Morgunblaðið - 19.06.1983, Blaðsíða 40

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 19. JÚNÍ 1983
Fjórir bekkjarfélagar í barnaskóla ljúka
stúdentsprófi með frábærum námsárangri:
„Skemmtilegur og
samstilltur hópur“
— segir kennari þeirra, Dagný G. Albertsson
ÞAÐ HLÝTUR að teljast óvenjulegt að fjórir nemendur eins kennara í
barnaskóla, skili svo framúrskarandi námsárangri á stúdentsprófi að
tveir þeirra verði efstir í sínum skólum og tveir verði næst efstir. Það er
engu að síður raunin með bekk úr Melaskólanum, sem Dagný G.
Albertsson, kennari, kenndi á sínum tíma öll barnaskólaárin.
Gylfi Zoéga, Margrét Kristín
Sigurðardóttir, Guðbjörg Jóns-
dóttir og Ingólfur Johannessen
eiga það öll sameiginlegt að
hafa verið saman í bekk hjá
henni í Melaskólanum. Þau eiga
það líka öll sameiginlegt að
hafa lokið stúdentsprófi í vor
með framúrskarandi náms-
árangri. Gylfi Zoega varð efstur
á stúdentsprófi í Menntaskólan-
um í Reykjavík, hlaut einkunn-
ina 9,68, sem jafnframt er
hæsta einkunn, sem tekin hefur
verið við þann skóla frá upp-
hafi. Margrét Kristín Sigurðar-
dóttir, dúxaði í Fjölbrauta-
skólanum í Breiðholti, lauk 152
einingum og hlaut 426 stig,
Guðbjörg Jónsdóttir varð semi-
dúx í Verslunarskólanum í
Reykjavík, hlaut einkunnina
9,21, og Ingólfur Johannessen
varð semidúx í Menntaskólan-
um í Reykjavík, fékk einkunn-
ina 9,56. í tilefni af þessum ár-
angri nemenda hennar hafði
Morgunblaðið tal af Dagnýju.
„Ég var með þennan bekk frá
7 ára aldri til 12 ára aldurs og
hann var að mestu óbreyttur
allan þann tíma,“ sagði Dagný.
„12 ára bekkurinn er elsti bekk-
urinn sem við kennum í Mela-
skólanum og ég skilaði þeim af
mér þá, en þau voru hjá mér öll
barnaskólaárin. Eftir að þau
fóru úr Melaskólanum fóru þau
fyrst í Hagaskólann, en dreifð-
ust svo í ýmsa skóla.
Þetta voru duglegir nemend-
ur með góða námshæfileika. Á
þeim tíma voru ekki blandaðir
bekkir, eins og nú er venjan og
þeir sem voru duglegir fengu að
njóta sín og höfðu betri mögu-
leika til að standa sig vel, meðal
annars vegna þeirrar hvatn-
ingar, sem þau fengu af sam-
keppni við aðra nemendur. Um-
hverfið hélt ekki aftur af þeim,
Dagný G. Albertsson kennari.
MorpinbUiM/KÖE.
eins og hætta er á að stundum
verði í blönduðum bekkjum. Ef
þú ert með jafnan bekk, nýtast
námshæfileikar oft betur. Þá er
auðveldara að kenna hóp-
kennslu og það er auðveldara
fyrir börnin að vinna sjálfstætt.
Þetta var ákaflega skemmti-
legur og samstilltur hópur og
okkur kom mjög vel saman. Ef
ég man rétt, þá varð Guðbjörg
efst, árið sem þau luku barna-
prófi. Þetta var ánægjulegur
tími, en auðvitað man maður
alltaf ljósu hliðarnar, fremur en
þær dökku, ef þær hafa ein-
hverjar verið.
Það er skemmtilegt fyrir
kennara að sjá, að fyrrverandi
nemendum hans vegni vel. Til
þess er ekki nóg að hafa góðar
gáfur, því það getur brugðið til
beggja vona þrátt fyrir það. Það
er ýmislegt annað sem þar kem-
ur til. Að sama skapi er það
sorglegt fyrir kennara, að sjá til
dæmis fyrrverandi nemanda
sinn á glapstigum. Það er alltaf
ánægjulegt að hitta gamla nem-
endur sína, sem maður hefur
ekki séð árum saman, nema
staðar og spjalla við þá. Það er
eins og maður eigi alltaf örlítið
í þeim. Þótt þetta sé orðinn
mikill fjöldi, þá kannast maður
yfirleitt við svipinn, en kemur
þeim ekki alltaf fyrir sig. Dæmi
um það er kona sem kom á for-
eldrafund til mín. Ég kannaðist
við hana, en kom henni ekki
fyrir mig. Þegar hún var að fara
segir hún: „Mikið er nú gaman
að koma í gömlu stofuna sína
aftur," og þá áttaði ég mig á því
að þetta var einn fyrrverandi
nemenda minna.
Einn af gömlu bekkjunum
mínum kom saman í fyrra.
