Morgunblaðið - 12.05.1984, Blaðsíða 35

Morgunblaðið - 12.05.1984, Blaðsíða 35
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MAÍ 1984 35 Ruth hefur rétt og rangt fyrir sér í senn — eftir Sam Nilsson í Morgunbladinu í fyrradag birtist grein eftir Arne Ruth, menningarritstjóra Dagens Nyheter, um sjónvarpsmál á Norðurlöndum. Hér birtist svar Sam Nilsson sem er yfirmað- ur sænska sjónvarpsins en svargrein hans hefur birzt í þeim dagblöðum á Norðurlöndum, sem grein Arne Ruth birtist í. Ég kem ekki auga á neinn grundvallarmun á þeirri framtíð- armynd af sjónvarpi sem sviði fyrir norræna listamenn sem Arne Ruth hefur gert sig að talsmanni fyrir og þeirri tillögu um notkun á norræna gervihnett- inum sem dagskrárhópurinn hefur lagt fram. Að tryggja að kostur gefist á öflugu og vönduðu nor- rænu sjónvarpi andspænis þeirri alþjóðlegu fjölmiðlun sem er háð- ari samkeppni er líka tilgangurinn með athugun sem dagskrár- hópurinn hefur gert grein fyrir. Umræðan snýst um leiðir til að komast að markinu og hvernig við eigum að fara að því að rata þang- að sem fyrst. Ruth þarf vitanlega ekki að taka tillit til þess að dagskrár- hópnum voru fengnar reglur til að starfa eftir. Hann getur dregið upp mynd án þess að vera háður þeim skorðum sem hópnum voru settar. Hann þarf ekki að taka til- lit til þeirra fjárhagslegu stað- reynda sem dagskrárhópurinn varð að miða við. Hann getur látið tvær af þremur rásum standa ónotaðar. Hann getur lokað aug- unum fyrir þeirri staðreynd að byrjunarstigið sem við nefnum sé miðað við tilraunastarfsemi með Tele-X án þess að ákveðið sé hvert framhaldið verði. Hann getur málað það sem honum þykir gam- an að mála. Og það gerir hann. Umræðan um norræna sam- vinnu um starfrækslu gervihnatt- ar hefur nú staðið yfir í meira en áratug. Væntingar, brostnar von- ir, tortryggni og almennt neikvæð afstaða — f sambandi við þetta norræna samstarfsverkefni hefur margt og margvíslegt af því tagi verið til trafala. Samt verður fyrsta norræna gervihnettinum skotið á loft í febrúar 1987. Tele-X heitir hann. Það er tilraunahnöttur. Hann hef- ur tiltækar þrjár sjónvarpsrásir. Með hvaða hætti er bezt að nýta þær? Þetta er í aðalatriðum sú spurning sem norræna ráðherra- nefndin fól forráðamönnum menningarmálaráðuneyta og sjón- varpsstöðva í Finnlandi, Noregi, á íslandi og í Svíþjóð að svara. Og dagskrárhópurinn svonefndi hefur lagt fram svar sitt varðandi þrjár rásir meðan á reynslutíma Tele-X stendur. í sumar á líka að liggja fyrir svar varðandi notkun fjórðu rásar í fyrirhuguðu kerfi sem verður varanlegt. Á Island eitt að hafa umráð yfir henni eða eiga Danir, sem hingað til hafa ekki viljað hafa afskipti af gervihnatt- arsamstarfi, að sjá um hana? Eig- um við að nota hana fyrir samein- aða norræna rás af því tagi sem Ruth lýsir og fjármagna hana e.t.v. sem norrænt greiðslu- sjónvarp? Eða eigum við einfald- lega að bjóða einhverjum öðrum afnot af fjórðu rásinni? Norska sjónvarpinu t.d. í því skyni að sigrast á efasemdum Norðmanna vegna Tele-X sem gervihnattar- kerfi framtíðarinnar, — kerfi sem sænska stjórnin virðist telja for- senduna fyrir þátttöku í varan- legu norrænu gervihnattarsam- starfi. Innan rammans sem dagskrár- hópnum var settur hefur hann viljað leggja fram tillögu um raunhæfa og framkvæmanlega lausn sem hægt er að koma í framkvæmd um leið og tilraunin hefst árið 1987 án þess að um veruleg fjárútlát verði að ræða. Forsendur dagskrárhópsins hafa að