Morgunblaðið - 26.06.1983, Blaðsíða 38

38
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 26. JÚNÍ 1983
Maðurinn minn,
VILMUNDUR GYLFASON,
alþingismaður,
veröur jarösunginn frá Dómkirkjunni þriöjudaginn 28. júni
kl. 15.00.
Valgaröur Bjarnadóttir.
t
Hjartkær eiginkona mín og móöir okkar,
ELÍSA ÓLÖF GUÐMUNDSDÓTTIR,
sem andaöist 19. júní veröur jarösungin frá Langholtskirkju mánu-
daginn 27. júni kl. 3.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuö, en þeim sem vildu minn-
ast hennar er vinsamlegast bent á vistheimiliö Skálatún.
Fyrir hönd ættingja,
Sigurjón Úlfarsson.
t
Unnusti minn, faöir, sonur okkar, bróöir og tengdasonur,
HAUKURÓLASON,
Akurgerði 4, Reykjavík,
sem lést í brunanum um borð i Gunnjóni GK þ. 20. júní sl., veröur
jarðsuriginn frá Bústaðakirkju þriöjudaginn 28. júní kl. 3 e.h.
Ingveldur Gísladóttir,
Jónína Björnsdóttir,
Sigrún Óladóttir,
Hulda Ragnarsdóttir,
ívar Hauksaon,
Óli Þorsteinsson,
Þórður Rafn Guðjónason,
Gísli Guðmundsson.
t
Útför systur, fóstursystur og frænku okkar,
JAKOBÍNU PÁLMADÓTTUR,
handavinnukennara,
Háaleitisbraut 43, Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskaþellu þriöjudaginn 28. júní nk. og hefst
kl. 10.30.
Guörún Pálmadóttir,
Lílja Jónsdóttir,
Baldur Hólmgeirsson.
t
Eiginmaður, faöir og afi okkar,
KRISTJÁN HANS JÓNSSON
frá Kambi í Reykhólasveit,
Hagamel 31, Reykjavík,
veröur jarösunginn frá Fossvogskaþellu miövikudaginn 29. júní nk.
kl. 10.30.
Unnur Siguröardóttir,
Sigurður Viggó Kristjánsson,
Kristján Sigurösson.
Systir okkar,
ANNA J. BLÖNDAL
frá Sigtufirði,
Laugarnesvegi 80, Rvk.,
veröur jarösungin mánudaginn 27. júní kl. 15.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Bryndís J. Blöndal.
t
Þökkum auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og bálför systur
okkar,
ÞORBJARGAR BENEDIKTSDÓTTUR,
kennara,
Barónsstíg 61.
Sigríður Benediktsdóttir,
Þórunn Benediktsdóttir.
t
Hjartans þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og
jarðarför eiginmanns míns, fööur og tengdafööur,
GESTS SIGURJÓNSSONAR.
Guö blessi ykkur öll.
Jóhanna Anna Einarsdóttir,
Erna Jóna Gestsdóttir, Heiöar Jónsson.
Minning:
Anna L. Blöndal
frá Siglufirði
Systkinin Sigríður og Jósep L.
Blöndal settu svip á Siglufjörð um
áratugaskeið á fyrri hluta aldar-
innar. Þau voru börn Lárusar
sýslumanns Blöndal á Kornsá í
Vatnsdal. Hún var kona séra
Bjarna Þorsteinssonar, sóknar-
prests og tónskálds, sem fór fyrir
Siglfirðingum bæði í andlegum og
veraldlegum efnum, um langan
aldur. Hún efldi tónlistarlíf á
staðnum, bæði innan kirkju og
utan. Jósep starfaði sem póstm-
eistari og síðar kaupmaður, en tók
jöfnum höndum þátt í margþættu
menningarstarfi og var einn af
forvígismönnum karlakórsins Vís-
is á frægðardögum hans. Hans
kona var Guðrún Guðmundsdóttir
sem fædd var að Hóli í Lundar-
reykjadal, kennd við Brekku í
sömu sveit, hin mætasta mann-
eskja.