Þetta er fólk sem er komið á
fertugsaldur og mörg þeirra
höfðu fylgst að gegnum
menntaskóla. Það var skemmti-
leg tilfinnig að sjá þau aftur
eftir þennan tíma, líkt og að
hitta gamla vini eða ættingja.
Ég fann það greinilega að tím-
inn stendur ekki kyrr.
Ég er nú búin að kenna í
Hundagjöldin í Kópavogi
Vér ofsóttir — Ijósmynd af málverki Baltasars.
eftir Björn Sigurðsson
Ætla má eftir lestur á opinberu
erindi, en því snjóaði inn um hurð-
arrifuna mína á dögunum, að
okkar góða bæjarstjórn sé haldin
röngu mati á fjárhagsgetu íbú-
anna eða gleymi því að ráðstöfun-
artekjur heimila eru ósköp mis-
jafnar.
Lesing þessi er sérprentun úr
Stj.tíð. B 14 nr. 172/1983. 1. gr. er
bann við hundahaldi. 2. gr. í fjór-
um bókstafsliðum aftur frávikin.
Lögbýlisfólk fær heimildina, lög-
reglustjóri, hjálparsveitir og
blindir sér til leiðsagnar. í lokin er
heimild til undanþágunnar ef
fyrir liggur vottorð frá heilsu-
gæslulækni og félagsráðgjafa.
Forsendur vottorða eiga að vera
heilsufarsástæður og félagslegar.
Hvað sem skoðunum fólki um
hundahald líður er það hið árlega
gjald er mismunar þegnunum í
Kópavogi og það svo gróflega að
nærri liggur fjárkúgun.
Innan fárra daga frá birtingu
gjörningsins eiga hundaeigendur
að mæta með dýrin — „og greiða á
staðnum öll gjöld vegna hunds-
ins“. Að þessu sinni er árgjaldið
kr. 3.500. Við bætast tryggingar-
gjöld kr. 422, skráning 300, plata
með heimildum um eiganda og
hreinsun hundsins. Þetta gerir
samanlagt og sleppum þá plötu og
hreinsun kr. 3.922.
Hérna liggur hundurinn graf-
inn. Gjaldið svarar til fyrri hluta
fasteignagjalda af rúmgóðri íbúð
og svo er ekki úr vegi að miða við
vikukaup verkamanns á samdrátt-
artímum.
Boðað er að skuldugur hundur
verði skoðaður sem rétttækur og
réttdræpur enda muni starfs-
kraftur á þönum og fylgist hann
með heimilishögum fólks í þessu
efni.
Einhver árátta virðist vera hjá
mörgum að amast við skepnum í
annarra umsjá ef þeir iðka ekki
slíkt sjálfir eða hafa af ama. Það
geta orðið þung spor að senda
hundinn sinn til aflífunar vegna
eigin peningaleysis eða jafnvel fá-
tæktar. Og því er þessi gjörningur
þeirra, sem kosnir eru af fólkinu
og fyrir fólkið endurtekning á
niðurlagi gamalla dóma „ ... Og
komi húð fyrir þá gjald þrýtur".
Vondir hlutir eru í mótsögn við
sjálfa sig. Þessir félagslegu og
læknisfræðilegu þættir gefa til
kynna að fyrir hendi þurfi að vera
einsemd manneskju, innhverf og
lokuð sál og til greina kemur að
bóka skort á getu til þess að um-
gangast annað fólk með venju-
legum hætti.
Verða gild hér í bæ ummæli
Friðriks mikla „ ... þ v í betur
sem ég kynnist mönnum því
vænna þykir mér um hundinn
minn ... “ ?
Nú stendur þannig á fyrir hund- •
inum að hann á aðeins eitt eðlilegt
umhverfi og það er að vera í umsjá
húsbónda síns. Húsbóndalaus
hundur er ekki einasta vansælt
dýr, hann gerir annað tveggja að
finna sér nýjan eða veslast upp.
„Sá er nú meir en trúr og trygg-
ur ... “
Ákvæðið um hálfsmánaðar inni-
lokun á undan eyðingu tekur á
dýrið og fólkið á bænum hans. Ef
til vill á það í stauti með húsnæð-
islánið.
Að vera strákurinn í lestarferð
er runnið frá því að bóndinn og
leiðangursstjórinn skammaði
vinnumanninn eða barði, hann
aftur léttadrenginn og strákurinn
svo hundinn ef til náðist.
Drottnun, stjórnun og aga er
auðveldast að koma fram við þá er
„Hérna liggur hundurinn
grafinn. Gjaldið svarar til
fyrri hluta fasteignagjalda
af rúmgóöri íbúð og svo er
ekki úr vegi, að miða við
vikukaup verkamanns á
samdráttartímum. Boðað
er að skuldugur hundur
verði skoðaður sem rétt-
tækur og réttdræpur...“
minnst mega sín. Hundar eru
minnihlutahópur og gjalda
tryggðar sinnar en njóta ekki. Til-
skipunin færir eigendur þeirra til
sama hlutskiptis.
