinn sá tími,
sem hann réri í verstöðvum í
Grindavík.
Guðlaugur vandist því fljótlega
við öll bústörf, eins og þá var títt
um börn og unglinga. Á þessum
árum var vinnuharkan oft meiri
en kraftar ieyfðu fyrir litla hand-
leggi, sérstaklega um heyskapar-
tímann þegar allt var unnið í
höndum. Það þýddi því ekki að
sýna letimörk ef menn ætiuðu að
halda virðingu sinni meðal jafn-
aldra og sveitunga.
Guðlaugur hóf störf hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur í ágúst
1941, sem línumaður og síðar
verkstjóri. Hann hafði þá áður
starfað hjá Bæjarsíma Reykjavík-
ur við línustörf í 11 ár, eða frá
1930. Það var því eðlilegt að starf
hans hjá Rafmagnveitunni yrði í
tengslum við línubyggingar og því
sem lýtur að loftlínuvinnu.
Hann sótti námskeið línumanna
fyrir allmörgum árum og veitti
það honum nokkra undirstöðu-
þekkingu í þeim störfum, sem
hann gerði að ævistarfi sínu.
Guðlaugur gifti sig 1931, Sigríði
Sigurjónsdóttur, ættaðri úr sömu
sveit. Þeim varð ekki barna auðið.
Húsfreyjan átti við mikla van-
heilsu að stríða í fjölda ára, og
+
Útför mannsíns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
ÓLAFS ÞÓRDARSONAR,
símafræöings,
verður gerö frá neskirkju í dag, þriöjudaginn 1. febrúar kl. 13.30.
Hildigunnur Halldórsdóttir,
Guöfinna Dóra Ólafsdóttir.Rúnar Einarsson,
Áslaug Björg Ólafsdóttir, Halldór Vilhelmsson,
Hjördís Inga Ólafsdóttir, Jón Kristjónsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir samúö og vinarhug viö andlát sonar okkar,
bróöur og barnabarns,
SIGURÐAR PÉTURSSONAR,
prentara.
Sigríður Sveinsdóttir, Pótur Sigurðsson,
Ásta Pétursdóttir, Skúli Pétursson, Margrét Pétursdóttir,
Ásta Fjeldsted, Birna Hafliöadóttir.
+
Þökkum af alhug öllum sem auösýndu okkur samúö og vinarhug
viö andlát og útför eiginmanns míns og fööur okkar,
KRISTJÁNS ÁSGEIRS ÁSGEIRSSONAR,
húsasmíóameistara,
Miövangi 121.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks taugalækningadeildar
og ööru starfsfólki Landspitalans fyrir frábæra umönnun og hlýhug.
Sigrún Arnbjarnardóttir,
Arna Viktoría Kristjónsdóttir,
Ásgeir isak Kristjónsson.
Guðmundi Má, Sigurði Hauki og
Gunnari Val votta ég mína inni-
legustu samúð með von um, að
æðruleysi og viljastyrkur Krist-
rúnar verði þeim leiðarljós.
Kristín Sigurðardóttir
hygg ég að aðeins örfáir vinnufé-
lagar hafi um það vitað. Hann
flíkaði því lítt, en bar slíkt mót-
læti með sinni óvenjulegri ró og
æðruleysi og gekk til sinna starfa
af þeim dugnaði og samviskusemi,
sem honum var í blóð borin.
Guðlaugur var eftirsóttur línu-
maður. Hann naut trausts sinna
yfirmanna og var góður félagi
starfsmanna. Þegar línubygging
Skeiðfossvirkjunar var gerð á ár-
inu 1944 var mikill skortur á þjálf-
uðum línumönnum, ef takast ætti
að ljúka línulögn áður en veður
lokaði fjöllum með fannfergi og
veðraham. Guðlaugur var þá feng-
inn til að vinna að þessu verkefni
með dönskum linumönnum. Línan
er sem kunnugt er lögð yfir Siglu-
fjarðarskarð í yfir 600 metra hæð.
Þar sem lengst er á milli turna var
lengi vel lengsta spenn víra hér á
iandi. Kunnugan mann hef ég
fyrir því að línan sé vel byggð,
þrátt fyrir það að óveður hafi
valdið þar tjóni á árinu 1946—’47,
þá hafi línan staðið sig vel, þegar
tekið er tillit til aðstæðna og
þeirra tíma sem línan er byggð.
Þegar ég hitti Guðlaug síðast
var það nokkuð fyrir andlát hans.
Barst þá tal okkar að vinnubrögð-
um fyrr á árum og þá aðallega
skaðaveðrum, sem urðu á árunum
1949—’52. En Guðlaugur taldi
þessi veður sér seint úr minni líða.
Á þessum árum var flest í mótun
hjá okkur, og loftlínustarfsmenn
urðu oft að þola mikla vosbúð í
sínu starfi því oft lögðu þeir nótt
við dag í að endurreisa brotna
staura og slitnar línur. Tækja-
kostur var lítill, til dæmis voru
ekki til gröfur til að létta mönnum
störfin eins og við þekkjum í dag.
Guðlaugur var manna skemmti-
legastur, enda minnugur vel og
glöggur á eðli málanna og krydd-
aði gjarnan mál sitt og frásagnir
með spaugi.
Guðlaugur var einfari seinni ár-
in. Konan var látin og margir vina
og eldri vinnufélaga höfðu kvatt.
Hann var því nokkuð farinn að
þynnast vinahópurinn, því hygg ég
að honum hafi ekkert verið að
vanbúnaði að leggja upp í ferðina,
sem enginn okkar kemst hjá að
fara.
Ég kveð þennan gamla vin minn
með þökk og virðingu. Við sam-
starfsmenn hans hjá Rafmagns-
veitu Reykjavíkur þökkum sam-
fylgdina á liðnum árum og vottum
aldraðri systur, vinum og frænd-
fólki samúð.
Guðm. Egilsson