Morgunblaðið - 20.05.1984, Síða 42

•> -»0 r
> * v
rrjT "» • rrrY' t’» fr? ritrr « rrr « ■

fr
42
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 20. MAÍ 1984
+
Maöurinn minn, (aöir okkar, tengdafaöir, afi og langafi,
JÓHANNES TRAUSTI JÓNSSON,
Skúlagötu 56, Reykjavík,
sem lést 14. maí í Borgarspítalanum, veröur jarðsunginn frá
Bústaðakirkju þriöjudaginn 22. mai kl. 13.30.
Sigurborg Ólafsdóttir,
Hansína J. Traustadóttir, Hólmgeir Björnsson,
Hjördís G. Traustadóttir, Hatsteinn Ingvarsson,
Hlif Traustadóttir, Kristófer Guómundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför
ANDRÉSAR ANDRÉSSONAR,
Berjanesi,
fer fram frá Eyvindarhólakirkju þriöjudaginn 22. mai kl. 14.00.
Fyrir hönd barna og annarra vandamanna,
Marta Guöjónsdóttir.
+
Útför
ÁRNA KÁRASONAR,
Melgerói 26, Kópavogi,
veröur gerö frá Fossvogskirkju þriöjudaginn 22. maí kl. 15.00.
Blóm vinsamlega afþökkuö en þeim sem vildu minnast hans er
bent á liknarstofnanir.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristjana Káradóttir,
Stefán Kárason.
+
Jaröarför föður míns, tengdafööur, afa og langafa,
DAVÍÐS GUÐJÓNSSONAR,
trésmíðameistara,
Fáfnisnesi 8,
fer fram frá Fossvogskapellu þriöjudag 22. maí kl. 13.30. Þeim
sem vildu minnast hins látna er vinsamlega bent á Krabbameinsfé-
lagiö.
Ólöf Davíösdóttir,
Egill Skúli Ingibergsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Faöir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EIRÍKUR M. ÞORSTEINSSON,
húsasmíóameistari,
Kársnesbraut 28, Kópavogi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn 21. maí kl.
15.00.
Þorsteinn Eiríksson,
Leifur Eiríksson,
Heióa Eiríksdóttir,
Sigmundur Eiríksson,
Bára M. Eiríksdóttir,
barnabörn og
Una Siguröardóttir,
Pétur Olafsson,
Margrét Sigurðardóttir,
Daöi E. Jónason,
barnabarnabörn.
Eiginkona mín, móöir okkar, tengdamóöir og amma,
GUNNÞÓRUNN ÞORLÁK SDÓTTIR BENDER,
Kóngsbakka 14,
veröur jarösungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 21. maí kl.
13.30.
Þeir sem vilja minnast hennar vinsamlegast láti Krabbameins-
félagiö njóta þess.
Cecel Bender,
Þorlákur Bender, Sólrún Andrésdóttir,
Bryndís Bender,
Hildur Bender
og barnabörn.
+
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir, afi og langafi,
EINAR HELGASON
frá Bjarnabn,
Hólabraut 8, Hafnarfirói,
veröur jarösunginn þriöjudaginn 22. mai kl. 13.30 frá Hafnar-
fjarðarkirkju.
Blóm vinsamlegast afþökkuö en þeir sem vildu mlnnast hans láti
líknarstofnanir njóta þess.
Ragnheiöur Guölaugsdóttir,
Helgi Einarsson, Sólveig Einarsdóttir,
Aðalsteinn Einarsson, Ólöf Guöjónsdóttir,
Erna Einarsdóttir, Guómundur E. Jónmundss.,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minning:
Gunnþórunn Þor-
láksdóttir Bender
Fædd 14. janúar 1929
Dáin 12. maí 1984
Á morgun kveðjum við vinkonu
okkar, Gunnþórunni Þorláksdótt-
ur, Kóngsbakka 14, Reykjavík.
Hún var fædd í Reykjavík 14.
janúar 1929, dóttir hjónanna Guð-
laugar Jónasdóttur og Þorláks
Guðmundssonar, skósmiðs.
Árið 1956 giftist hún eftirlifandi
manni sínum, Cecil Bender, og
eignaðist með honum 3 börn, Þor-
lák, Bryndísi og Hildi.
Þegar við vinkonurnar sitjum
hér saman og hugsum um liðnar
samverustundir kemur margt upp
í hugann, því oft var glatt á hjalla
og mikið hlegið, því Lilla eins og
hún var kölluð gat alltaf komið
öllum í gott skap, sem voru í ná-
vist hennar með sinni léttu lund
og sérstakri kímnigáfu, því var
hún hrókur alls fagnaðar, hvar
sem hún kom, — og þegar við
heyrum fagra tónlist munum við
minnast hennar, því það var henn-
ar líf og yndi.
