Morgunblaðið - 01.11.1983, Síða 40

BítlaæðiðV\u HOLLyWððDÍ
plitjrinwMítP iiP
ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 1983
Þyrla landhelgisgæzlunnar á eyjunni Lón, þar sem Ragnari Berg Gíslasyni, stýrimanni, var bjargað. Á rifínu til vinstri sést gúmbjörgunar-
báturinn, sem Ragnar rak á í land og sem hann síðan velti við og skreið undir meðan hann beið björgunarmanna. Ljósmjnd/Heip sreinbjdni«on.
Gat kraflað mig upp á
botn björgunarbátsins
— segir Ragnar Berg Gíslason, stýrimaður
Reiknuð-
um alltaf
með því
að hjálp
bærist
— sögðu Gunnar
Víkingsson
skipstjóri og
Pétur Sigurðs-
son háseti
„Við vorum á heimleið,
búnir að keyra í um það bil
hálftíma, þegar velta kom á
bátinn og fyllti skeljakass-
ana, sem voru á dekki. Bát-
urinn rétti sig ekki við aft-
ur. Hann var dálítinn tíma
á hliðinni og um leið og við
vorum komnir í gúmmíbát-
inn, þá hvarf hann,“ sögðu
Gunnar Víkingsson, skip-
stjóri á Haferninum, og
Pétur Sigurðsson, háseti,
þegar Morgunblaðið ræddi
við þá á sjúkrahúsinu í
Stykkishólmi í gær.
„Við reyndum að ná til
tveggja félaga okkar, sem
voru í sjónum, en bátinn rak
svo hratt frá að það tókst
ekki. Við skutum upp blysi
og sáum Þórsnesið, sem hef-
ur verið rétt á eftir okkur.
Við vorum ekki lengi í sjón-
um, það var stutt í land. Við
tveir urðum viðskila við bát-
inn, en sá þriðji festist í
honum og rak áfram með
honum upp að eyjunni og
komst þar í land.
Atburðurinn hefur átt sér
stað um tvö leytið og þyrlan
kom og hífði okkur upp rúm-
lega fjögur. Við reiknuðum
alltaf með því að hjálp bær-
ist, þar sem vitað var um
okkur á þessum stað. Við
vissum að það hafði sést til
okkar, en við vorum orðnir
ansi kaldir þegar hjálpin
barst," sögðu Gunnar og
Pétur ennfremur.
„Við vorum að koma fyrir Bjarn-
eyjarnar, það er alltaf mikill sjór
þar, þegar við fundum að bátur-
inn kastaðist á bakborðshliðina.
Hann rétti sig ekki nógu vel við
og við slógum undan og þá lent-
um við í að fá annað brot inn á
hann. Eftir það rétti báturinn sig
ekki við aftur,“ sagði Ragnar
Berg Gíslason, stýrimaður í sam-
tali við Morgunblaðið um kvöld-
matarleytið í gær á sjúkrahúsinu
í Stykkishólmi.
„Við vorum þrír aftur á, en
þrjú voru frammí. Tveir komust
aftur á til okkar, með því að
hlaupa eftir bátshliðinni. Við
gátum blásið annan gummíbát-
inn upp, en náðum ekki að kom-
ast nema þrír í hann. Við sáum
hina tvo í björgunarhringjum og
reyndum að róa til þeirra, en
það tókst ekki. Við vorum orðnir
máttfarnir og kaldir og bátinn
rak svo fljótt frá. Það var það
ömurlegasta að ná ekki til
þeirra," sagði Ragnar.
„Við skutum upp blysum og
þeir á Þórsnesinu sáu okkur, en
gátu ekkert að gert, við vorum
komnir það nálægt klettunum.
Við sáum klettana og skerin
framundan. Félagar mínur tveir
komust upp á fyrsta skerið, en
ég komst ekki upp. Báturinn
rann meðfram skerinu og
hvolfdi og það hefur sennilega
bjargað mér að ég festist í bátn-
um, en varð ekki viðskila við
hann og gat kraflað mig upp á
botn hans. Bátinn rak upp í fjör-
una á eyjunni Lón. Öllu hafði
skolað úr honum, til dæmis
varmapokum sem í honum eru.
Ég dró bátinn ofar, velti honum
við og skreið undir hann. Ég sá
bát fyrir utan og vissi að hann
myndi koma boðum og það
myndi berast hjálp, það væri
bara tímaspursmál, hvenær það
yrði. Síðan kom þyrlan og hífði
félaga mína fyrst upp af sker-
inu, þeir voru verr settir heldur
en ég og hlýtur að hafa verið
kaldara, því ég hafði skjól af
bátnum. Þyrlan lenti síðan á
eyjunni og tók mig einnig upp,“
sagði Ragnar Berg Gíslason.
Þriggja skipverja saknað
Þriggja skipverja af Haf-
erninum er saknað.
Þeir eru: Ingólfur Kristins-
son, Sundabakka 14, Stykkis-
hólmi, 20 ára gamall, fæddur
28. janúar 1963, trúlofaður en
barnlaus, Kristrún Óskars-
dóttir, Sundabakka 14, Stykk-
ishólmi, 36 ára gömul, fædd
20. september 1947, gift og
tveggja barna móðir og Pétur
Jack, Lágholti 2, Stykkis-
hólmi, 32 ára gamall, fæddur
21. desember 1950, kvæntur og
þriggja barna faðir.
Ekki tókst að útvega mynd
af Ingólfi Kristinssyni í gær.
Kristrún Óskarsdóttir
Pétur Jack