Morgunblaðið - 25.02.1984, Qupperneq 35

ofa Gu
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 1984 35
Björn Árdal Jóns-
son — Minning
María W.H. Eyvind'■
ardóttir — Kveöja
Með fáum orðum ætla ég að
kveðja vin minn, Björn Ardal
Jónsson, sem lést langt um aldur
fram.
Árið 1975 kynntist ég Birni er
við hófum samtímis nám í Mynd-
listar- og handíðaskóla íslands.
Björn útskrifaðist vorið 1979 úr
málaradeild skólans.
í námi og starfi var það aðal
Björns að leggja sig fram og gera
allt mjög vel. Öll samskipti hans
við fólk einkenndust af einlægni
og áreiðanleika, og hann var mað-
ur sem fólk gat treyst. Það eru því
Birting
afmœlis- og
minningar-
greina
ATIIYGLI skal vakin á því, að
afmælis- og minningargreinar
veröa aö bcrast blaðinu meö góö-
um fyrirvara. Þannig veröur
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaöi, aö berast í síðasta lagi
fyrir hádegi á mánudag og hliö-
stætt meö greinar aðra daga. í
minningargreinum skal hinn
látni ekki ávarpaður. Þess skal
einnig getiö, af marggefnu til-
efni, að frumort Ijóö um hinn
látna eru ekki birt á minningar-
orðasíöum Morgunblaðsins.
Handrit þurfa að vera vélrituð og
meö góöu línubili.
mjög margir, sem minnast Björns
með miklum hlýhug.
Fjölskyldu hans sendi ég mínar
innilegustu samúðarkveðjur, og
bið henni blessunar Guðs.
Björgvin Björgvinsson
Björn Árdal Jónsson lést af
heilablóðfalli þann 16. febrúar
1984. Hann var fæddur 28. júlí
1952. Björn var sonur hjónanna
Jóns Þórarinssonar og Sigríðar
Björnsdóttur. Björn ólst upp á
Smáragrund á Jökuldal og var
einn af hópi sex systkina. Tæplega
tvítugur fluttist hann ásamt for-
eldrum sínum til Egilsstaða.
Vorið 1975 fór Björn til Reykja-
víkur til þess að þreyta inntöku-
próf í Myndlista- og handíðaskóla
Islands. Þá hófust kynni mín af
Birni því að ég var einnig þátttak-
andi i þessu prófi. Mér er það sér-
staklega minnisstætt hve einbeitt-
ur og kappsamur Björn var við að
leysa hin ýmsu verkefni af hendi,
en prófið tók fimm daga. Haustið
eftir, er við hófum námið, sá ég að
honum var það eiginlegt að leysa
öll verkefni sem hann tók sér fyrir
hendur eins fljótt og vel og honum
var unnt. Birni var margt til lista
lagt auk myndlistarinnar. Hann
var bráðlaginn og útsjónarsamur
við smíðar og vélaviðgerðir. Sá
eiginleiki hans sem ég tel að
lengst muni minnst verða var hin
einstaka frásagnargáfa sem hann
var gæddur. Honum var einkar
lagið að finna spaugilegu hliðarn-
ar á flestu sem á daga hans hafði
drifið og ekki síst því sem varðaði
hann sjálfan beint. Björn var
einnig vel hagmæltur. Kastaði
hann gjarnan fram vísu ef honum
fannst mikið til um eitthvað.
Hann átti marga góða vini enda
var hann mjög tryggur sínum vin-
um. Til marks um það get ég nefnt
að þó að ég flytti norður á Hofsós
fyrir um fjórum og hálfu ári þá
hef ég verið í stöðugu sambandi
við Björn síðan, aðallega símleiðis.
Síðast hringdi hann í mig viku áð-
ur en hann veiktist í seinna skipt-
ið og var þá mjög hress í bragði
enda taldi hann sig vera búinn að
ná sér að fullu. Hann var farinn
að aka skíðafólki í hópferðum.
Björn hafði yndi af að ferðast inn-
anlands og utan. Það átti því mjög
vel við hann að aka ferðahópum
um landið á sumrin. Þar samein-
aði hann áhugamál sín og atvinnu.
Ég er mjög þakklátur fyrir að
hafa verið einn af þeim sem fengu
að kynnast Birni vel, því slíkir
menn auðga líf manns. Ég bið Guð
að styrkja hans nánustu, foreldra
og systkini.
Hafþór Ragnar Þórhallsson
Fædd 25. febrúar 1901
Dáin 12. desember 1983
I dag, þann 25. febrúar, hefði
amma, María Wilhelmína Heil-
mann Eyvindardóttir, orðið 83 ára
hefði hún lifað. { tilefni afmælis-
ins langar mig til þess að hripa
niður nokkrar línur og minnast
ömmu.
Amma fæddist 25. febrúar 1901
á Laufásveginum. Foreldrar henn-
ar voru merkishjónin þau Eyvind-
ur Árnason og Sophía Heilmann.
Amma var elst af þremur systkin-
um, hin voru Dagmar og Osvald,
sem bæði eru látin. Ég held að það
sé óhætt að segja að amma hafi
verið hamingjumanneskja í sínu
lífi. Hún átti góða æsku, og góða
elli. Amma var mjög lifandi og
lagleg kona. Hún varð raunveru-
lega aldrei gömul. Hún var með
afbrigðum minnug, og hafði sér-
staklega skemmtiíega frásagnar-
gáfu. Eg man oft eftir því að ég
bað hana að segja mér hvernig líf-
ið hafði verið í gamla daga..
Ung giftist amma afa, Árna
Böðvarssyni rakara og útgerðar-
manni. Afi og amma byrjuðu sinn
búskap hérna í Reykjavík, en
fluttust síðan til Vestmannaeyja,
þar sem afi rak útgerð og rakara-
stofu í mörg ár. Þegar þau fluttust
frá Eyjum keypti afi Klöpp á Sel-
tjarnarnesi, þar sem þau bjuggu í
mörg ár. En síðustu árin var
heimili þeirra á Grenimelnum.
Hjónaband ömmu og afa var mjög
gott. Þeim varð sex barna auðið,
en fimm eru nú á lífi. Amma
missti mikið er afi lést árið 1975.
En sem betur fer var hún ein af
þeim sem átti ótal áhugamál, og
lét sér aldrei leiðast. Eitt aðal-
áhugamál hennar var að mála, en

hún byrjaði á því seinni árin. Ég
man sérstaklega vel eftir því
hvernig það byrjaði. Það var um
vor eitt er hún var að passa okkur
systkinin. Ég var í vorprófunum
og var með nokkrar teikningar
heima sem ég var komin í tíma-
þröng með að klára. Ég spurði því
ömmu hvort hún gæti ekki hjálpað
mér. Hún byrjaði, og upp frá því
hætti hún aldrei. Það eru margar
myndirnar hennar sem prýða
mörg heimilin í dag.
Ég ætla nú ekki að fara að rifja
upp æviferil ömmu. Ég vildi bara
þakka henni fyrir allt.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.“
Mæja
CHRYSLER
sýning um helgina —13-17
Fallegii; ódýrir; f rískir og umf ram allt amerískir