Börn Guðrúnar og Jóseps urðu
tíu talsins, Sigríður, Kristín, Guð-
mundur, Lárus, Bryndís, Anna,
Halldór, Haraldur, Óli og Mar-
grét. Sex þeirra hafa nú fylgt for-
eldrum sínum úr jarðvist yfir á
strönd fyrirheitna landsins. Eftir
lifa Guðmundur, Lárus, Bryndís,
Halldór og Óli. Frá þeim Guðrúnu
og Jósepi er kominn fjölmennur
ættbogi; mannkostahópur, sem
hvarvetna hefur getið sér gott orð.
Anna Lárusdóttir Blöndal var
fædd í Siglufirði 22. október 1914.
Hún var skírð í höfuð frændkonu
sinnar, Önnu Johannessen sem
var dóttir hjónanna Jósefínu
Blöndal, systur Jóseps og Jóhann-
esar Jóhannessonar, bæjarfógeta í
Reykjavík. Þær nöfnur létust með
fárra daga millibili. Anna L.
Blöndal lézt í Landakotsspítala i
Reykjavík 19. þ.m. eftir erfið veik-
indi. Hún verður jarðsett á morg-
un, mánudag, frá Fossvogskapellu
kl. 3 síðdegis og verður jarðsungin
af séra Ragnari Fjalar Lárussyni,
fyrrum sóknarpresti Siglfirðinga.
Anna ólst upp í Siglufirði og
átti þar heimili lengst af. Hún ólst
upp við mikið ástríki og samheldni
fjölskyldunnar. Á yngri árum tók
hún mikinn þátt í íþróttum og
skátastarfi og vann mikið fyrir
skátafélagið Valkyrjur í Siglu-
firði. Hún var enn ung að árum er
veikindi börðu að dyrum. En henni
auðnaðist að vinna bug á þeim að
nokkrum tíma liðnum.
Hún stundaði verzlunar- og
skrifstofustörf meðan heilsa leyfði
af stakri trúmennsku og dugnaði.
Með henni bjó rík listhneigð sem
gjarnan fylgir Blöndalsætt, og
sagði til sín í dálæti á bókmennt-
um og hljómlist, og hannyrðum,
sem hún lagði mikla rækt við.
Þær systur, Bryndís og Anna,
héldu heimili með foreldrum sín-
um að Lækjargötu 5 í Siglufirði,
meðan þau lifðu. Þar var opið hús
fyrir stóran ættmenna- og vina-
hóp, sem bar merki umhyggju
þeirra fyrir foreldrum sínum og
mikils myndarskapar. Eftir lát
Guðrúnar og síðan Jóseps bjuggu
þær systur áfram við Lækjargöt-
una unz þær fluttu til Reykjavíkur
1981. Þær kvöddu Siglufjörð með
söknuði, en veikindi Önnu voru
með þeim hætti að þau kröfðust
búsetu hennar í nánd sérfræðinga.
Heimili þeirra hér í Reykjavík var
að Laugarnesvegi 80.
Þær systur, Anna og Bryndís,
vóru mjög samrýndar. Ræktar-
semi sú og umhyggja, er þær
sýndu hvor annarri og raunar
ættmennum öllum, var einstök.
Öll þeirra vegferð bar einkenni
mannkosta, atorku, réttsýni og
velvilja.
Og nú hefur Anna verið kölluð.
Hennar er sárt saknað af öllum, er
hana þekktu, en mestur er söknuð-
urinn hjá Bryndísi, svo samrýndar
sem þær systur vóru.
Ég bið Ónnu Lárusdóttur-Blön-
dal Guðs blessunar og sendi Bryn-
dísi og öllum öðrum aðstandend-
um samúðarkveðjur mínar og
minna.
