Morgunblaðið - 22.09.1983, Qupperneq 33

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. SEPTEMBER 1983
33
því margir heyrnarlausir sem
hann bast vináttuböndum leituðu
þar hollra ráða.
Eftir að Guðrún móðir Ólafs féll
frá hélt Guðbjörg frá Bjargi í
Selvogi heimili fyrir þá feðga og
gerðist ráðskona hjá þeim. Hún
leysti af hendi störf sín með ást-
ríki og fullkominni reglusemi og
gladdi með góðvild og skarpri
greind heimilisbraginn. Seinustu
æviárin bjó ólafur ásamt Guð-
björgu ráðskonu í húsnæði, sem
hann hafði eignast fyrir mörgum
árum.
Árið 1981 var ólafi veitt heið-
ursviðurkenning frá Félagi heyrn-
arlausra. Var það áritað skjal, þar
sem honum var þakkaður áratuga
stuðningur við félagð. En stærstu
heiðursviðurkenningu eignaðist
hann í hugum samstarfsmanna,
sem honum kynntust á langri ævi.
Nú, þegar við kveðjum þennan
góða félaga okkar og þökkum hon-
um af heilum hug störf hans og
námi í kvikmynda- og sjónvarps-
framleiðslu. Vegna starfa minna
þurfti ég oft að vera hérlendis
langdvölum og sá þá Valborgu við
og við á Droplaugarstöðum og á
Landspítalanum. Henni þótti
mjög sárt að fjölskylda mín þurfti
að vera svona langt í burtu og hún
saknaði barna minna og eigin-
konu, Lynn, sem nú gátu ekki
komið í heimsókn nema á sumrin.
Valborg hafði alla tíð verið konu
minni, sem er bandarfsk, mjög
hjálpleg frá því hún kom fyrst til
íslands, og börnunum mínum
tveimur, ósvaldi Kjartani og El-
ínu Louise, þótti mjög spennandi
að fara í heimsókn til Valborgar.
Fóru þau oft ein í slíka leiðangra
að Droplaugarstöðum. Þau elsk-
uðu hana eins og hún hefði verið
amma þeirra en þar sem þau áttu
ömmur fyrir í Danmörku og í
Bandaríkjunum og Valborg elsk-
aði þau meira en nokkuð annað og
vildi síst rugla huga þeirra, þá bað
hún þau kalla sig Vago.
Mér fannst ég aldrei vera beint
þátttakandi í lífi Valborgar, frek-
ar áhorfandi, og er hún var jarð-
sungin í Fossvogskapellu fannst
mér eins og hún hafi komist þang-
að sem hún ætlaði sér. Þessi
„irritation", þessi jarðganga var á
enda og upphafið blasti við henni.
Ég þakka Valborgu fyrir mína
hönd, konu minnar og barna sam-
fylgd þessa stuttu leið.
Vilhjálmur Knudsen
samfylgd, ættum við að láta minn-
inguna um hann verða okkur
hvatning til þess að vinna enn bet-
ur að hugsjónamálum heyrnar-
lausra.
Við hjónin geymum góðar minn-
ingar um samveruárin, sem aldrei
féll skuggi á.
Við kveðjum þennan aldna vin
okkar með virðingu. Systkinum
hans, Guðbjörgu ráðskonu hans og
öðrum vandamönnum sendum við
samúðarkveðj ur.
Guðmundur Egilsson
ólafur Guðmundsson sjómaður,
sem lést þann 14. sept. sl. í Hafn-
arbúðum hér í borg, verður jarð-
sunginn frá Fossvogskapellu kl.
15.00 í dag.
ólafur fæddist í Móakoti í
Sandvíkurhreppi í Árnessýslu.
Foreldrar hans voru Guðrún Sig-
urðardóttir og Guðmundur ólafs-
son fyrrverandi bóndi og síðar sjó-
maður. ólafur fluttist ungur til
Reykjavíkur með foreldrum sínum
og systkinum.
ólafur fæddist heyrnarlaus og
sótti því „Málleysingjaskólann"
(eins og hann hét þá), þar sem ég
kynntist honum fyrst. Állar götur
síðan hefur vinátta okkar haldist
og hefur hann reynst mér og börn-
um mínum mikill og góður vinur
gegnum árin. Hann hefur alla tíð
verið fastur gestur á heimili okkar
og ævinlega verið meira en vel-
kominn með sína léttu lund og
kankvísi.
ólafur var mannblendinn og
hlýr persónuleiki. Hann var
frjálslyndur maður og ávann sér
miklar vinsældir. Hann var virkur
félagi í Félagi heyrnarlausra og
lagði málstað þess mikið lið. Hann
átti auðvelt með að kynnast nýju
fólki og það tók hann ekki langan
tíma að verða góður kunningi
unga fólksins í félaginu, sem
kunni vel að meta hlýju hans og
glettni. Til marks um þetta má
geta þess að ólafur, eða óli sjó
eins og hann var venjulega kallað-
ur, var kosinn „Maður ársins" í
Félagi heyrnarlausra árið 1981.
Mig langar fyrir mína hönd og
barna minna, þeirra Halldóru,
Stefáníu og Grétars, að þakka með
þessum fátæklegu kveðjuorðum
fyrir allar þær ánægjulegu og
góðu stundir, sem við höfum átt
saman. í okkar huga var hann
einn okkar besti vinur.
Við sendum systkinum hans og
aðstandendum okkar innilegustu
samúðarkveðjur. ólafur Guð-
mundsson hvíli i friði. Blessuð sé
minning hans.
Sigríöur Kolbeinsdóttir
1934 byrjaði ég mína fyrstu
skólagöngu um haustið í Heyrn-
leysingjaskólanum, sem þá var al-
mennt nefndur Málleysingjaskól-
inn. Um jólin það ár kynntist ég
ólafi Guðmundssyni. Það bar að
með þeim hætti, að á jólatrés-
skemmtun varð ég hræddur við
jólasveininn eins og gerist og
gengur með börn. Leitaði ég
verndar hjá fyrsta manninum sem
ég sá, Ólafi, og stóð ekki á honum.
Hann strauk mér um kinn og lei-
ddi mig að Jólasveininum, þar sem
ég fékk epli úr poka hans. Saman
stóðum við með hönd í hönd og
horfðum á Bjarna Björnsson heit-
inn gamanleikara flytja lát-
bragðsleik og grínsöngva. Á hverri
jólatrésskemmtun, hlakkaði ég til
að hitta ólaf. Daglega var hann
nefndur „óli sjómaður", því að
hann stundaði sjómennsku á tog-
urum í mörg ár, og sögðu mér
menn sem voru honum samskipa,
að hann hafi verið hörkuduglegur
og forkur mikill. óli var félags-
lyndur og lét sig aldrei vanta til að
vera með í ferðalög, spila félags-
vist eða bingó. óli sleppti aldrei
ferðum út til Norðurlanda, þegar
Félag heyrnarlausra efndi til
slíkra ferða.
óli var alla sína tíð heyrnar-
laus. Hann las mikið af bókum og
tímaritum sér til fróðleiks og
hann hafði gott minni. óli keypti
sér kvikmyndatökuvél og sýn-
ingarvél upp úr 1950. Vélin var
16mm en tegundina var mér
ókunnugt um. Hann tók mikið af
kvikmyndum á ferðalögum sínum,
einnig um borð í togara. Hann
hafði yndi af að sýna fólki þær. óli
var grandvar maður, hjálpsamur
og trygglyndur þeim sem hann
tók. Hrekklaus var hann og bak-
talaði aldrei náungann.
í mörg ár var heimili hans sam-
komustaður þeirra heyrnarlausu,
þar gat fólkið talað saman. óli var
vinmargur og átti vini í Dan-
mörku og Svíþjóð og hér heima.
Um ætt hans og fæðingarstað er
mér ekki kunnugt og læt öðrum
það eftir að skrifa um og segja frá.
Þessar fátæklegu línur læt ég
nægja, þótt ég hafi frá mörgu að
segja og tæki sú upprifjun hátt í
heila bók.
Guð blessi minningu hans og
gefi honum frið í hinum nýju
heimkynnum. Ég votta systkinum
hans og fjölskyldu mína innileg-
ustu samúð, og bið Guð að hugga
þau og styrkja.
Þ.M.F.
Höfóar til
.fólksíöllum
starfsgreinum!
FACIT DTC VIÐSKIPTATÖLVAN
STRAX!
FACIT LEYSIR VANDANN
Viö köllum það viðskiptapakka þ.e.a.s., þú færð tölvuna og við-
skiptaforritin í hendurnar og byrjar að nota búnaðinn strax
Pakkinn inniheldur:
• FACIT DTC TÖLVU
• REIKNINGSÚTSKRIFT
• VIÐSKIPTAMANNABÓKHALD
• LÁNADROTTNABÓKHALD
BIRGÐABÓKHALD
FJÁRHAGSBÓKHALD
RITVINNSLU
Pakkinn er nú þegar í notkun í íslenskum fyrirtækum
og hefur reynst afburða vel.
Póllinn ísafirði notar nú
eingöngu FACIT tölvur til
styringar Póls vogarkerfum
sem nú þegar eru í notkun
í fjölda íslenskra frystihúsa.

