Morgunblaðið - 04.08.1983, Side 23

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. ÁGÚST 1983
27
Ingólfur Guðbrandsson og borgarstjóri Lignano, Steno Meroi, með heiðurs-
viðurkenningarnar.
Ingólfur í Utsýn
heiðursborgari
Lignano
VIÐ hátíðlega athöfn í ráðhússal Lign-
ano á Ítalíu, mánudaginn 25. júlí, var
Ingólfur Guðbrandsson, forstjóri Út-
sýnar, kjörinn fyrsti heiðursborgari
l.ignano. Viðstaddir voru allir borgar-
fulltrúar og allmargir gestir, ítalskir
og íslenskir, þ.á m. starfsfólk Útsýnar
í Lignano.
Borgarstjórinn, Steno Meroi, lýsti
kjöri Ingólfs, rakti æviferil hans í
stuttu máli og störf hans að ferða-
málum og tónlistarmálum. Kvað
hann hvort tveggja hafa vakið að-
dáun þeirra, sem kynnst hefðu, og
tónleikar undir stjórn hans í helztu
borgum Norður-Ítalíu fyrir 6 árum
væru mörgum enn í fersku minni.
Fyrir tilstilli hans hefðu tekizt mjög
góð kynni milli fslendinga og íbúa
hins þekkta og virta ferðamanna-
bæjar Lignano Sabbiadoro og væri
sér ánægja að sæma Ingólf þessum
heiðri, fyrstan manna, en hann
hefði áður verið sæmdur ridd-
aranafnbót ítalska ríkisins.
Ingólfur þakkaði þennan einstæða
heiður með ræðu á íslensku og
ítölsku, og mæltist svo:
„Hæstvirtur borgarstjóri, borg-
arráðsmenn, samstarfsmenn, vinir,
ítalskir og íslenskir. Gott kvöld.
Allt líf mannsins er leit að leið til
betra lífs. Sumir keppa ákaft að því
að auðga sjálfa sig og sjá lífsverð-
mætin aðeins í formi auðæfa sem
metin verða til fjár í traustum
gjaldmiðli. Aðrir keppa að því að
bæta líf samborgara sinna með ein-
hverju móti. Hin sanna lífsnautn
hlýtur að vera í því fólgin og láta
sem mest gott af sér leiða fyrir sem
flesta. Ég er ekki stjórnmálamaður,
og ég öfunda ekki stjórnmálamenn
af neinu öðru en að vera í aðstöðu til
að bæta heiminn eða að minnsta
kosti lítinn hluta hans og líf þeirra
sem hann byggja, því að það hlýtur
að vera takmark hins sanna stjórn-
málamanns, þótt þá greini stundum
á um leiðirnar.
Við fyrstu heimsókn mína til
Lignano Sabbiadoro á köldum nóv-
emberdegi fyrir ellefu árum stóðu
ekki margar dyr opnar. En þær
opnuðust hver af annarri á síðast-
liðnum áratug. Lignano hefur ekki
aðeins opnað dyr sínar fyrir Islend-
ingum, fólkið hefur einnig opnað
heit hjörtu sín fyrir köldum íslend-
ingum og brætt hjörtu þeirra.
Italía er veisla, ekki aðeins í mat
og drykk, heldur veisla allra skiln-
ingarvita. Við þetta veisluborð höf-
um við íslendingar setið síðastliðin
tíu ár. En jafnvel bestu veislur geta
orðið leiðigjarnar nema þeirra sé
notið í góðum félagsskap. Veisla
með vinum er fullkomnun lífsnautn-
ar. Sönn vinátta telst til þeirra
lífsgilda, sem enginn verðmiði verð-
ur settur á. Slíka vináttu þakka ég
um leið og ég meðtek þann mikla
heiður, sem mér er sýndur með því
að gerast heiðursborgari Lignano
Sabbiadoro og taka við lykli að
yndislegri borg ykkar sem tákni
þeirrar vináttu og virðingar, sem ég
hef notið hér fremur en annars
staðar.
Blessun fylgi Lignano Sabbiadoro,
íbúum hennar og gestum um alla
framtíð."
Varnarliðið bætir ekki tjón
minkabúseigendanna á Höfn
.,Verðum að gera eitthvað,“ segir annar eigandinn
„FRAMHALIIIÐ er óráðið, við er-
um að hugsa okkar ráð. En það er
Ijóst að eitthvað verðum við að gera.