Stefán Fridbjarnarson.
„Bognar aldrei brotnar í
bvlnum stóra seinaat.**
Anna Blöndal er látin. Ekki er
hægt að segja að endalokin hafi
komið þeim á óvart sem fylgst
hafa með henni síðustu árin. Þrátt
fyrir langvarandi veikindi hélt
hún ætíð sínu reisulega viðmóti og
glaðværð.
Þó varla virðist nema ögurstund
er rétt tuttugu og eitt ár síðan
fundum okkar bar fyrst saman á
heimili þeirra Önnu og Bryndísar
á Siglufirði. Þetta var að afloknu
stúdentsprófi er ég með hálfum
huga fór í mína fyrstu heimsókn
til væntanlegra tengdaforeldra og
annars tengdafólks á Siglufirði.
Framtíðin var óráðin, lífsgleðin
sat í fyrirrúmi og ekki var neitt
dregið úr henni í þessari heim-
sókn. Mér er það minnisstætt
hversu alúðlegar og hjartanlegar
móttökurnar voru hjá þeim systr-
um í fyrstu heimsókninni.
Það duldist ekki að Anna hafði
vissa forystu í fjölskyldunni með
sínu ákveðna fasi og myndarskap.
Þær systur héldu ætíð þeim sið að
kalla ættfólkið saman ef titthvað
meira bar við og var þá gjarnan
boðið upp á eggjasnafs. Ég held að
þessi siður þeirra hafi mjög eflt og
aukið þau sterku ættartengsl, sem
svo áberandi eru í Blöndalsatt-
inni.
Heimilið í Lækjargötunni var
miðstöð Blöndalsættarinnar á
Siglufirði. Þangað lá leiðin oft.
Húsið var og er reyndar miðsvæð-
is. En ekki var það bara þess
vegna sem leiðin lá þangað heldur
réð þar meir hið vingjarnlega við-
mót og gestrisni systranna. Heim-
ili þeirra í Lækjargötunni bar þess
merki, að húsráðendur höfðu
næman smekk og natnin við hið
smáa og fíngerða sat í fyrirrúmi.
Anna var einstök myndarkona.
Allt sem laut að hvers kyns hann-
yrðum og saumaskap lék í höndum
hennar. Þeim mun flóknari og
nosturslegri sem viðfangsefnin
voru á því sviði því betur nutu
hæfileikar hennar sín. Þegar til
baka er litið finnst mér að natni
og alúð hafi fyrst og fremst sett
svip sinn á allt sem Anna tók sér
fyrir hendur. Einnig var hún
óvenju ósérhlífin. Þó hún væri
sárþjáð síðustu árin leyndi hún
því alltaf og var jafnan glaðvær og
hressileg í tali. Jafnframt höfð-
ingsskap sínum og reisn hafði
Anna til að bera einstaka þjón-
ustu- og fórnarlund. Það gleymist
seint af hve mikilli natni og alúð
þær systur hjúkruðu háöldruðum
föður sínum síðustu eiliár hans og
fram í andlátið.
Fyrir tveim árum fluttu þær
systur til Reykjavíkur vegna veik-
t
Þökkum auösýnda samúö og vlnarhug viö fráfall eiginmanns míns,
fööur okkar, tengdafööur og afa,
GUNNARS B. SIGUROSSONAR,
framkvæmdastjóra,
Túngötu 16, Bessastaóahreppi.