FLOKKARI SAMVAL
d
KANNIÐ OKKAR LAUSN.
IGÍSLI J. JOHNSEM
SKRIFSTOFUBÚNAÐUR SF
Smiðjuvegur 8 - Kópavogi - Sími: 73111
Umboðsaðilar
Skrifstofuval Akureyri s: 96-25004
Póllinn hf. (safirði s: 94-3092

X
i
yiéaxMiru
SMÍÐAJÁRNSLAMPAR
BORÐLAMPAR
HENGILAMPAR
VEGGLAMPAR
OLÍUOFNAR
GASLUKTIR
OLÍUHANDLUKTIR
OLÍULAMPAR
10, 15, 20 LÍNA
VASALJÓS
LUKTIR
FJÖLBREYTT ÚRVAL
•
ARINSETT
FÍSBELGIR
VIÐARKÖRFUR
•
HANDVERKFÆRI
ALLS KONAR
SKIPTILYKLAR
RÖRTENGUR
TENGUR
FJÖLBREYTT ÚRVAL
SMERGELSKÍFUR
STÁLSTEINAR
VERKFÆRABRÝNI
HESSIANSTRIGI
BÓMULLARGARN
SÍSALTÓG
HAMPTÓG
MINNKAGILDRUR
MÚSA- OG
ROTTUGILDRUR
STILL-LONGS
ULLARNÆRFÖT
NÆLONSTYRKT
DÖKKBLÁ FYRIR
BÖRN OG FULLORÐNA
SOKKAR
MED TVÖFÖLDUM BOTNI
Regnfatnaður
Kuldafatnaður
Vinnufatnaður
Vinnuhanskar
Garðhanskar
Klossar
Gúmmístígvól
Öryggisskór
Sími 28855
Opið laugardaga 9—12.