Sár er söknuður hjá eiginmanni,
börnum, tengdadóttur og barna-
börnum, en einnig hugljúfar
minningar um horfinn ástvin,
móður og ömmu. Þær minningar
munu bezt græða sárin, þegar
fram líða stundir.
Við viljum þakka fyrir allt það,
sem þessi rúmlega þrjátíu ára
kynni hafa gefið okkur sameigin-
lega.
Við biðjum okkar kæru vinkonu
Guðs blessunar og erum vissar
um, að heimkoman verður góð,
eins og hún sagði við okkur, er við
kvöddum hana í hinsta sinn.
Cecil minn, við sendum þér og
fjölskyldu þinni okkar dýpstu
samúðarkveðjur og biðjum Guð að
styrkja ykkur í ykkar miklu sorg.
Blessuð sé minning kærrar
vinkonu.
Fríða, Hlíf, Ella og Elsa.
Kveðja frá vinkonum
Það er svo sárt, er vina helför heggur
úr hjarta voru part, sem dýrastur er,
og milli þeirra og vor er eins og veggur,
af voðamyrkri, er enginn gegnum sér.
(Stgr. Thorst.)
Þessi orð skáldsins rifjast upp
þegar sú staðreynd blasir við að
kær vinur er horfinn frá okkur.
Lilla, eins og hún var ávallt
nefnd af vinum og ættingjum, var
fædd í Reykjavík 14. janúar 1929.
Hún var dóttir hjónanna Þorláks
Guðmundssonar skósmiðs, sem
kunnur varð af iðn sinni, og konu
hans, Guðlaugar Jónsdóttur. Lilla
sleit barnsskónum í skjóli góðra
foreldra og tveggja bræðra.
Okkur vinkonum Lillu var tíð-
förult á bernskuheimili hennar,
því þar ríkti velvild, hlýja og um-
fram allt kátína og þetta vega-
nesti hafði Lilla á braut úr for-
eldrahúsum.
Heimili Lillu og starfsvettvang-
ur var alla tíð hérí höfuðborginni.
Sem ung stúlka vann hún í
prentsmiðjunni Gutenberg og kom
sér þar vel eins og alls staðar og
við alla bæði fyrr og síðar. Hún
giftist 14. janúar 1956 Cecil Bend-
er afgreiðslumanni hjá BP. Þar
var stigið mikið gæfuspor af
beggja hálfu. Lilla og Cecil voru
einstaklega samrýnd hjón og var
aldrei minnst á annað þeirra að
hitt fylgdi ekki með.
Þau eignuðust þrjú mannvænleg
börn sem áreiðanlega verða föður
sínum styrkur á erfiðum stundum.
Þau eru Þorlákur, Bryndís og
Hildur. Eftir að Lilla giftist helg-
aði hún sig starfi sínu á heimilinu
og í þágu barnanna. Enda bera
þau og heimilið vott um góða að-
hlynningu. Eftir að börnin komust
á legg starfaði Lilla lítillega utan
heimilis.
Þegar litið er meira en fjóra
áratugi aftur í tímann eru ríkast-
ar í minningum okkar vinkvenn-
anna stundir gleði og ánægju, sem
Lilla átti ekki síst þátt í að skapa.
Hún var framúrskarandi létt í
skapi og fáir höfðu aðra eins
kímnigáfu. Hún var skjót að sjá
spaugilegu hliðarnar á lífinu og
tilsvör hennar voru óviðjafnanleg.
Eins og nærri má geta var Lilla
ákaflega vinsæl og fáa var betra
heim að sækja. Með hressilegri
framkomu sinni kom hún öllum
sem í návist hennar voru í gott
skap. Það er mikil náðargáfa að
hafa slík mannbætandi áhrif á
umhverfi sitt og alltaf lagði hún
gott eitt til málanna. Lilla fékk
sinn skerf af sorginni. Það var
þungur harmur kveðinn að fjöl-
skyldunni þegar Guðmundur
tengdasonur hennar lést voveif-
lega fyrir tveim árum. Var Lilla
þá Bryndísi dóttur sinni mikill
styrkur. Er því höggvið tvisvar í
sama knérunn á skömmum tíma.
Lilla kenndi þess sjúkdóms er dró
hana til dauða fyrir ekki margt
löngu. Hún stóð sig eins og hetja í
baráttunni og kom lundin létta og
persónuleikastyrkur hennar þá
+
Þökkum innilega auösýnda samúö og vinarhug vlö andlát og útför
KRISTÍNAR MIKAELSDÓTTUR,
Hrafnagilsstræti 28, Akureyri.