Bæjarstjórnin í Kópavogi gerir
með erindi sínu og samþykkt um
hundahald í bænum aðför að fólki.
Hún bannar fyrst, gefur síðan
undanþágur til þeirra er greiðslu-
getu hafa og boðar harðar aðgerð-
ir ef gjald þrýtur.
Svo langt ganga þessi ósköp að
hvatt er til uppljóstrana og einn á
að kæra annan. Er granni þinn á
línu stjórnarinnar? Telur þú hann
vera af gyðinglegum uppruna? Þú
mátt hefna gamalla væringa og
við munum bjóða starfsmanni
okkar að framfylgja þessum hlut-
um.
Þetta er fengið að láni úr
myrkri sögunnar og rangsnúinna
mannlegra samskipta en á það
minnst því stjórnendur þurfa að
varast vítin en ana ekki út í þau.
Kannski af fljótfærni frekar en
slæmum hvötum.
Góðum lesara er bent á sönnun
slæmrar samvizku. Lögreglusam-
þykktir eru í höndum lögreglu-
stjóra og liðs hans. Sama gildir
um ákvarðanir eins og hundalögin
nýju.
Það afleitur er málstaðurinn að
framkvæmdina á að setja í hendur
aðila er ráðinn verður sérstaklega.
Óvinsælar aðgerðir og ranglát
reglugerð lendir á eins manns baki
en ekki stétt er hefnir það að leið-
arljósi að leiðbeina fólki og greiða
götu þess ef við á.
Höfum það hugfast að ranglæt-
ið kemur frá þeim, sem ranglæt-
inu veldur. Framkvæmdaaðilinn
er strákurinn, hinir eru lestar-
stjórarnir.
Deilt getum við um ýmsa hluti,
t.d. hundahald í þéttbýli. Kaup-
staðurinn okkar er stór á lands-
vísu en ákaflega ungur. Við erum
að stofni til innflytjendur og
frumbyggjar. Sveitin og óbyggð
svæði eru í næsta nágrenni. Bless-
unarlega búum við í hávaðalitlu
umhverfi og stöndum miklu nær
sveitinni en hörðum reglum stór-
borgar.
Aðför að ánægju annarra snert-
ir okkur öll og því ber að mót-
mæla. Þaö má aldrei taka gleðina
af fólki þó svo að það þrjóti gjald
til greiðslu á staðnum. Fyrirvar-
inn er nær enginn og virðist það
gert af ráðnum hug þvf þá kemur
efnahagurinn betur í ljós.
Þannig vill til að undirr. hefir
aldrei komizt í tölu hundaeigenda
og því dálítið hæpinn sem hunda-
maður. Hins vegar vasast hann
með skepnur sem eru miklu stærri
ög þyngri. Kostnaður í heyfóðrun
var á sl. vetri um kr. 2.000 á hest.
Það er því hægt að fóðra tvö hross
fyrir skattgjöld af einum hundi.
Lausaganga búpenings er eðli-
lega bönnuð hér í bæ. Mál af þessu
tagi eru yfirleitt leyst með sam-
hjálp og lipurð. Hestaeigendur
kosta miklu til í tíma og peningum
svo þeir geti viðhaldið þessari
lífsfyllingu. Hestamennska er iðk-
uð af öllum aldurshópum. Þeir eru
hvorki minnihluta- eða forrétt-
indahópur.
í samskiptum við skepnur sækj-
um við sálubót og athvarf. Verum
minnug þess að aðstæður fólks eru
það misjafnar að meðal hunda-
fólks eru þeir sem engan kost eiga
á eignarhaldi á kostnaðarsamari
skepnum en hundi sem gefinn var
hvolpur.
Bæjarstjórnina okkar hefir
hent slys. Þessi tilskipun er aðför
að þeim sem óviðbúnir eru skatt-
lagningu ofan á aðra skatta og
þola hana ekki. Þetta er að banna
stráknum að sparka í þennan
hund heldur hinn frá Norðurkots-
hjáleigupartinu.
Leiðangursstjórarnir í Kópa-
vogi hafa tapað áttum en vonandi
er þetta tímabundið og rjátlast af
þeim.
Góðurnar mínar, gerið ekki
hundaeigendur að forréttindafólki
í krafti peningagetu. Það sam-
ræmist tæplega umbeðnum vott-
orðum í D-liðnum.
Kópavogi, 14. júní 1983,
með vinsemd og virðingu,
Björn Sigurðsson.
Björn Signr&sson er rarðstjóri bji
lögreglunni í Reykjavík.
Snarfari, félag sportbátaeigenda, er með sýningu á bátum og innlendri
bátasmíði í Elliðavogi í dag frá kl. 10.—22. Er þar allt nýjasta i bátum
og útbúnaði þeirra til sýnis. MorpnbuaM/ ói. k. m.