Morgunblaðið - 31.05.1983, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 1983
45
VELVAKA^DI
SVARAR í SÍMA
10100 KL. 10—12
FRÁ MÁNUDEGI
TIL FÖSTUDAGS
Þessir hringdu . . .
Gerum ekki nóg af
því að halda þess-
um vargi í skefjum
8759-4475 hringdi og hafði eft-
irfarandi að segja:
— Mig langar til að koma
smáathugasemd á framfæri.
Svoleiðis er, að ég á heima rétt
fyrir utan borgina og hef tekið
eftir því, að undanfarið virðist
hafa orðið óhugnanleg fjölgun á
veiðibjöllu. Ég hef áhyggjur af
því, að litlu mófuglarnir okkar,
lóan þar með talin, komi varla
upp ungum í sumar. Maður sér
veiðibjölluna fljúga í hópum yfir
hreiðrunum hérna í móunum.
Hún vakir bara yfir því að lóan
sé búin að unga út og síðan er
ekki að spyrja að leikslokum. Við
gerum alls ekki nógu mikið til að
halda þessum vargi í skefjum.
Þar ættu fuglaverndunarsjón-
armið að hvetja okkur til dáða.
Eða viljum við láta útrýma
lóunni og öllum mófuglunum
okkar?
Bagalegt aö
missa bækurnar
Hafdís Árnadóttir hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Svo er mál með vexti, að fyrir
nokkrum vikum gleymdi ég
svartri tösku niðri í Þjóðleik-
húskjallara. Þrátt fyrir auglýs-
ingar og eftirgrennslan hefur
finnandi ekki gefið sig fram. Það
er ekki taskan sem mér sárnar
að hafa misst, heldur vissir hlut-
ir, sem í henni voru og skiptir
mig svo miklu máli að fá. Þar er
fyrst að telja litla „adressubók"
með upplýsingum, sem ég á afar
erfitt með að ná í. Þá var þar
einnig dagbók, sem hafði m.a. að
geyma skráningu aukavinnu-
stunda. Þá bók væri mjög slæmt
að fá ekki aftur. Þar að auki
voru í töskunni tvær bækur,
kennslubækur um dans, önnur
dönsk og hin bandarísk, bréf og
fleira smálegt.
Viti einhver hvar taskan er
niður komin, eða hvað af inni-
haldi hennar hefur orðið, bið ég
hann vinsamlegast að hringja í
síma 84724.
Ekki auglýst hverj-
ir séu fararstjórar
Jóhanna hringdi og hafði eftir-
farandi að segja:
— Mér finnst það afskaplega
mikil afturför hjá Ferðafélagi
íslands að þar skuli vera hætt að
auglýsa hverjir séu fararstjórar
í hinum ýmsu ferðum. Við hjón-
in erum orðin fullorðin og höfum
ferðast mikið með Ferðafélaginu
í gegnum árin. Þegar maður er
kominn á þennan aldur vill mað-
ur gjarnan velja ferðirnar m.a.
með tilliti til þess hverjir eru
fararstjórar í hverju tilviki. Þeg-
ar þetta er ekki auglýst eins og
var, kostar það símhringingar
upp á Öldugötu, en það er bæði,
að erfitt er að ná sambandi við
skrifstofuna, því að þar er svo
oft á tali, og eins hitt, að við
gamlingjarnir höfum orðið að
draga úr símanotkun eins og við
höfum framast getað. Þar að
auki hittir maður svo stundum á
að það er símsvari sem ansar og
á því er ekkert að græða, bara
peningaeyðsla. Ég hef heyrt það
á mörgum ferðafélögum okkar
hjónanna, að þeir eru óhressir
með þetta fyrirkomulag, og ég
vona, að félagið treysti sér til að
veita okkur viðskiptamönnunum
þessa þjónustu á nýjan leik.
frumsýnd 6. þessa mánaðar og
hafði verið tilhlökkunarefni í all-
an vetur. Heyrst hefur að engin
óperuuppfærsla Þjóðleikhússins
hafi verið jafn vel og lengi æfð
sem þessi. En hver er útkoman?
Hingað til lands var fengin rúm-
enskur tenórsöngvari til að syngja
eitt aðalhlutverkið. Ráðning er-
lends söngvara á, að okkar mati,
rétt á sér ef ekki er til sá íslenskur
söngvari sem ræður við hlutverkið
og getur skilað því þannig að
áheyrilegt sé. Auðvitað verður þá
gestasöngvarinn að vera hlutverki
sínu vaxinn, en hér var greinilega
misbrestur á. Enda er hann hætt-
ur og farinn nú, blessaður, og ann-
ar kominn í staðinn. Hann heitir
Maurice Stern og er bandarískur.