nokkru leyti verið aðrar en lagðar hafa verið til grundvall- ar í fyrri athugunum varðandi Nordsat. Pólitíska andrúmsloftið þegar fjölmiðlun er annars vegar er gjörbreytt. Það á jafnt við um fjölmiðlunarstofnanir í einstökum löndum og Norðurlöndin sem menningarlega einingu. Af utan- aðkomandi samkeppnisástæðum verða dagskrárstofnanirnar að auka framboð á innlendu efni. Með vönduðu dagskrárefni frá Finnlandi, íslandi, Noregi og Sví- þjóð teljum við okkur geta staðið okkur vel í alþjóðlegri samkeppni á sviði dagskrárgerðar. Við vitum að vandað efni frá tilteknum lönd- um er hið mikilvæga tæki til að bregðast við nýrri þróun á sviði fjölmiðlunar. Hvað viðkemur magni þá eigum við líka að búa okkur undir að mæta keppinaut- um okkar við breyttar aðstæður. Samskonar aðferðir og eiga við þegar um einstakar þjóðir er að ræða ættu líka að koma að gagni á norrænum vettvangi. Að þessu marki virðumst við Ruth vera sama sinnis. Tillaga dagskrárhópsins gefur Norðurlandabúum kost á þremur gervihnattarrásum — finnskri, sænskri og norsk-íslenzkri. Dagskrá er send út samtímis í þeim löndum sem hlut eiga að máli. Rásirnar eru með stereó- útbúnaði. 40% dagskrárinnar verða þýdd. Finnska rásin sendir út það bezta af efni beggja finnsku rásanna og það sem sænska dagskrárdeildin býður fram af eigin efni. Á sama hátt mun sænska rásin senda út eigið efni beggja núverandi rása sinna og á norsk-íslenzku rásinni yrði mest allt það efni sem í boði er í þessum löndum, en útsendingartími á Is- landi er sem kunnugt er töluvert skemmri en á hinum Norðurlönd- unum. Dagskrárhópurinn telur að ekki skuli einungis senda eigið dag- skrárefni út á gervihnattarrásun- um þremur. Það þarf líka að ætla aðkeyptu erlendu efni rúm. Norð- urlandaþjóðirnar geta þannig sýnt það bezta sem völ er á á erlendum markaði og þetta efni ætti að þýða. Við höfum litið s'ío á að slíkt efni sé mikilvæg viðbót við okkar eigið efni, ekki sízt með tilliti til „En fyrst við erum nú að tala um gervihnetti ætti fyrirmyndin að norrænu gervihnattar- samstarfi kannski ekki að vera flugfélag. Nor- ræn samvinna um dag- skrárefni um gervihnött snýst nefnilega um ann- að og meira en risa- vaxna rás í norrænum sparifötum.“ kostnaðar. Á Norðurlöndunum er sýnt mismunandi erlent efni og því gæti jafnvel framboð á erlendu efni um gervihnött endurspeglað fjölbreytileikann í menningarhefð okkar. Þriggja rása-kosturinn þarf að geta veitt möguleika á að bjóða gott efni en forsendan fyrir því er að norrænu sjónvarpsstofnanirn- ar geti framleitt mikið af fjöl- breyttu og vönduðu efni. Þetta er meginforsenda þess að sjónvarp um gervihnött nái fram að ganga. Um leið væri þeim markmiðum náð sem sett voru í upphafi varð- andi samvinnu um gervihnött. Séu slíkar forsendur ekki fyrir hendi — og þær eru vissulega í þágu hagkvæmni — eru styrkur og samkeppnishæfni okkar með starfrækslu gervihnattar ekki í samræmi við það sem ætlazt var til. Styrkur tillögu norrænu dagskrárnefndarinnar er í því fólginn að þar er tekið tillit til tvenns konar mikilvægra hags- muna. Dagskrárgerð einstakra þjóða ætti að geta eflzt verulega um leið og hún verður aðgengileg öðrum Norðurlandaþjóðum þegar á árinu 1987. í upphafi norrænnar gervihnattarsamvinnu þurfum við ekki að koma á laggirnar neinu nýju norrænu sjónvarps-skrifræði eins og Ruth óttast svo mjög og vill forðast í lengstu lög. Gervi- hnattarsamvinnan getur eflzt og þróazt á eðlilegan hátt. Hún getur tekið á sig þá