Morgunblaðið - 31.05.1983, Blaðsíða 36

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 1983
„Hok.Kr\r s&mst&yfsme.nr'- Kn'mir
aetla cÁ koma tiL m'io i kv/öloi
OO) hjalpcí mérw5 p\/o upp-"
Virðing þín fyrir mér og mínu
starfi hér á heimilinu fari stöðugt
hnignandi!
Ekki bara
á sjómanna-
daginn
Sjómann.skona, -móðir og -systir
skrifar:
„Komdu sæll, Velvakandi.
Tvennt er það, sem mér liggur á
hjarta. Annað er áhugaleysi fjöl-
miðla á Stýrimannaskóla fslands.
Ár eftir ár eru útskrifaðir vel
menntaðir sjómenn úr þessum skóla,
en þess er yfirleitt hvergi getið í fjöl-
miðlum. Þessir nemendur fá að vísu
ekki húfuna sína bara með prófum
og góðum námsárangri, nei, þeir
verða að vinna fyrir henni hörðum
höndum og vinna sig upp stig af
stigi.
Það hefur sýnt sig, ekki síst nú,
þegar allt er á heljarþröm, að við
getum ekki lifað án sjósóknar og
þess sem þar færst. Því á að sýna
þeim virðingu, sem reyna að afla sér
menntunar í þessum skóla sem öðr-
um, og að sjálfsögðu öllum sjómönn-
um — ekki bara á sjómann^daginn.
Ég vona að næsta ár sjáist ekki
bara getið um útskrift stúdenta,
heldur einnig nemenda úr Stýri-
mannaskóla Islands. Ég óska ykkur
öllum til hamingju, ungu sjómenn.
Hitt er í sambandi við pöntunar-
fargan á nýjum bókum f bókasöfn-
um. Það er hneyksli, að maður skuli
þurfa að panta bók, sem kom út fyrir
jólin í fyrra, 1982. Það sjást ekki nýj-
ar bækur í bókabílnum og ef maður
biður um nýja bók, er rekinn framan
í mann bunki af pöntunarmiðum.
Látið borga hærra ársgjald í söfn-
in, en leggið niður þetta pöntunar-
fargan ykkar. Allar bækur í hillurn-
ar og svo er bara frjálst val. Það má
stytta útlánstímann á bókum og 100
kr. ársgjald er hlægilegt.
Þökk fyrir birtinguna."
m
„Það hefur sýnt sig, ekki síst nú, þegar allt er á heijarþröm, að við getum
ekki verið án sjósóknar og þess sem þar fæst. Því á að sýna þeim virðingu,
sem reyna að afla sér menntunar í þessum skóla (Stýrimannaskóla íslands),
og að sjálfsögðu öllum sjómönnum — ekki bara á sjómannadaginn.
„Critique**:
Pistill um óperur
og fleira á íslandi
HÖGNI HREKKVlSI
J,EKKI 5MVKJA TÓNFlSKl (JNPIR 5/E-TlE? '"
„Velvakandi.
Reykjavíkurhópurinn er hópur
nokkurra „áhugamanna um söng
og óperur", eins og segir í fyrstu
grein laga félagsins. Við, félagar í
þeim hópi, höfum einsett okkur að
lofa það sem vel er gert, en lasta
það sem miður fer. Þannig ættu
tónlistargagnrýnendur fjölmiðla
að starfa svo alþýða viti hverju
eiga megi von á, er hún sækir þá
tónleika eða sýningar sem um er
rætt og þeir, sem gagnrýndir eru,
viti hvað sé ágætt og hvað ekki.
Við teljum að svo sé ekki unnið í
dag.
Enn sem komið er höfum við
ekki mikla reynslu á því sviði sem
óperusviðið er, en teljum okkur
smekkmenn á söng og viljum veg
íslenskrar óperu sem mestan og
bestan. Til þess að svo geti orðið,
verða forráðamenn hinna ýmsu
uppsetninga að fá heiðarlega
gagnrýni af fyrrgreindum ástæð-
um.
Fyrst vilium við minnast á upp-
setningu Islensku óperunnar á
Töfraflautu Mozarts. Hún var
frumsýnd 28. nóvember 1982. í
hvívetna var hún til hinnar mestu
prýði fyrir nemendur og kennara
Söngskólans í Reykjavík. Sviðs-
mynd var þó slæm og minnti helst
á sturtubaðsklefa með doppóttu
sturtutjaldi en „disco“-flauta
Garðars Cortes gerði þessa sýn-
ingu nútímalegri en ella.
Umdeild hljómleikauppfærsla
Sinfóníuhljómsveitar íslands á
óperunni Tosca eftir Puccini er
næst á dagskrá. Hún var í
fjölmiðlum helst umfjölluð vegna
þess að láðist að taka fram hverjir
hefðu tekið þátt í uppsetningunni í
Þjóðleikhúsinu árið 1957 og
frammistöðu þeirra þá. Okkur fé-
lögunum þótti sýningin í Háskóla-
bíói ágæt og sumt í henni frábært.
Hún er tvímælalaust hápunktur í
óperuflutningi hér á landi í vetur.
Sinfóníuhljómsveitin hefði þó bet-
ur fengið til liðs við sig kór fs-
lensku óperunnar en Söngsveitina
Fílharmóníu.
Mikadóævintýri íslensku óper-
unnar. Vafalaust hafa forráða-
menn hennar haft ástæður fyrir
sýningum á þessari bresku þjóð-
félagsádeilu Gilberts & Sullivans
frá seinni hluta 19. aldar. Okkur
eru þær algerlega óskiljanlegar
þar sem enn hefur ekki verið sett
upp nein ítölsk ópera í hinu nýja
óperuhúsi. Öpera er jú fyrst og
síðast ítölsk ópera.
Nú, í Mikadóinum er nokkuð
skemmtilegt leiksvið og búningar
sem er óneitanlega framför frá
fyrri sýningum óperunnar. Ekki
viljum við minnast á söng ein-
stakra manna í verkinu (enda telj-
um við það verk gagnrýnenda) en
margt hefði mátt betur fara.
Vonandi endar þetta ævintýri
samt vel eins og öll önnur ævin-
týri og verður stjórn íslensku
óperunnar víti til varnaðar.
Þjóðleikhúsið fær líka bita af
þessari „krítík-köku“ okkar í
Reykjavíkurhópnum. Djarft fram-
tak Atla Heimis ber að lofa og
óskar Reykjavíkurhópurinn hon-
um nú opinberlega hjartanlega til
hamingju með óperuna Silki-
trommuna. Hún var hópnum mik-
ið ánægjuefni, en eins og ávallt,
slapp hún ekki alveg við neikvætt
umtal. Sýningin í heild sinni var
ekki hnökralaus en var samt sem
áður einn stórkostlegasti viðburð-
urinn í íslensku tónlistarlífi frá
upphafi.
k En í Þjóðleikhúsinu hefur ver-
ið sett upp önnur ópera í vetur.
Það er meistaraverk Mascagnis,
Cavalleria Rusticana. Hún var