Það er útilokað aö svæfa þetta mál,
því svona lagað gæti hvenær sem er
átt sér stað aftur,“ sagði Guðjón
Jónsson, annar eigandi minkabúsins
við Höfn í Hornafirði, en eins og
skýrt var frá í Mbl. á laugardag þá
urðu eigendur búsins fyrir miklu
tjóni er 750 minkahvolpar drápust í
búinu við lágflug herflugvéla yfir bú-
ið á aðalgottímanum í vor.
Guðjón sagði að ekki hefðu enn
komið formleg svör frá varnar-
máladeild utanríkisráðuneytisins
•vegna tjónakröfu þeirra á hendur
varnarliðinu, en þeim hefði verið
sagt að þetta tjón heyrði ekki und-
ir varnarmáladeild þar sem flug-
vélarnar hefðu ekki verið frá
varnarliðinu á Keflavíkurflugvelli
heldur NASA, Geimferðastofnun
Bandaríkjanna. „Mér finnst þetta
ákaflega smásmugulegt hjá þeim
að gefa þessi svör, þetta er jú allt
sami herinn. Vélin sem flaug yfir
okkur var Hercules-flutningavél.
Hún flaug þarna yfir í innan við
100 metra hæð en þetta er ákaf-
lega óvenjuleg fráflugsleið frá
Hafnarflugvelli og fólk sem býr
þarna segist aldrei hafa séð svona
stóra flugvél fara þarna yfir. Hin
vélin flaug aftur á móti miklu nær
venjulegri fráflugsleið," sagði
Guðjón.
I frétt Mbl. á laugardag er sagt
að skv. heimildum Mbl. sé talið að
tjón minkabúseigendanna nemi
rúmum 600 þúsund krónum. Guð-
jón vildi ekki staðfesta þá tölu, en
sagði að síðar yrði gerð grein fyrir
því nákvæmlega og að tjónið væri
tilfinnanlegt. Það sæi hver sem
sjá vildi að einhvers staðar hlytu
að verða erfiðleikar þegar nærri
helmingur ársframleiðslunnar hjá
nýstofnuðu fyrirtæki glataðist á
einum degi. Sagði Guðjón að tjón-
ið væri nær 1.000 hvolpum því
margar læðurnar hefðu sjokkerast
það mikið við hávaðann frá flug-
vélunum, að þó þær dræpu ekki
strax undan sér, þá vesluðust
hvolparnir smám saman upp og
dræpust.
„Stærri flugvélar taka nær und-
antekningarlaust vesturbeygju
þegar þær taka sig upp frá flug-
vellinum," sagði Guðjón Jóngson
að lokum, „enda töldum við okkur
vera búna að tryggja okkur gegn
athugunarleysi sem þessu með því
að tilkynna flugmálayfirvöldum
um staðsetningu minkabúsins.1'
„Rauð rós
frá Vigdísi“
()sló. Frá Rolf Lövstöm.
„FORSETI íslands, Vigdís Finn-
bogadóttir, hreif huga og hjörtu
allra Þrándheimsbúa á ferð sinni
þar um síðustu helgi. En það eru
örugglega tvö sem munu minnast
hennar með sérstakri hlýju. Það
eru brúðhjónin Gunn Lisbeth
Nordström og Jo Geir Grande.
Þegar þau giftu sig í Steinkjer
á laugardag, stóð Vigdís allt í
einu á kirkjutröppunum. Hún
átti leið framhjá kirkjunni, þeg-
ar hún sá hið hamingjusama ný-
gifta par fyrir utan kirkjuna.
Bílstjórinn fékk skipun um að
stansa og jafnskjótt var forset-
inn þotinn af stað með rauða rós
í hendinni. Með kossum og kær-
leiksblómi var hinum ráðvilltu
nýgiftu hjónum óskað til ham-
ingju með daginn, áður en þjóð-
höfðinginn hélt áfram leiðar
sinnar í enn eina opinberu mót-
tökuna."
Viðskiptabankarnir janúar—maí:,
Lausafjárstaðan nei-
kvæð um 960 milljónir
Staðan gagnvart Seðlabanka neikvæð um 1,178 milljónir króna
LAUSAFJÁRSTAÐA viðskiptabank-
anna var neikvæð um liðlega 960
milljónir króna fyrstu fimm mánuði
ársins, en til samanburðar var hún
neikvæð um 253 milljónir króna á
sama tíma í fyrra. Staðan gagnvart
Seðlabanka var hins vegar neikvæð
um 1.178 milljónir króna, en var
neikvæð um 164 milljónir króna á
sama tíma í fyrra.