mynd sem almenn- ingur á Norðurlöndum þarf á að halda þannig að Iistrænir dag- skrárgerðarmenn geti framkallað hana án þess að fjárveitingar til þessara þarfa sem þegar eru af skornum skammti verði ekki að áhættufé í tilraunastarfsemi sem enginn sér fyrir endann á. En Ruth hefur vantrú á hæfni norrænu sjónvarpsstöðvanna. Hann miðar við þróun sænska út- varpsins og sjónvarpsins á sjöunda og áttunda áratugnum. Að sumu leyti hefur hann rétt fyrir sér. í hagvexti sjötta áratug- arins og næstu árum þar á eftir náðu endar sjaldnast saman hjá stofnunum sem voru með of margt starfsfólk og þessar stofnanir verða þess varar nú hvernig sam- dráttur hefur þau áhrif að fastur kostnaður dregur úr svigrúmi til fjárveitinga til listrænnar sköp- unar. Og samt er ekkert aðhafzt til að stöðva þá þróun. Samt er ástandið ekki fremur einstætt hjá norrænu sjónvarpsstöðvunum en það er hjá því blaði þar sem Arne Ruth er einn af þremur aðalrit- stjórum. En norrænu sjónvarpsstöðvarn- ar hafa brugðizt við einmitt þess- um vanda. Það er Arne Ruth kunnugt um. Hann veit að t.d. sænska sjónvarpið fækkar föstum starfsmönnum um 500 manns ein- mitt til að öðlast það svigrúm til dagskrárgerðar um sem hann bið- ur um. Til ársins 1987 er krafizt hagræðingar upp á 160 milljónir miðað við kostnaðaráætlun upp á einn milljarð. Ruth veit líka að sænska sjónvarpið stendur hvorki vörð um einokunaraðstöðu sína á sviði útsendinga eða dagskrár- gerðar. Kapal-, gervihnattar- og myndbandaþróun er í þann veginn að vinna bug á einokun á útsend- ingum. Fyrir mörgum árum var framleiðslueinokun úr sögunni og það teljum við að sé mikils virði. Það tryggir fjölbreytni og list- ræna hagsmuni. Með það í huga höfum við á yfirstandandi samn- ingstímabili meira en tvöfaldað greiðslur til aðila utan stofnunar- innar - úr 54 klst. 1977/78 í 112 klst. 1982/83. Sama er að segja um fjárhagslegan stuðning okkar við kvikmyndaiðnaðinn yfirleitt. Um þessar mundir fer hann vaxandi og verður nú rúmlega 40 milljónir á ári. Segja má að engin sænsk kvikmynd í fullri lengd sé nú orðið gerð án þess að sænska sjónvarpið eigi hlut að máli. Jafnframt höf- um við næstum því tvöfaldað okkar eigin framleiðslu á leiknu dagskrárefni. Um allt þetta er Ruth kunnugt. En hann þegir yfir því. Arne Ruth efast líka um sköp- unarhæfni norrænu sjónvarps- stöðvanna. Hann spyr hvaða minnisstæðu myndir hafi verið gerðar síðan sænsku sjónvarps- rásirnar urðu tvær. Ég hef beðið Olle Berglund, forstjóra sjón- varpsrásar 1, og Oloph Hansson, forstjóra sjónvarpsrásar 2, að gera grein fyrir staðreyndum í þvi efni. Von mín er sú að Arne Ruth ætli því efni rúm á menningarsíðu í Dagens Nyheter. Hið uggvænlega í tillögu Arne Ruth um að aðeins verði um að ræða eina norræna sjónvarpsrás varðar samt aðra hlið málsins og hún viðkemur menningarpólitík, þ.e.a.s. hversu mikið framboð verður um að ræða. Ruth vill að sænska tveggja rása-kerfið verði ekki lengur við lýði. „Hjá engri Norðurlandaþjóðanna eru efna- hagslegar og listrænar forsendur til að sjá tveimur ríkisreknum sjónvarpsstöðvum fyrir dagskrár- efni, a.m.k. ekki á sama tíma og svæðisstöðvum er komið á fót,“ heldur hann fram. Ruth hefur rétt og rangt fyrir sér í senn. Listrænar forsendur duga ekki einungis tveggja rása- kerfi. Þær duga enn betur. List- rænar forsendur gera kröfu til svigrúms varðandi útsendingar- tíma og mikillar framleiðslu. Um- fangsmikil og vaxandi framleiðsla kallar á liðveizlu góðra