Hann er allsæmilegur söngvari og
gaman að sjá hann og heyra á
sviði.
Um leikmynd og leikstjórn Cav-
alleríu erum við sammála skrifum
Jóns Ásgeirssonar í þessu sama
blaði, en leist hins vegar ekki alls
kostar á sönginn hjá flestum.
Vissulega var ýmislegt vel gert. Er
okkur þá efst í huga frammistaða
Sigríðar Ellu, maestro Jacquillat
og, eins og fyrr segir, bandaríska
tenórsins. Nú bíðum við spenntir
eftir að heyra í íslendingnum sem
fær að spreyta sig á þessu vanda-
sama tenórhlutverki, Turiddu.
Einnig var ágætt að stjórn
Þjóðleikhússins skyldi ekki
gleyma að minnast á þá söngvara
sem þátt tóku í fyrri uppsetningu
þess húss á hinu sama verki.
Á fundi félags vors var stofnun
íslensku hljómsveitarinnar vel
fagnað, þó ekki væri gefin út
opinber yfirlýsing um málið þá.
Hinsvegar er þjóðernishrokinn
sem einkennt hefur ráðningu
hljóðfæraleikara þessarar
hljómsveitar sem og margra ann-
arra tónstofnana (þetta á einnig
við um söngvara) okkur mikið
áhyggjuefni. Er stefnan sú að
framvísa þurfi vegabréfi til að fá
leyfi til að sinna sínum listum?
Jafnvel erlendum mönnum sem
hér eru búsettir er neitað um starf
— einfaldlega vegna þess að þeir
eru útlendingar. Tónlistin er al-
þjóðleg! Við gleðjumst, sum, yfir
velgengni okkar manna erlendis.
Manna á borð við Jón Nordal,
Kristin Sigmundsson, Kristján Jó-
hannsson og nú síðast Atla Heimi
og Helga Tómasson. Þá skulum
við líka minnast þeirra „erlendra"
manna sem unnið hafa brautryðj-
endastarf í íslensku tónlistarlífi.
Nokkur nöfn má nefna, eins og til
dæmis Victor Urbancic, Fritz
Weisshappel, Róbert A. Ottósson,
Carl Billich, Vwladimir Ashken-
azy, Pál P. Pálsson, Sigurð Demetz
Franzson, Sieglinde Kahman, en
þeir eru ótal fleiri.
Síðasta molann af þessari eitr-
uðu köku eignum við tónlistar-
gagnrýnendum blaðanna, en að-
eins var minnst á þá stétt í upp-
hafi bréfs þessa. Svo virðist sem
þessir menn þori ekki að taka á
hlutunum. Meðal þeirra er að
finna okkar bestu tónskáld og
gagnmenntuðustu tónlistarmenn,
svo ekki geta þeir skotið sér á bak
við vegg kunnáttuleysis. Hér eftir
viljum við heiðarlega gagnrýni
sem ekki fjallar um hvað menn
hafa einu sinni, gætu kannski eða
hefðu getað gert, heldur hvað þeir
gerðu á þessum stað og þessum
tíma.
Þessi orð eru hvorki rituð til að
reita menn til reiði né strá salti í
hörundsár þess háttar sárra
manna. Þau eru einfaldlega skrif-
uð af þeirri ástæðu að við sættum
okkur ekki lengur við hálfkák.
Söngáhugi almennings hefur tekið
fjörkipp og því mikið um að vera í
söngmenntadeildum út um allt
land. Því hljótum við að krefjast
þess að gæði tónflutnings, og þá
tölum við sérstaklega um óperur
og önnur söngverk, batni í sam-
ræmi við það.
Við vonum að kökumolar þessir
standi ekki í þessum stórhuga
mönnum sem eru að hefja islenska
óperu til vegs og virðingar, heldur
veki þá aðeins til umhugsunar.
Betur má ef duga skal.
Með vinsemd og óskum um góða
framtíð í íslenskum söngefnum.
P.s.: Við sendum þessa mynd með
svona til gamans."
GÆTUM TUNGUNNAR
Rétt er að segja: Ég þori það, þú þorir það, hann eða
hún þorir það, þeir, þær eða þau þora það.
Sími 44566
RAFLAGNIR
sparar fyrir þig
Límtré fyrirliggjandi úr f'uru, eik og brenni.
Tilvalið efni fyrir þig til að smíða úr sjálfúm þér til ánægju -
og svo sparar þú stórfé um leið!
Hringdu í síma 25150 og við veituni