Heildarútlán viðskiptabank-
anna voru að fjárhæð 12.629 millj-
óhir króna fyrstu fimm mánuði
ársins og höfðu aukizt um 81,8%
frá sama tíma árið áður, þegar
þau voru samtals um 6.946 millj-
ónir króna.
Innistæður í viðskiptabönkun-
um voru samtals um 11.052 millj-
ónir króna fyrstu fimm mánuðina,
en til samanburðar voru þær um
6.285 milljónir króna á sama tíma
í fyrra. Aukningin milli ára er því
liðlega 75,8%.
Þá má geta þess, að bundnar
innistæður viðskiptabankanna í
Seðlabanka voru fyrstu fimm
mánuðina alls 2.765 milljónir
króna, en til samanburðar voru
þær um 1.668 milljónir króna á
sama tíma í fyrra. Aukningin
milli ára er um 65,8%.
Hér liggja hræin af þeim 12 tófum og yrðlingum sem refaskytturnar Helgi Bachmann og Ómar Runólfsson skutu í
Mosfellssveit í síðasta mánuði. Auk þess má sjá leifar af þeim 37 lömbum sem voru við og í grenjunum, og nokkra minka.
(Ljósm. Emilía)
drápu þeir þrjá yrðlinga. Eftir
þetta leituðum við áfram á
þessu svæði en fundum ekki
fleiri dýr. — Hitt grenið fund-
um við skammt frá Lyklafelli
eftir að hafa komið auga á
sundurtætt lamb, sem nýlega
hafði verið drepið. Þar sem við
fundum ekki grenið strax tók-
um við það ráð að bíða, ekki
langt frá hræinu. Þá um kvöld-
ið kom móðir lambsins og
nokkru síðar réðst læðan aftan
á rolluna. Ég gat ekki skotið
hana þegar í stað vegna þess
að rollan var fyrir. Én er ég
var kominn í aðeins nokkra
metra fjarlægð frá skepnunum
án þess að tófan yrði þess vör
öskraði ég og lét skotið ríða af.
Hitti ég tófuna á lofti þegar
hún ætlaði að stökkva á brott,
en rollan hvarf útí myrkrið.
Nóttina eftir kom yrðlingur að
hræinu og tóks mér einnig að
leggja hann að velli. Og næsta
dag fundu hundarnir slóðina
að greninu og drapu þeir tvo
yrðlinga í hellisskúta þar
skammt frá. Við biðum síðan
við grenið og um nóttina kom
refurinn og skaut ég hann.
— Hvernig var aðkoman að
grenjunum?
„Hún var ekki fögur því að
dýrbítarnir höfðu drepið mörg
lömb og lágu hræin þar á víð
og dreif. Og það er ekkert vafa-
mál að hefðu yrðlingarnir náð
fullum þroska væri skaðinn
enn meiri, sökum þess að þeir
læra af foreldrunum að leggj-
ast á lömb. Og á þessu svæði,
sem fugl er lítill, leggjast dýrin
meira á fé en ella. Á leitar-
svæði okkar voru t.d. mörg
graslömb, en jafnvel er talið að
eitt lamb þurfi á sólarhring til
að fóðra íþúa hvers grenis."
— Hafið þið frétt af fleiri
grenjum hér um slóðir?
„Já. Við höfum haft spurnir
af einu greni í Kópavogslandi,
en við höfum ekki enn farið
þangað vegna veðurs, enda
skiptir tíðarfar talsverðu máli
við tófuleit. Hitt er annað mál
að tilgangurinn er ekki að út-
rýma tófunni, heldur einungis
að fækka dýrunum vegna skað-
ans, sem þau valda á sauðfé.
— Hefur þú áður skotið ref,
Helgi?
„Nei, en ég hef að vísu skotið
mink. Því má segja að nokkrir
bændur hér hafi verið fremur
vantrúaðir á að okkur tækist
ætlunarverk okkar. — En
sama lögmál gildir hér og um
flest annað: Ef viljinn og mik-
ill áhugi er fyrir hendi þá er
unnt að ná árangri," sagði
Helgi að lokum.