rithöf- unda, kvikmyndagerðarmanna og leikstjóra, eins og dæmi sanna og á síðustu árum hefur fólk eins og Jersild, Enquist, Ahlfors, Cornell, Leif G.W. Persson, Kallifatides, Maria Gribe, Ingmar Bergman og ótalmargt annað starfað fyrir okkur. Listamennina höfum við en því miður eru alltof margir þeirra atvinnulausir. Mikil framleiðsla hefur líka í för með sér hagkvæma fram- leiðslu sem aftur hefur í för með sér færni, ný vinnubrögð og nýjar hugmyndir. Ruth hefur samt rétt fyrir sér í því að fiárveitingar hafa dregizt saman. Á áttunda og níunda ára- tugnum hafa afnotagjöld í Svíþjóð (hin lægstu á Norðurlöndum) lækkað verulega. Ættu þau að vera sambærileg við það sem var 1972/73 þyrftu þau að vera 875 krónur nú en eru ekki nema 708 krónur. Með slíkri hækkun yrðu tekjur sænska útvarpsins af af- notagjöldum samt sem áður lægri hlutfallslega en innheimtast á hinum Norðurlöndunum þegar aðrar tekjulindir eru teknar með í reikninginn, tækjagjald í Noregi og auglýsingatekjur í Finnlandi. í sínum vanhugsaða áhuga á að standa vörð um gæði þess efnis sem í boði er sleppir Árne Ruth mörgum mikilvægum atriðum er hann varpar tveggja rása-kerfinu fyrir róða. Það er ekki einungis helmingurinn af eigin framleiðslu sem er látinn fjúka heldur einnig sú trygging fyrir fjölbreytni sem felst í því að fleiri en ein rás stjórnar því og metur hvað fram- leitt er og sent út. Kostirnir við núverandi tveggja rása-kerfi eru þeir að unnt er að veita almenningi valkosti um leið og hinar sjálfstæðu framleiðslu- einingar tryggja fjölbreytni í vali á dagskrárefni og þátttakendum. Síðan fréttastofurnar urðu tvær hefur fjölbreytni varðandi val á fréttum og túlkun þeirra aukizt mjög. Öllu þessu vill Ruth nú varpa fyrir róða. Og ekki nóg með það. Hin norræna hugsjón hans, sem ég efast ekki um að sé einlæg, skil- ar honum enn lengra. Sameinum krafta okkar um sameiginlega norræna dagskrárstofnun — sjón- varps-SAS, hrópar hann. Vissulega er framlag Jan Carlz- ons til flugmála virðingarverð. En fyrst við erum nú að tala um gervihnetti ætti fyrirmyndin að norrænu gervihnattarsamstarfi kannski ekki að vera flugfélag. Norræn samvinna um dagskrár- efni um gervihnött snýst nefnilega um annað og meira en risavaxna rás í norrænum sparifötum. Hún snýst um möguleika á að senda út úrval þess sem hægt er að framleiða á Norðurlöndum. Þetta er tryggt í tillögu dagskrár- hópsins. Hún snýst um að örva dagskrárgerð í einstökum löndum með því að tryggja þá fjölbreytni sem í því felst að margar dag- skrárstofnanir — og ekki ein — beri ábyrgð á mikilvægum ákvörð- unum varðandi dagskrárgerð. Þetta tryggir tillaga dagskrár- hópsins einnig, að þvi tilskildu að nauðsynlegir fjármunir til rekst- urs gervihnattar séu tiltækir. Loks snýst hún um það að komast nú þegar að niðurstöðu varðandi norrænan gervihnött í samræmi við þær forsendur sem augljósar eru. Ella er hætt við að lyktirnar verði innantómur tveggja millj- arða króna draumur um gervi- hnött, 5 gráður austur og 36 þús- und kílómetra yfir miðbaug. Og þá verða hvorki eitt né þrjú sjón- varpssvið til ráðstöfunar fyrir norræna listamenn og almenning. | Samtök Makalausra? Hópur fólks sem hefur aö undanförnu unnið aö stofnun samtaka einhleypra boðar til kynningar- og umræöufund- ar i Félagsstofnun stúdenta (viö Hringbraut) í kvöld laug- ard. 12. maí kl. 8.30. Strax aö fundinum loknum veröur dansleikur á sama stað til kl. 03.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.