Sérstakar þakkir viljum viö færa læknum og starfsfólki lyflækn-
ingadeilda Fjóröungssjúkrahúss Akureyrar fyrir einstaka umönnun
og hlýju í hennar garö og okkar.
Ragnar Sigurösson,
Mikael Ragnarsson, Auöur Halldórsdóttír,
Emil Ragnarsson, Birna Bergsdóttir,
Gunnlaug Hanna Ragnarsd., Gisli Guójónsson,
Brynja Ragnarsdóttir,
Ragna Kristín Ragnarsdóttir
og barnabörn.
+
Þökkum innilega vináttu og samúö viö andlát og útför
ÖNNU KR. KRISTINSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til kvenfélags Garöabæjar.
Unnur Björgvinsdóttir,
Kristinn Björgvinsson,
Jóhann Björgvinsson,
Guörún Helga Agnarsdóttir, Jón Kristjánsson,
Ingunn Jónsdóttir, Anna Helga Jónsdóttir,
og systkini hinnar látnu.
skýrast í ljós. En hún tapaði
orrustunni eins og svo alltof
margir.
Nú er hún horfin okkar elsku-
lega vinkona, sem sýndi okkur alla
tíð fádæma tryggð og var alltaf til
staðar þegar á reyndi. „Þú skalt
ekki hryggjast, þegar þú skilur við
vin þinn, því það sem þér þykir
vænst um í fari hans, getur orðið
þér ljósara í fjarveru hans.“
(Kahlil Gibran.)
Missir okkar er mikill en þó er
sárastur harmur eiginmanns,
barna, tengdadóttur og barna-
barna sem hún umvafði með mik-
illi ástúð. Guð styrki ykkur öll.
Syrgja nú látna
svanna prýði.
Eiginmaður, börn
og ástmenni.
Deyi góð kona
er sem daggeisli
hverfi úr húsum
verður húm eftir.
(Stgr. Thorst.)
Minning Lillu mun ylja okkur
um ókomna tíð.
Imma
Gunnþórunn Þorláksdóttir hef-
ur kvatt okkur, svo alltof fljótt.
Hún var fædd 14. janúar 1929,
bara 55 ára og miklu yngri í anda.
Alltaf svo glöð og hress, jafnvel
eftir að hún var orðin veik af þess-
um sjúkdómi, sem nú hefur tekið
hana frá okkur. Aldrei vildi hún
ræða neitt um, hvað hún varð að
þola í sambandi við það allt. Ef
hún var spurð hvernig henni liði,
þá sagði hún alltaf: „Mér líður
ágætlega, við skulum bara tala um
eitthvað skemmtilegra." Svo var
eins og alltaf, talað um alla heima
og geima, hlegið og gert að gamni
sínu. Ég kom oft til hennar, og
alltaf var jafn gott að koma. Kaffi
og í bollan aftur og þá farið með
þann seinni fram í stofu, sett góð
plata á fóninn og haldið áfram
samræðum. Alltaf var af nógu að
taka. Við vorum báðar Reykvík-
ingar, þó ekki værum við svo
heppnar að vera úr Vesturbænum.
Við mundum margt frá gömlum
dögum, sem gaman var að rifja
upp. Svo áttum við líka bræður
fyrir eiginmenn, svo að tengslin
voru mikil. Síðast þegar ég kom til
hennar, fylgdi hún mér fram á
stigapallinn og kallaði til mín. „Þú
lætur sjá þig fljótt." Mér finnst
bara nokkrir dagar síðan. Hún
stendur mér svo Jifandi fyrir
hugskotssjónum og margt sem við
ræddum um man ég orðrétt, eins
og við hefðum talast við í gær. En
nú verða samtölin víst ekki fleiri
að sinni og guð einn veit hvað ég
sakna hennar. Hún var trúuð kona
og ég er viss um, að hún fær góða
heimkomu. Við ræddum líka oft
um þau mál. Elsku Lillu þakka ég
samfylgdina. Ég vona að guð lofi
okkur að hittast aftur síðar.
Ég bið guð að gefa þér styrk,
Cecil minn, ég veit svo vel hvað þú
og börnin hafið misst. Blessuð sé
minning hennar.
Júlíana G. Bender.
„Skín þú nú, sunna, yfir leiðið lága.
Landið nú blessar þennan trygga áa.
Anda þú svali blítt um hvelfing bláa.
Berist svo kveðja upp í veldið háa.“
(S.El. Bergmál.)
Kveðja Dóra