Vilfríöur Steingrímsdóttir,
Steingrímur B. Gunnarsson, Guölaug Ringsted,
Jónína B. Gunnarsdóttir, Sæþór Fannberg,
Valgeröur B. Gunnarsdóttir, Jean Nylund,
og barnabörn.
inda Önnu. Heimili þeirra syðra
bar enn vott um sömu natnina og
alúðina. Þegar inn var komið var
andblærinn sá sami og á Siglufirði
forðum. Ættræknin leyndi sér
ekki. Myndir af ungum og öldnum
ættingjum prýddu húsakynnin
ásamt fágætlega smekklegum
munum sem Anna hafði gert sjálf
og blómin hennar Bryndísar þöktu
alla glugga. Þær systur Anna og
Bryndís voru alla tíð ákaflega
samrýndar og höfðu mikinn styrk
hvor af annarri. Nú seinustu miss-
erin hefur Bryndís vart vikið frá
hlið systur sinnar hvort sem hún
var heima eða á sjúkrahúsi.
Við Olla viljum votta þér
Bryndís mín og bræðrunum sér-
staka samúð okkar um leið og við
þökkum fyrir að hafa fengið að
njóta samverustunda með ykkur
systrum og vináttu.
Sveinn Þórarinsson
Föðursystir mín, Anna Blöndal
frá Siglufirði, er látin. Ég læt hug-
ann reika og minningarnar raðast
upp eins og perlur á streng.
I mörg ár var ferð til Siglufjarð-
ar og dvöl þar hápunktur sumars-
ins hjá mér. Mér fannst þá, að
Lækjargata 5 hlyti að vera miðja
kaupstaðarins og þar réðu ríkjum
föðursystur mínar, Anna og Bryn-
dís Blöndal. Framan af ævi vissi
ég ekki hvor var Anna og hvor
Bryndís, enda skipti það ekki máli,
oftast voru þær nefndar í sömu
andrá. Þær systur héldu heimili
með foreldrum sínum, Jósep og
Guðrúnu Blöndal, og önnuðust þau
eftir að þau tóku að eldast. Gest-
kvæmt var á heimilinu, gestrisni í
hávegum höfð, ríkulega veitt og
viðmótið hlýtt. Gamlir siðir voru í
heiðri haldnir, t.d. var boðið upp á
eggjasnafs á hátíðum og tyllidög-
um, en það hafði verið gert á
heimili afa á Kornsá í Vatnsdal.
Ekki vorum við börnin afskipt í
þessari saklausu drykkju, en feng-
um vanillu út í okkar drykk, en
ekki romm eins og hinir fullorðnu.
Sviðið breyttist er amma lést og
síðar afi í hárri elli. Anna og
Bryndís breyttust þó ekki og
heimilishald og risna öll með
sama móti og áður. Þær virtust
ekki einu sinni eldast, aðeins við,
bræðrabörn þeirra, urðum eldri.
Þegar að því kom, að við stofnuð-
um heimili og eignuðumst börn,
mættu makar okkar og börn sömu
umhyggjunni og hlýjunni sem alla
tíð hafði beinst að okkur. Eins og
ég hafði áður fengið dúkkufata-
sendingu frá Siglufirði, fékk dóttir
mín föt á sína dúkku frá Önnu
frænku. Og hvílík föt! Allt listavel
heklað af Önnu og ekki látið
minna nægja en alklæðnaður á
dúkkurnar. Þannig var hún Anna
frænka mín á Siglufirði.
Systurnar fluttu til Reykjavíkur
haustið 1981. Með myndarbrag
gerðu þær sér heimili á Laugar-
nesvegi 80. Þangað er jafngott að
koma og í Lækjargötuna forðum.
Síðustu árin voru Önnu erfið.
Þrálátur sjúkdómur angraði hana
stóran hluta ævinnar og oft dvaldi
hún langdvölum á sjúkrahúsum.
Oft var hún þungt haldin, en með
dugnaði og einbeitni hélt hún
reisn sinni og glöðu viðmóti allt til
hins siðasta. Síðustu daga lífs
hennar vék Bryndís vart frá henni
og með hönd sína í hendi systur
sinnar sofnaði Anna inn í eilífðina
hinn 19. júní. Fallegu lífi og eftir-
breytniverðu var lokið. í mínum
huga ber engan skugga á minn-
ingu hennar.
Þórunn Blöndal